Μέρες Παράξενες

Ζούμε σε δύσκολους και περίεργους καιρούς. Σε «Μέρες παράξενες» όπως λέει και ένα υπέροχο τραγούδι των Active Member. Ο προσωπικός χρόνος των ανθρώπων μειώνεται δραματικά, οι απαιτήσεις αυξάνονται ραγδαία. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον η ενασχόληση με πράγματα που μας ευχαριστούν γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς δεν είναι μόνο ο χρόνος που μοιάζει να μην φτάνει, αλλά και το μυαλό που πολλές φορές θολώνει όντας ανήμπορο να διαχειριστεί όλες εκείνες τις πληροφορίες που απαιτούνται για να αντεπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις, πόσο δε μάλλον να δημιουργήσει, να μετατρέψει τις σκέψεις σε κείμενα σωστά δομημένα, ευχάριστα και κατανοητά.

Σε αυτό το πλαίσιο, η συντήρηση ενός ιστολογίου και η παραγωγή άρθρων με την ικανότητα να προσφέρουν λιγότερο ή περισσότερο στην -έτσι κι αλλιώς εμπλουτισμένη- οπτική των φιλάθλων, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Έχουμε δει την κατάρρευση ιστολογίων-κολοσσών με εκατομμύρια αναγνώστες, με τελευταίο παράδειγμα το IBWM, ένα blog που μας έχει προσφέρει εκατοντάδες υπέροχα κείμενα από ένα σύνολο σημαντικών αρθρογράφων.

Οι balacticos που σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν στο επίπεδο που περιέγραψα πιο πάνω, κατάφεραν παρόλα αυτά να συμπληρώσουν φέτος 10 συναπτά έτη λειτουργίας, τα οποία γιορτάστηκαν με τη δημοσίευση άρθρων και χαιρετισμών από φίλους και αναγνώστες του blog. Φίλους από όλο τον κόσμο, φίλους με τους οποίους γνωριζόμασταν από παλιά, αλλά και άλλους που μέσω αυτής εδώ της γωνιάς καταφέραμε να γνωριστούμε αρχικά μέσω διαδικτύου και έπειτα από κοντά, και τους οποίους θεωρώ σήμερα πολύτιμους συνοδοιπόρους.

Κοινή συνισταμένη των ευχών που δέχθηκα, ήταν η επιθυμία σας για συνέχιση του εγχειρήματος και ο εμπλουτισμός του με περισσότερα κείμενα. Το πρώτο είναι αρκετά πιθανό, αλλά για το δεύτερο θα ήμουν ψεύτης αν υποσχόμουν οτιδήποτε. Είναι κατανοητό ότι ένα ιστολόγιο στο οποίο αρθρογραφεί κατά βάση ένας μόνον άνθρωπος, δεν μπορεί να προσφέρει κείμενα συνεχούς και σταθερής ροής, διατηρώντας ταυτόχρονα την -όποια- ποιότητα. Έχω εξάλλου πολλές φορές επισημάνει το βασικό μου αξίωμα: Αν δεν έχεις κάτι πραγματικά ενδιαφέρον να παρουσιάσεις ή ακόμη αν δεν βρίσκεις τον σωστό τρόπο και χρόνο για να το κάνεις, τότε είναι προτιμότερο να σιωπάς.

Άλλωστε πολλά από τα κείμενα που μπορείτε να βρείτε στους balacticos έχουν διαχρονική χροιά, ακόμη και εκείνα που παρουσιάζουν απόψεις για τα αγωνιστικά πεπραγμένα του FC Barcelona κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών περιόδων της λειτουργίας μας. Από το πρώτο μου κείμενο, κάπου στα μέσα του 2007, σκοπός μου ήταν η ανταλλαγή απόψεων, η παρουσίαση ιστοριών που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές στο ελληνικό κοινό και η δημιουργία ενός αγωνιστικού/ιστορικού ημερολογίου για έναν από τους σπουδαιότερους συλλόγους στον κόσμο, το Futbol Club Barcelona.

Δεν σας κρύβω ότι αρκετές φορές έχω ανατρέξει σε παλαιότερα κείμενα, άλλες φορές γελώντας με εκτιμήσεις στις οποίες ο χρόνος απέδειξε πως έπεσα έξω και κάποιες άλλες νιώθοντας περήφανος γιατί το αισθητήριο μου δικαιώθηκε σε βάθος χρόνου. Τα συναισθήματα, οι καταβολές και το υποκειμενικό κριτήριο του καθενός, είναι απόλυτα λογικό να επηρεάζουν την κρίση και την άποψη. Δεν διεκδικώ λοιπόν κανένα βραβείο αντικειμενικότητας, αυτό που έχει όμως μεγάλη σημασία είναι η ειλικρινής, και χωρίς φθηνές αντιγραφές, αποτύπωση των σκέψεων. Και τουλάχιστον σε αυτό, έχω απόλυτα καθαρή τη συνείδηση μου.

Στους balacticos ίσως να μην βρείτε ιστορίες την ύπαρξη των οποίων δεν γνωρίζατε, αλλά θα συναντήσετε σίγουρα κείμενα τα οποία δομήθηκαν από μηδενική βάση και δημοσιεύθηκαν  εδώ για πρώτη φορά. Ορισμένα μάλιστα ήταν αποτέλεσμα πρωτογενούς έρευνας, κάτι -πιστέψτε με- ιδιαίτερα δύσκολο. Όπου υπάρχουν ιστορίες που περιγράφουν περιστατικά την αυθεντικότητα των οποίων δεν είχα τη δυνατότητα να διασταυρώσω, γίνεται αναφορά στις σχετικές πηγές, που συνήθως αφορούν σε βιβλία κάποια εκ των οποίων δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμη στην ελληνική γλώσσα.

Κλείνοντας αυτό το editorial, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσους βοήθησαν ώστε να γίνει αυτό το ιστολόγιο 10 χρονών, συμπεριλαμβανομένων όσων στην πορεία του χρόνου με πίκραναν. Είναι πολλοί/πολλές και δεν θα κάνω ονομαστική αναφορά για να μην αδικήσω κανέναν. Οι balacticos συνεχίζουν, έχοντας την επίγνωση πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα αλλά και την βεβαιότητα πως η αυθεντικότητα είναι σημαντικός σύμμαχος της υστεροφημίας. Καλή χρονιά σε όλους.

Νικόλαος Περπερίδης