Συνολικά επτά γήπεδα έχει χρησιμοποιήσει ως έδρα της η Barça,
στα 121 χρόνια της ιστορίας της. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να σας τα παρουσιάσω
αναλυτικά, σε ένα ρετρό άρθρο που πρέπει να υπάρχει στην αρχειοθήκη των balacticos.
L’
EXVELODROM DE LA BONANOVA 1899 - 1900
 |
| EXVELODROM DE LA BONANOVA |
Το πρώην ποδηλατοδρόμιο της γειτονιάς «La Bonanova» υπήρξε η πρώτη έδρα της Barça.
Εκεί έδωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1899, το πρώτο παιχνίδι της ιστορίας της, με
αντίπαλο μια ομάδα από την αγγλική αποικία της Βαρκελώνης. Urruela, Wild, Lomba, Osso, Llobet, Lopez, Terradas, Gamper (ο ιδρυτής της), Kunzle και Schilling, ήταν οι πρώτοι 10 παίκτες που
αγωνίστηκαν με τη blaugrana φανέλα. Το Exvelodrom ήταν ένα γήπεδο χωρίς ξεκάθαρες
διαστάσεις και γεμάτο λακκούβες, έμεινε όμως στην ιστορία, ως το πρώτο γήπεδο
ποδοσφαίρου στην πόλη της Βαρκελώνης.
Το Exvelodrom de la Bonanova, βρισκόταν κοντά στον σταθμό του τραμ
της Sarria, καθιστώντας εύκολη την πρόσβαση στους θεατές. Το μεγάλο του
μειονέκτημα ωστόσο, ήταν ότι η Barça έπρεπε να το μοιράζεται με άλλους συλλόγους
και συγκεκριμένα με την Catala, την πρώτη μεγάλη αντίπαλο της (πριν την ίδρυση
της Espanyol).
HOTEL CASANOVAS 1900 - 1901
 |
| HOTEL CASANOVAS |
Στα τέλη του 1900, το διοικητικό συμβούλιο της Barça
νοίκιασε ένα κομμάτι γης, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως έδρα της ομάδας, δίπλα
στο ξενοδοχείο Casanovas, όπου βρίσκεται σήμερα το νοσοκομείο του Santa Creu και Sant Pau. Τα εγκαίνια έγιναν στις 18
Νοεμβρίου 1900, με ένα παιχνίδι εναντίον της Hispania (0-0), το οποίο, σύμφωνα με τα
χρονικά της εποχής, παρακολούθησαν περίπου 4000 άτομα. Στο Hotel Casanovas, ο σύλλογος έμεινε μετά βίας ένα
χρόνο, καθώς οι ιδιοκτήτες πούλησαν τη γη, για την κατασκευή του νοσοκομείου.
Έτσι, η Barça έπρεπε να αναζητήσει εκ νέου έδρα, σε ένα άλλο μέρος της πόλης.
CARRETERA D’HORTA 1901 - 1905
Στην περιοχή La Sagrega, φιλοξενήθηκε η Barça για μια
τετραετία. Η συνοικία Carretera D’Horta βρισκόταν κοντά σε μια γραμμή του τραμ,
κάτι που εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις των θεατών. Είχε χτιστεί μάλιστα και μια
στάση κοντά στο γήπεδο, αποκλειστικά για τους θεατές.
Τα εγκαίνια έγιναν στις 23 Νοεμβρίου 1901. Την ημέρα
εκείνη, η Barça κέρδισε σε φιλικό αγώνα με 4-0, μια ομάδα ιστιοπλόων του αγγλικού
πλοίου «Calliope». Στον αγώνα, έκανε μάλιστα hat trick ο ιδρυτής του συλλόγου, Joan Gamper. Το 1905, η Barça εγκατέλειψε το γήπεδο, λόγω της
απόφασης των ιδιοκτητών της, να χτίσουν νέα σπίτια.
CARRER MUNTANER 1905 - 1909
 |
| CARRER MUNTANER |
Η 4η, χρονικά, έδρα της Barça, φιλοξένησε την
ομάδα για μια τετραετία. Τα εγκαίνια έγιναν στις 26 Φεβρουαρίου 1905, με έναν
φιλικό αγώνα απέναντι στην Catala, από την οποία ηττήθηκε με 3-2.
Ήταν μια θλιβερή περίοδος για τον σύλλογο, που είδε τα
μέλη του να αποχωρούν μαζικά, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η ίδια η ύπαρξη του.
Το 1909 και αφού η κρίση ξεπεράστηκε χάρη στην προσωπική παρέμβαση του Gamper, το Carrer Muntaner αποτέλεσε παρελθόν και αργότερα,
το γήπεδο μισθώθηκε από την Espanyol.
CARRER INDUSTRIA 1909 - 1922
 |
| CARRER INDUSTRIA |
Το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο της Barça. Εκείνο το οποίο
χάρισε το παρατσούκλι «cules» στους οπαδούς της ομάδας, καθώς
τα οπίσθια των θεατών που καθόταν στο επάνω διάζωμα, προεξείχαν προς την πλευρά
του δρόμου. Το γήπεδο Carrer Industria, υπήρξε το πραγματικό εφαλτήριο,
που οδήγησε στην γιγάντωση της Barça από το 1909. Βρισκόταν μόλις δύο τετράγωνα
απόσταση από το προηγούμενο γήπεδο. Τα εγκαίνια του έγιναν χωρίς κάποια
ιδιαίτερη τελετή και ο πρώτος αγώνας διεξήχθη στο πλαίσιο του πρωταθλήματος
Καταλωνίας, με την Catala (2-2) στις 14 Μαρτίου 1909.
Έγινε γνωστό ως «l’ Escopidora» εξαιτίας των μικρών διαστάσεων
του αγωνιστικού χώρου, ήταν όμως το καλύτερο γήπεδο στην Καταλωνία την εποχή
εκείνη και το πρώτο στην Ισπανία που διέθετε ηλεκτρικό φωτισμό. Το διώροφο
κτίσμα στην μία πλευρά του γηπέδου, χωρητικότητας 1.500 θεατών, ήταν η
υπερηφάνεια της Barça εκείνη την εποχή, καθώς κανένα άλλο γήπεδο δεν
διέθετε κάτι παρόμοιο. Η συνολική χωρητικότητα του, ήταν 6.000 θεατές. Η Barça έπαιξε
τον τελευταίο αγώνα στο Carrer Industria, στις 30 Απριλίου 1922, ενάντια
σε μια ομάδα Άγγλων της δημόσιας διοίκησης.
LES CORTS 1922 - 1957
 |
| LES CORTS |
Το γήπεδο στο οποίο πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα
Ισπανίας στην ιστορία της και εκείνο που σφραγίστηκε από την δικτατορία του Primo de Rivera για 6 μήνες. Εκείνο επίσης στο
οποίο έλαμψαν αστέρες όπως ο Samitier, o Zamora, o Alcantara, o Sagi, o Kubala και πολλοί ακόμη. Το Les Corts αποτελεί σημαντικότατο κομμάτι της
ιστορίας του συλλόγου και όχι άδικα.
Καθώς το Carrer Industria έμοιαζε πλέον μικρό για να
ανταποκριθεί στην προσέλευση του κόσμου, στις 18 Φεβρουαρίου 1922, το διοικητικό
συμβούλιο του Gamper, αγόρασε γη στην περιοχή Can Ribot και Can Guerra για να χτίσει ένα νέο γήπεδο.
Η νέα έδρα χτίστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν μέσα σε 3 μόλις μήνες. Τα εγκαίνια έγιναν στις
20 Μαΐου 1922 με μία φιλική νίκη απέναντι στην σκωτσέζικη Saint Mirren FC. Το Les Corts, που αποκαλούνταν «la Catedral del Futbol» (ποδοσφαιρικός καθεδρικός ναός),
είχε αρχική χωρητικότητα 30.000 θεατών και ήταν έργο των αρχιτεκτόνων Santiago Mestres και Josep Alemany.
Στις 14 Ιουνίου 1925 κατά την διάρκεια ενός φιλικού αγώνα, οι θεατές αποδοκίμασαν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Ισπανίας. Ως αποτέλεσμα, ο δικτάτορας Primo de Rivera σφράγισε το γήπεδο και έπαψε κάθε δραστηριότητα της ομάδας για 6 μήνες, ενώ διέταξε την απομάκρυνση του Gamper από τον σύλλογο.
Το 1926 το γήπεδο απέκτησε και γρασίδι. To 1932 ο σύλλογος τοποθέτησε ευκάλυπτους πίσω από τη βόρεια εξέδρα για να αποτρέψει τους γείτονες να παρακολουθούν τους αγώνες δωρεάν. Το γήπεδο ήταν το πρώτο του συλλόγου που είχε πολλές θύρες εισόδου, διευκολύνοντας την είσοδο των θεατών στις κερκίδες.
Την περίοδο 1941-42, ο αρχιτέκτονας Josep Sagnier, ανέλαβε την επέκταση του βόρειου
πετάλου καθώς και των πλευρικών κερκίδων. Το 1943, ακολούθησε εκ νέου επέκταση,
από τον μηχανικό Eduard Torroja, η οποία ολοκληρώθηκε στις 2
Ιουνίου 1945. Αυτές οι αναβαθμίσεις διπλασίασαν την χωρητικότητα του Les Corts, φτάνοντας την, περίπου στους 60.000
θεατές.
Στις 27 Οκτωβρίου 1950, ο κύβος ερρίφθη για το ιστορικό
γήπεδο, καθώς μια έκθεση του μηχανικού Eusebi Bona, προειδοποιούσε πως το Les Corts είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές επέκτασης
του και οποιαδήποτε περαιτέρω αναβάθμιση θα μπορούσε να απειλήσει την δομική
του σταθερότητα και συνεπακόλουθα την ζωή των θεατών.
Από το 1957, το Les Corts παραχωρήθηκε σε ομάδες μπέιζμπολ
και σε άλλα τμήματα του συλλόγου. Το 1966, ο τότε πρόεδρος της Barça, Enric Llaudet πούλησε τη γη στην οποία έδρευε το γήπεδο, στον
εργολάβο Josep Figueres για 226 εκατομμύρια πεσέτες.
Λίγους μήνες νωρίτερα, στις 2 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους, ο Llaudet άρχισε συμβολικά την κατεδάφιση
του Les Corts.
 |
| CAMP NOU |
Στις 28
Μαρτίου του 1954, ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του νέου γηπέδου που
θα φιλοξενούσε τους αγώνες της Barça. Οι
μελέτες προέβλεπαν ότι το κόστος κατασκευής θα έφθανε στα 66 εκατομμύρια
πεσέτες (σε σημερινή αναλογία περίπου 400.000€), χρήματα που θα προέκυπταν από
τις εισφορές των μελών. Τη σχεδίαση ανέλαβαν δύο Καταλανοί αρχιτέκτονες, οι Josep Soteras Mauri και Francesc Mitjans Miro. Το αρχικό σχέδιο περιλάμβανε δύο επίπεδα
κερκίδων και ένα σκέπαστρο στην δυτική πλευρά του σταδίου.
Τρία
χρόνια μετά, τον Σεπτέμβριο του 1957 έγιναν τα εγκαίνια στα οποία 1500 άνθρωποι χόρεψαν τη Sardana, τον παραδοσιακό χορό των Καταλανών. Ο πρώτος αγώνας που διεξήχθη στο Camp Nou ήταν μια φιλική αναμέτρηση με μια ομάδα επιλέκτων από την Βαρσοβία. Η μπάλα εκείνου του αγώνα, φυλάσσεται σήμερα στο μουσείο του συλλόγου.
Επιθυμία των
Καταλανών, ήταν το γήπεδο να ονομαστεί Joan Gamper, εις μνήμην του ιδρυτή του συλλόγου. Οι
κακές σχέσεις όμως του εκλιπόντος, με τα δικτατορικά καθεστώτα, σε συνδυασμό με το
γεγονός ότι υπήρξε αυτόχειρας αλλά και Ελβετός, οδήγησαν την επιτροπή
αθλητισμού της κυβέρνησης του Franco, στην
απόφαση να απαγορεύσει ρητά αυτήν την ονομασία. Έτσι, ονομάστηκε απλά «Estadi del FC Barcelona» ενώ οι Καταλανοί, το
προσφωνούσαν απλά Camp Nou (Καμπ
Νόου), δηλαδή, «νέο γήπεδο».
50
χρόνια αργότερα, το 2000, η διοίκηση του Josep Lluis Nunez, έθεσε το θέμα της ονομασίας του γηπέδου,
σε ψηφοφορία. Τα μέλη κλήθηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στο όνομα Camp Nou και Estadi del FC Barcelona. Ανάμεσα σε μια χρονολογική
ανακρίβεια και σε μια κοινοτυπία, τα μέλη επέλεξαν το πρώτο. Το όνομα του Gamper, έμεινε στο χρονοντούλαπο της
ιστορίας από την ελλιποβαρή διοίκηση.
Το
κόστος κατασκευής του γηπέδου (που αρχικά είχε χωρητικότητα 95.053 θέσεων)
έφθασε τελικά στα 288 εκατομμύρια πεσέτες (σημερινά περίπου 1.800.000€), 425%
πάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό. Ο σύλλογος αναπόφευκτα υπέφερε οικονομικά
και μόνο όταν, δέκα χρόνια μετά, το παλιό Les Corts πωλήθηκε, η Barça μπόρεσε να ανασάνει οικονομικά
και να προχωρήσει στην κατασκευή, το 1971, του Palau Blaugrana, έδρα μέχρι και σήμερα, των υπολοίπων
τμημάτων του συλλόγου.
Το
1982, με αφορμή την διεξαγωγή του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου στην Ισπανία,
το Camp Nou
αναβαθμίστηκε, με την προσθήκη τρίτου διαζώματος και την αύξηση της
χωρητικότητας σε 120.000. Εκεί έγινε και ο πρώτος αγώνας της διοργάνωσης μεταξύ του Βελγίου και της Αργεντινής του Maradona.
Την ίδια χρονιά, χτίστηκε και το Mini Estadi, έδρα της δεύτερης ομάδας, ενώ
το Camp Nou έγινε
τόσο δημοφιλές, που μέχρι και ο Πάπας Ιωάννης ΙΙ το επισκέφθηκε και έγινε
μάλιστα και μέλος του συλλόγου.
Το 1992,
ήταν η έδρα του τελικού του ποδοσφαίρου, στους Ολυμπιακούς αγώνες της
Βαρκελώνης, ενώ ένα χρόνο αργότερα, για να μετατραπούν όλες οι θέσεις του
γηπέδου σε καθήμενες, η χωρητικότητα έπεσε εκ νέου στις 99.000, προς
απογοήτευση των Boixos Nois, δηλαδή των φανατικών οπαδών, που
συνήθιζαν να παρακολουθούν τους αγώνες της αγαπημένης τους ομάδας, όρθιοι, πίσω
από τις δύο εστίες. Παρέμεινε ωστόσο, το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα γήπεδο στην Ευρώπη και 6 χρόνια μετά,
φιλοξένησε τον επικό τελικό του Champions League,
μεταξύ της Man United και της Bayern.
Το ύψος του γηπέδου φτάνει τα 48 μέτρα ενώ καλύπτει μια συνολική επιφάνεια 55.000 τετραγωνικών μέτρων.
Το
2007, για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την κατασκευή του γηπέδου, η διοίκηση Laporta ανέθεσε μετά από διαγωνισμό,
στον Βρετανό αρχιτέκτονα Sir Norman Foster, το
έργο της ανακαίνισης του. Τα σχέδια που είδαν το φως της δημοσιότητας, λίγο
καιρό αργότερα, ήταν αρκούντως εντυπωσιακά και προέβλεπαν μεταξύ άλλων, μια
αισθητική τύπου Gaudi, παρέμειναν
δυστυχώς όμως στο χαρτί, καθώς η διοίκηση του Sandro Rosell που ανέλαβε καθήκοντα το 2010, επικαλούμενη την παγκόσμια οικονομική κρίση που άρχισε το 2009 υπαναχώρησε του αρχικού σχεδιασμού.
 |
| ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ FOSTER ΕΚΠΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ LAPORTA |
Τον Απρίλη του 2014, η
διοίκηση του Sandro Rosell έθεσε σε δημοψήφισμα ένα φιλόδοξο σχέδιο, που
προέβλεπε την ολική αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων του συλλόγου (νέο
Palau Blaugrana, νέο Mini Estadi) και την ανακατασκευή του Camp Nou, με
πρόβλεψη να γίνει πλέον σκεπαστό και να ανεβάσει την χωρητικότητα του στους
105.000 καθήμενους θεατές. Το project ονομάστηκε Espai
Barça και εγκρίθηκε από το 72% των (μόλις) 37.000 μελών
που προσήλθαν στις κάλπες για να το εγκρίνουν.
Υπό διοίκησης Josep Maria Bartomeu, το έργο
ανατέθηκε το 2016 στην Ιαπωνική εταιρεία Nikken Sekkei και προέβλεπε παράδοση του, το 2021.
Ωστόσο η υλοποίηση του έργου έχει ήδη καθυστερήσει και
οι Ιάπωνες τηρούν σιγή ιχθύος. Οι αρχικές ανακοινώσεις, έλεγαν ότι το κόστος θα
άγγιζε τα 400.000.000€ το έργο θα ξεκινούσε το 2017 και θα ολοκληρωνόταν το
2021, κάτι που προφανώς αποκλείεται πλέον να συμβεί.
 |
| TO ESPAI BARCA |
Μέχρι στιγμής, έχει
δοθεί προς χρήση μόνο το νέο γήπεδο της ομάδας γυναικών και της Β’ ομάδας του
συλλόγου, που ονομάστηκε «Estadi Johan Cruyff», ενώ ξεκίνησε και η κατεδάφιση του «Mini Estadi».
Το Camp Nou, αποτελεί σήμερα θέατρο
ποδοσφαιρικών παραστάσεων υψηλής ποιότητας, ενώ διαχρονικά, στο χορτάρι του χόρεψαν
κάποιοι από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, που εμφανίστηκαν ποτέ παγκοσμίως.
Όμως στο μυαλό των Καταλανών (και όχι μόνο) το Camp Nou θα είναι για πάντα ο τόπος που λειτούργησε
ως ασπίδα, καταφύγιο και το ορμητήριο, αυτού του περήφανου λαού, κατά την
διάρκεια της δικτατορίας του Franco.
Μόνο εκεί, οι Καταλανοί
μπορούσαν να μιλούν και να τραγουδούν στα Καταλανικά, μόνο εκεί, έπαιρναν κάθε
Κυριακή λίγες σταγόνες χαράς, απολαμβάνοντας την αγαπημένη τους Barça. Πολλές φορές αποτέλεσε και
λίκνο δημοκρατίας, καθώς από τις κερκίδες του, τα μέλη του συλλόγου έστελναν
(και πολλές φορές περνούσαν) το δικό τους μήνυμα στις εκάστοτε (και όχι πάντα
επιτυχημένες, είναι η αλήθεια) διοικήσεις της Barça.
Το Camp Nou, που μετρά πλέον 64 χρόνια ζωής, έχει πάψει
πλέον να είναι «νέο γήπεδο» και σίγουρα υστερεί τρομερά σε σχέση με τις έδρες
αρκετών μεγάλων αντιπάλων της Barça.
Η κατάσταση θα βελτιωθεί μετά την ολοκλήρωση της ανακατασκευής του, αλλά όπως
και ο προκάτοχος του, το Les Corts,
θα κληθεί κάποτε να βρεθεί αντιμέτωπο με τον αμείλικτο χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου