Josep Minguela, Η Barça δεν είχε ποτέ σωστή αθλητική δομή

Βλέποντας τον τίτλο πολλοί θα δυσανασχετήσουν, άλλοι, λιγότερο θερμόαιμοι, θα απορήσουν. Πριν βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι ένα ακόμη δικό μου άρθρο γνώμης, αλλά η άποψη του Josep Maria Minguela. Του ανθρώπου που έφερε στη Barça τον Maradona, τον Stoichkov, τον Romario και που αρκετά χρόνια μετά, θα πλήρωνε το ξενοδοχείο στην οικογένεια Messi, όταν ακόμη ο μικρός -τότε- Leo, περίμενε να μάθει αν η Barcelona θα τον δεχόταν στην ακαδημία της.

Ο Miguela έχει συμπληρώσει σχεδόν μισό αιώνα ενασχόλησης στα κοινά της Barça. Το 1969 ανέλαβε για πρώτη φορά καθήκοντα στον σύλλογο, έχοντας τον ρόλο του μεταφραστή του τότε προπονητή της πρώτης ομάδας, Vin Buckingham. Στη συνέχεια θήτευσε στο προπονητικό επιτελείο του Rinus Michels, έφυγε προσωρινά από τη Barça το 1975, για να γυρίσει ξανά το 1978, με την εκλογή του Nunez, υπό την προεδρία του οποίου, είχε τον ρόλο του manager. Το 2003 έθεσε μάλιστα και ο ίδιος υποψηφιότητα για την προεδρία του συλλόγου και μετά την εκλογή του Laporta, ο ρόλος του περιορίστηκε αισθητά.

Στα 75 του χρόνια, διατηρεί το δικό του γραφείο management παικτών, μαζί με τον γιό του, και πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Miguela Leaks», όπου περιγράφει έργα και ημέρες του στη Βαρκελώνη.

Με αυτή την αφορμή, παραχώρησε συνεντεύξεις σε αρκετά ΜΜΕ. Συνεντεύξεις που κατά την άποψη μου βγάζουν ειδήσεις τόσο για την τρέχουσα κατάσταση της ομάδας, όσο και για σημαντικά ζητήματα που για πολλά χρόνια, παρέμεναν αδιευκρίνιστα.

Ξεχώρισα και θα σας παρουσιάσω, τα κυριότερα αποσπάσματα της συζήτησης του με τον Joan Domenech του El Periodico, καθώς κα την άποψη του για την τρέχουσα εικόνα του αγωνιστικού τμήματος, όπως την εξέφρασε στον ραδιοφωνικό σταθμό RAC1. 

Στο βιβλίο σας χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας Cruyffista. Για ποιον λόγο;

-Όταν ήρθε στη Βαρκελώνη ο Michels, άλλαξε το ποδόσφαιρο που παίζαμε και έβλεπα ότι πολλοί παίκτες δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη φιλοσοφία του, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι δεν παίζαμε πλέον με ένα βαρύ κορμί στην επίθεση, αλλά και πολλά άλλα. Ο Cruyff με την ευφυία του, εξηγούσε πράγματα στους συμπαίκτες του, ήταν το παράδειγμα μέσα στο γήπεδο και ήθελε να τα κάνει όλα τέλεια. 

Αργότερα, όταν έγινε προπονητής της ομάδας ποια ήταν η σχέση σας;

-Είχε αλλάξει και ο δικός μου ρόλος αλλά τα πηγαίναμε μια χαρά. Ήταν ξεκάθαρος για το πλάνο του, ήταν απόλυτα μεθοδικός. Κάποιες φορές πήγαινα στο ξενοδοχείο που μαζευόταν η ομάδα και μιλούσαμε μέχρι το πρωί για το ποδόσφαιρο.

Και μετά γεννήθηκαν οι έννοιες Cruyffismo και Nunismo.

-O Nunez ήταν ένας πρόεδρος αντιθέσεων, λαμπερός και σκοτεινός ταυτόχρονα. Συμμάζεψε τα οικονομικά του συλλόγου και έφερε τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, σε εποχές που δεν υπήρχαν έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα. Προφανώς ο κόσμος δεν μπορούσε να καταλάβει τότε, πως ήταν δυνατόν να πωλείται ο Ronaldo, που ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, αλλά αυτά συμβαίνουν. Όπως λάθη έκανε και ο Cruyff, που ενώ για πολύ καιρό ήταν ιδιαίτερα αυστηρός και δεν ήθελε να υπάρχουν τεράστια συμβόλαια, έφερε μετά  παίκτες που τίναξαν το budget στον αέρα, όπως ήταν ο Baia, o Couto και o Blanc.

Και το 1996 ξεκίνησε ένα κύμα andiguardiolismo (κατά του Guardiola) από διαρροές της διοίκησης. Σωστά;

- Πήγα να δω τον Nunez τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, γιατί η οικονομική ισορροπία στους μισθούς των παικτών είχε διαταραχθεί. Δεν κατάφερα τίποτα. Μετά από λίγους μήνες εμφανίστηκε ενδιαφέρον της Parma και ο Pep θα έφευγε. Ο Nunez άλλαξε γνώμη για το θέμα και έκλεισα ένα εστιατόριο, στο οποίο θα συναντιόμουν με τον Pep για να λύσουμε το θέμα και να παραμείνει. Ωστόσο, μέλη της διοίκησης διέρρευσαν τη συνάντηση και την παρουσίασαν ως εκβιασμό του Guardiola για να πάρει καλύτερο συμβόλαιο, κάτι που τον πλήγωσε ιδιαίτερα. Αργότερα, οι έννοιες Cruyffismo και Guardiolismo έγιναν ταυτόσημες και συμβολίζουν σήμερα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονταν το ποδόσφαιρο αυτές οι δύο σπουδαίες προσωπικότητες.

Πότε πιστεύετε πως είχε η Barça καλή αθλητική δομή;

-Ποτέ δεν είχε. Απλά από εκεί που δεν είχε καμία απολύτως οργάνωση, βρέθηκε να έχει μια χαώδη δομή. Για να λειτουργήσει σωστά ο σύλλογος, πρέπει να τεθεί επικεφαλής του αθλητικού τμήματος κάποιος ειδικός. Όχι απλά κάποιος που έχει παίξει ποδόσφαιρο, ή που είναι αποδεδειγμένα οπαδός της ομάδας, ή κάποιος χωρίς εμπειρία. Όχι. Δείτε απλά τους παίκτες που έχουν αποκτηθεί τα τελευταία 15-20 χρόνια και θα πάρετε μόνοι σας τις απαντήσεις, για το αν το τμήμα λειτουργεί σωστά. Και υπάρχουν τέτοιοι επαγγελματίες. Ο Monchi στη Sevilla, o Michale Zorc στη BvB, o Luis Campos που είναι τώρα στη Lille και άλλοι.  

Θα μπορούσατε να έχετε υπογράψει με τον Cristiano;

-Δεν ήταν καν στο μυαλό μου, όταν τον γνώρισα. Είχα πάει να δω έναν αγώνα νέων μεταξύ Πορτογαλίας και Αγγλίας και στο δείπνο μετά το παιχνίδι, εμφανίστηκε ο (διάσημος σήμερα) Jorge Mendes μαζί με 4 μικρούς: Τον Cristiano, τον Quaresma, τον Postiga και τον Thiago.Τότε δεν εκπροσωπούσε κανέναν από τους 4, αλλά όταν φύγαμε κατάλαβα ότι με χρησιμοποίησε για να τους εντυπωσιάσει. 

Τι θα κάνατε αν γινόσασταν πρόεδρος της Barcelona;

-Θα έριχνα όλο το βάρος στην δομή του αθλητικού τμήματος. Θα απαιτούσα από τους διευθυντές ποδοσφαίρου να βρίσκουν νεαρούς και ελπιδοφόρους παίκτες με υψηλή αξία μεταπώλησης. Ο Haaland είναι ένα παράδειγμα. Ή ο Lautaro Martinez πριν δυο χρόνια που έπαιζε στην Racind de Avellanda. Η Inter πόνταρε πάνω του 20.000.000€. Δύο πράγματα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί: Ή δεν θα τους έβγαινε, οπότε θα τον έδιναν αλλού έχοντας χάσει -αλλά όχι μια περιουσία, ή αυτό που τελικά συνέβη. Να αποκτήσουν δηλαδή έναν εξαιρετικό παίκτη που σε κάθε περίπτωση θα έχει εξαργυρώσει μέχρι δεκάρας τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτηση του.

Ποιος ήταν ο καλύτερος πρόεδρος της Barcelona;

-Όταν πήγα εγώ, βρήκα τον Montal που κατάφερε να φέρει στη Βαρκελώνη τον Cruyff επί Franco. Αυτό είναι μετάλλιο τιμής. Από το πόσο υπήρξε καθοριστικός όμως, θα έλεγα τον Nunez. Διοικούσε τον σύλλογο σαν εταιρεία. Είχε μάλιστα βάλει άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης του, να αναλάβει σκιωδώς τα πάντα, αφού πρώτα παραιτήθηκε από διοικητικό πόστο που είχε σε τράπεζα. Ήταν ο Felip Rodenas, που ήλεγχε για δεκαετίες ακόμη και το χαρτί από τα fax του συλλόγου.

Ο χειρότερος ήταν ο Gaspart;

-Απλά δεν μπορούσε να είναι πρόεδρος. Ήταν εξαιρετικός σαν αντιπρόεδρος αλλά δεν έκανε για νούμερο ένα. Έχασε τον έλεγχο από την πρώτη στιγμή. Βέβαια υπό δικής του προεδρίας υπέγραψε η ομάδα με τον Messi και ανανέωσε με τον Iniesta που εκείνη την περίοδο τον ήθελε η Ρεάλ Μαδρίτης του Camacho. Και η υπογραφή του Messi δεν ήταν απλή υπόθεση, γιατί αρκετοί στην ομάδα δεν τον ήθελαν. Έλεγαν πως «λες πως θα μας φέρεις ένα φαινόμενο, αλλά όταν αυτό το φαινόμενο φτάσει στην ηλικία να μας βοηθήσει να κερδίσουμε το πρωτάθλημα, εμείς δεν θα είμαστε πλέον στη διοίκηση».

Με τη μεταγραφή του Figo τι έγινε;

-O Veiga (manager του Figo) ενήργησε ανεύθυνα. Ο Figo ήθελε να μείνει, αλλά έπεσε πάνω στην αλλαγή διοίκησης της Barcelona. O Gaspart του υποσχέθηκε προφορικά πως θα του κάνει ανανέωση συμβολαίου μετά την εκλογή του, αλλά ο Veiga υπέγραψε ταυτόχρονα προσύμφωνο με τον Florentino Perez, που ήταν την ίδια περίοδο υποψήφιος για την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης. Κανείς δεν πίστευε πως θα κέρδιζε εκείνες τις εκλογές απέναντι στον Sanz, αλλά συνέβη και την συνέχεια την ξέρετε όλοι.

Από όλους τους παίκτες που φέρατε στη Barcelona, για ποιον αισθάνεστε περισσότερο περήφανος;

-Για την μεταγραφή του Maradona, που μου έδωσε την μεγαλύτερη φήμη, αν και δεν προσέφερε σχεδόν τίποτα στη Barça. Αν με ρωτούσες όμως ποια ήταν η αποδοτικότερη μεταγραφή παίκτη στην οποία συμμετείχα, θα έλεγα τον Hristo Stoichkov. Κάλεσα τον Johan Cruyff τότε και του είπα πως έχω έναν παίκτη ο οποίος δεν είναι φαινόμενο, αλλά μπορεί να προσδώσει στην ομάδα τη δύναμη και τον τσαμπουκά που λείπει από τα αποδυτήρια και από το γήπεδο.

Είχατε εμπλακεί και στις τραγικές μεταγραφές της περιόδου Gaspart όμως.

- Ναι. Ακούστε μια ιστορία. Είχαμε πάει στο Μιλάνο να δούμε τον τελικό του Champions League μεταξύ Valencia και Bayern. Διαπραγματευόμασταν ταυτόχρονα την απόκτηση ενός τερματοφύλακα και ενός αμυντικού. Και οι δύο από την Parma. Ο τερματοφύλακας ήταν ο Buffon και ο αμυντικός, ο Thuram. Και ήμασταν κοντά σε συμφωνία. Τότε μας τηλεφώνησε ο πρόεδρος Gaspart και μας είπε να πάμε στη Γαλλία για να συναντήσουμε κάποιον Christanval. Δεν ήθελαν να δώσουν πολλά χρήματα και επέλεξαν τον Bonano αντί του Buffon και τον Christanval αντί του Thuram. Είχαν μιλήσει επίσης στο τηλέφωνο με τον Luis Felipe Scolari, ο οποίος τους πρότεινε να αγοράσουν τους Rochemback και Geovanni. «Πάρτε τον Rochemback, θα γίνει ο νέος Dunga» τους είπε. Και τους έπεισε…

Υπάρχει φόρμουλα για να καταλάβεις ποιοι παίκτες μπορούν να ανταπεξέλθουν στο επίπεδο της Barcelona;

- Το πρόβλημα στη Barcelona είναι πως δεν υπογράφει τους κατάλληλους παίκτες. Προσέξτε, αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι καλοί ποδοσφαιριστές αυτοί που αγοράζει. Αλλά αν θέλεις ένα 9, υπογράφεις με ένα 9 και όχι με κάποιον που μπορεί να παίξει και σαν 9, όπως έγινε για παράδειγμα με τον Griezmann. Γι’ αυτό λέω πως πρέπει να υπάρχει σωστό τεχνικό επιτελείο.

Τι άλλο λείπει από το αγωνιστικό τμήμα;

- Σίγουρα φρεσκάδα. Δεν υπάρχουν πολλοί νέοι παίκτες στην πρώτη ομάδα. Επίσης, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, είναι δύσκολοι στον χειρισμό τους. Ο Cruyff έλεγε πως όταν ένας παίκτης έφτανε τα 30, έπρεπε να του ανανεώνεις το συμβόλαιο χρόνο με τον χρόνο. Και αν δεν το δεχόταν, να τον άφηνες να φύγεις. Με τις επιτυχίες και όλα αυτά που έχουν κερδίσει οι βετεράνοι της πρώτης ομάδας, όποιον προπονητή και να ρωτήσεις σήμερα, θα σου πει ότι αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο στα αποδυτήρια.

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ MBAPPE

Ο Kylian Μbappe θα μπορούσε να είναι παίκτης της Barça σήμερα. Ο γιός μου, (σ.σ. με τον οποίο έχουν το γραφείο management) μου τηλεφώνησε και μου είπε πως έχει ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τους managers του παίκτη. Ζήτησαν όμως να τους καλέσει κάποιος από τους εκτελεστικούς διευθυντές της Barcelona. Προσπάθησα να μιλήσω με πολλούς και δεν βρήκα ούτε έναν διαθέσιμο! Τότε πήρα εγώ στους εκπροσώπους του Mbappe και τους είπα πως καλώ για λογαριασμό της Barcelona. Ήταν διστακτικοί, αλλά η αποχώρηση του Neymar μας έδινε τη δυνατότητα να τον αποκτήσουμε. Κάλεσα ξανά τους διοικούντες της Barcelona, αλλά μου διεμήνυσαν πως προτιμούν τον Dembele, γιατί τα χαρακτηριστικά του ταιριάζουν καλύτερα στην ομάδα.