29 Απριλίου 2019

Το περίεργο, είναι πως μοιάζει φυσιολογικό


Η Barça κατέκτησε ένα ακόμη πρωτάθλημα Ισπανίας, επιβεβαιώνοντας ξανά, τον κυρίαρχο ρόλο της στη La Liga, τις τελευταίες -σχεδόν- δύο δεκαετίες. Και το περίεργο, όπως έγραφαν και τα μπλουζάκια των πρωταθλητών, το περασμένο Σαββατόβραδο, μετά τη νίκη-στέψη επί της Levante, είναι πως μοιάζει φυσιολογικό. Και αν μοιάζει φυσιολογικό, είναι γιατί στη Βαρκελώνη, λάμπει ακόμη το άστρο του Leo Messi.

Δεν ανήκω στην κατηγορία εκείνων που μαγεύονται από τους αριθμούς, ωστόσο για να εξετάσουμε αυτό το φαινόμενο, θα χρειαστεί να παραθέσω αρκετούς. Η φετινή λοιπόν, είναι η 15η σεζόν που ο Messi αγωνίζεται με τη blaugrana φανέλα. Στα 121 χρόνια της ιστορίας της, η Barça μετρά 26 πρωταθλήματα Ισπανίας. Τα 10, τα έχει κερδίσει παρόντος του Messi, ο οποίος έχει συμμετοχή σε 34 από τους 91 συνολικά μεγάλους τίτλους, που έχουν κατακτήσει οι Καταλανοί διαχρονικά.

Με το φετινό πρωτάθλημα, οι blaugrana ξεπέρασαν επίσης σε κατακτήσεις την Ρεάλ Μαδρίτης (17 έναντι 16) στην μετά - Franco εποχή.

Η Barça δεν παίζει το ποδόσφαιρο που την έκανε θελκτική στα μάτια των ουδέτερων φίλων του ποδοσφαίρου και την απογείωσε στο θυμικό των φιλάθλων της, πριν από -σχεδόν- μια δεκαετία και αυτό σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται στην έλλειψη νέων Xavi και Iniesta (δεν βγαίνουν κάθε χρόνο τέτοιοι παίκτες), στην αποχώρηση του Guardiola αλλά και στον θάνατο του Tito Vilanova. Μπορεί όμως ακόμη, να καρπώνεται το μέγιστο της απόδοσης του Messi. Και το κάνει.

Το ποδόσφαιρο της, μοιάζει (και είναι) πλέον αρκετά κυνικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι τίτλοι που κατακτά, έχουν μικρότερη αξία, καθώς για να κερδίσει φέτος τη La Liga, υποσκελίζει -όπως και πέρυσι- την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης και την συμπολίτισσα της, Atletico, που έχει φτάσει στον τελικό του Champions League, δύο φορές την τελευταία πενταετία.

Ο Ernesto Valverde, δεν είναι θαυματοποιός και κανείς δεν περίμενε να εξελιχθεί σε τέτοιον. Δεδομένων των συνθηκών όμως, αλλά και των δικών του δυνατοτήτων, κάνει ό,τι μπορεί. Αρχικά, πέρυσι, όταν αντιμετώπισε την αιφνίδια απώλεια του Neymar, αλλά και φέτος, καθώς διόρθωσε το περσινό του λάθος και κατάφερε να κρατήσει φρέσκους στην τελική ευθεία της σεζόν, τους παίκτες-κλειδιά, προεξάρχοντος του Messi.

Η Barça κατέκτησε μαθηματικά το πρωτάθλημα, τέσσερεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του και απομένουν άλλοι 4 αγώνες, μέσω των οποίων η ομάδα έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει για 3η φορά στην ιστορία της, κάτι που η αιώνια αντίπαλος της δεν έχει επιτύχει ποτέ: Την κατάκτηση δηλαδή, ενός ακόμη treble.

Δεν θα είναι εύκολο, δεν είναι το φαβορί στα ημιτελικά του Champions League απέναντι στη Liverpool, ούτε η Valencia θα είναι εύκολο θήραμα στον τελικό του Copa del Rey, αλλά τουλάχιστον θα έχει τον Messi και τους σωματοφύλακες του, ξεκούραστους. Και αυτό, πιστώνεται στον Txingurri, ο οποίος έγινε μόλις ο 9ος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου, που κατακτά δύο σερί πρωταθλήματα.

Είχαν προηγηθεί οι Enrique Fernandez (1948-1949), Fernando Daucik (1952-1953), Helenio Herrera (1959-1960), Johan Cruyff (1991-1992-1993-1994), Louis Van Gaal (1998-1999), Frank Rijkaard (2005-2006), Pep Guardiola (2009-2010-2011) και Luis Enrique (2015-2016).

Στα θετικά του Valverde, πιστώνεται επίσης τόσο η νίκη (χωρίς τον Messi) με 5-1 επί της Μαδρίτης στο Camp Nou, στην αναμέτρηση του πρώτου γύρου της La Liga, όσο και οι δύο νίκες στο Bernabeu, σε διάστημα 4 ημερών, τον περασμένο Μάρτιο.

Τίποτα από τα δύο, δεν είχε επαναληφθεί στο παρελθόν και το περίεργο, είναι πως μοιάζει φυσιολογικό.    

Υ.Γ.1 Ομολογώ πως η πρόσφατη ρητορική ερώτηση του Zidane προς δημοσιογράφο, σε σχέση με το πόσα πρωταθλήματα έχει η Ρεάλ Μαδρίτης (σ.σ. είναι 33), με ιντρίγκαρε αρκετά. Αρχικά και για να είμαι δίκαιος, θα πρέπει να θυμίσω πως ο Zizou, έχει πολλές φορές τονίσει, ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι πρώτος στόχος για τις ομάδες κορυφής και αυτό τον τιμά, δεδομένου του ότι -μόνο σαν προπονητής της Ρεάλ- κατέκτησε τρία Champions League. Ίσως λοιπόν ο Γάλλος παρασύρθηκε και απάντησε εριστικά, όντας επηρεασμένος από την προσωπική του χαμηλή συγκομιδή εγχώριων τίτλων στη Μαδρίτη, με την οποία έχει στεφθεί πρωταθλητής, μόνο δύο φορές. Μία σαν παίκτης και μία σαν προπονητής.

Υ.Γ.2 Η Μαδρίτη κέρδισε 3 σερί Champions League και ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο που (δεν) απέδωσε. Ας μην είμαστε τόσο σκληροί με την απόδοση της Barça, που βρίσκεται σε διαδικασία αγωνιστικής αναδόμησης και εύρεσης νέων αγωνιστικών πυλώνων, που θα την οδηγήσουν ξανά στο ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που όλοι αγαπήσαμε.

Υ.Γ.3 Υπάρχουν αρκετοί, που περιμένουν να δουν μια διαφορετική Barça στα ημιτελικά του Champions League. Προσωπικά, δεν περιμένω εκπλήξεις. Με το ίδιο κυνικό ποδόσφαιρο που την έφερε έως εδώ, θα επιχειρήσει να κερδίσει και το treble. Δεν είναι ούτε η εποχή, ούτε η ομάδα των θαυμάτων. Είναι απλά η εποχή του Messi.

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ Νίκο,

    Ίσως σε αυτό το άρθρο να έχεις την πιο "πρακτική" οπτική γωνία απέναντι στην Barcelona με προπονητή τον Βαλβέρδε.
    Νομίζω ότι κανείς δεν περίμενε με την έλευση του Βαλβέρδε στον πάγκο, να ξανά-ζήσει το διαστημικό ποδόσφαιρο της εποχής Pep. Το μεγαλύτερο στοίχημα που είχε να κερδίσει ο Ερνέστο ήταν (και είναι) να διαχειριστεί με τον πιο "αναίμακτο" τρόπο (βλέπε μετά Ferguson εποχή στη Man.United)το ηλιοβασίλεμα μιας φουρνιάς παικτών που έκανε τον πλανήτη να παραμιλάει, στον επόμενο αγωνιστικό αναμορφωτή της Barcelona ( δεν ήταν τυχαίο το σχόλιο του Ερνέστο για τον Xavi).

    Η διαχείριση λοιπόν αυτή, φαίνεται να εξελίσσεται σωστά.Αν συνδυαστεί και με κατάκτηση του φετινου CL, τότε θεωρώ οτι η θητεία του Βαλβέρδε ήταν άριστη.

    Δεν ξέρω αν το όνομα του Ερνέστο θα μείνει με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου, όμως σιγούρα το έργο του είναι πολύτιμο σε μια περίεργη αγωνιστική περίοδο που διανύει η ομάδα.

    Κλείνοντας το σχόλιο μου, θα ήθελα να σου απευθύνω το εξής ερώτημα: Αν γύριζες το χρόνο πίσω θα επέλεγες για την θέση του προπονητή τον Jorge Sampaoli (με βάση, όσα έχουν γίνει τα τελευταία σχεδόν 2 χρόνια)?


    Με ειλικρινής εκτίμηση,

    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή