Η ημέρα που φοβήθηκε ο Piqué

Πέρασαν σχεδόν 11 χρόνια, από την ημέρα που ο Gerard Piqué αγωνίστηκε για τελευταία φορά με τη φανέλα της Manchester United. Ήταν η 13^η Απριλίου του 2008, όταν ο Καταλανός κεντρικός αμυντικός, είχε ξεκινήσει βασικός στον αγώνα πρωταθλήματος με την Arsenal, στον οποίο οι κόκκινοι διάβολοι είχαν επικρατήσει με σκορ 2-1.

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ο Geri (που είχε μείνει στο Manchester από το 2004 έως το 2008) επέστρεψε στη Βαρκελώνη, για να ανοίξει έναν μεγάλο κύκλο επιτυχιών με τη φανέλα της Barça. Μια σπουδαία διαδρομή που τον έφερε αντιμέτωπο με την πρώην ομάδα του, σε δύο τελικούς Champions League. To 2009 και το 2011.

Έχοντας πλέον μεσολαβήσει παραπάνω από μια δεκαετία, ο Geri επιστρέφει ξανά στο Old Trafford -που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει ως δεύτερο σπίτι του- με τη φανέλα της Barça, στα πλαίσια της προημιτελικής φάσης του Champions League.

Ο Piqué έχει αναφερθεί αρκετές φορές στους λόγους που δεν κατάφερε να κάνει καριέρα στην Αγγλία, υποδεικνύοντας τον ίδιο ως υπεύθυνο. Έχει μάλιστα εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για τον sir Alex Fergusson, ο οποίος ουσιαστικά τον άφησε να επιστρέψει στην Καταλωνία.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει, η εξομολόγηση του για ένα περιστατικό που είχε συμβεί όσο ήταν παίκτης της Man Utd. Ας το θυμηθούμε εδώ, μέσα από τα δικά του λόγια, όπως το περίγραψε ο ίδιος πριν από μήνες, σε συνέντευξη του στο The Players Tribune.

«Ήμασταν στα αποδυτήρια και περιμέναμε τον sir Alex να μπει, για να μας μιλήσει πριν τον αγώνα. Ήμουν πολύ αγχωμένος. Φανταστείτε το. Ένας 18χρονος που έβαζε τις κάλτσες του, δίπλα σε παίκτες όπως o Ruud van Nistelrooy, o Ryan Giggs και ο Rio Ferdinand. Ήθελα να περάσω εντελώς απαρατήρητος. Έλεγα στον εαυτό μου: κάνε απλά τη δουλειά σου και μη μιλάς.»

«Καθόμουν ακριβώς δίπλα στον Roy Keane. Ο χώρος ήταν πολύ στενός, θυμάμαι πως τα πόδια μας ήταν σχεδόν κολλημένα όπως καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο. Επικρατούσε νεκρική σιγή. Ξαφνικά ακούστηκε μια μικρή δόνηση. Ο Roy άρχισε να κοιτάει δεξιά και αριστερά, προσπαθώντας να καταλάβει από πού προέρχεται ο ήχος. Συνειδητοποίησα πως ήμουν εγώ. Ήταν το δικό μου τηλέφωνο. Το είχα μέσα στις τσέπες της φόρμας μου, που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν μέσα στον σάκο μου, ο οποίος κρεμόταν ακριβώς πάνω από το κεφάλι του.»

«Όσο ο Roy δεν μπορούσε να καταλάβει από πού ακουγόταν το τηλέφωνο, άρχισε να τρελαίνεται. Θυμάστε τη σκηνή από την ταινία “Η Λάμψη” με τον Jack Nicholson; Τέτοιο βλέμμα είχε και άρχισε να ωρύεται, ζητώντας να μάθει ποιού το τηλέφωνο χτυπάει. Ρώτησε δύο φορές και κανείς δεν απαντούσε. Την τρίτη φορά, απάντησα χαμηλόφωνα πως είναι δικό μου. Τότε πραγματικά έχασε τον έλεγχο. Σχεδόν τα έκανα πάνω μου! Αλλά είχε δίκιο. Ήταν ένα από τα χιλιάδες λάθη που είχα κάνει, όταν ήμουν στη Man Utd.»

Μια απλή σύγκριση με το τι συμβαίνει σήμερα, αρκεί για να καταλάβει κανείς πόσο έχει επηρεάσει και το ποδόσφαιρο, η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας. Πριν από μια δεκαετία, ο Keane κόντεψε να πνίξει τον Piqué γιατί είχε κινητό στα αποδυτήρια και πλέον οι παίκτες ανακοινώνουν ακόμη και την αποχώρηση τους από ομάδες, μέσω των προσωπικών λογαριασμών τους στα κοινωνικά δίκτυα, όπως συνέβη με τον Neymar, τον Αύγουστο του 2017. Η αίσθηση του μέτρου, ίσως είναι η χρυσή τομή.