Θα καταθέσω σήμερα ορισμένες επισημάνσεις, έχοντας ακούσει τη συνέντευξη του Joan Laporta στο Partidazo de Cope, μετά την ανακοίνωση του, πως θα είναι υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2021.
Τα 17 χρόνια που μεσολάβησαν, από την πρώτη εκλογή του το 2003, φαίνονται πλέον στην ωριμότητα του λόγου του. Αυτό είναι και καλό και κακό. Ο Laporta του 2020, είναι η πιο ήπια εκδοχή του, που μας έχει παρουσιαστεί ποτέ. Ευχόμαστε λοιπόν αυτό να είναι προϊόν ωριμότητας και όχι αδυναμίας.
Εμφανίζεται ρεαλιστής και με υπεύθυνη επιχειρηματολογία. Δεν μιλάει για μεταγραφές. Κρατάει χαμηλούς τόνους προς ώρας, απέναντι στους υπόλοιπους υποψήφιους. Φαίνεται πως το αγωνιστικό του πλάνο θα περιλαμβάνει τον Koeman. Είτε γιατί δεν μπορεί να βρει αντίπαλο δέος για την πρόταση του Font (που θα είναι ο Xavi) είτε επειδή -αποδεδειγμένα- σέβεται προσωπικότητες που έχουν προσφέρει, είτε -ξανά- για να μην διαταράξει τώρα την ηρεμία της ομάδας.
Παρακάλεσε ανοιχτά τον Messi να μην βιαστεί να αποφασίσει για το μέλλον του, πριν την ανάδειξη προέδρου στη Barça, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα του. Δεδομένης της άριστης σχέσης του με τον Αργεντινό, αντιλαμβανόμαστε όλοι πόσο δύσκολη θα είναι η παραμονή του στη Βαρκελώνη.
Έθαψε το τσεκούρι του πολέμου με τον Sandro Rosell. Είναι αλήθεια πως μετά την αποφυλάκιση του Rosell, ο Laporta του είχε τηλεφωνήσει και οι σχέσεις τους είχαν αποκατασταθεί μερικώς. Θυμίζω πως ο Rosell, ως πρόεδρος της Barça είχε στείλει τον Laporta στα δικαστήρια για κακοδιαχείριση (οι κατηγορίες κατέπεσαν) κάτι που συνέβη για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Θυμίζω επίσης πως στις εκλογές του 2015 ο Laporta κατηγορούσε -σωστά- τον Bartomeu πως είναι η συνέχεια της διοίκησης Rosell.
Ο Rosell που (αδίκως) ηρωοποιήθηκε μετά τη φυλάκιση του για ζητήματα διαφθοράς, έχει επιρροή στα μέλη και δίαυλο επικοινωνίας τόσο με τον Font (στενός πρώην συνεργάτης του, είναι επικεφαλής της καμπάνιας του Font) όσο και με τον Rousaud (τον οποίο φαίνεται πως θα στηρίξει στις εκλογές). Ίσως λοιπόν ο Laporta επιχειρεί να «παίξει έξυπνα».
Σε κάθε περίπτωση, προφανώς όλοι μας έχουμε κουραστεί από αυτή την εμφύλια διαμάχη, αλλά προσωπικά, δεν μου αρέσουν οι λυκοφιλίες.
Ο Laporta ούτε τυχαίος είναι, ούτε χθεσινός. Κατέβηκε στις εκλογές του 2015 ουσιαστικά χωρίς προετοιμασία και κόντεψε να τις κερδίσει.
Αυτή τη φορά όμως, θα αντιμετωπίσει ένα μεγάλο ζήτημα. Δεν θα είναι απαραίτητα μαζί του όλοι οι συντελεστές που οδήγησαν την Barça στις επιτυχίες του παρελθόντος. Είτε γιατί εργάζονται αλλού, είτε γιατί θα απορροφηθούν στο σχήμα -κυρίως- του Font.
Όσους περισσότερους βάλει στο άρμα του, τόσες περισσότερες θα είναι και οι πιθανότητες του, απέναντι σε έναν αντίπαλο, τον Víctor Font, που ετοιμάζεται γι’αυτό 6 ολόκληρα χρόνια.
Όταν αρχίσουν να φαίνονται καθαρά τα υποψήφια σχήματα, ξεκινήσουν τα debates και έχουμε κι άλλες συνεντεύξεις στη διάθεση μας, θα επανέλθω. Για να μιλήσω και για ορισμένα θρασίμια τύπου Toni Freixa, που ζητούν την ψήφο των μελών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου