Το αίμα πάγωσε πια

 

«Μία γ@μημένη κατοχή γαμώτο. Μία γ@μημένη κατοχή. Πάμε! Υποφέρουμε. Είμαστε καρφωμένοι πίσω 5’. Όχι. Τρέχουμε σαν τρελοί γαμώτο.» Το χρονόμετρο έδειχνε το 39^ο λεπτό της πρώτης αναμέτρησης της Barcelona με την PSG για τη φάση των 16 του Champions League. Ο Gerard Pique που έλειπε από τους αγωνιστικούς χώρους για πολλούς μήνες, επέστρεψε στο βασικό σχήμα μπαίνοντας κατευθείαν στα βαθιά.

Με το σκορ στο 1-1, μετά τα γκολ των Messi και Mbappe, οι παριζιάνοι άρπαξαν από το λαιμό τους blaugrana. Απανωτά χτυπήματα από όλες τις μεριές του γηπέδου. Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Οι παίκτες του Koeman έμοιαζαν ελεύθεροι πολιορκημένοι. Το κάστρο θα έπεφτε, ήταν θέμα χρόνου.

Ο πολύπειρος Pique, το έβλεπε να έρχεται. Μαζί του και όλοι όσοι παρακολουθούσαμε τον αγώνα από τους τηλεοπτικούς δέκτες. «Μία γ@μημένη κατοχή, γαμώτο!» Η φωνή του έσκισε τα μικρόφωνα του άδειου Camp Nou και διαπέρασε τα αυτιά μας. Ο Pique ήξερε… Ο Griezmann προσπάθησε να του πει να ηρεμήσει. «Ψυχραιμία Geri. Όλοι υποφέρουμε.» Ο Pique δεν άκουγε τίποτα. «Όχι! Είμαστε καρφωμένοι πίσω. Γαμώτο».

Ούρλιαζε προς τους συμπαίκτες του να ανέβουν για την «ηρωική έξοδο». Να ανέβει η ομάδα μέτρα στο γήπεδο, να κυκλοφορήσει τη μπάλα, να πάρει μερικές ανάσες η άμυνα, να προσπαθήσει να σκοράρει ξανά. Γιατί ήταν βέβαιο πως θα δεχόταν κι άλλο γκολ.    

Η Barcelona προσπάθησε. Υπέφερε. Αλλά δεν μπορούσε παραπάνω. Ακόμη κι αν πετύχαινε κι άλλο γκολ. Η PSG πήγε στη Βαρκελώνη χωρίς τον Neymar, χωρίς τον Di Maria, χωρίς τον Bernat. Και πάλι όμως έμοιαζε με φονική μηχανή.

Ο Mbappe έκανε ό,τι ήθελε όποτε ήθελε. Έβαλε 3 γκολ. Μπορούσε και περισσότερα. Hat trick μέσα στο Camp Nou. Ούτε στα δάχτυλα του ενός χεριού δε μετριούνται οι παίκτες που έχουν καταφέρει κάτι αντίστοιχο τα τελευταία 60 χρόνια. Φαινόμενο.

Paredes και Veratti κυριάρχησαν στο κέντρο. Στο χώρο δηλαδή που κάποτε ήταν το καμάρι της blaugrana κυριαρχίας. Τώρα βλέπεις εκεί το σκήνωμα του Busquets. Ο del Bosque είχε πει κάποτε πως βλέπεις τον Busquets και βλέπεις όλο το παιχνίδι. Τώρα πια τον βλέπεις και σου έρχεται να δακρύσεις. De Jong και Pedri είναι υπέροχοι αλλά δεν είναι έτοιμοι να πάρουν την ομάδα από το χέρι, να καθορίσουν το ρυθμό.  

Η Barcelona ήταν στο πρόσφατο παρελθόν τόσο δυνατή, τόσο εντυπωσιακή. Διέλυε αντιπάλους, έπαιζε όμορφο ποδόσφαιρο. Άφησε ουλές στη ψυχοσύνθεση ομάδων. Και τώρα νομοτελειακά το πληρώνει. Όλοι θέλουν από ένα κομμάτι του άψυχου σώματος της.

3 γκολ από την Juventus στα νοκ άουτ του Champions League τη σεζόν 2016-17. Ακόμη 3 γκολ από την Roma τη σεζόν 2017-18. Άλλα 4 γκολ από την Liverpool τη σεζόν 2018-19. 8 γκολ από τη Bayern πέρυσι. Ακόμη 4 γκολ χθες το βράδυ από την PSG.

Πλέον το κορμί της σχεδόν πάγωσε. Όσο βαθιά και αν της μπήγουν το μαχαίρι οι αντίπαλοι, σχεδόν δε ματώνει… Ματώνουν όμως οι ψυχές των blaugrana οπαδών που βλέπουν αυτή τη βεβήλωση. Δεν απαιτούμε θαύματα διάολε, αλλά αξιοπρέπεια ακόμη και στην ήττα. Αυτό ναι, το απαιτούμε. Εκείνη η ομάδα, το ξέρουμε, πέρασε στην ιστορία. Δεν θα ξεχαστεί, θα μνημονεύεται, αλλά δεν υπάρχει πια.  

Υπάρχει όμως η επόμενη ημέρα. Αυτή που θα χτιστεί μέσα από τις απογοητεύσεις και τις δυσκολίες του σήμερα. Δεν θα συνεχίσει να είναι η Barcelona μια ομάδα χωρίς πρόεδρο, χωρίς διοίκηση, χωρίς αγωνιστικό σχεδιασμό. Θα πληρώνει για αρκετό καιρό ακόμη φυσικά τις επιλογές των Rosell και Bartomeu.

Δεν αλλάζουν όλα αυτά σε μια μέρα. Επιτέλους ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Απαιτείται χρόνος, σκληρές αποφάσεις και ηγεσία. Αυτά δηλαδή που προσδοκούμε όλες και όλοι πως θα προκύψουν μέσα από τις εκλογές της 7^ης Μαρτίου.

Η Barcelona θα ταξιδέψει στο Παρίσι για τον επαναληπτικό έχοντας να ανατρέψει μια κατάσταση που μοιάζει μη αναστρέψιμη. «Ναι, αλλά το έχουμε ξανακάνει» θα πουν κάποιοι. Αυτή την ελπίδα για την ανατροπή του αδύνατου η ίδια η ομάδα την φώλιασε στις ψυχές του κόσμου. Και σαν οπαδοί πάντα πιστεύουμε. Είναι φυσιολογικό. Δείτε και τις δηλώσεις των Γάλλων μετά το χθεσινό παιχνίδι. Κανείς δε τόλμησε να πει πως η πρόκριση τελείωσε από χθες. Ούτε ένας.

Ο Koeman όμως, ο άνθρωπος που θα κληθεί να οδηγήσει την Barcelona στο Παρίσι, φρόντισε να χαμηλώσει τις προσδοκίες. «Φάνηκε σήμερα πόσο υστερούμε σε φυσικό και τεχνικό επίπεδο αλλά και σε άλλους τομείς του αγώνα και πόσο δρόμο έχουμε για να είμαστε ανταγωνιστικοί σε αυτό το επίπεδο».

Οι δηλώσεις του ήταν κυνικές και αρκετοί θύμωσαν. Ο Luis Enrique όταν η δική του Barcelona έχασε από την PSG με 4-0 πριν 4 χρόνια είχε δηλώσει πως «δεχθήκαμε 4 γκολ αλλά δε βλέπω γιατί να μη μπορούμε να βάλουμε 5 στον επαναληπτικό και να περάσουμε εμείς». Η σύγκριση όμως είναι αδόκιμη. Εκείνη η Barcelona είχε στη σύνθεση της τον Neymar που τώρα βρίσκεται στο Παρίσι και τον Suarez που τώρα οδηγεί την Atletico στον τίτλο της πρωταθλήτριας Ισπανίας.

«Υποφέρουμε γαμώτο!» Τα λόγια του Pique χτυπάνε σαν μαχαίρι στη καρδιά μας. Γιατί νιώθουμε το ίδιο.  Όμως αν δεν υποφέρεις δεν θα χαρείς όταν θα ανατείλει ξανά ο ήλιος. Όποτε και αν αυτό συμβεί.