Ένα βήμα ακόμη

 

Barça και Chelsea διεκδικούν αύριο το πρώτο εισιτήριο για τον τελικό του Champions League γυναικών και είπα να γράψω μερικές σκέψεις μου.  

Οι blaugranas κέρδισαν στο Stamford Bridge με 1-0, αλλά όπως σωστά ανέφερε σήμερα στη συνέντευξη Τύπου η Aitana Bonmati (η παίκτρια δηλαδή που φέτος έκανε ένα βήμα μπροστά λόγω του τραυματισμού της Alexia, έχοντας ήδη 5 γκολ και 6 ασίστ σε 9 αγώνες στη διοργάνωση) «Θα είναι μια αναμέτρηση μεταξύ ίσων και ας μη πιστεύει ο κόσμος πως θα κερδίσουμε με 5-0». Η σταρ της Barça δεν έχει καθόλου άδικο. 

Η ομάδα της θα διεκδικήσει την 4η συμμετοχή σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης την τελευταία πενταετία, γεγονός άκρως εντυπωσιακό. Επειδή όμως η επιτυχία έχει αρχίσει να γίνεται συνήθεια και να θεωρείται δεδομένη στη Βαρκελώνη, καλό είναι να θυμίσουμε ορισμένα πράγματα. 

Το περασμένο καλοκαίρι, από την Barça αποχώρησε η Jenni Hermoso (1η σκόρερ όλων των εποχών της ομάδας, με 181 γκολ σε 224 αγώνες) που άλλαξε ήπειρο και βρίσκεται στο Μεξικό. Έφυγε επίσης για την PSG η Lieke Martens (16 γκολ και 13 ασίστ πέρυσι) που ήταν ένα από τα πιο «βαριά» ονόματα του ρόστερ. Ταυτόχρονα τραυματίστηκε σοβαρά η Alexia Putellas (no introduction needed). 

Παρά τις εξαιρετικές προσθήκες (κυρίως οι Walsh, Geyse, Salma, και Bronze) θα χρειαζόταν σημαντική προσπάθεια και πολλές εσωτερικές προσαρμογές, ώστε η ομάδα να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί. Και η αλήθεια είναι πως το τεχνικό επιτελείο με επικεφαλής τον Jonatan Giraldes, έκανε δουλειά σεμιναριακού επιπέδου, την οποία θα αναλύσω διεξοδικά σε άλλο κείμενο. Τώρα, θα πω μόνο λίγα λόγια. 

Η Aitana «μπήκε» στα παπούτσια της Alexia έχοντας φέτος διαφορετικό, πιο προωθημένη ρόλο στο γήπεδο, και το μεγάλο στοίχημα που ήταν η συνύπαρξη της Patri με την Keira Walsh (ίσως τα δύο καλύτερα εξάρια στην Ευρώπη μαζί με την Oberdof της Wolfsburg) κερδήθηκε πανηγυρικά μετά το φυσιολογικό διάστημα που απαιτούνταν ώστε η εκπληκτική Αγγλίδα να προσαρμοστεί. Το κέντρο της ομάδας παρέμεινε πανίσχυρο παρά την απουσία της καλύτερης παίκτριας στον κόσμο (ναι, η Alexia είναι αυτή). 

Η Rolfö έχει πλέον προσαρμοστεί στον ρόλο της, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο είναι top class και η προσθήκη της Lucy Bronze προσέδωσε ποιότητα στο δεξί άκρο της άμυνας. 

Η Bronze αποκτήθηκε για αγώνες σαν αυτούς με την Chelsea. Ίσως και μόνο για αυτούς. Εκεί όπου η δύναμη σε συνδυασμό με την εμπειρία της, μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως έγινε στον πρώτο αγώνα (θυμηθείτε το κόψιμο πάνω στην γραμμή). 

Η Bronze όμως δεν θα βρίσκεται αύριο στον αγωνιστικό χώρο, καθώς χτύπησε στο (ήδη ταλαιπωρημένο της) γόνατο. Την θέση της θα πάρει μάλλον η Marta Torejon. 

Η επιστροφή της Alexia σε αποστολή της ομάδας μετά από 295 ημέρες, έχει προκαλέσει δικαίως φρενίτιδα ενθουσιασμού στους φίλους της ομάδας, αλλά είναι μάλλον συμβολική και θα προσφέρει περισσότερο στα εισιτήρια. 

65.000 είχαν πωληθεί μέχρι το μεσημέρι και είναι βέβαιο πως θα αυξηθούν μετά την ανακοίνωση για την επιστροφή της «Reina». Μετά από έναν χρόνο αποχής όμως, ούτε η ίδια μπορεί να έχει ρυθμό, ούτε και η ομάδα μπορεί να περιμένει από αυτήν πράγματα.

Το βάρος θα πέσει σε όσες βγήκαν μπροστά στο διάστημα της απουσίας της, σε αυτές που έφεραν την Barça να διεκδικεί ξανά τη συμμετοχή της σε έναν τελικό. Αυτό επιτάσσει η λογική. Και το φορτίο είναι βαρύ. 

Η Chelsea (απουσιάζει από την άμυνα η Bright) των σπουδαίων παικτριών όπως είναι οι Harder, James, Erikkson, Guro Reiten, της Sam Kerr (πιο ακριβοπληρωμένη ποδοσφαιρίστρια παγκοσμίως) υπό τις οδηγίες μιας εξαιρετικής προπονήτριας (Emma Hayes), δεν θα παραταχθεί στο Camp Nou για να θαυμάσει τους δεκάδες χιλιάδες Καταλανούς που θα δείξουν ξανά την αγάπη τους στο ποδόσφαιρο γυναικών, αλλά για να πάρει την πρόκριση. 

Η εικόνα του πρώτου αγώνα μπορεί να ξεγέλασε πολύ κόσμο. Η Barça είχε τον έλεγχο του αγώνα και τις σημαντικότερες ευκαιρίες, αλλά οι μπλε του Λονδίνου μπορούν να σκοτώσουν οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη με τις θανατηφόρες αντεπιθέσεις τους. Ας μην ξεχνάμε πως απέκλεισαν στους 8 την πρωταθλήτρια Ευρώπης Lyon. 

Ο κόσμος της Barça ετοιμάζει μια ακόμη γιορτή στο Camp Nou. Στο γήπεδο όπου πέρυσι καταγράφηκε η μεγαλύτερη προσέλευση θεατών σε αγώνα ποδοσφαίρου γυναικών παγκοσμίως. Ο σύλλογος κάνει ο,τι μπορεί για να βοηθήσει κι αυτός (έγινε σημαντική προσπάθεια ώστε η αναμέτρηση να διεξαχθεί αργά το απόγευμα σε αντίθεση με το πρώτο παιχνίδι στην Αγγλία που έγινε νωρίς το μεσημέρι). 

Οι παίκτριες και το τεχνικό επιτελείο όμως, γνωρίζουν πολύ καλά πως αύριο θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να προκριθούν στον τελικό. Γιατί θα αντιμετωπίσουν μια σπουδαία ομάδα. 

Όσοι είδαν τον πρώτο ημιτελικό του αλλού ζευγαριού, μεταξύ της Wolfsburg και της Arsenal των τρομερών απουσιών, που κατάφερε να πάρει ισοπαλία μέσα στη Γερμανία απέναντι σε μια κορυφαία ομάδα, γνωρίζουν καλά πως σε αυτό το επίπεδο, τίποτα δεν χαρίζεται. 

Όχι, με όλα τα παραπάνω δεν θέλω να πω ότι είναι η Barça το αουτσάιντερ αύριο. Παίζει στην έδρα της και έχει υπέρ της ένα (οριακά) καλό αποτέλεσμα από τον πρώτο αγώνα. Είμαι βέβαιος όμως, πως η αναμέτρηση θα μας προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις. Μεγαλύτερες ίσως από όσες προσδοκεί η πλειοψηφία.