18 χρόνια έχουν περάσει, από την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης, το Estadi Olímpic Lluís Companys. Φαίνεται εξάλλου και από το...μαλλί της σχετικής φωτογραφίας. Χτισμένο στον πανέμορφο λόφο Montjuic, ήταν τότε έδρα της Espanyol, κάτι που μετά βίας μπορούσες να αντιληφθείς προσεγγίζοντας το γήπεδο. Μία μόνο μικρή μπουτίκ, σε μέγεθος περιπτέρου, μαρτυρούσε την παρουσία των pericos.
Μία πανέμορφη περιοχή, με εξαιρετική αρχιτεκτονική, που απέπνεε ακόμη το άρωμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε έδρα ποδοσφαιρικής ομάδας τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά, με την παρουσία του ταρτάν πέριξ του αγωνιστικού χώρου. Ένα στάδιο ηλικίας σχεδόν 100 ετών, που έχει φιλοξενήσει μεταξύ άλλων αγώνες F1 και στίβου και στο οποίο η πρόσβαση δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Εκεί πλέον αγωνίζεται η Barcelona, έως ότου ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του Camp Nou. Για μια ομάδα που πέρυσι είχε τον μεγαλύτερο μέσο όρο εισιτηρίων στην Ευρώπη (πάνω από 83.000) και που παλεύει τα τελευταία χρόνια να χτίσει το ρόστερ της με δανεισμούς παικτών και τεχνάσματα, το Montjuic είναι ένα ακόμη αναγκαίο κακό και αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως δεν κατάφερε ακόμη να το γεμίσει, στους πρώτους εντός έδρας αγώνες της στο φετινό πρωτάθλημα.
Με εμφανίσεις όμως όπως τη χθεσινή, ίσως αναγκάσει το (πάντα) απαιτητικό κοινό της, να το πράξει.
Ok, η Real Betis δεν είναι φόβητρο και το 5-0 εναντίον μιας ομάδας που είχε στην άμυνα της τρείς πρώην blaugrana (Miranda, Bellerin, Bartra) που το peak της καριέρας τους έχει παρέλθει, δεν προσφέρεται για συμπεράσματα.
Ωστόσο η απόδοση των παικτών του Xavi ήταν εξαιρετική, ο ρυθμός υψηλός και ο αγώνας απολαυστικός, κάτι που δεν είναι ο κανόνας εδώ και καιρό, ακόμη και πέρυσι που οι blaugrana στέφθηκαν πρωταθλητές. Η απόλαυση του να βλέπεις (είτε ως ουδέτερος είτε ως οπαδός) την Barcelona να αγωνίζεται, είναι ένα διαχρονικό στοιχείο αυτής της ομάδας, που κανείς φίλος του ποδοσφαίρου δεν θα ήθελε να χαθεί. Και αυτό το θυμηθήκαμε χθες.
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι 2 Πορτογάλοι, που δεν έχουν τη λάμψη, την αντικειμενική αξία, ούτε και την επίδραση ενός Figo η ενός Deco, αλλά φαίνεται πως μπορούν να ταιριάξουν γάντι στο αγωνιστικό πλάνο του Xavi. Ο Joao Felix (που δεν τον πήραν και τα χρόνια, είναι μόλις 23) φαίνεται να κουμπώνει γάντι στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, ο Joao Cancelo μας θύμισε πως είναι να έχεις κανονικό δεξί φουλ μπακ μετά από πολύ καιρό, και ο Ferran Torres μας θύμισε πως είναι να μπαίνει γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ, πετυχαίνοντας το πρώτο της Barcelona από την αποχώρηση του Leo Messi.
Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά το υλικό υπάρχει και το προπονητικό επιτελείο καλείται να το διαχειριστεί.
2 ώρες πριν τον αγώνα της ομάδας ανδρών, έκανε την πρεμιέρα της και η πρωταθλήτρια Ευρώπης και Ισπανίας, ομάδα των γυναικών, επικρατώντας στη Μαδρίτη δύσκολα της Madrid CFF με 2-0.
Απέναντι στην μοναδική ομάδα που πέρυσι την κέρδισε εντός συνόρων, τo σύνολο του Giraldez παρατάχθηκε χωρίς τις Rolfo, Salma, Keira και Jana (όλες με προβλήματα τραυματισμών) και με μια διάταξη που είχε την Alexia σε ρόλο false 9, στην βραδιά που η capitana συμπλήρωσε 400 συμμετοχές με τη φανέλα της Barcelona.
Ήταν μια δοκιμή που δεν πήγε καλά, αλλά την λύση έδωσε ξανά η Caroline Graham Hansen. Η ακραία επιθετικός από τη Νορβηγία, που συνεχίζει να αγνοείται σε όλες τις διεθνείς ατομικές βραβεύσεις (μιλάμε για απίστευτο παράδοξο), συνεχίζει ταυτόχρονα να δίνει λύσεις σχεδόν σε κάθε κρίσιμη στιγμή.
Εξαιρετική εμφάνιση από την Ona Battle που έπαιξε στο αριστερό και όχι στο δεξί άκρο της άμυνας, κάτι που θα βλέπουμε για καιρό (λόγω του τραυματισμού της Rolfo) και είχε και την ασίστ στο γκολ της Oshoala. Από κοντά και η Engen που κατάφερε με σκληρή δουλειά να θεωρείται πλέον λύση πολυτελείας όταν απουσιάζει η μοναδική Keira Walsh.
Αναφοράς χρήζει και η παρουσία στο αρχικό σχήμα της Catalina Col. Η 23χρονη που ήταν βασική GK της εθνικής στα νοκ άουτ του μουντιάλ για την Ισπανία, μοιάζει έτοιμη πλέον να διεκδικήσει τη θέση της βασικής, από την πολύπειρη Sandra Panos.
Το σταθερό πρόβλημα της ομάδας, παραμένει το "εύκολο" γκολ, καθώς η Geyse (που ούτε εκείνη το είχε) παραχωρήθηκε στην United, η Salma δεν είναι καθαρό εννιάρι, η Oshoala δεν το έχει στα παιχνίδια υψηλής ανταγωνιστικότητας και η Barcelona θα πορευτεί και φέτος βασισμένη στην υψηλή παραγωγικότητα των μεσοεπιθετικών της, με την ελπίδα κάπου στις αρχές του νέου έτους, να δούμε ξανά την Alexia να βρίσκει ρυθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου