Όταν η Barça προηγήθηκε απόψε, έτριβα τα μάτια μου. Κόντρα στη ροή του αγώνα, απέναντι σε ένα εξαιρετικό στήσιμο του Luis Enrique, το γρήγορο 1-0 στην πρώτη επίθεση στην εστία των Γάλλων, μετέτρεπε σε 4-2 το συνολικό σκορ, και λέω κοίτα που μπορεί να περάσουμε και μια φορά στο UCL χωρίς να είμαστε οι καλύτεροι στο γήπεδο.
Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν ομαδικά και ατομικά λάθη. Ένα τέτοιο, του Araujo, μείωσε δραματικά τις (πολλές μέχρι εκείνη τη στιγμή) πιθανότητες της Barça. Δική του άτσαλη πάσα προς το κέντρο οδήγησε σε άμεση μετάβαση στην περιοχή του ter Stegen. Δικό του άτσαλο παίξιμο στην ίδια φάση (χωρίς καν να υπάρχει λόγος) προκάλεσε την δίκαιη αποβολή του. Ρουά ματ.
Η Barcelona έμεινε με 10 παίκτες για μία ολόκληρη ώρα, ο πιο επικίνδυνος παίκτης της (Yamal) θυσιάστηκε άμεσα βγαίνοντας από τον αγωνιστικό χώρο (όσο κι αν φωνάζετε, 9/10 προπονητές αυτό θα έκαναν) και η PSG μετέτρεψε την κυριαρχία της σε γκολ και προκρίθηκε. Η πρωτοβουλία σε δημιουργία/πίεση της ανήκε. Και οι καλύτερες ιδέες επίσης (για όσους αντιλήφθηκαν τι διάταξη παρέταξε ο LE, κατά την άποψη μου από τις πιο καινοτόμες που έχουμε δει εδώ και χρόνια, θα φορεθεί σίγουρα και από άλλους και τότε θα τρέξετε να την αποθεώσετε).
Η Barça είχε το χαμηλότερο ποσοστό κατοχής μπάλας (32,7%) σε αγώνα της στο UCL τα τελευταία 20 χρόνια (από τη σεζόν 2003-04). Το αμέσως χαμηλότερο, το κατέγραψε την προηγούμενη εβδομάδα απέναντι στην ίδια αντίπαλο, και ήταν και τότε ουσιαστική, ακόμη κι αν δεν φάνηκε στο τελικό σκορ. Συνεπής λόγων και πράξεων ο Lucho, που μιλούσε για το δικό του pressing, τα δικά του xG κτλ. xG είπα; 0.77 η Barça, 2.56 η PSG.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή.
Όπως οι κόκκινες κάρτες του Xavi για παράδειγμα, που όσες δεν πήρε σε 20 χρόνια ως ποδοσφαιριστής, τις έχει μαζέψει σε 2 χρόνια που είναι στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας. Και σήμερα μάλιστα σε σημαντικό σημείο του αγώνα και για ασήμαντο λόγο. Μέχρι και ο προπονητής τερματοφυλάκων πήρε κόκκινη. Κάπου ώπα δηλαδή.
Παρά τη δυσκολία της βραδιάς (όπως εξελίχθηκε) η Barça είχε τις ευκαιρίες της να στείλει τον αγώνα στην παράταση και με 10 παίκτες, με κυριότερη την στιγμή που ο Lewa προτίμησε να σουτάρει αντί να δώσει στον αμαρκάριστο Ferran. Ok. Κι αυτά συμβαίνουν αλλά δικαιολογούνται λιγότερο οσο αυξάνεται ο βαθμός εμπειρίας που στην περίπτωση του Πολωνού, είναι ύψιστος.
Πίστευα πως το ταβάνι της φετινής Barça ήταν (το πολύ) τα προημιτελικά, και το γεγονός πως ο αποκλεισμός από την τετράδα μου αφήνει πικρή επίγευση, είναι καλό σημάδι. Η ομάδα είναι μακράν η πρώτη στα 5 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα στον χρόνο συμμετοχής που δίνει σε νεαρούς παίκτες (κάτω των 18 για να είμαι και ακριβής) και αυτό είναι statement. Η δεύτερη της σχετικής λίστας είναι η PSG του Luis Enrique. Όπως έγραψα και πιο πάνω : Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο.
ΥΓ1 Οι γραφικότητες του Araujo που όταν αποβλήθηκε έκανε κίνηση με το χέρι πως ο διαιτητής τα παίρνει, δεν ταιριάζουν ούτε στον ρόλο του (είναι ένας από τους αρχηγούς) ούτε στην ομάδα που αγωνίζεται.
ΥΓ2 Θερμή παράκληση να μη με σκοτίσετε με τις αμφισβητούμενες φάσεις. Ασχοληθείτε σχετικά σε αντίστοιχα sites που θα γράφουν για καμία βδομάδα. Όρεξη να έχετε. Εγώ δεν έχω.
ΥΓ3 Γελάω με τις συγκρίσεις Figo/Dembele. Οι ομοιότητες των δύο περιπτώσεων είναι ανύπαρκτες αλλά καταλαβαίνω πως ψάχνετε για headlines και ok η Gen Z και οι λίγο πιο πριν, ίσως και να τσιμπήσουν. Μέχρι εκεί.
ΥΓ4 Κάποια στιγμή σε αυτήν την γαμω-χώρα, θα πρέπει να αποφασίσουμε να κοιτάμε πως παίζει και ο αντίπαλος, και να μην ερμηνεύουμε όλα όσα γίνονται σε έναν αγώνα, μέσα από το πρίσμα του τι έκανε ή τι δεν έκανε η δική μας ομάδα. Αλλά τι σας λέω τώρα ε; Ψιλά γράμματα…
ΥΓ5 Η PSG παραμένει στη συνείδηση μου ένας αποκρουστικός και αντιπαθητικός σύλλογος στον οποίο όμως ο Luis Enrique κάνει εξαιρετική δουλειά. Έτερον εκάτερον.
ΥΓ6 Το καθολικό χειροκρότημα στην ομάδα απο τον κόσμο μετά τη λήξη του αγώνα λέει πολλά και φυσικά θα το ακούσουν ελάχιστοι εντός συνόρων.
ΥΓ7 Κρατάω για φέτος το γλέντι στο Παρίσι, που πολύ το απόλαυσα, γιατί όπως λέω συχνά η ζωή όπως και το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Κατά τα άλλα μόνο Barça, πάντα Barça.
Καλό ξημέρωμα γιατί σε 4 ώρες έχουμε και δουλειά. Και εκεί είναι η πραγματική πίεση, όπως λέει και ο Lucho.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου