Και πράγματι στον πρώτο αγώνα στο Emirates, έγινε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι με ευκαιρίες ένθεν και ένθεν, όπου τελικά νικητές αναδείχθηκαν οι Λονδρέζοι, οι οποίοι παρά το ότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 0-1, κατάφεραν να γυρίσουν τον αγώνα και να επικρατήσουν με 2-1. Έτσι ο επαναληπτικός της Βαρκελώνης αποκτούσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς οι Καταλανοί καλούνταν να ανατρέψουν το σκορ του πρώτου αγώνα για να πάρουν το εισιτήριο για την επόμενη φάση.
Ξεκίνησε λοιπόν μια μεγάλη κουβέντα η οποία αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο θα υπερασπιζόταν το υπέρ της 2-1, η ομάδα του Arsen Wenger, του Αλσατού τεχνικού που κάθεται στον πάγκο της Arsenal τα τελευταία 15 χρόνια και ο οποίος αποδεδειγμένα έχει προσφέρει τεράστιο έργο, αφού μεταμόρφωσε τους κανονιέρηδες από μία τυπική αγγλική ομάδα σε μια μηχανή παραγωγής γκολ και θεάματος.
Παραμονές του επαναληπτικού της Βαρκελώνης, συζητούσα για τον αγώνα με έναν φίλο μου (οπαδό της Inter). «Η Arsenal» μου λέει, «θα κλειστεί πίσω, όπως κάναμε εμείς πέρυσι». Του ανταπάντησα ότι αυτό είναι αδύνατο. « Η Arsenal δεν είναι Inter, δεν μπορεί να κλειστεί πίσω, δεν έχει τους παίκτες για να το κάνει, είναι ομάδα που αγαπάει το επιθετικό ποδόσφαιρο, δεν είναι στο DNA της το κατενάτσιο, οι Ιταλοί το έχουν στο αίμα τους» συμπλήρωσα, κάνοντας του και την σχετική πλάκα για την αγαπημένη του ομάδα.
Λίγες ώρες αργότερα δεν πίστευα στα μάτια μου. Η Arsenal του εγωιστή (με την καλή και την κακή έννοια της λέξης) Wenger, που πάντα υπερασπίζεται τον επιθετικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τους αγώνες η ομάδα του, παρατάχθηκε στο Camp Nou σαν ένα κακέκτυπο της περσινής Inter. Έντεκα παίκτες πίσω από το κέντρο, μηδέν πρωτοβουλίες, μηδέν ευκαιρίες. Θλιβερό θέαμα για μια ομάδα με ταλαντούχους παίκτες (Nasri, Van Persie, Fabregas) που το μόνο που έκανε, ήταν να διώχνει την μπάλα από την μεγάλη περιοχή της χωρίς καμία απολύτως διάθεση να επιτεθεί, να απειλήσει έστω την άμυνα της Barca η οποία, σημειωτέων, παρατάχθηκε χωρίς το βασικό της κεντρικό αμυντικό δίδυμο (Pique και Puyol απουσίαζαν).
Τελικά η Barcelona προκρίθηκε κερδίζοντας 3-1 και αφού νωρίτερα στο 1-1, η Arsenal έμεινε με 10 παίκτες, καθώς αποβλήθηκε ο Van Persie. Ακριβώς αυτό χρησιμοποίησε ως δικαιολογία και ο Wenger, στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε μετά τον αγώνα, λέγοντας πως αν η Arsenal δεν έμενε με παίκτη λιγότερο, θα ήταν εκείνη που θα προκρινόταν. Εκτίμησε δε, πως η ομάδα του αδικήθηκε.
Σε έναν αγώνα που τελείωσε με 19 τελικές προσπάθειες για την Barcelona και 0 (μηδέν) για την Arsenal (ακόμα και το γκολ των Άγγλων ήταν αυτογκόλ του Busquets). Σε έναν αγώνα όπου η μοναδική φορά που οι Άγγλοι επιχείρησαν σουτ προς την εστία του Valdes, ήταν στην φάση η οποία στοίχισε την αποβολή στον Van Persie (ο Ολλανδός σούταρε ενώ ο επόπτης είχε σφυρίξει για οφσάιντ). Οπότε, μεσιέ Wenger μήπως αδικήσατε πρώτος εσείς την ίδια την ομάδα σας, με τον τρόπο που επιλέξατε να αγωνιστείτε;
Και τελικά τι είναι προτιμότερο; Να αγωνίζεσαι (και ίσως να ηττάσαι), ακολουθώντας τις αρχές σου και το ποδόσφαιρο που πραγματικά πρεσβεύεις, ή να προσπαθείς να κερδίσεις υπηρετώντας κάτι το οποίο δεν σε εκφράζει; Πολύ θα ήθελα επ’ αυτού να άκουγα και την γνώμη των παικτών της Arsenal.
Στη Barcelona πάντως το κλίμα είναι εξαιρετικό. Με την λήξη του αγώνα, ο Javier Mascherano, που φέτος δεν αγωνίζεται βασικός, αλλά στο συγκεκριμένο παιχνίδι έπαιξε και ήταν μάλιστα στους διακριθέντες, ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους αν τον ενοχλεί το γεγονός ότι δεν είναι στις βασικές επιλογές του προπονητή του. Η απάντηση του: «Στην ομάδα υπάρχουν παίκτες όπως ο Xavi, ο Busquets και ο Iniesta. Θα ήθελα κι εγώ να κάνω κάποια πράγματα από αυτά που κάνουν εκείνοι, αλλά ξέρω ποια είναι τα όριά μου». Tα λόγια αυτά, ανήκουν στον αρχηγό της εθνικής Αργεντινής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου