Dirk Nowitzki Στην κορυφή του κόσμου

21 Ιουνίου 1999. Η εθνική μας ομάδα, χάνει στην πρεμιέρα του eurobasket της Γαλλίας, από την Γερμανία. Όλη η Ευρώπη μένει άφωνη, βλέποντας την Ελλάδα, μια από τις καλύτερες ομάδες της γηραιάς ηπείρου, να υποτάσσεται στις ορέξεις ενός ψηλόλιγνου πιτσιρικά, που εκείνο το βράδυ έκανε κυριολεκτικά ότι ήθελε μέσα στο παρκέ.

Μα είναι δυνατόν να χάνουμε από μια ομάδα, που στηρίζεται μόνο σε έναν νεαρό και άπειρο παίκτη, όσο ταλαντούχος κι αν είναι αυτός; Κραύγαζε την επομένη του αγώνα, ο ελληνικός τύπος. Ε ναι λοιπόν, ήταν δυνατόν, αφού λίγοι τότε είχαν οσμιστεί αυτό που σήμερα ξέρουν και οι πέτρες. Ότι δηλαδή η εθνική μας, είχε αντιμετωπίσει την ομάδα του Dirk Nowitzki, που 12 χρόνια μετά, θεωρείται ένας από τους καλύτερους καλαθοσφαιριστές στον κόσμο.

Η Γερμανία είναι χώρα με τεράστια παράδοση στον αθλητισμό. Ποδόσφαιρο, στίβος, είναι αθλήματα που της έχουν προσφέρει τεράστιες διακρίσεις και χρυσά μετάλλια. Το μπάσκετ όμως, είναι μια άλλη ιστορία.. Σε συλλογικό επίπεδο, οι πεισματάρηδες Γερμανοί ακόμη δεν... υπάρχουν, ενώ και σε εθνικό, οι πραγματικά καλοί παίκτες της, μετριούνται ακόμα και σήμερα κυριολεκτικά στα δάχτυλα του ενός χεριού. Harnish, Koch, Welp, ο μεγάλος Schrempf (που έκανε καριέρα στο ΝΒΑ) και φυσικά ο Dirk Nowitzki. Κι όμως, χωρίς παραγωγική διαδικασία παικτών, χωρίς αξιόλογο εθνικό πρωτάθλημα, μπορούν να καυχιούνται ότι ανέδειξαν ένα διαμάντι, από τα πιο πολύτιμα που έχουν εμφανιστεί στο χώρο του μπάσκετ.

Ο Nowitzki (γεννημένος το 1978) ξεκίνησε την καριέρα του το 1994 στην άσημη Wurzburg, που βρισκόταν μάλιστα στην 2^η κατηγορία της Γερμανίας, όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1998, όταν και μεταπήδησε απευθείας στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, για λογαριασμό των Dallas Mavericks, με τους οποίους αγωνίζεται μέχρι και σήμερα. Τα χρόνια στην Γερμανία δεν ήταν εύκολα και η καριέρα του κινδύνεψε, όταν το 1997 κατατάχτηκε στον γερμανικό στρατό για να υπηρετήσει την θητεία του, αφού οι Γερμανοί δεν του παρείχαν απολύτως καμία διευκόλυνση, με αποτέλεσμα σχεδόν για ένα χρόνο (μέχρι το 1998) να μείνει εκτός γηπέδων!

Όταν όμως το καλοκαίρι του 1998, συμμετείχε σε ένα τουρνουά για ταλαντούχους παίκτες στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αντιπάλους όπως ο Pipen και ο Barkley, όλα άλλαξαν. Ο αθεόφοβος εκείνες τις ημέρες, πραγματικά έκανε απίστευτα πράγματα, θρυλείται μάλιστα, ότι είχε καρφώσει μέσα στα μούτρα του τεράστιου sir Charles, ο οποίος με τη λήξη του τουρνουά είχε δηλώσει: Αν ο μικρός θέλει να παίξει στο ΝΒΑ, μπορεί να μου πάρει τηλέφωνο όποτε θέλει! Τελικά ο Dirk δεν τηλεφώνησε στον Barkley, αλλά στο ΝΒΑ βρέθηκε και μάλιστα το ίδιο καλοκαίρι, δημιουργώντας και ένα τρομερό ρεκόρ, αφού ποτέ έως τότε, δεν είχε μεταπηδήσει απευθείας στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου Ευρωπαίος παίκτης, από ομάδα Β κατηγορίας της χώρας του.

Στα 13 χρόνια που ακολούθησαν από το 1998 μέχρι και σήμερα, εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους παίκτες του πρωταθλήματος, πάντα με την φανέλα του Dallas. Τα ρεκόρ του σε ατομικό επίπεδο, απλά δεν γίνεται να μετρηθούν καθώς θα χρειαζόταν τουλάχιστον δύο άρθρα μόνο για να τα καταγράψουμε. Με ύψος 2.13, πλαστικές κινήσεις, απίστευτο σούτ, εξαιρετική ικανότητα στα ριμπάουντ αλλά και στα κοψίματα, δικαίως είναι σήμερα ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στο ΝΒΑ, αφού εισπράττει 17 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, αφήνοντας πίσω του, τους πολυδιαφημισμένους διαδόχους του Jordan, όπως τον Kobe και τον LeBron.

Η επιτυχία και η οικονομική ευρωστία του, δεν τον εμπόδισαν να δίνει πάντα το παρών στα καλοκαιρινά του ραντεβού με την εθνική  ομάδα της Γερμανίας. Δηλώνει στρατιώτης της εθνικής του ομάδας και ποτέ δεν σκέφτηκε να περάσει ένα ξεκούραστο καλοκαίρι, προφασιζόμενος κούραση, τραυματισμό ή κορεσμό (τα ακούνε αυτά οι δικοί μας Παπαλουκάς – Διαμαντίδης;) οδηγώντας μάλιστα τους Γερμανούς σε μετάλλια, που σε διαφορετική περίπτωση, ούτε στον ύπνο τους θα μπορούσαν να φανταστούν.

Τις ημέρες αυτές, διεξάγονται οι τελικοί του ΝΒΑ μεταξύ των Miami Heat και της ομάδας των Dallas Mavericks. Είναι η ευκαιρία του συμπαθέστατου Γερμανού, να προσθέσει στη συλλογή του, το μοναδικό ίσως πράγμα που του λείπει. Το δαχτυλίδι του πρωταθλητή που τόσο θέλει να αποκτήσει. Η σειρά είναι στο 1-1 καθώς το Dallas ισοφάρισε, κερδίζοντας το 2^ο παιχνίδι με νικηφόρο σουτ, ποιού άλλου, του Nowitzki.

Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε, είναι να καταφέρει ο 34χρονος (πλέον) σούπερ σταρ να πραγματοποιήσει το όνειρο του και να αφήσει τους παραφουσκωμένους σταρ των Miami με την όρεξη και να μην μπει και αυτός στο club των τεράστιων παικτών που άφησαν εποχή στο ΝΒΑ, αλλά δεν κατάφεραν να πάρουν ένα πρωτάθλημα. Όπως ο άνθρωπος που προθυμοποιήθηκε να δώσει τον αριθμό του τηλεφώνου του, στον Dirk, πριν από 13 χρόνια.. Έναν τίτλο πάντως κατά την ταπεινή μου άποψη, τον έχει κερδίσει και αυτό δεν αλλάζει. Αυτόν του καλύτερου Ευρωπαίου καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών.