Η θέση του τερματοφύλακα στο ποδόσφαιρο, είναι δύσκολη και με μεγάλες ιδιαιτερότητες. Ένας τερματοφύλακας, για να χαρακτηριστεί υψηλού επιπέδου, χρειάζεται να διαθέτει σωματικά προσόντα, ταχύτητα, αντίδραση (τα λεγόμενα ρεφλέξ) και επίσης πνευματικά προσόντα, όπως αντίληψη, διορατικότητα, άριστη γνώση της τακτικής, ικανότητα καθοδήγησης των συμπαικτών του (και όχι μόνο των αμυντικών, καθώς ακόμα και τα βολέ του, μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις επίθεσης για την ομάδα του).
Πάνω από όλα όμως, χρειάζεται γερό στομάχι. Ένας επιθετικός μπορεί να χάσει σε έναν αγώνα
10 ευκαιρίες για να σκοράρει και όταν την 11η θα βάλει το γκολ,
πιθανόν να γίνει ήρωας. Αντίστοιχα, ένας τερματοφύλακας μπορεί να σώσει την ομάδα του 10 φορές με τις
επεμβάσεις του και όταν την 11η θα δεχτεί ένα γκολ, πιθανόν να
χαρακτηριστεί μοιραίος. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο, όσοι παίζουν στη
νευραλγική αυτή θέση, να διαθέτουν ισχυρό χαρακτήρα και ηρεμία για να μπορούν
να ξεπερνούν την, πολλές φορές σκληρή, κριτική που ασκείται από ΜΜΕ και
φιλάθλους. Δεν είναι δε τυχαίο, ότι
καλύτερη και πιο αποδοτική ηλικία για έναν τερματοφύλακα, θεωρείται αυτή μεταξύ
28 και 34 χρόνων, ηλικία ορόσημο για τους ενήλικες γενικότερα, καθώς πρόκειται
για την περίοδο, κατά την οποία γίνεται συνήθως το πέρασμα από την νεότητα, στην
ωρίμανση.
Σπουδαίοι αμυντικοί, μέσοι και επιθετικοί, παίκτες του
υψηλότερου επιπέδου, υπάρχουν
πολλοί. Συγκριτικά, οι σπουδαίοι
τερματοφύλακες είναι λίγοι, πολύ λιγότεροι θα έλεγα. Τόσο λίγοι, που μετά βίας
χρειάζεται κάποιος περισσότερα από τα δάχτυλα των δύο χεριών για να τους
μετρήσει. Casillas, Valdes, Reina από την Ισπανία, Neuer από την
Γερμανία, Chech από την Τσεχία, Buffon από την Ιταλία, Julio Cesar από την
Βραζιλία, Cariso από την Αργεντινή, Lloris από την Γαλλία και Stekelenburg από
την Ολλανδία. Ίσως να ξεχνάω δυο - τρεις. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Οι πραγματικά
σπουδαίοι τερματοφύλακες είναι λίγοι και οι μεγάλες Ευρωπαϊκές ομάδες, πραγματικά σπαζοκεφαλιάζουν, όταν καλούνται να επιλέξουν σε ποιόν θα παραδώσουν την
φανέλα με το νούμερο ένα.
Μία τέτοια περίπτωση ομάδας, αποτέλεσε αυτό το καλοκαίρι,
η μεγάλη Man United. Μετά την απόφαση του εκπληκτικού 39χρονου
Edwin van de Sar, να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, η εστία των κόκκινων
διαβόλων αίφνης έμεινε ανυπεράσπιστη. Ο Sir Alex, έπρεπε να αποφασίσει σε
ποιόν θα δώσει το χρίσμα του φύλακα άγγελου, κάτω από τα δοκάρια των
πρωταθλητών Αγγλίας. Τελικά ο θρυλικός
προπονητής, αιφνιδίασε για μια ακόμη φορά, με την επιλογή του Ισπανού
(Μαδριλένου για την ακρίβεια) David de Gea, που αγωνιζόταν στην Atletico Μαδρίτης.
Ο 20χρονος πανύψηλος (1,93) πιτσιρικάς, θεωρείται ο
διάδοχος (μελλοντικά) του Iker Casillas στην εθνική Ισπανίας, αν και μέχρι στιγμής, τα μόνα δείγματα γραφής του,
είναι οι 2 χρονιές που αγωνίστηκε με την Atletico ( 57 συμμετοχές συνολικά από
το 2009). Και αν για το ταλέντο του και
τα πλούσια προσόντα του, ουδείς αμφιβάλλει, (προσωπικά εκτιμώ ότι υπό προϋποθέσεις
μπορεί να αφήσει εποχή), ερωτηματικό αποτελεί ο βαθμός ετοιμότητας του, καθώς
είναι άλλο το βάρος της φανέλας της Atletico και άλλο αυτό της
Unoted, ειδικά για ένα παιδί 20 χρονών, με παραστάσεις ελάχιστες σε
ευρωπαϊκό επίπεδο. Στο γήπεδο, εκεί όπου λύνονται όλες οι απορίες τέτοιου
είδους, αναμένεται να μάθουμε, αν η Σκωτσέζικη Αλεπού, θα πέσει για άλλη μια φορά διάνα στις εκτιμήσεις του.
Κλείνοντας όμως,
δεν μπορώ να μην εκφράσω μια μεγάλη μου απορία. Ο 28χρονος Stekelenburg,
τερματοφύλακας του Ajax και της εθνικής Ολλανδίας, σπλάχνο της μεγάλης
Ολλανδικής σχολής, με 191 εμφανίσεις με την φανέλα του Αίαντα και εξαιρετική, σχεδόν
εκθαμβωτική, παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, δεν συγκινεί κανέναν;
Τι περιμένουν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες για να
του χτυπήσουν την πόρτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου