Πόση Αλήθεια Αντέχεις;

Τρεις ημέρες απέμειναν για να μάθουμε ποιος θα είναι ο πρόεδρος του FC Barcelona για την επόμενη εξαετία. Το βράδυ της 14ης Ιουλίου, διεξήχθη το μοναδικό debate στο οποίο έδωσαν το παρόν και οι τέσσερεις υποψήφιοι. Ο τόπος συνάντησης δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το Camp Nou. Διοργανωτής το TV3, που μετέφερε εικόνα από τη συζήτηση σε όλο τον κόσμο και συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος Bernat Soler.

Πρώτος έφτασε στο γήπεδο ο Toni Freixa, ακολούθησαν οι Benedito και Laporta. Η καθυστέρηση του Bartomeu, έδωσε την ευκαιρία στους υπόλοιπους να αστειευτούν σχετικά: "Λέτε να άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή και να μην εμφανιστεί;" O Barto τελικά έφτασε συνοδεία της οικογενείας του και στις έντεκα ακριβώς, ξεκίνησε η διαδικασία. Τα θέματα της συζήτησης ήταν τέσσερα: Απολογισμός της προηγούμενης διοίκησης, Αθλητικό μοντέλο, Οικονομικό και Κοινωνικό πλάνο. Κάθε υποψήφιος είχε στη διάθεση του ενάμισι λεπτό για να τοποθετηθεί και έπειτα ακολουθούσε διάλογος μεταξύ τους.

Στο κείμενο που ακολουθεί θα διαβάσετε την άποψη ενός cule που παρακολούθησε το debate (ο λογαριασμός μου στο Twitter ήταν ο μόνος ελληνικός που το μετέδωσε και το μετέφρασε ζωντανά και ναι, κατηγορείστε με ότι περιαυτολογώ) και ο οποίος ζει καθημερινά, έστω και εξ αποστάσεως, εδώ και πολλά χρόνια τις διεργασίες στον μεγαλύτερο σύλλογο του κόσμου. Δεν πρόκειται να απολογηθώ σε κανέναν για τον τρόπο που προσεγγίζω τις εκλογές στο FC Barcelona. Όποιος δεν επιθυμεί ή όποιος δεν αντέχει να διαβάζει άρθρα γνώμης, μπορεί απλά να προσπεράσει. Υπάρχουν πάντα τα κείμενα των Mundo Deportivo, SPORT, L'Esportiu και λοιπών Μέσων της Ιβηρικής καθώς και οι μεταφρασμένες εκδόσεις τους σε ελληνικά sites. Θα σας καλύψουν, τουλάχιστον ειδησεογραφικά.

Εδώ, χωρίς φυσικά να παραποιώ τα γεγονότα, (και προκαλώ οποιονδήποτε να αποδείξει το αντίθετο) διατηρώ το δικαίωμα στην άποψη, ελεύθερα, αδέσμευτα, χωρίς σκοπιμότητες και φυσικά χωρίς κανένα κέρδος. Είναι πεποίθηση μου ότι αυτό που λείπει από τον κόσμο, δεν είναι η ενημέρωση (το διαδίκτυο την παρέχει απλόχερα) αλλά η εμπεριστατωμένη (στο βαθμό του δυνατού) άποψη. Η σημερινή, είναι η τελευταία μου αρθρογραφική παρέμβαση πριν την διεξαγωγή των εκλογών. Συμπαθάτε με λοιπόν για το λογύδριο, αλλά αρκετά με την υποκρισία. Πάμε τώρα στην ουσία.

JOSEP MARIA BARTOMEU : ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ

O Bartomeu είχε χθες πολύ δύσκολη αποστολή. Έχοντας αρνηθεί να συμμετάσχει στα debates που προηγήθηκαν του χθεσινού και κουβαλώντας πάνω του μεγάλο μέρος των ανομημάτων που συνέβησαν στον σύλλογο την τελευταία πενταετία, ήταν βέβαιο ότι θα δεχόταν τα βέλη και των τριών συνυποψηφίων του, δεδομένου και του τρόπου με τον οποίο χειραγώγησε την διοικούσα επιτροπή τις τελευταίες εβδομάδες, με αποκορύφωμα την απόκτηση του Arda Turan.

Εμφανίστηκε άτολμος, νευρικός, σχεδόν φοβικός και επικαλέστηκε δύο φορές την παρέμβαση του συντονιστή, καθώς θεώρησε ότι δεχόταν ομαδικά πυρά και κατηγορίες από τους υπολοίπους. Ξεκίνησε μιλώντας για το treble, συνέχισε μιλώντας για το treble και έκλεισε με το treble. Στο ενδιάμεσο ανέφερε και λίγο από Espai Barca, ενώ η απόπειρα του να επιτεθεί δύο φορές στον Laporta, είχε σαν αποτέλεσμα να πυροβολήσει τα ίδια του τα πόδια. Αναπόφευκτο, καθώς όταν κρατάς ένα όπλο, θα πρέπει να ξέρεις και πως λειτουργεί.

Πρώτος αυτοπυροβολισμός, όταν απευθυνόμενος στον πρώην πρόεδρο του καταλόγισε μεγάλη οικονομική ζημία στην απόκτηση του Ibrahimovic, για να πάρει την απάντηση ότι δημαγωγεί, καθώς ο Ibra αποκτήθηκε μεν επί Laporta, αλλά πωλήθηκε έπειτα από την διοίκηση Rosell.

Δεύτερος αυτοπυροβολισμός, όταν απαντώντας (πάλι στον Laporta) χαρακτήρισε την υπόθεση της μεταγραφής Neymar, "ζήτημα μικρής σημασίας". Μικρής σημασίας... Μια μεταγραφή που ο Rosell (με τον Bartomeu σε ρόλο αντιπροέδρου) μας παρουσίασε ότι κόστισε €57.000.000. Μια μεταγραφή που ο ίδιος ο Bartomeu με την ανάληψη της προεδρίας, μας ενημέρωσε ότι τελικά κόστισε €87.000.000. Μια μεταγραφή για την οποία ο σύλλογος πλήρωσε ήδη ένα μεγάλο ποσό στην ισπανική εφορία για να μην κινδυνεύσει η ομάδα με ΠΑΥΣΗ των αγωνιστικών της δραστηριοτήτων. Μια μεταγραφή τέλος, για την οποία η ισπανική δικαιοσύνη ακόμη δεν έχει αποφανθεί, για τον Bartomeu, παραμένει ένα ζήτημα μικρής σημασίας.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, γιατί η ομάδα τελικά τιμωρήθηκε από την FIFA. Προφανώς και εκείνο το ζήτημα, ο Bartomeu θα το είχε αποτιμήσει ως "μικρής σημασίας". Τόσο μικρής, που οδήγησε στην τιμωρία του συλλόγου και έδωσε την ευκαιρία στον κάθε πικραμένο, να λοιδορεί το όνομα του FC Barcelona. 

Οι άναρθρες κραυγές του όμως, δεν τελείωσαν εκεί. Όταν κλήθηκε να αιτιολογήσει την συνέχιση της συνεργασίας με το Qatar, το επιχείρημα του ήταν ότι δεν υπάρχει καμία επίσημη έρευνα που να αποδεικνύει ότι τα μέλη και ο κόσμος της Barcelona γενικότερα, είναι αρνητικά τοποθετημένα απέναντι στον συγκεκριμένο χορηγό. Καμία απάντηση για τις καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων, καμία αιτιολόγηση για το γεγονός ότι ακόμη και οικονομικά, η συνεργασία με το Qatar αποφέρει πολύ λιγότερα κέρδη στον σύλλογο, σε σχέση με άμεσους ανταγωνιστές (ούτε τα μισά από όσα εισπράττει για παράδειγμα η Man Utd).

Η τοποθέτηση του, ότι την επομένη των εκλογών θα παρουσιάσει και άλλη μια πιθανή χορηγία από την Ασία, ήταν έμμεση ομολογία πως το Qatar αποτελεί ντροπή για τον σύλλογο. Δεν μας είπε φυσικά ούτε το όνομα του πιθανού εναλλακτικού χορηγού (αμφιβάλω αν υπάρχει), ούτε γιατί ο ίδιος (μέσω του Faus) δέσμευσε τον σύλλογο με προσύμφωνο συνεργασίας (το υπάρχον συμβόλαιο λήγει το 2016) με τους Καταριανούς, που δίνει στο Qatar το προβάδισμα έναντι οποιασδήποτε  προσφοράς.

Καμία απάντηση δεν έδωσε και για το γεγονός ότι οι ακαδημίες έχουν περάσει πλέον σε δεύτερο ρόλο. Ούτε λέξη για το γεγονός ότι την τελευταία διετία έχει ξοδέψει €240.000.000 για μεταγραφές, την ώρα που διαμαντάκια των ακαδημιών πωλούνται έναντι πινακίου φακής. Ούτε λέξη για το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία κανένας παίκτης από την ακαδημία δεν έχει καταφέρει να καθιερωθεί στην πρώτη ομάδα. Ή μήπως λέω ψέματα;

JOAN LAPORTA : ΣΤΟ 2015 ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ 2003

Ο Laporta παρουσιάστηκε χθες άνετος, χαμογελαστός και με τον αέρα που αποπνέει η χαρισματική του προσωπικότητα. Η ικανότητα του να σαγηνεύει το κοινό, είναι ευρέως παραδεκτή. Αρκεί όμως αυτό; Η άποψη μου είναι πως όχι.

Ο Joan Laporta είναι ο άνθρωπος που το 2003 ένωσε και ηγήθηκε μιας σειράς νεαρών επιχειρηματιών, με σκοπό να αλλάξει το status quo του συλλόγου και να τον περάσει στη σύγχρονη εποχή. Και τα κατάφερε. Ο σύλλογος άνοιξε τις πόρτες του σε όλο τον κόσμο και βγήκε από το καβούκι της μοναδικότητας του, που τον προστάτευε αλλά και τον κρατούσε δέσμιο ταυτόχρονα, διατηρώντας όμως τον Καταλανικό του χαρακτήρα. Όλοι όσοι διεκδικούν σήμερα το χρίσμα, ήταν ή έγιναν στην πορεία, μέλη της δικής του διοίκησης όταν ανέλαβε την προεδρία πριν από 12 χρόνια.

Η προσωπική του δυναμική εικόνα σε συνδυασμό με τον κορεσμό που προκάλεσε στον κόσμο η σχεδόν 25ετής διοίκηση που προϋπήρχε, ήταν αρκετή για να του δώσει τότε τη νίκη. Δεν αρκεί όμως, για να τον οδηγήσει εκ νέου στην προεδρία εν έτη 2015, συνυπολογίζοντας και τα δικά του σοβαρά λάθη κατά την διάρκεια της επταετούς θητείας του (2003-2010).

Καλές οι κορώνες περί UNICEF, Masia, Cruyff και Καταλανικής ταυτότητας του συλλόγου, αλλά αν δεν συνοδεύονται από ισχυρή επιχειρηματολογία και νέα άφθαρτα πρόσωπα, τότε παραμένουν απλά κορώνες. Η προεκλογική του εκστρατεία εδώ και τρεις εβδομάδες, δεν επεκτάθηκε περισσότερο από το, διάρκειας ενός λεπτού, video στο youtube, με το οποίο ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του.

Ας είμαστε καθαροί: Ο Laporta δεν ήταν έτοιμος. Όχι τώρα. Θα προτιμούσε οι εκλογές να διεξαχθούν το καλοκαίρι του 2016. Ίσως μέχρι τότε, κατάφερνε να συμπεριλάβει στο σχήμα του πρόσωπα που τώρα, κυρίως λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, αδυνατούν να τον βοηθήσουν. Ο Xavi είναι ακόμη παίκτης, ο Txiki βρίσκεται στην Αγγλία, ο Sala i Martin στις Η.Π.Α, ο Guardiola έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα επιστρέψει στον σύλλογο, αλλά ακόμη κι αν το επιθυμούσε, η επιτυχία του Luis Enrique θα καθιστούσε αληθινό ατόπημα οποιαδήποτε σκέψη για αντικατάσταση του. Άλλωστε ο Laporta ήταν εκείνος που πρώτος του έδωσε δουλειά προπονητή, τοπoθετώντας τον στην Barca B.

Η επιλογή του Abidal για το πόστο του τεχνικού διευθυντή είναι συναισθηματικά λυτρωτική αλλά υψηλού ρίσκου, όμως εκείνη του Alexanko για τις ακαδημίες, λίρα εκατό. Δεν αρκεί όμως. Η απόφαση του Laporta να επιλέξει και να προβάλει τον Joan Oliver για τη θέση του γενικού διευθυντή, ξυπνά άσκημες μνήμες. Ο Oliver μπορεί πραγματικά να είναι ο καλύτερος CEO στον κόσμο, αλλά είναι και ο άνθρωπος που συνδέεται άμεσα με την υπόθεση των παρακολουθήσεων (metodo 3) η οποία δεν έχει τελεσιδικήσει.

Στο χθεσινό debate, ο Laporta εμφανίστηκε λιγότερο αιχμηρός απ' ότι θα τον περίμεναν οι υποστηρικτές του (μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μου). Είχε βέβαια δύο καλές στιγμές. Η πρώτη όταν κατηγόρησε τον Bartomeu ότι διοικεί την ομάδα έχοντας ως πρότυπο τον Florentino Perez, επενδύοντας δηλαδή τεράστια ποσά για μεταγραφές και αγνοώντας τις ακαδημίες, κάτι που συνηθίζει να κάνει η Ρεάλ Μαδρίτης. Η δεύτερη, όταν του τόνισε ότι ξεπούλησε την μεγαλύτερη κληρονομιά της Barcelona, δηλαδή τη φανέλα της.

Στα θετικά, η πρόθεση του να προωθήσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, δίνοντας τη δυνατότητα συμμετοχής σε αποφάσεις, σε όλα τα μέλη και όχι μόνο σε όσα εδρεύουν στη Καταλονία. Τάχθηκε επίσης ξεκάθαρα κατά του Qatar και επιβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι αν εκλεγεί, η UNICEF θα επιστρέψει στην εμπρός όψη της φανέλας, ενώ τόνισε ιδιαίτερα την ανάγκη για αναβάθμιση του ρόλου των ακαδημιών.

Άφησε όμως στην άκρη, πολλά και σοβαρά επιχειρήματα για τα οποία ο Bartomeu θα καλούνταν -και όφειλε- να απαντήσει. Ίσως επειδή ήθελε να προτάξει την επιλογή του να μην συνεχίσει έναν εμφύλιο πόλεμο που ξεκίνησε ο ανεκδιήγητος Rosell πριν από 5 χρόνια με την πρόταση μομφής κατά της προηγούμενης διοίκησης. Όπως ο ίδιος τόνισε "εφόσον εκλεγώ δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω τον σύλλογο για να κυνηγήσω δικαστικά τους κυρίους Rosell και Bartomeu. Αυτή είναι δουλειά της δικαιοσύνης και όχι του club που οφείλει να δείχνει σεβασμό σε ανθρώπους που διετέλεσαν πρόεδροι του."

AGUSTI BENEDITO : ΚΑΘΑΡΕΣ ΙΔΕΕΣ - ΕΛΛΕΙΨΗ ΗΓΕΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

Ο Benedito ήταν κατά την άποψη μου ο νικητής του χθεσινού debate. Κατακεραύνωσε τον Bartomeu, μίλησε σκληρά, αλλά μίλησε με τη γλώσσα της αλήθειας.

Θεωρώ απίθανο όμως να είναι τελικά και ο νικητής των εκλογών. Και ο λόγος είναι απλός: Παρότι αποχώρησε το 2009 από την διοίκηση Laporta, παρόλο που από το 2010 έχει ασκήσει εντιμότατη αντιπολίτευση στην διοίκηση Rosell-Bartomeu, ο κόσμος θεωρεί ότι έχει παρόμοιες ιδέες με εκείνες του Laporta, πιστεύει όμως ότι ο Laporta είναι σε θέση να τις εφαρμόσει με πολύ αποτελεσματικότερο τρόπο ή τουλάχιστον ο Joan, αγγίζει περισσότερο το θυμικό του.

Ο Benedito αποστασιοποιήθηκε από τον Καταλανικό χαρακτήρα του club (σε ότι έχει να κάνει με τη συμμετοχή του στο κίνημα της ανεξαρτησίας) κάτι που δεν νομίζω ότι θα έχει απήχηση στα μέλη, ενώ είχε κάνει το λάθος προ εβδομάδων, να μην δώσει λευκή επιταγή στην επιλογή Luis Enrique, ο οποίος πλέον όμως και μετά την κατάκτηση του treble, θεωρείται τοτέμ στις τάξεις των οπαδών.

Χθες χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα απευθυνόμενος στον Bartomeu λέγοντας "νιώθω πόνο στο στομάχι, σκεπτόμενος την σχέση μας με το Qatar. Κάποια μέρα θα κληθείς να λογοδοτήσεις που συνδέεις το όνομα του συλλόγου με μια χώρα που στηρίζει την τρομοκρατία", ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει ανέφικτη τη χρηματοδότηση του Espai Barca. Λόγια σταράτα και ξεκάθαρα. Τόσο ξεκάθαρα, που σε συνέντευξη του πριν το χθεσινό debate, δεν δίστασε να δηλώσει ότι ο Laporta θα είναι μια καλή επιλογή για την Barcelona, αλλά δεν μπορεί να πει το ίδιο, σε περίπτωση που εκλεγεί ο Bartomeu. Αυτός είναι ο Benedito. Πολύτιμος για τον σύλλογο σε κάθε περίπτωση, αλλά μάλλον χωρίς το απαραίτητο χάρισμα, την ικανότητα αν θέλετε, να ηγηθεί.

FREIXA ΙΣΧΥΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ - ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟ ΜΗΤΡΩΟ

Αποτέλεσε έκπληξη ακόμη και για μένα, αλλά ο Toni Freixa παρουσίασε χθες ένα πολύ ωραίο πλάνο. Τόσο ωραίο, που αν δεν ήταν ενεργό στέλεχος των διοικήσεων Rosell και Bartomeu, θα μπορούσε ίσως και να με πείσει. Έλα όμως που ήταν.

Ομολογώ ότι σε κάθε περίπτωση ήταν πολύ διασκεδαστικό και αποκαλυπτικό ταυτόχρονα, να ακούω τον Freixa να μιλάει και να προκαλεί αμηχανία στον Bartomeu. Αμηχανία τέτοιου μεγέθους, που οι Laporta και Benedito δεν κατάφεραν να του προκαλέσουν μαζί. Λογικό όμως. Ο Freixa ήταν στέλεχος της διοίκησης Bartomeu μέχρι και την τελευταία ημέρα. Ήταν επίσης εκπρόσωπος Τύπου του συλλόγου για τρία χρόνια επί Rosell. Ξέρει πρόσωπα και πράγματα από μέσα. Επιβεβαίωσε τις κατηγορίες των υπολοίπων υποψηφίων, που ισχυρίστηκαν ότι η χορηγική συμφωνία είναι ελλιποβαρής, κατηγόρησε τον Bartomeu ότι ξοδεύει τεράστια ποσά για μεταγραφές, αμφέβαλε ανοιχτά για το κατά πόσο είναι βιώσιμο το project για το Espai Barca. Με άλλα λόγια: Το απόλυτο ξεγύμνωμα.

Όμως στον άνθρωπο που χρησιμοποιώντας τη θέση του, ως εκπρόσωπος του FC Barcelona, εξέθεσε δημόσια τη σχέση του Pep Guardiola με τον Tito Vilanova, είναι αδύνατον να δώσω οποιουδήποτε είδους συγχωροχάρτι. Πολλοί μπορεί να έχουν ξεχάσει τις δηλώσεις του τον Απρίλη του 2013. Εγώ πάλι, όχι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Μετά το χθεσινό debate τα φερέφωνα του Bartomeu, μέσω κυρίως της Mundo Deportivo και της diario GOL (ναι, της diario GOL!) έγραψαν για "νίκη του Bartomeu". Συμπέρασμα που μπορεί να προκαλέσει μόνο γέλιο μαζί με την κατάθεση παραιτήσεων όσων δημοσιογράφων με συνείδηση εργάζονται ακόμη στα προαναφερόμενα Μέσα. Από την άλλη μεριά, η σχετικά πιο μετριοπαθής SPORT και κυρίως το L'Esportiu, μίλησαν για debate χωρίς νικητή. Και μάλλον έχουν δίκιο.

Δεδομένων των σφυγμομετρήσεων, οι Bartomeu και Laporta χθες το βράδυ στην καλύτερη περίπτωση δεν έχασαν πόντους. Σίγουρα πάντως δεν κέρδισαν, ούτε ελάχιστους. Μένει να δούμε αν οι διαρροές που λογικά θα υπάρξουν προς την μεριά των Benedito και Freixa, θα ευνοήσουν περισσότερο την υποψηφιότητα του Barto ή εκείνη του .. al Loro.

Στην περίπτωση που ο Bartomeu κερδίσει, ο βαρκελωνισμός θα έχει υποστεί μια πολύ βαριά ήττα. Ίσως τέτοιου μεγέθους, που θα αφήσει μικρά περιθώρια για επούλωση πληγών στο προσεχές μέλλον.

Όσοι βέβαια νιώθουν άνετα με τον τρόπο που έφυγαν από την ομάδα ο Abidal, o Valdes, o Puyol, o Pep, o Oscar Garcia, o Txema και τόσοι άλλοι, δεν θα έχουν πρόβλημα. Δεν θα έχουν πρόβλημα να δουν στο μέλλον και κάποιους εκ των Iniesta, Messi, Pique και άλλους, να αποχωρούν με τον ίδιο τρόπο. Όσοι αδιαφορούν για το αν ο σύλλογος θα έχει κάθετες ή οριζόντιες ρίγες στη φανέλα, για το αν θα υπάρχουν πάνω της 5 ή 15 χορηγοί, για το αν το Camp Nou ονομαστεί Hamburger Nou, θα είναι μια χαρά. Γιατί οι κούπες και οι τίτλοι θα συνεχίσουν να έρχονται. Θα πρέπει όμως να θυμούνται ότι η ομάδα έπαιρνε τίτλους και χωρίς το Qatar στη φανέλα (μεταξύ των οποίων και 4 από τα 5 συνολικά Champions League που έχει κατακτήσει η ομάδα). Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι θα υπάρχει πάντα μια μερίδα οπαδών, που θα αναπολεί τις παλιές καλές ημέρες και θα επικρίνει την στροφή στον σκληρό ρεαλισμό. Είναι δικαίωμα μας, έτσι δεν είναι;

Μια νίκη του Laporta ή ακόμη και του Benedito, χωρίς να αποτελέσει χαρμόσυνο νέο, σίγουρα θα διαφυλάξει τουλάχιστον ένα μέρος, όλων όσων αντιπροσωπεύει αυτός ο περήφανος Καταλανικός σύλλογος.

Η τύχη του FC Barcelona, είναι στα χέρια των μελών του. Ελπίζω, όχι για τελευταία φορά.