Δον Κιχώτης

Πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες από την τελευταία μας αρθρογραφική συνάντηση. Όσες δηλαδή και από την διεξαγωγή των προεδρικών εκλογών στο FC Barcelona και την πανηγυρική τελικά νίκη του Josep Maria Bartomeu, ο οποίος καλείται να ηγηθεί του Καταλανικού club μέχρι το 2021.

Στο ίδιο διάστημα η ποδοσφαιρική ομάδα περιόδευσε στις ΗΠΑ, ενώ ανακοινώθηκε και το πλήρες σχήμα της νέας διοίκησης, στο οποίο τα πρόσωπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Από τους 5 αντιπροέδρους, το όνομα που θα μας απασχολήσει περισσότερο στο προσεχές μέλλον, δεν είναι άλλο από εκείνο της σενιόρας Susana Monje, που αφού ηγήθηκε της προεκλογικής εκστρατείας του Bartomeu, αναλαμβάνει καθήκοντα Αντιπροέδρου στον οικονομικό τομέα, αντικαθιστώντας τον Javie Faus.

Η Monje θα κληθεί να διαχειριστεί μια σειρά από πολύ σημαντικά ζητήματα που εκκρεμούν, με πρώτο τη σύναψη νέας χορηγικής συμφωνίας για τη φανέλα του ποδοσφαιρικού τμήματος, καθώς το εν ισχύ συμβόλαιο με το Κατάρ λήγει το καλοκαίρι του 2016.

Στον αγωνιστικό τομέα, οι εξελίξεις που ακολούθησαν της εκλογής του Bartomeu, δεν μπορεί να εξέπληξαν κανέναν, καθώς τα νέα πρόσωπα ήταν ήδη γνωστά από την προεκλογική περίοδο. Μοναδική ίσως διαφοροποίηση, ήταν η παραμονή τελικά του Garcia Pimienta στο προπονητικό stuff, όχι ως προπονητής της Β ομάδας όπως αρχικά του είχε ανακοινωθεί, αλλά τουλάχιστον ως βοηθός του Gerard Lopez. Η παρουσία του Pimienta, που έχει πολυετή εμπειρία στα τμήματα υποδομών της Μπαρσελόνα, αποτελεί πραγματικά μια ευχάριστη είδηση.

Οι εκλογές, που με τόση θέρμη ζητούσαν επιτακτικά από τον Γενάρη του 2014 τα μέλη του συλλόγου, εξελίχθηκαν σε έναν υγιεινό περίπατο για τον Bartomeu, που επωφελήθηκε από το treble της ποδοσφαιρικής ομάδας και φρόντισε να κρατήσει χαμηλούς τόνους προεκλογικά, την ώρα που το επιτελείο του αλλά και το σύνολο των ΜΜΕ στη Βαρκελώνη, τον προφύλαξαν από κάθε λογής κακοτοπιές.

Η συμμετοχή στη διαδικασία προκαλεί θλίψη, καθώς ούτε το 50% του συνόλου των μελών δεν προσήλθαν στις κάλπες (περίπου 47.000 μέλη έναντι 57.000 το 2010) δικαιώνοντας απόλυτα την στρατηγική του προκατόχου του, Sandro Rosell, ο οποίος από το 2010 επιχείρησε με διάφορους τρόπους να μειώσει την επιρροή των socios στις κρίσιμες αποφάσεις. Αυτό όμως προφανώς και δεν αποτελεί κανενός είδους δικαιολογία.

Η άνετη νίκη του Bartomeu, παρά τις πολλές σκιές και τα δεδομένα προβλήματα που προκλήθηκαν στον σύλλογο την περασμένη πενταετία εξαιτίας ΚΑΙ δικών του χειρισμών, αποδεικνύει εκτός των άλλων, ότι οι αντίπαλοι του δεν είχαν προτάσεις πειστικές, δεν είχαν σχέδιο ή εν πάση περιπτώσει ακόμη κι αν είχαν, δεν κατάφεραν να το παρουσιάσουν στον κόσμο με τον σωστό τρόπο.

Είχα εγκαίρως σημειώσει ότι ο Laporta που ήταν η κυριότερη απειλή για τον Barto, προσήλθε στις εκλογές με παρωχημένη φρασεολογία και πρόγραμμα σχεδόν copy-paste με εκείνο που τον οδήγησε στη νίκη το 2003, με τη διαφορά όμως ότι από τότε πέρασαν 12 χρόνια. Έδωσε περισσότερες από 30 συνεντεύξεις, ξοδεύοντας αμέτρητες ώρες μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα, επαναλαμβάνοντας συνέχεια τις ίδιες λέξεις: Cruyff, Masia, Καταλονία και UNICEF. Πρόσωπα και έννοιες που ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά του κόσμου, αλλά δεν αποτελούν από μόνα τους πλάνο, ειδικά από τη στιγμή που βρίσκονταν στην ατζέντα και των υπολοίπων υποψηφίων.

Ο Laporta μίλησε για τη UNICEF, αλλά η ίδια η UNICEF φρόντισε να δηλώσει μέσω του εκπροσώπου της στην Ισπανία, ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με την χορηγία του Κατάρ. 1-0 για τον Bartomeu. O Laporta μίλησε για τον Cruyff, αλλά το ίδρυμα του ιπτάμενου Ολλανδού είχε νωρίτερα συνάψει συμφωνία συνεργασίας με την Μπαρσελόνα του Bartomeu. 2-0 για τον Barto. Τις απόψεις του Laporta για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, είναι πλέον βέβαιο ότι δεν τις συμμερίζεται το σύνολο των μελών, οπότε και εδώ μηδέν εις το πηλίκο. Μόνο για την Masia παρουσίασε συγκεκριμένο πλάνο, αλλά φαίνεται δυστυχώς ότι ο κόσμος προτιμά πλέον τους ακριβοπληρωμένους σταρ, παρά την ανάδειξη παιδιών από τις ακαδημίες. Και αυτό δεν θα αλλάξει όσο η ομάδα θα συνεχίσει να κατακτά τίτλους. Έχουμε ξαναδεί το ίδιο έργο, επί εποχής Van Gaal.

Το FC Barcelona έχει πολλά εκατομμύρια φιλάθλους παγκοσμίως, αλλά τελικά μόνο 25.823 απ' αυτούς, αποφάσισαν για τον τρόπο που θα πορευτεί ο σύλλογος για την επόμενη πολύ κρίσιμη εξαετία. Αυτό κατά την άποψη μου είναι ένα πρόβλημα δημοκρατικότητας, που δεν γνωρίζω αν και με ποιον τρόπο μπορεί να επιλυθεί στο προσεχές μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση ο Bartomeu είναι πλέον νόμιμα εκλεγμένος και ως τέτοιον οφείλουμε να τον αντιμετωπίσουμε, χωρίς φυσικά να κάνουμε εκπτώσεις σε τυχών αστοχίες και κινήσεις που κατά την εκτίμηση μας, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα στο club.

Δε σας κρύβω ότι μετά την 19η Ιουλίου, δεν ήμουν καθόλου βέβαιος ότι θα συνεχίσω να αρθρογραφώ, τουλάχιστον τόσο εντατικά, για την Μπαρσελόνα. Η απογοήτευση μου για την παθητικότητα όλων εκείνων που αποφασίζουν για τις τύχες της, σχεδόν με εξόργισαν. Δεν θα κάνω όμως πίσω. Γιατί ακόμη κι αν απόψεις σας τη δική μου αποτελούν την μειοψηφία, παραμένουν εκτιμώ χρήσιμες, σε έναν σύλλογο που παλεύει με νύχια και με δόντια για να διατηρήσει ό,τι έχει απομείνει από την δημοκρατικότητα του.

Εξάλλου η Μπαρσελόνα είναι τρόπος ζωής περισσότερο και λιγότερο μια ποδοσφαιρική ομάδα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της. Και αυτό δεν γίνεται να μας το στερήσει κανένας πρόεδρος, όσο κακός ή καλός κι αν είναι. Εις το επανιδείν λοιπόν.