Στου δρόμου τα μισά

Πρώτο άρθρο για το 2018, πρώτη φορά επίσης από την ημέρα που δημιουργήθηκαν οι balacticos και έχω την ευκαιρία να γράψω άρθρο μετά από νίκη της Barcelona στο Anoeta, την έδρα της Real Sociedad. Όχι επειδή δεν το επιδίωξα στο παρελθόν αλλά επειδή πολύ απλά δεν είχε συμβεί ποτέ, τουλάχιστον μέχρι και χθες το βράδυ. Ναι, καλά διαβάσατε. Οι blaugrana είχαν να νικήσουν στο πανέμορφο San Sebastian από τη σεζόν 2006-07 με προπονητή τότε τον Frank Rijkaard.

Ούτε η φοβερή και τρομερή «Pep team» τα είχε καταφέρει, ούτε η ομάδα του αείμνηστου Tito Vilanova (την σεζόν που η Barcelona κέρδισε το πρωτάθλημα στη LaLiga συγκεντρώνοντας 100 βαθμούς), ούτε επί Tata Martino, ούτε επί θητείας του Luis Enrique. Στην πρώτη χρονιά του Lucho μάλιστα, τη σεζόν 2014-15, η ήττα στο Anoeta είχε προκαλέσει κανονική σεισμική δόνηση στη Βαρκελώνη, καθώς είχε οδηγήσει στην απομάκρυνση του τότε τεχνικού διευθυντή, Andoni Zubizarreta και στην προκήρυξη εκλογών. Μέχρι και ακατάσχετη φημολογία για αποχώρηση του Messi είχε ξεκινήσει.

Το Anoeta δεν ήταν ποτέ «φιλόξενο» για τους Καταλανούς. Είχαν χάσει αγώνα εκεί στον οποίο προηγούνταν με 2-0 (επί Pep Guardiola), είχε τελειώσει νικηφόρο τους σερί 32 αγώνων, γνώρισαν ήττα ακόμη και τη χρονιά που οι Βάσκοι είχαν μόλις επιστρέψει από τη Segunda. Μιλάμε για τρομερή παράδοση που μετά το πρώτο μισάωρο του χθεσινού αγώνα, όλα έδειχναν ότι θα συνεχιζόταν, καθώς η ομάδα του Eusebio προηγήθηκε στο διάστημα εκείνο με 2-0.

Η Barcelona έχει βεβαίως ανατρέψει και μεγαλύτερα σκορ και με ισχυρότερους αντιπάλους, αλλά είπαμε, το Anoeta είναι μια άλλη ιστορία ή για να είμαστε πιο ακριβείς, ήταν μια άλλη ιστορία. Πρώτα ο Paulinho -πριν τελειώσει το ημίχρονο- και στη συνέχεια δύο όμορφα γκολ του Suarez και ένα ακόμη υπέροχο φάουλ του Messi, διαμόρφωσαν το τελικό 4-2, βάζοντας τελεία στην αρνητική παράδοση και αυξάνοντας το αήττητο σερί της σε 29 αγώνες. Όχι κι άσχημα για μια ομάδα που είδε το καλοκαίρι να την εγκαταλείπει ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της (Neymar) και ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της με το διπλό χαστούκι από τη Μαδρίτη στον τελικό του ισπανικού SuperCopa.

Χθες ολοκληρώθηκε ο πρώτος γύρος της LaLiga, κάτι που σημαίνει πως βρισκόμαστε στου δρόμου τα μισά. Κανένας δεν κατακτά το πρωτάθλημα από Γενάρη μήνα, ωστόσο οι οιωνοί είναι θετικότατοι. Η Barcelona έχει συγκεντρώσει 51 βαθμούς (3^η καλύτερη επίδοση στην ιστορία της), έχει μακράν την καλύτερη επίθεση πετυχαίνοντας 52 γκολ την ώρα που η 2^η Atleti έχει 28 και η 3^η Valencia 40, έχει δεχθεί μονοψήφιο αριθμό τερμάτων (μόλις 9) και απόσταση 9 και 11 βαθμών από rojiblancos και «νυχτερίδες» αντίστοιχα, την ώρα που η Μαδρίτη του Zidane είναι στο -19.  

Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι ο Valverde έχει πλέον τον χρόνο και τις προϋποθέσεις να εξελίξει το αγωνιστικό του πλάνο, καθώς -ας μην κρυβόμαστε- η Barcelona δεν παίζει το θελκτικό ποδόσφαιρο στο οποίο μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Είναι μια διαδικασία που εκτιμώ ότι θα αργήσει να φανεί στο γήπεδο -ίσως και να μην φανεί μέχρι το τέλος αυτής της σεζόν- παρόλο που ήδη από τα τέλη του Νοέμβρη υπήρξαν περιπτώσεις (με Valencia και Celta οι πιο χαρακτηριστικές) στις οποίες άρχισαν να διαφαίνονται ευχάριστοι και αποτελεσματικοί αυτοματισμοί, και αναφέρομαι κατά βάση στην επίθεση, καθώς αμυντικά η αξιοπιστία της ομάδας δεν αμφισβητείται.

Ο δρόμος μέχρι τα τέλη του Μάη, όταν και ολοκληρώνονται οι αγωνιστικές υποχρεώσεις για την περίοδο 2017-18, δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι προκλήσεις είναι αρκετές με αφετηρία τις αναμετρήσεις με την Chelsea που περιμένει τους blaugrana στη φάση των 16 του Champions League, σε περίπου ένα μήνα από τώρα. Οι «μπλε» του Λονδίνου δεν υπήρξαν ποτέ εύκολος αντίπαλος για την Barcelona, δεν θα είναι ούτε και αυτή τη φορά.

Την ίδια στιγμή τα ήξεις-αφίξεις στην πρωτεύουσα της Καταλονίας συνεχίζονται. Ο Valverde θα πρέπει να ενσωματώσει στην ομάδα τον Coutinho που κόστισε ένα καράβι λεφτά, γνωρίζοντας πως ο παίκτης δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο Champions League. Στο rotation θα προστεθεί όταν επιστρέψει από το νέο τραυματισμό του και ο (επίσης πανάκριβος) Dembele, κάτι που φέρνει τον προπονητή αντιμέτωπο με την πρόκληση να διαφοροποιήσει εκ νέου το σχήμα που τον έφερε χωρίς απώλειες μέχρι εδώ. Το (με προσαρμογές) 4-4-2 καλείται να δώσει ξανά τη θέση του στο blaugrana φετίχ που ακούσει στο όνομα 4-3-3. Θα το τολμήσει ο Valverde ή μήπως οι όποιες αλλαγές θα πάρουν παράταση μέχρι το καλοκαίρι και την προετοιμασία για τη σεζόν 2018-19; Στην παρούσα φάση δεν μπορούμε να αποκλείσουμε κανένα ενδεχόμενο.

Υ.Γ.1 Η ομάδα παίζει εδώ και καιρό χωρίς τον Samuel Umtiti που είναι από τους καλύτερους της παίκτες φέτος και έχει καταφέρει να μας κάνει -σχεδόν- να το ξεχάσουμε. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό έχει παίξει η εξαιρετική παρουσία του Thomas Vermaelen. Ο Βέλγος είναι τόσο καλός σε αυτό το διάστημα, που σχεδόν σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα γίνει όταν επιστρέψει ο Γάλλος. Αν αυτό το έγραφα πριν 4 μήνες, θα με κρεμούσατε στα μανταλάκια και θα είχατε και δίκιο. Μας διέψευσε όλους πανηγυρικά και μπράβο του. Σε συνδυασμό δε με την άφιξη του Yerri Mina (ο χρόνος προσαρμοστικότητας και οι ικανότητες του οποίου, μένει να αποδειχθούν) η αποχώρηση του Mascherano μοιάζει ανώδυνη τουλάχιστον αγωνιστικά, γιατί σε επίπεδο παρουσίας στα αποδυτήρια, είναι δυσαναπλήρωτη έτσι κι αλλιώς.

Υ.Γ.2 Ο Arda Turan που αποκτήθηκε -χωρίς να υπάρχει κανείς προφανής αγωνιστικός λόγος- έναντι σχεδόν 50εκ.€ το καλοκαίρι του 2015 από υπηρεσιακή διοίκηση (κόντρα στο καταστατικό), αποκλειστικά για να αποτελέσει προεκλογικό «τυράκι» του Bartomeu, αποχώρησε για την Τουρκία με τη μορφή δανεισμού για τα επόμενα 2.5 χρόνια. Μπράβο μας για ακόμη μια φορά… Τουλάχιστον το club γλιτώνει τα περίπου 8εκ.€ που κόστιζε ετησίως ο μισθός του. Ο Τούρκος αφήνει μόνο συμπάθειες στη Βαρκελώνη, αγάπησε την ομάδα, δεν θα ξεχάσουμε ότι δέχθηκε να έρθει ξέροντας πως δεν θα έπαιζε το πρώτο εξάμηνο (λόγω τιμωρίας της FIFA), αλλά κατά τα άλλα η περίπτωση του ήταν κανονική καταστροφή.

Υ.Γ.3 Η πιθανή αποχώρηση του Deulofeu, μοιάζει λογική. Ο Deulo πήρε ευκαιρίες, αλλά δεν νομίζω ότι τις εκμεταλλεύθηκε. Τελείως διαφορετική περίπτωση ο Rafinha που αν δεν είχε δύο απανωτούς τραυματισμούς, ίσως σήμερα η κουβέντα να ήταν τελείως διαφορετική. Εξαιρετικός χαρακτήρας με δύναμη ψυχής, αλλά πολύ άτυχος. Μακάρι να βρει το λιμάνι του στην Ιταλία ή όπου αλλού επιλέξει να πάει.

Υ.Γ.4 Ο Messi μας κάνει πλάκα όλους. Όσο μεγαλώνει, τόσο καλύτερος γίνεται. Δεν υπάρχει αυτό.

Υ.Γ.5 Ο Paulinho δεν μπορεί να βοηθήσει ούτε στην άμυνα, ούτε στο χτίσιμο των επιθέσεων, έχει όμως τρομερό αισθητήριο μπροστά στην αντίπαλη εστία. Με το χθεσινό έφτασε τα 8 γκολ φέτος και συνεχίζει. Αρκεί αυτό το γεγονός για να του εξασφαλίζει θέση στην ενδεκάδα; Κατά την εκτίμηση μου όχι, ωστόσο έχει δώσει λύσεις και όσο θα συνεχίσει να συνδέεται με τα αντίπαλα δίχτυα θα συνεχίσουμε να τον βλέπουμε στο γήπεδο.

Υ.Γ.6 Τον Rakitic τον έχω ξεσκίσει φέτος στην κριτική, επιμένω ότι παίζει περισσότερο από όσο θα έπρεπε, παρόλα αυτά το τελευταίο δίμηνο έχει ανεβάσει την απόδοση του και είναι -μάλλον- ο μόνος από το roster που μπορεί να δίνει ανάσες στον Busquets, όταν και εφόσον απαιτηθεί. Σεβαστείτε τον Κροάτη, έχει προσφέρει πολλά.

Υ.Γ.7 Ο Jose Arnaiz είναι ο νέος Pedro Rodriguez. Κρατήστε αυτό το υστερόγραφο για το προσεχές μέλλον. Ο μικρός είναι λύρα εκατό.

Υ.Γ. 8 Ο Sergi Roberto πρέπει να παίζει στο κέντρο. Ο Sergi Roberto πρέπει να παίζει στο κέντρο….

Υ.Γ.9 Και εγώ θα προτιμούσα να προωθηθεί ο Carles Alena και να μην ερχόταν ο Coutinho (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν εκτιμώ τον Βραζιλιάνο), αλλά δεν μιλάμε για την Barcelona που ξέραμε. Ξεχάστε την. Δυστυχώς.

Υ.Γ.10 Ο Valverde (όπως όλοι οι προπονητές) έχει εμμονές και οι αρχικές του επιλογές σε αρκετούς αγώνες προβληματίζουν, ωστόσο η διαχείριση που κάνει στη διάρκεια των αγώνων και η διαδραστικότητα του, είναι εκπληκτική.