O Pique συζητάει με τον Mascherano

Ο Gerard Pique έχει ξεκινήσει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον project στο The Players Tribune. Έχοντας τον ρόλο του δημοσιογράφου, παίρνει συνεντεύξεις από άλλους ποδοσφαιριστές. Η αρχή έγινε με τον Neymar, ακολούθησε ο Luis Suarez και τώρα αποχαιρέτησε μέσω μιας απολαυστικής κουβέντας τον Javier Mascherano που αναχώρησε από τη Βαρκελώνη για την Κίνα, μετά από 7 ½ χρόνια προσφοράς. Το αντίο μας στον Masche (σαν balacticos) το είπαμε την περασμένη εβδομάδα, τώρα κρίνουμε (μετά και από δικές σας παροτρύνσεις) ότι πρέπει να παραθέσουμε σε ελεύθερη μετάφραση τη συζήτηση του με τον άνθρωπο στο πλάι του οποίου μοιράστηκε αμέτρητες στιγμές έντασης και προσπάθειας να διατηρήσει αλώβητη την blaugrana εστία.

Από την κουβέντα τους γίνεται αντιληπτό πως ο  Mascherano φεύγει νιώθοντας ικανοποίηση για όσα προσέφερε, ευγνωμοσύνη για τις φιλίες και το κλίμα μέσα στο οποίο έπαιξε ποδόσφαιρο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και μια πικρία που καθόλου δεν επιχειρεί να αποκρύψει, για το γεγονός ότι δεν είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί στη φυσική του θέση. Δίνει επίσης το στίγμα του τι σημαίνει να αγωνίζεσαι στο FC Barcelona. Εξηγεί με τα πιο απλά λόγια γιατί ακριβώς αν δεν γίνεις κομμάτι της, αν δεν δεθείς και δεν κάνεις δικά σου όσα πρεσβεύει, δεν έχεις καμία απολύτως πιθανότητα να σταδιοδρομήσεις εκεί. Παρουσιάζει επίσης (μέσω της άποψης του για τους προπονητές υπό τις οδηγίες των οποίων αγωνίστηκε) μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδοχή για τους λόγους που η περσινή σεζόν ήταν -κατά κοινή- ομολογία αποτυχημένη. Απολαύστε την λοιπόν και φροντίστε να δείτε και το σχετικό βίντεο στο The Players Tribune, γιατί μια εικόνα λέει περισσότερα από χίλιες λέξεις.     

Masche, πως περνάει ο καιρός ε; Τι σκέφτεσαι για αυτά τα χρόνια που ήσουν στην Barcelona;

-Ειλικρινά Geri έμεινα πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενα. Ήξερα ότι ερχόμουν σε ένα μέρος που είναι πολύ δύσκολο να παίξεις. Γιατί ήταν για εμένα μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία και ήρθα έχοντας στο μυαλό να βοηθήσω όσο μπορώ και -αυτό θα ακουστεί λίγο εγωιστικό- με τη σκέψη πως έχοντας τόσο μοναδικούς συμπαίκτες θα μπορούσα να κερδίσω τίτλους στην Ευρώπη.

Πως ξεκίνησαν όλα; Ήταν το mundial το καλοκαίρι του 2010, ήσουν αρχηγός της εθνικής Αργεντινής, εδώ υπήρχε ο Busquets, πως κανόνισες τη μεταγραφή σου; Μίλησες με τον Pep, με τον Messi;

-Ήταν λίγο τρελή η κατάσταση. Ήμουν στη Liverpool και με την φυγή του Rafa Benitez ένιωθα ότι δεν έχω τίποτα να κάνω πλέον εκεί. Όταν υπέγραψε με την Inter είχα την επιλογή να πάω, αλλά δεν ήταν εύκολη κατάσταση, η ομάδα μόλις είχε κερδίσει το Champions League, ο Rafa ζούσε κι αυτός μια νέα πραγματικότητα. Κατά τη διάρκεια του mundial είπα στον Messi μεταξύ σοβαρού και αστείου αν η Barcelona χρειαζόταν παίκτη για το κέντρο γιατί διάβασα ότι ο Yaya Toure θα έφευγε. Εκείνος το είπε στον Pep που είχε τις ίδιες αμφιβολίες με εμένα. Πως θα δεχθεί ένας παίκτης, αρχηγός στην εθνική ομάδα της χώρας του, βασικός στη Liverpool να έρθει ξέροντας ότι δεν θα έχει σταθερές συμμετοχές γιατί εντάξει, όλοι ξέρουν τη γνώμη μου για τον Sergio Busquets και το τι σημαίνει ο Busi για τη Barcelona. Ήταν όμως ένας προσωπικός στόχος, μια μοναδική ευκαιρία να παίξω στην καλύτερη Barcelona της ιστορίας και ήταν μια μακρά διαδικασία που κράτησε μέχρι τα τέλη Αυγούστου (του 2010), αλλά είχα επίγνωση ότι θα με περίμενε δύσκολη αποστολή.  

Και ήδη από την πρώτη σεζόν πέτυχες τα πάντα. Κέρδισες τίτλους έχοντας σταθερό χρόνο συμμετοχής -αν και σε άλλη θέση από τη φυσική σου- ήταν ονειρική σεζόν όχι μόνο γιατί έπαιξες περισσότερο απ’ όσο περίμενες αλλά και γιατί είχες διαφορετικό ρόλο απ’ αυτόν που περίμενες.

-Κοίτα είναι φανερό πως ποτέ στη ζωή μου δεν σκέφτηκα ότι θα έπαιζα κεντρικός αμυντικός. Αλλά όταν τελειώνει η σεζόν και βλέπεις ότι έχουμε κερδίσει πρωτάθλημα, Champions League, έχω συνδράμει σε κομβικά παιχνίδια, όπως στον διπλό ημιτελικό με την Μαδρίτη και αργότερα στον τελικό της διοργάνωσης, ένιωσα σημαντικός σε μια ομάδα που ήταν ήδη σπουδαία και ευχαρίστησα τον Θεό που πήρα την απόφαση να έρθω.

Μου έκανε πολύ εντύπωση πως από την πρώτη στιγμή προσαρμόστηκες στη θέση του κεντρικού αμυντικού, γιατί το να παίξεις εκεί όντας μέσος, εντάξει, είναι εφικτό, βλέπεις μπροστά σου όλο το γήπεδο, αλλά το να αμύνεσαι ειδικά σε ένα club όπως η Barcelona είναι τρομακτικά δύσκολο. Το ύψος σου, ας είμαστε ειλικρινείς, προφανώς δεν σε βοήθησε. Η ταχύτητα στις κινήσεις σου, οι καλύψεις σου, πως τα κατάφερες; Πως βίωσες αυτή την διαδικασία;

-Δεν έγινε αμέσως. Η πρώτη φορά που έπαιξα εκεί ήταν στο Champions League με την Shakhtar. Δεν είχα ιδέα... Ο Pep ανακοίνωσε την ενδεκάδα και είδα ότι είμαι στο κέντρο της άμυνας, δεν το είχαμε καν συζητήσει νωρίτερα. Ήταν όμως η μοναδική μου ευκαιρία. Ήταν ο μόνος τρόπος να κρατηθώ από κάτι και να επιβιώσω σε μια ομάδα σαν αυτή, έχοντας περισσότερες ευκαιρίες έστω και σαν αμυντικός. O Puyol είχε προβλήματα τραυματισμών, αργότερα προέκυψε η ασθένεια του Abidal, δυσάρεστα πράγματα που όμως συμβαίνουν. Έτσι το είδα Geri και έτσι ζω το ποδόσφαιρο, από την οπτική της επιβίωσης.

Θα ήθελες να παίξεις περισσότερο στο κέντρο της Barcelona; Φεύγεις με αυτή την ανολοκλήρωτη αίσθηση; Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές στα  αποδυτήρια, ότι είχες αυτή τη λαχτάρα.

-Ναι, ναι, η καριέρα μου στη Barcelona είχε αυτή την αντίθεση. Γιατί ήταν τα πιο παραγωγικά μου χρόνια, αυτά που θα απολάμβανα περισσότερο και θα με ολοκλήρωναν ως ποδοσφαιριστή. Αλλά δεν είχα την ευκαιρία να παίξω στη φυσική μου θέση και έτσι μοιάζει λίγο σαν το ποτήρι να είναι μισοάδειο. Καταλαβαίνεις; Γι’αυτό υπήρξαν αρκετές φορές που έκανα σκέψεις να φύγω. Κανένας άλλωστε δεν ξέρει καλύτερα από εσένα, πόσο άχαρο είναι να αγωνίζεσαι σαν κεντρικός αμυντικός στην Barcelona. Ένα και μοναδικό λάθος να κάνεις, το πληρώνεις πολύ ακριβά. Ειδικά όταν έρχεσαι από άλλη θέση, έχεις συνηθίσει σε άλλους αυτοματισμούς, τότε είναι πιο δύσκολο να ανταπεξέλθεις.

Μετά τον Pep, ήρθε ο Tito, έπειτα ο Tata, o Luis Enrique, τώρα ο Ernesto. Ξέρω από τις συζητήσεις μας πως θα γίνεις προπονητής μια μέρα, είναι 100% βέβαιο. Με ποιον νιώθεις ότι συνδέεσαι περισσότερο; Με ποιον ταίριαξες πιο πολύ;

- Είχαμε σπουδαίους προπονητές, σίγουρα θα πάρω πράγματα, αλλά πάντα λέω ότι πρέπει να παίρνεις τα καλύτερα απ’ όλους και να φτιάχνεις το δικό σου πλάνο. Για εμένα τα δυο πρώτα χρόνια με τον Pep είχαν μεγάλη επιρροή πάνω μου, με στιγμάτισαν γιατί ερχόμουν από ένα τελείως διαφορετικό στυλ ποδοσφαίρου, στη Liverpool παίζαμε εντελώς διαφορετικά και έτσι έπρεπε να κάνω πολλές συζητήσεις με τον Pep. Με τον Tito, θυμάμαι καθαρά πόσο υπέροχα επικοινωνούσε με την ομάδα. Τον Tata τον έμαθα καλύτερα στην εθνική ομάδα παρά στην Barcelona όπου -το έχω πει πολλές φορές- τα χέρια του ήταν δεμένα. Ο Luis Enrique άλλαξε ριζικά τον τρόπο που παίζαμε και βελτίωσε πολλά πράγματα. Ακριβώς ότι κάνει και ο Valverde αυτούς τους έξι μήνες. Ξέρεις, αυτός είναι και ο λόγος που η ομάδα άρχισε να δουλεύει ξανά. Είναι και η αιτία για την οποία πέρυσι δεν μπορούσαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί νομίζω.

Όταν είχες έρθει, μου είπες πως ο Rafa Benitez είχε μεγάλη επίδραση πάνω σου. Το ποδόσφαιρο του όμως είναι διαφορετικό από εκείνο του Guardiola.

-Ναι ήμουν τυχερός, είχα πολλούς καλούς προπονητές, τον Bielsa επίσης που με επηρέασε πολύ όταν ήμουν πιτσιρικάς.

Σου έχει μείνει από όλα αυτά τα χρόνια ένας αγώνας, μια στιγμή που θα θυμάσαι;

-Περισσότερο από μια στιγμή ή έναν αγώνα θα θυμάμαι την καθημερινότητα στο club. Όλα όσα απολαύσαμε. Όσοι το ζήσαμε από μέσα, ξέρουμε. Είναι πολύ δύσκολο σε αυτό το επίπεδο επαγγελματισμού να το ζεις αυτό. Για παράδειγμα στις προπονήσεις είναι τρελό πόσο καλά περνούσαμε. Όλα είναι ιδανικά όταν απολαμβάνεις το επάγγελμα σου και στην περίπτωση μου είναι ξεκάθαρο ότι ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να περάσω εδώ 7 ½ χρόνια όχι απλά με σπουδαίους συμπαίκτες αλλά κυρίως με εκπληκτικούς ανθρώπους και με αποδυτήρια που απέπνεαν απίστευτη υγεία.

Ναι ήμασταν τυχεροί για τα αποδυτήρια που είχαμε.. Με τον Leo Messi; Εντάξει, δεν έχει μείνει κάτι να ειπωθεί για την αξία του, αλλά η σχέση σου μαζί του.. Πως το βίωσες:

-Όλη η ένταση που υπήρχε εξαιτίας όλων όσων γινότανε στην εθνική ομάδα, έκανε τη σχέση μας να ωριμάσει. Πολλές φορές η Barcelona λειτουργούσε ως το ηρεμιστικό μας.  Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, κανένας δεν επεμβαίνει στη ζωή του άλλου, ξέρεις, είμαι και εγώ περίεργος τύπος. Δεθήκαμε πολύ.

Λένε ότι η Barcelona είναι «κάτι περισσότερο από ένα club». Μπόρεσες να το καταλάβεις τα χρόνια που βρίσκεσαι εδώ; Και γιατί διαφέρει από άλλες ομάδες;

-Ναι, ναι, στο εξηγούν όταν έρχεσαι εδώ, το ζεις, το εκτιμάς, αλλά ξέρεις κάτι, περισσότερο το αντιλαμβάνεσαι όταν μοιράζεσαι χρόνο με ανθρώπους που έχουν φύγει από τον σύλλογο. Η διαφορά στις σχέσεις, στη συμπεριφορά των παιδιών που προωθούνται στην πρώτη ομάδα από την Masia... Άκου, αν προσαρμοστείς, αν το καταλάβεις, γίνεσαι κομμάτι του, γίνεσαι ένας απ’ αυτούς, δένεσαι. Αν δεν το καταφέρεις όμως, αν δεν προσαρμοστείς είναι προφανές ότι σε αποβάλει.  

Κλείνοντας, είχες πει πως έρχεσαι εδώ για να μάθεις και να βοηθήσεις. Πιστεύεις ότι τα κατάφερες;

-Έμαθα σίγουρα. Αν βοήθησα, εσύ μπορείς να το πεις καλύτερα από μένα. Φεύγω ευτυχισμένος που αντεπεξήλθα στις προσδοκίες και αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε έναν παίκτη.

Masche σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια. Μοιραστήκαμε πολλά και στα αποδυτήρια και στην… άμυνα. Όπως είπες κι εσύ είναι δύσκολο να προσαρμοστείς εδώ και μετά να συνεργαστείς επίσης με τον σωστό τρόπο. Νομίζω ότι η σχέση μας ήταν άριστη από την αρχή και γι’αυτό στο τέλος οδήγησε σε τόσες επιτυχίες.

-Η ευχαρίστηση ήταν δική μου Geri. Το να έρχεσαι εδώ και να καταφέρνεις να δεθείς και να προσφέρεις είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει όμως να συνειδητοποιείς όταν νιώθεις ότι παύεις να είσαι μέρος αυτού του δεσμού ή για να το πω καλύτερα, να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου όταν έρθει η κατάλληλη ώρα για να κάνεις μια σημαντική αλλαγή στη ζωή σου.

Να κλείσουμε με το πέναλτι που εκτέλεσες πέρυσι; Ο κόσμος δεν ξέρει ότι είχες πίεση εκείνη την ημέρα. Όλοι σε πειράζαμε. Ξέρεις ότι το χρωστάς σε εμένα ε; Ήταν καλό σουτ..

-Ναι, ναι, εσύ ήσουν ο κύριος ένοχος για όλη την πίεση. 

Ένοχος, αλλά πρέπει να μου πεις και ένα ευχαριστώ. Εξαιτίας μου πέτυχες και ένα γκολ.

-Ναι, ναι, χωρίς αμφιβολία.