Το τέλος της διαδρομής

Ανατρέχοντας σήμερα στην αρθρογραφία μου σε σχέση με τη φετινή αγωνιστική περίοδο, ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Έχω να γράψω άρθρο για την αγωνιστική εικόνα της Barça, από τα τέλη Σεπτέμβρη του 2018. Διάστημα μεγάλο, ακόμη και για κάποιον που δεν συνηθίζει να καταθέτει περισσότερα από 3-4 αντίστοιχα κείμενα, κάθε χρόνο.

Διάβασα λοιπόν τι είχα γράψει τότε και μέσες άκρες κατάλαβα τους λόγους (πέραν των προσωπικών ζητημάτων που αντιμετώπισα στο μεσοδιάστημα) της αποχής μου. Η ίδια η ομάδα λοιπόν, δεν μου έδωσε τα ερεθίσματα για να το κάνω. Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο γήπεδο το τελευταίο πεντάμηνο, οπότε λίγα είναι και όσα μπορεί κανείς να προσθέσει. Και λίγα θα αλλάξουν το επόμενο δίμηνο.

Η Barcelona είναι μέσα σε όλους τους στόχους της. Έχει προκριθεί στον τελικό του Copa del Rey, είναι σταθερά πρωτοπόρος στην La Liga και πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του εγχώριου τίτλου (και βάσει προγράμματος) και βρίσκεται στους 8 του Champions League.

O Ernesto Valverde, υπό τις οδηγίες του οποίου, η ομάδα κατέκτησε πέρυσι το double (στόχος που μοιάζει εφικτός και φέτος) ανανέωσε το συμβόλαιο του για μία ακόμη σεζόν και θα βρίσκεται -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- στον blaugrana πάγκο και την περίοδο 2019-20, όταν και θα συμπληρώσει μια τριετία στο τιμόνι της ομάδας. Τρία χρόνια. Διάστημα σχεδόν απροσπέλαστο, για όποιον προπονητή πέρασε από το σύλλογο στην μετά – Pep εποχή.

Και αν αυτό, δηλαδή η αποχώρηση του Pep Guardiola, δεν δημιούργησε προβλήματα στη δυναμική (το διαχωρίζω από τον τρόπο παιχνιδιού) και τις επιτυχίες της ομάδας, δεν θα συμβεί το ίδιο, όταν θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε για την μετά - Messi εποχή.

Μην βιαστείτε να με πείτε υπερβολικό. Ο καλύτερος όλων, στην έναρξη της επόμενης αγωνιστικής περιόδου, θα περπατάει στο 33^ο έτος της ηλικίας του.

Μαζί του και οι περισσότεροι πυλώνες των επιτυχιών τα τελευταία χρόνια. Ο Pique και ο Luis Suarez θα είναι και αυτοί στα 33. Ο Busquets και ο Rakitic στα 32, ο Jordi Alba στα 31. Έξι παίκτες δηλαδή, που φέτος έχουν τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής και έχουν προσφέρει τα περισσότερα γκολ και τις περισσότερες τελικές πάσες.  

Η Barça, σε αυτή την μορφή της, άρχισε πλέον να δείχνει την ηλικία της και φτάνει στο τέλος της (λαμπρής) διαδρομής της. Φαίνεται πως δεν θα συμβεί φέτος. Θα συμβεί όμως σίγουρα την επόμενη, βαριά την μεθεπόμενη σεζόν.

Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν βλέπουμε πλέον στο γήπεδο, την ταχύτητα στις μεταβιβάσεις, την πίεση ψηλά και τον ρυθμό στον οποίο μας είχε κακομάθει η ίδια ομάδα, τα περασμένα χρόνια. Η παλιοπαρέα, η ευλογημένη γενιά του ‘87, μεγαλώνει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί ο Valverde.

Η απόκτηση του Frenkie de Jong από τον Ajax, ήταν λαμπρή είδηση. Στα 22 του χρόνια, θα κληθεί από το προσεχές καλοκαίρι να θητεύσει δίπλα στον καλύτερο στη θέση του, τον Sergio Busquets. Nα μάθει απ’ αυτόν και μακροπρόθεσμα να τον αντικαταστήσει.

Υπάρχουν στο ρόστερ και άλλοι παίκτες που μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να βοηθήσουν στο χτίσιμο της επόμενης ημέρας.

Sergi Roberto, Marc ter Stegen, Coutinho, Umtiti, Dembele, Semedo, Lenglet, Arthur, Carles Alena, Malcom, Todibo, είναι σε ηλικία και έχουν τα προσόντα να φωνάξουν παρόντες. Μαζί τους και η γενιά των εικοσάρηδων της Masia, όπως ο Oriol Busquets και o Riqui Puig.

Το χαμηλό προφίλ του Valverde, δεν θα είναι απαραίτητα σύμμαχος σε αυτή την διαδικασία. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν θα ξεκινήσει υπό τις οδηγίες του, σε έναν σύλλογο που πλέον (δυστυχώς) τα αποτελέσματα είναι διαβατήριο παραμονής στην ομάδα. Έχοντας ήδη ένα double καταγεγγραμένο στο βιογραφικό του και όντας φέτος μέσα σε όλους τους στόχους, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι πιθανότητες είναι μαζί του.

Το αν θα τολμήσει όμως, από τη νέα σεζόν, να ξεκινήσει την προετοιμασία της επόμενης ημέρας ή θα επιλέξει να πορευτεί με την πεπατημένη, είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα. Ο λαός λέει πως «αν δεν σπάσεις αυγά, δεν κάνεις ομελέτα» και το προφίλ του Valverde δεν ταιριάζει με αυτή την παροιμία.

Για την ώρα, οδηγεί σταθερά την Barcelona στο φινάλε της σεζόν, με τις προσδοκίες για την κατάκτηση τίτλων να παραμένουν υψηλές.  

Υ.Γ. 1 Ο Arthur, αποδείχθηκε μια εξαιρετική μεταγραφή. Το ίδιο ισχύει και για τον Lenglet, που όχι απλά «γέμισε» τα παπούτσια του Umtiti, αλλά απέκτησε και προβάδισμα απέναντι του, στις επιλογές ενδεκάδας του Valverde.

Υ.Γ. 2 Η σεζόν του Pique είναι μυθική. Έχει τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από όλο το ρόστερ, εξαιρετική απόδοση σε όλους τους σημαντικούς αγώνες και μετράει επίσης 7 γκολ και 2 τελικές πάσες. Ας μην τον θυμόμαστε μόνο στα λάθη του…

Υ.Γ. 3 Η Barcelona του Valverde κέρδισε 2 φορές μέσα σε 4 ημέρες, την Ρεάλ Μαδρίτης στο Bernabeu. Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ.

Υ.Γ. 4 Ακούω όλη τη σεζόν να λέγεται, πως ο Rakitic παίζει βασικός γιατί με αυτόν τον όρο παρέμεινε το καλοκαίρι στην ομάδα. Μόνο ντροπή για όσους το αναπαράγουν. Ο Κροάτης δίνει τις απαντήσεις του μέσα στο γήπεδο.

Υ.Γ. 5 Ο Eric Abidal και ο Ramon Planes έχουν συνθέσει ένα αποτελεσματικότατο δίδυμο στη θέση του τεχνικού διευθυντή. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.  

Υ.Γ. 6 Οι ελάχιστες ευκαιρίες που έχει πάρει ο Malcom και η ελλειμματική προσαρμογή του Coutinho, είναι σίγουρα ζητήματα που οφείλουν να προβληματίζουν τον Valverde. Και δική του δουλειά να τα επιλύσει.

Υ.Γ. 7 Τι να γράψεις πια για τον Messi, που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Άλλη μια απίστευτη σεζόν στο ενεργητικό του.