Ανάλυση του clasico και ορισμένες επισημάνσεις

 

Μετά τη λήξη του αγώνα με την Inter την περασμένη Τετάρτη, ο αρχηγός της Barcelona, Sergio Busquets, περιέγραψε την εικόνα της ομάδας του στο γήπεδο ως μια κατάσταση χάους. Αν συμφωνήσουμε με αυτή την εκτίμηση, θα καταλήξουμε πως εξίσου χαοτική ήταν η απόδοση των blaugrana στο clasico της 16^ης του Οκτώβρη στο Bernabeu. Στο παρακάτω κείμενο, θα επιχειρήσω να εξηγήσω τους λόγους.

Στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι της Τετάρτης που πιθανότατα αφήνει εκτός συνέχειας του Champions League τους Καταλανούς, ο Xavi μίλησε για «ατομικά λάθη που κόστισαν». Ήταν μια έμμεση αναφορά στους Pique και Busquets, δύο ολιγωρίες των οποίων οδήγησαν σε αντίστοιχα γκολ της ιταλικής ομάδας. Η γενική εικόνα όμως ήταν προβληματική και οι αλλαγές του προπονητή δεν βοήθησαν. Το αντίθετο.

Ατομικά λάθη έγιναν και στο Bernabeu. Busquets και Sergi Roberto έχουν ευθύνη στο πρώτο γκολ της Μαδρίτης, εκείνο του Benzema δηλαδή, ενώ και ο Eric Garcia είχε εμπλοκή στα άλλα δύο γκολ των blancos, αρχικά με την λανθασμένη τοποθέτηση του κεφαλιού του που οδήγησε στο γκολ του Valverde και στη συνέχεια ανατρέποντας τον Rodrygo μέσα στη μεγάλη περιοχή του ter Stegen.

Λάθη φυσικά, και ειδικά ατομικά λάθη, πάντα γίνονται στο ποδόσφαιρο – τα γκολ δεν έρχονται μόνο από οργανωμένες ενέργειες και παραγωγικό ποδόσφαιρο. Ωστόσο όταν γνωρίζεις τις αδυναμίες σου, προσπαθείς τουλάχιστον να μην τα προκαλέσεις.

Η μεγάλη εικόνα του αγώνα λοιπόν, φανερώνει πως υπήρχαν προβληματικές επιλογές τόσο στην κατάρτιση της αρχικής ενδεκάδας όσο και στον τρόπο που ήταν στημένη η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο.  

Άπαντες γνωρίζουν για παράδειγμα, πως ένα από τα μεγαλύτερα όπλα της Μαδρίτης είναι η ταχύτητα του Vinicious Jr που παίζει στην αριστερή πτέρυγα και επιτίθεται στο δεξί άκρο της αντίπαλης άμυνας. Παρόλα αυτά, πολύ νωρίς στον αγώνα, μόλις στο 12^ο λεπτό η δεξιά πλευρά της Barcelona βρέθηκε κυριολεκτικά ορθάνοιχτη και απροστάτευτη απέναντι στις ορέξεις του ταλαντούχου Βραζιλιάνου. Δείγμα νευρικότητας και κακών τοποθετήσεων που αποτέλεσε τον κανόνα σχεδόν στο σύνολο της αναμέτρησης.

Για σχεδόν 70 λεπτά, ο τρόπος που επέλεξε ο Carlo Ancelotti να αμυνθεί η ομάδα του μακριά από τη μπάλα, δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην Barcelona που σε εκείνο το διάστημα είχε μόνο μία ουσιαστική ευκαιρία, εκείνη του Robert Lewandowski στο πρώτο ημίχρονο.

Οι αλλαγές του Xavi σε εκείνο το σημείο έδωσαν πνοή στους blaugrana, αλλά στα 20’ που απέμεναν για τη λήξη, τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει δραματικά.

Ο Modric κόλλησε από την αρχή πάνω στον Busquets για να καταστρέψει το παιχνίδι κατοχής της Barcelona και ο Kroos ήταν πολύ κοντά στον Frenkie de Jong με αποτέλεσμα ο ter Stegen να έχει σχεδόν συνέχεια πρόβλημα στην πρώτη πάσα.

Ο τρίτος πυλώνας του κέντρου, ο Pedri, βρισκόταν μονίμως μπλοκαρισμένος στα πρώτα 20’ μεταξύ των Tchouameni και Valverde (σε θέση μέσα αριστερά) καθώς ο Alejandro Balde έμενε αρκετά πίσω. Όταν δόθηκε οδηγία στον Balde να ανέβει πιο ψηλά προς την περιοχή της Μαδρίτης, τράβηξε μαζί του τον Valverde και ο Pedri κατέβηκε στο αριστερό άκρο του κέντρου, βρίσκοντας τον χώρο και τον χρόνο να κοντρολάρει για λίγο τον ρυθμό, κάτι που οδήγησε και στην ευκαιρία του Lewandowski. 

Από εκείνο το σημείο ο Tchouameni έμεινε πολύ κοντά στον Pedri με αποτέλεσμα και οι τρείς μέσοι της Barcelona να είναι μπλοκαρισμένοι.   

Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα δεν άλλαξε και παρόλο που η ομάδα του Xavi προσπάθησε να δώσει ανάσες στους μέσους της με πολλές κινήσεις εκτός της μπάλας, κάτι τέτοιο δεν συνέβη κυρίως γιατί η αμυντική τετράδα της Μαδρίτης ήξερε ακριβώς πότε να καλύπτει τους χώρους (εξαιρετική η δουλειά του Carvajal στον συγκεκριμένο τομέα).

Η είσοδος των Jordi Alba και (κυρίως) των Gavi και Ferran Torres στο 60’ αντί των Balde, Busquets και Raphinha αντίστοιχα, και ακόμη περισσότερο του Ansu Fati στο 73’ αντί του Dembele, έβαλαν ξανά την Barcelona στο παιχνίδι.

Ο Kroos δυσκολευόταν να ακολουθήσει τον Gavi, o de Jong πάτησε στην αντίπαλη περιοχή, ενώ Carvajal και Mendy είχαν προβλήματα με τους Ansu Fati (που παραλίγο να ισοφαρίσει και είχε και μία ασίστ) και Ferran Torres που σκόραρε (ξανά) στο Bernabeu.

Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε εξαιρετική αμυντική φιλοσοφία σχεδόν στο σύνολο του αγώνα, και ήταν ακριβέστατη και ουσιαστική όταν βρισκόταν στην επίθεση. Παρόλα αυτά το τελευταίο εικοσάλεπτο του αγώνα ανέδειξε πως αν οι αρχικές επιλογές προσώπων από πλευράς Barcelona ήταν διαφορετικές, ίσως η εικόνα του παιχνιδιού αλλά και το αποτέλεσμα, να ήταν διαφορετικό.

Τα προβλήματα των Καταλανών είναι εμφανή. Όταν η πίεση που εφαρμόζουν ψηλά στο γήπεδο δεν είναι αποτελεσματική, είναι τρομερά ευάλωτοι στις αντεπιθέσεις, έχουν κακές αμυντικές τοποθετήσεις και ιδιαίτερα προβληματικές αλληλοκαλύψεις. Αντίστροφα όταν δεν μπορούν να χτίσουν από πίσω τις επιθέσεις τους, μετατρέπονται σε μια ομάδα που μοιάζει να μην ξέρει τι θέλει να κάνει στο γήπεδο έχοντας την μπάλα στην κατοχή της. Κάτι που προκαλεί εκνευρισμό σίγουρα και στους ποδοσφαιριστές αλλά και όσους παρακολουθούν από τους τηλεοπτικούς δέκτες.  

Ο χρόνος που απαιτείται για την δημιουργία μιας ομάδας με νέες σταθερές, οι τραυματισμοί σημαντικών παικτών, οι ελλείψεις top-class ποδοσφαιριστών σε κάποιες θέσεις (όπως του δεξιού μπακ) λόγω οικονομικών δεδομένων, η μετά-Messi εποχή, όλα αυτά, είναι παράγοντες που προφανώς οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη, δεν γίνεται όμως να μας αποτρέπουν από την άσκηση της απαραίτητης εποικοδομητικής κριτικής.

Ξεκαθαρίζω πως δεν συμφωνώ με τον μηδενισμό και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι τέσσερεις αρχηγοί. Ο Pique πήρε (εσχάτως) χρόνο συμμετοχής γιατί όλοι οι κεντρικοί αμυντικοί που βρίσκονται μπροστά του ήταν τραυματισμένοι. Είναι επίσης εξαφανισμένος από τα socials εδώ και 4 μήνες. Το ζήτημα του συμβολαίου του είναι ένα αγκάθι, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος για όσα προκύπτουν σχετικά, από τα ρεπορτάζ. Ο Jordi Alba δεν είναι χειρότερος του Marcos Alonso (κάπου έλεος δηλαδή). Ο Sergi Roberto ανανέωσε μετά από επιθυμία του Xavi και βρίσκεται σχεδόν στο ίδιο (μέτριο) επίπεδο με τον Bellerin. Κανένας εκ των τριών δεν αποτελεί βασικό αγωνιστικό πρόβλημα.

Δεν είμαι βέβαιος όμως αν ισχύει το ίδιο και για τον Sergio Busquets και δεν είμαι επίσης βέβαιος πως αυτό, αποτελεί δική του ευθύνη. Ο Xavi επιμένει να ξεκινά την ενδεκάδα του από τον 34χρονο pivote, την ώρα που είναι γνωστό πως το επόμενο καλοκαίρι θα αποχωρήσει από τον σύλλογο και ενώ οι καλύτερες ποδοσφαιρικές του ημέρες έχουν παρέλθει προ πολλού. Δεν έχει πλέον  ούτε την αντοχή (οπότε ούτε και το καθαρό μυαλό) για να παίζει βασικό ρόλο στην ομάδα και επίσης η ίδια η ομάδα έχει διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά από εκείνη με την οποία ο Busquets μεγαλούργησε.

Η Barcelona ξόδεψε ένα ολόκληρο καλοκαίρι με τον Frenkie de Jong (έναν μέσο με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα του Busquets, καθώς στον Ολλανδό αρέσει να κουβαλάει την μπάλα για αρκετά μέτρα) να βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός ομάδας. Στην προετοιμασία ο Xavi τον χρησιμοποίησε σαν… κεντρικό αμυντικό και πλέον παίζει σποραδικά. Μπορεί να είναι ο ενδέκατος σε λεπτά συμμετοχής στο πρωτάθλημα, αλλά ούτε ο ρόλος ούτε τα καθήκοντα του είναι διακριτά. Αν αυτό δεν συμβεί, δεν θα μάθουμε ποτέ αν πραγματικά έχει τις ικανότητες να αποτελέσει πυλώνα της ομάδας για το μέλλον (κάτι που ο ίδιος ο Xavi έχει αναφέρει – δεν είναι δικά μου λόγια).  

Ο Franck Kessie, ένας ακόμη μέσος (που προσωπικά δεν αντιλήφθηκα γιατί αποκτήθηκε αλλά περίμενα με ενδιαφέρον να δω πως θα χρησιμοποιηθεί από τον Xavi), έχει παίξει ελάχιστα ενώ και ο Nico Gonzalez παραχωρήθηκε με δανεισμό στην Valencia.

Η απλή ερώτηση που προκύπτει είναι πως ακριβώς προετοιμάζει η ομάδα την μετά-Busquets εποχή. Αφήνοντας τον να εκτίθεται, κάτι που κανείς υγιής φίλαθλος δεν το επιθυμεί; Ποια είναι η διάδοχη κατάσταση;

Pedri και Gavi είναι ευλογία (και θα ήταν για κάθε ομάδα) αλλά ας μην ξεχνά κανείς πως είναι 19 και 18 χρόνων αντίστοιχα. Στην ηλικία τους οι Xavi και Iniesta (που τόσο αρέσει σε όλους να τους συγκρίνουν) δεν έβλεπαν ενδεκάδα ούτε με το κιάλι και τώρα ο κόσμος περιμένει τα πάντα απ’ αυτούς. Είναι άδικο και για τους δύο και είναι και απολύτως φυσιολογικό να μην είναι ακόμη απολύτως έτοιμοι ούτε να συνεργάζονται με κλειστά μάτια. Χρειάζεται χρόνος.

Οι απορίες μου δεν τελειώνουν εδώ.

Ενθυμούμενος τις δηλώσεις του Xavi μετά τον αγώνα πρωταθλήματος με την Celta την περασμένη εβδομάδα, εκεί όπου τόνισε ότι o Lewandowski πρέπει να τροφοδοτείται περισσότερο, ομολογώ ότι προβληματίστηκα. Ο λόγος είναι πως η στατιστική διαψεύδει τον Καταλανό τεχνικό. Ο Πολωνός σούπερ σταρ, όχι απλά έχει πετύχει ήδη 9 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά έχει μακράν το υψηλότερο ποσοστό xG (προσδοκώμενων γκολ) με το εκπληκτικό 8.9 ανά αγώνα!

Με απλά λόγια οι περισσότερες ευκαιρίες του για γκολ είναι από καλές θέσεις και όχι μέσα από ατομικές ενέργειες, κάτι που δεν οφείλεται μόνο στην (δεδομένη του) ικανότητα να βρίσκεται στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή, αλλά προκύπτει και μέσα από τις προσπάθειες των συμπαικτών του.

Στην πραγματικότητα λοιπόν, η στατιστική δεν δείχνει ότι ο Lewandowski δεν τροφοδοτείται, αλλά μάλλον πως υπέρ-τροφοδοτείται και ότι οι υπόλοιποι παίκτες που παίζουν στην επίθεση έχουν ελάχιστες ευκαιρίες για γκολ. Η Barcelona απειλεί τις αντίπαλες άμυνες μονοδιάστατα και δεν παίρνει πολλά γκολ ούτε από τους ακραίους επιθετικούς αλλά ούτε και από τους μέσους της.

Εκτός του Lewa, το ποσοστό των xG των υπόλοιπων επιθετικών της ομάδας, είναι 1.8xG για Raphinha και Dembele, 1.7xG για τον Ferran Torres, 0.9xG για τον Memphis Depay και 2.8xG για τον Ansu Fati ο οποίος παρότι έχει πάρει τον μισό χρόνο συμμετοχής σε σχέση με Raphinha και Dembele (268’ έναντι των 484’ και 575’ του Βραζιλιάνου και του Γάλλου) έχει μόλις ένα γκολ λιγότερο και από τους άλλους δύο μαζί (2 έναντι 3) και τον ίδιο αριθμό ασίστ (3).

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως ο Xavi και το τεχνικό επιτελείο του, θα πρέπει να εξετάσουν ενδελεχώς κάποια αγωνιστικά ζητήματα που αφορούν στα πρόσωπα που καλούνται να φέρουν εις πέρας τα πλάνα τους εντός γηπέδων. Είναι επίσης ξεκάθαρο πως οποιαδήποτε κουβέντα για αλλαγή προπονητή, προσωπικά με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Όπως προανέφερα, άλλο η εποικοδομητική κριτική και άλλο ο μηδενισμός. Μακριά από εμένα αυτά.