Η πιο μεγάλη ώρα, είναι τώρα

Τα ψέματα τελείωσαν. Σε δύο μέρες  θα γνωρίζουμε, ποια ομάδα θα φέρει τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στην Ευρώπη, σε συλλογικό επίπεδο, μέχρι τον επόμενο Μάιο, του 2012. Barcelona ή Manchester United; Πρωταθλήτρια Ισπανίας ή πρωταθλήτρια Αγγλίας;

Από την μία μεριά, οι κόκκινοι διάβολοι του Sir Alex Ferguson, του πιο επιτυχημένου προπονητή τα τελευταία 20 χρόνια στην Ευρώπη και από την άλλη, οι Καταλανοί του Pep Guardiola, ενός από τους πλέον ταλαντούχους προπονητές της νέας γενιάς. Αστέρια παγκοσμίου επιπέδου, στο αποκορύφωμα της καριέρας τους, βρίσκονται στις τάξεις και των δύο μονομάχων. Rooney, Evra και Vidic, εναντίον Messi, Xavi και Iniesta. 

Παίκτες θρύλοι, για τους οποίους φαίνεται να φτάνει το πλήρωμα του χρόνου, όπως ο αεικίνητος Ουαλλός Ryan Giggs και ο φύλακας άγγελος της Utd, ο  Ολλανδός Edwin Van De Sar και από την απέναντι πλευρά, ο βιβλικός αρχηγός των Καταλανών, ο Carles Puyol. Όλοι τους έτοιμοι να προσθέσουν άλλη μια σελίδα δόξας στα, ούτως ή άλλως πολλά, κατορθώματα τους.

Νέα αστέρια,  που αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια, όπως  ο Gerard Pique (που στο παρελθόν έχει φορέσει και την φανέλα της Utd), ο Pedro και ο Busquets από την μία και ο Nani, ο Chicharito, ο Valencia από την άλλη. Ενδιαφέροντα ζευγάρια θα αναμετρηθούν στον αγωνιστικό χώρο του ανακαινισμένου Wembley, καθώς ο Βραζιλιάνος Dani Alves, ίσως το καλύτερο δεξί μπακ-χαφ στον κόσμο θα βρει απέναντι του, έναν από τους καλύτερους αριστερούς οπισθοφύλακες, τον Γάλλο Patrice Evra. Pique και Puyol καλούνται να σταματήσουν τους εκρηκτικούς Rooney και Chicharito, την ώρα που Vidic και Ferdinand, θα προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο με τους Messi και David Villa. 

Ο τελικός αποτελεί επίσης ένα είδος déjà vu, καθώς οι δυο αντίπαλοι, αναμετρήθηκαν ξανά στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης ποδοσφαίρου, πριν από μόλις δυο χρόνια, το 2009 στην Ρώμη. Τότε, ήταν η Barcelona που είχε επικρατήσει (2-0, Eto'o - Messi). Είναι σίγουρο, ότι στην United, θα επιζητούν εκδίκηση για εκείνο τον χαμένο τελικό, όσο κι αν οι ίδιοι, μέσω των δηλώσεων τους, δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Οι δυο ομάδες έχουν αναδειχτεί πρωταθλήτριες Ευρώπης από τρεις φορές. Ο νικητής του μεθαυριανού τελικού, μπαίνει στο κλειστό club (μαζί με Bayern και Ajax) των ομάδων που έχουν κατακτήσει 4 φορές το Champions League.

Ήδη ανακηρυγμένες πρωταθλήτριες για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, στα δύο καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, το Αγγλικό και το Ισπανικό, αναζητούν την κούπα που θα τις κάνει να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο μια, ούτως η άλλως, επιτυχημένη και για τις δύο, χρονιά. Προβλέψεις σε τόσο υψηλό επίπεδο, δεν είναι δυνατό να γίνουν. Τους τελικούς, πολλές φορές, τους κρίνουν αστάθμητοι παράγοντες, που είναι αδύνατο να ανιχνευτούν πριν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του αγώνα. Μιλάω φυσικά, για την πιθανότητα να επιτευχθεί ένα γρήγορο γκολ, να τραυματιστεί κάποιος παίκτης, να υπάρξει κάποια αποβολή, γεγονότα που αλλάζουν την φυσιογνωμία τέτοιων αγώνων.

Προσωπικά, ως δηλωμένος αμετανόητος Καταλανός, παραμένω ήρεμος. Θα παρακολουθήσω την ομάδα μου να αγωνίζεται σε τρίτο τελικό την τελευταία πενταετία, την στιγμή που τα προηγούμενα 15 χρόνια, είχε συμβεί το ίδιο μόλις δύο φορές. Γνωρίζω πολύ καλά ότι παρακολουθώ την ιστορία να γράφεται, καθώς ποτέ στο παρελθόν η Barcelona δεν είχε την τύχη να έχει στις τάξεις της, τόσους πολλούς (την ίδια χρονική περίοδο) μεγάλους παίκτες, σχεδόν όλους από την ακαδημία της. Παίκτες που, εκτός των άλλων, πήραν από το χέρι την looser εθνική ομάδα της Ισπανίας και την έκαναν μέσα σε δύο χρόνια, πρωταθλήτρια Ευρώπης (2008) και Κόσμου (2010).

Γνωρίζω επίσης, ότι το ποδόσφαιρο που παίζει η Barca, θα μνημονεύεται σε λίγα χρόνια, σαν σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές γενιές, κάτι αντίστοιχο με το total football, το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο δηλαδή των Ολλανδών, την δεκαετία του 1970. Μόνο που εκείνο δεν το πρόλαβα, δεν το είδα με τα μάτια μου. Τώρα όμως, το ζω. Η φανέλα του Puyol, η μοναδική της συλλογής μου η οποία έχει όνομα στην πλάτη, περιμένει σιδερωμένη και καθαρή στην ντουλάπα μου, για να την φορέσω το Σάββατο το βράδυ και να απολαύσω την κορύφωση ενός ταξιδιού που ήταν για άλλη μια χρονιά, πολύ όμορφο. Άλλωστε, δεν συνηθίζεται να λέμε ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός;

Φαντάζομαι ότι ανάλογα συναισθήματα διέπουν και τους φανατικούς φίλους της Manchester United. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει κάποιος που θα είναι νικητής ό,τι κι αν συμβεί. Και αυτός, δεν είναι άλλος από το ποδόσφαιρο. Ας το απολαύσουμε λοιπόν, την στιγμή της κορύφωσης του.