Λουκέτο λοιπόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, το NBA δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι και τα μέσα Δεκέμβρη και έχει ο Θεός. Μία κόντρα που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2011 μεταξύ ιδιοκτητών και παικτών και η οποία μετά από καμιά 25αρια συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, όχι μόνο δεν λέει να τελειώσει αλλά όλα δείχνουν ότι φτάνει στα άκρα.
Η μέχρι στιγμής αδιαλλαξία των πάμπλουτων ιδιοκτητών και των εκατομμυριούχων επικεφαλής της ένωσης παικτών (ο διαχωρισμός γίνεται γιατί μη γελιέστε, δεν είναι όλοι οι παίκτες πλούσιοι) έχει μόνο χαμένους. Και οι ομάδες χάνουν έσοδα και οι παίκτες παραμένουν ανενεργοί και απλήρωτοι, καθώς αφού δεν υπάρχει πρωτάθλημα, τα συμβόλαια δεν ισχύουν και όπως αναφέραμε και πιο πάνω, στο NBA δεν υπάρχουν μόνο οι κάθε λογής Kobe Bryant και Le Bron James που μόνο από τις διαφημιστικές τους συνεργασίες έχουν ήδη εξασφαλίσει τα προς το ζην και των δισέγγονων τους. Ένα μεγάλο μέρος των αθλητών αμείβεται με ποσά καθ’ όλα γήινα και επομένως αναγκαία για την επιβίωση τους.
Μέχρι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε δηλώσεις για το ζήτημα στηλιτεύοντας την στάση των δύο «στρατοπέδων» και ζητώντας και αυτός να δοθεί επιτέλους ένα τέλος.
Στην γηραιά ήπειρο όμως, το πάγωμα της αγωνιστικής περιόδου 2011-12 του NBA, όχι μόνο δεν φαίνεται να στεναχωρεί τους φίλους του αθλήματος, αλλά αντιθέτως μια μεγάλη πλειοψηφία φαίνεται ενθουσιασμένη και έχει τους λόγους της. Λόγοι που έχουν ονοματεπώνυμο. Αντρέι Κυριλένκο, Ρούντι Φερνάντεθ, Τόνι Πάρκερ, Σέρζ Ιμπάκα, Τζόρνταν Φάρμερ και πολλοί άλλοι γνωστοί παίκτες, αποφάσισαν να υπογράψουν, οι περισσότεροι με ομάδες της Ευρωλίγκας, συμβόλαια που θα τους κρατήσουν στην Ευρώπη τουλάχιστον μέχρι την λήξη του λόκ άουτ. Αυτόματα η διοργάνωση αποκτά σίγουρα μεγαλύτερη λάμψη και η χρυσόσκονη που κουβαλάνε μαζί τους οι σταρ από το NBA, υπόσχεται να μας προσφέρει μια ευρωλίγκα πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες χρονιές.
Είναι όμως έτσι: Έχει τόσο ανάγκη η, ούτως η άλλως αναβαθμισμένη, κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση μπάσκετ, την αύρα των επαγγελματιών του NBA ή μήπως η εφήμερη παρουσία τους στα ευρωπαϊκά γήπεδα, αλλοιώνει την φυσιογνωμία της ευρωλίγκας και δίνει μια εικόνα, που στην πραγματικότητα δεν είναι αληθινή, καθώς με τη λήξη του λόκ άουτ τα εισιτήρια είναι ήδη κλεισμένα και περιμένουν τον Πάρκερ και τους υπόλοιπους να επιστρέψουν στην λάμψη του American Dream;
Για την ώρα οι αφίξεις αναμένεται να αυξηθούν. Τα αδέρφια Γκασόλ γλυκοκοιτάζουν προς Βαρκελώνη μεριά, ακούγονται τρελά πράγματα, όπως ότι ο Κέβιν Ντουράντ προτίθεται να υπογράψει σε μια μικρομεσαία Γερμανική ομάδα, στην Μαδρίτη ονειρεύονται να δουν τον Ντουάιντ Χάουαρντ ντυμένο στα λευκά, μέχρι και ο μεγάλος Νοβίτσκι δείχνει να το σκέφτεται. Οι ελληνικές ομάδες, ίσως και λόγω οικονομικών συγκυριών, έχουν μείνει έξω από αυτόν τον τρελό χορό και κατά την ταπεινή μου άποψη, πολύ καλά πράττουν!
Είναι προτιμότερο να χτίζεις μια ομάδα πάνω σε σταθερές βάσεις ακόμη και αν τα «υλικά» που θα χρησιμοποιήσεις δεν θα είναι τόσο λαμπερά, παρά να βασιστείς σε παίκτες που δεν ξέρεις αν ένα ωραίο πρωινό θα σου πουν αντίο. Αν τελικά η χρονιά ακυρωθεί τελείως στο NBA, τότε η συζήτηση μπορεί να γίνει σε άλλες βάσεις. Όχι όμως σε αυτό το χρονικό σημείο.
Και τελικά η ευρωλίγκα είναι μια, έτσι και αλλιώς, εξαιρετική διοργάνωση και δεν της αξίζει μέσω κάποιων ομάδων, να φέρεται σαν τον «φτωχό συγγενή», που υποδέχεται τον «πλούσιο θείο από την Αμερική»
Αφήστε που για κάποιους (όπως η αφεντιά μου) το NBA και ειδικά τα play offs, είναι ένα από τα καλύτερα αθλητικά θεάματα, που κάθε χρόνο μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Όσοι είχαν την τύχη να δούνε τους τελικούς τον περασμένο Μάιο, μεταξύ Ντάλας και Μαϊάμι, νομίζω θα συμφωνήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου