Ο Javier Zanetti και οι Zapatistas

Ο Javier Zanetti, είναι ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές, που έχει προσφέρει η Αργεντινή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο 39χρονος δεξιός οπισθοφύλακας, αγωνίζεται τα τελευταία 17 χρόνια στην Inter, όντας παρών σε κάποιες από τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας των nerazzuri. Ο Zanetti όμως δεν είναι απλά ένας μεγάλος παίκτης. Είναι και ένας έντονα πολιτικοποιημένος άνθρωπος.

Γεννημένος το 1973 στο Buenos Aires, ξεκίνησε την καριέρα του στην Talleres de Remedios, όπου αγωνίστηκε για έναν χρόνο στην 2^η κατηγορία του αργεντίνικου πρωταθλήματος. Ακολούθησε η μεταγραφή στην Banfield και το καλοκαίρι του 1995, ο Valentin Angelilo, μεγάλη μορφή της Inter, που εκτελούσε χρέη κατασκόπου για τους Μιλανέζους, τον πρότεινε στους Ιταλούς. 

Ο Zanetti αποτέλεσε την πρώτη μεταγραφή του Masimo Moratti στην Inter. Τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια, ο Il Capitano, έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις όλων των ποδοσφαιρόφιλων ανά τον κόσμο, ως ένα παράδειγμα σταθερότητας, αγωνιστικής συνέπειας και αφοσίωσης, έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 600 αγώνες πάντα με την φανέλα της αγαπημένης του Inter.

Η παροιμιώδης ικανότητα του να αγωνίζεται με επιτυχία και στα δύο άκρα της άμυνας, αλλά και ως αμυντικός μέσος, τον μετέτρεψε σε σημείο αναφοράς. Το εκπληκτικό δε, είναι ότι στα 39 του δείχνει ακόμη ακμαίος, απόρροια και της εξαιρετικής ζωής που κάνει, μακριά από καταχρήσεις και υπερβολές. 

Θεωρείται δε αδύνατο, να βρεις έστω και έναν άνθρωπο, που να έχει να πει κακή κουβέντα για τον Zanetti. Απολαμβάνει τον σεβασμό όλων των μεγάλων αντιπάλων του, ενώ για τους περισσότερους συμπαίκτες του αποτελεί και όχι άδικα, είδωλο. 

Όπως αναφέραμε και στην εισαγωγή, είναι και ένα σκεπτόμενο άτομο με απόψεις ρομαντικές, παράταιρες της ψυχρής, σύγχρονης εποχής, τις οποίες μάλιστα δεν διστάζει να εκφράζει.

Τα διαπιστευτήρια του όσον αφορά τα παραπάνω, τα έχει δώσει με την ανάμειξη του στο κίνημα των Zapatistas από το Μεξικό. 

Ο Emilio Zapata ήταν αγρότης και μεταρρυθμιστής. Υπήρξε ηγέτης του Ejercito Libertador del Sur και ήρωας της μεξικανικής επανάστασης. Σκοτώθηκε σε ενέδρα το 1919. Το κίνημα των Zapatistas που φέρει το όνομα του, αποτελείται από αγρότες και εργαζόμενους. Σκοπός του είναι να αλλάξει το σύστημα διακυβέρνησης στο Μεξικό, με την χρησιμοποίηση ειρηνικών μέσων. 

Οι Zapatistas απεχθάνονται την παγκοσμιοποίηση και την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και αγωνίζονται για την διατήρηση των αυτόχθονων τρόπων ζωής και λήψης αποφάσεων.

Τον Ιούνιο του 2004, το χωριό Caracol de Oventic, που βρίσκεται στα σύνορα του Μέξικο με την Γουατεμάλα και στο οποίο ζουν Zapatistas, δέχθηκε επίθεση από παραστρατιωτικούς και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. 

Ο Zanetti δεν έμεινε με τα χέρια σταυρωμένα. Με δική του πρωτοβουλία, επιτόπου μετέβη ο Bruno Bartolozzi, γενικός αρχηγός της Inter, προσφέροντας υλικά για ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών, αθλητικό υλικό, ακόμη και ασθενοφόρο για την διακομιδή τραυματιών και αρρώστων. 

Επίσης συγκεντρώθηκε ένα χρηματικό ποσό από τα πρόστιμα που είχαν δεχθεί οι παίκτες της Inter, το οποίο επίσης στάλθηκε στους Zapatistas, συνοδευμένο με μια ανοικτή επιστολή του ίδιου του Zanetti, στην οποία έγραφε: 

«Πιστεύουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς παγκοσμιοποίηση, εμπλουτισμένο με τις πολιτιστικές διαφορές και τα έθιμα όλων των ανθρώπων. Για αυτόν τον λόγο, θέλουμε να στηρίξουμε τον αγώνα σας και είμαστε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για τα ιδανικά σας, που είναι και δικά μας.»

Μετά από αυτό, ένας από τους ηγέτες των ανταρτών, ο υποδιοικητής Marcos, έγραψε με την σειρά του μια ελαφρώς σουρεαλιστική επιστολή, προς τον πρόεδρο Moratti, στην οποία τον καλούσε να μεταβεί με την Inter στο Μεξικό για να αντιμετωπίσει σε φιλικό αγώνα, μια επίλεκτη ομάδα των Zapatistas. 

Ο Diego Maradona θα εκτελούσε χρέη διαιτητή, με τους Valdano και Aguire για βοηθούς και 4^ο διαιτητή, τον βραζιλιάνο Socrates. Πρότεινε επίσης στα προεόρτια του αγώνα, να συμμετάσχουν ομοφυλόφιλοι, για να τονιστεί έτσι η εκμετάλλευση των γυναικών, που χρησιμοποιούνται σαν αντικείμενα σε όλους τους αγώνες ανά τον κόσμο.

Ο Zanetti, όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, ενθάρρυνε τον πρόεδρο να αποδεχτεί την πρόταση, καθώς κατά την γνώμη του «η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει χρώμα, θρησκεία και πολιτικές απόψεις. Αυτή η κοινότητα αγωνίζεται για να κάνει αναγνωρίσιμο τον πολιτισμό της, δίνοντας του, την προ-κολομβιανή ταυτότητα, που είχε, πριν την δημιουργία του Μέξικο. Για εμένα, θα ήταν χαρά να αγωνιστώ στην Chiapas.» Τελικά ο αγώνας δεν διεξήχθη ποτέ, ωστόσο η στάση του Zanetti υπήρξε πραγματικά εκπληκτική.

Συνυπολογίζοντας δε, ότι η πλειοψηφία των οπαδών της Inter, ανήκει πολιτικά στην δεξιά πτέρυγα, ο αγώνας του για κοινωνική προσφορά και οι πρωτοβουλίες, που ακόμη και σήμερα αναλαμβάνει, στην κατεύθυνση της βοήθειας τέτοιων πολύπαθων πληθυσμών, είναι πραγματικά αξιομνημόνευτος. 

Η δημόσια δε αποστροφή του, για την παγκοσμιοποίηση, τον κάνει ακόμη πιο ξεχωριστό και είναι σίγουρο, ότι όταν αποφασίσει να σταματήσει το ποδόσφαιρο, παρά τα τεράστια αγωνιστικά του επιτεύγματα, ο κόσμος θα έχει πολύ περισσότερους λόγους, εκτός από το ποδόσφαιρο, για τους οποίους θα τον θυμάται.