Μπήκε η χρυσόσκονη

 

Στο χθεσινό μου άρθρο για τον τελικό του Champions League γυναικών, επέλεξα ως τίτλο το «Αυτόν τον τελικό θέλεις να τον δεις». Σχεδόν ένα 24ωρο από τη διεξαγωγή του, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν κορόιδεψα κανέναν με τη χθεσινή μου προτροπή. 

Όχι, σε επίπεδο ποιότητας δεν ήταν ο ωραιότερος αγώνας που είδαμε φέτος. Είχε όμως όλα εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να θυμάσαι για πάντα, κάποιους από τους τελικούς που έχεις παρακολουθήσει στη ζωή σου.

Στο κατάμεστο San Mames του Μπιλμπάο (ρεκόρ προσέλευσης θεατών σε τελικό Champions League γυναικών-πάνω από 50.000) οι δύο κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης (ίσως και του κόσμου) πάλεψαν και κυριολεκτικά μάτωσαν μέχρι τέλους για το πολυπόθητο τρόπαιο. 

Είχα προειδοποιήσει ήδη από χθες. Αν η Barcelona ήθελε να διατηρήσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, αν ήθελε να αποτινάξει από πάνω της την τρομερά αρνητική παράδοση που την ήθελε να μην έχει πάρει ποτέ στην Ευρώπη ούτε βαθμό από την Lyon, θα έπρεπε να είναι έτοιμη ώστε να ανταπεξέλθει σε physical game τέτοιας έντασης που όμοιο της δεν κατάφερε ποτέ στο παρελθόν να αντιπαρέλθει. Θα χρειαζόταν να είναι διατεθειμένη να φάει ξύλο και να ρίξει ξύλο.  

Η Lyon είναι μία τεχνική ομάδα με παίκτριες παγκόσμιας κλάσης, αλλά και με τη δυνατότητα να πηγαίνει το παιχνίδι στη δύναμη όποτε αυτό απαιτείται. Το κάνει χρόνια. 

Η Barcelona έχει και αυτή τεράστια ποιότητα, αλλά ποτέ της δεν κέρδισε ούτε και μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτό ακριβώς το στοιχείο. Μέχρι και χθες το βράδυ. 

Που απέδειξε στο γήπεδο, ότι πλέον μπορεί να επικρατήσει και σε ημέρες που θα χρειαστεί να ματώσει -το λέω ξανά- κυριολεκτικά. 

Εξηγώ αμέσως. Η Lyon είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη στο ψηλό παιχνίδι εδώ και χρόνια. Μόνο φέτος στο Champions League, πέτυχε 9 γκολ με κεφαλιές. Στατιστικά πρέπει να γυρίσουμε πάνω από δεκαετία πίσω, ώστε να βρούμε αγώνα στον οποίο έχασε σε ποσοστό εναέριων μονομαχιών. 

Συνέβη κι’ αυτό χθες το βράδυ. Η Barcelona κέρδισε 20 εναέριες μονομαχίες, η Lyon 13. H Barcelona έκανε συνολικά 17 τάκλιν, η Lyon 14. 

Η Aitana έλεγε μετά τη λήξη του τελικού ότι «δεν μπορούσαμε να απογοητεύσουμε ξανά αυτόν τον κόσμο». Ήξερε καλά σε τι αναφερόταν. 35.000 ξεκίνησαν από τη Βαρκελώνη, πάνω από 45.000 ήταν οι οπαδοί της στο γήπεδο. Πριν 2 χρόνια στον τελικό του Τορίνου είχαν ταξιδέψει στην Ιταλία ακόμη 15.000. 

Η ομάδα τότε είχε στήσει μια μικρή γιορτή από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου της μαζί με τον κόσμο και ξέχασε πως λίγες ώρες μετά έπρεπε να παίξει με τη Lyon. Και το πλήρωσε. Ακριβά. 

Χθες, όταν η ομάδα έφτασε στο γήπεδο μέσα σε γενική αποθέωση, όλες οι παίκτριες κατέβηκαν από το λεωφορείο και καμία δεν κοίταξε προς το συγκεντρωμένο πλήθος που την αποθέωνε. Η «δουλειά» δεν είχε γίνει ακόμη. Δεν θα έκαναν ξανά το ίδιο λάθος. Και δεν το έκαναν πράγματι. 

Η Lyon δεν ταξίδεψε χθες στη χώρα των Βάσκων για να συμμετάσχει στην γιορτή, αλλά για να την κάνει δική της. 

Κάτι που φάνηκε από την αρχή του αγώνα. Τρομερή πίεση ψηλά στο πρώτο μισάωρο και όχι τυχαία. Έκανε το ίδιο τις 2 προηγούμενες φορές που έπαιξε με την Barcelona σε τελικούς και το εξαργύρωσε με 7 γκολ στο σύνολο. 4 το 2019 μέχρι το 30’ ακόμη 3 το 2022 μέχρι το 33’. Adios και Fins Aviat. 

Χθες όμως, οι blaugranas ήταν έτοιμες γι’ αυτό το σενάριο. Μία φορά μπορεί να συμβεί, δύο ναι, στην τρίτη καίγεσαι. Και δεν κάηκαν. 

Γιατί είχαν στην άμυνα τους μία ΕΠΙΚΗ Irene Paredes. Που έπαιξε και για την απούσα Mapi Leon. Που έκανε κεφαλιά πάνω στο πλάγιο δοκάρι για να αποσοβήσει γκολ. Που καθάριζε ό,τι πλησίαζε στην περιοχή της Cata Coll, όταν δεν το έκανε η τερματοφύλακας της Barcelona. 

Η 23χρονη Cata Coll χθες οριακά θα μπορούσε να είναι η πολυτιμότερη του αγώνα. Όχι όχι. Καμία υπερβολή. 19 φορές πέρασε η μπάλα παράλληλα από την εστία της, είτε από κόρνερ, είτε από συρτές σέντρες. Καμία από αυτές δεν μπήκε στο βάθος της εστίας. 

Με μία διαιτήτρια που σφύριζε κόντρα στον σχετικό κανονισμό ο οποίος σχεδόν δεν επιτρέπει την επαφή των παικτριών με την τερματοφύλακα, η Cata έφαγε άπειρο ξύλο και συνέχισε παρόλα αυτά να βγαίνει και να καθαρίζει φάσεις, με κορυφαία εκείνην του 2ου ημιχρόνου, όταν παραλίγο να σπάσει και τα δύο πόδια της σε μία φάση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την ίδια την καριέρα της. Ναι, για μένα αυτή ήταν η MVP.

Το πρώτο διαολεμένο μισάωρο. Εκεί, όπου η μπάλα δεν έφευγε με τίποτα πέρα από το κέντρο, ο κόσμος της Barcelona στις κερκίδες είχε παγώσει, αλλά η Keira Walsh ήταν παντού, παρούσα, μοιράζοντας πάσες μέσα σε έναν κυκεώνα παικτριών της Lyon, σαν την γιαγιούλα στο χωριό που περνάει στωικά την άκρη της βελόνας στο πλεκτό, σαν σε αργή κίνηση. Ο κόσμος καιγόταν, ο χώρος έξω από την blaugrana εστία έμοιαζε να είναι γεμάτος από άγριες μέλισσες, δεν μπορεί, λες, κάποια θα με τσιμπήσει, και η Αγγλίδα από το Manchester στον…κόσμο της. Σχεδόν αλάνθαστη. Θαρρείς και έβλεπε τον αγώνα πανοραμικά, από drone. 

Και μετά πέρασε το πρώτο μισάωρο. Έφυγε η πρώτη «κατάρα». Η Barcelona άρχισε να ισορροπεί. Η μπάλα άρχισε να πηγαίνει στα πόδια της εξωγήινης Aitana. Σε εκείνα της Patri. Στης Mariona. 

Στην Hansen που θα την βλέπει για μήνες στον ύπνο της η αριστερή πτέρυγα της πρωταθλήτριας Γαλλίας. 4/6 επιτυχημένες ντρίπλες και 7 crosses σε τελικό Champions League είχε η αθεόφοβη Νορβηγίδα. Η Lyon άρχισε να έχει αμφιβολίες.  

Το κέντρο της Barcelona δεν έχει όμοιο του, παγκοσμίως. Τελεία, παύλα. Keira, Patri και Aitana είχαν χθες μαζί, 88,73% επιτυχημένες πάσες. 195/220. Σε τελικό… Απέναντι στην αρχηγό των ΗΠΑ και στο κέντρο της εθνικής Ολλανδίας. Horran, Van de Donk και Damaris, παίκτριες σημεία αναφοράς κατά κοινή παραδοχή, χθες έμοιαζαν ανήμπορες να ανταπεξέλθουν. Τόσο αμυντικά όσο και στο κομμάτι της δημιουργίας. Μοίρασαν συνολικά 95 πάσες από τις 117 που επιχείρησαν. Σχεδόν όσες έδωσε μόνη της η Patri. 

Η Lyon περιόρισε την Barcelona σε τελικό ποσοστό 1.1xG, το χαμηλότερο που είχε ποτέ σε 4 τελικούς Champions League. Η Barcelona όμως είχε απάντηση και σε αυτό. Περιόρισε τα xG της Lyon σε 0.7. Επίσης το χαμηλότερο που είχε ποτέ σε ευρωπαϊκό της αγώνα την τελευταία πενταετία. Μύλος… 

Τι έμενε στην Lyon να διεκδικήσει από τον αγώνα, μετά το γκολ της Aitana στο 63’; Τι θα μπορούσε να την βοηθήσει; 

Κι όμως βρήκε ανέλπιστο σύμμαχο, στην άκρη του αντίπαλου πάγκου. Μετά από μία ώρα αγώνα και σε ένα τόσο physical παιχνίδι, ήταν φανερό ότι η Barcelona χρειαζόταν βοήθειες και ανάσες από τον πάγκο. Τον ποιοτικότατο πάγκο της. Αμ δε…

 

Η πρώτη αλλαγή της Barcelona έγινε στο 67’, όταν η κατάκοπη Rolfo που έμεινε μόνη της μέχρι τότε να αντιμετωπίσει όλη την δεξιά πτέρυγα της Lyon (αφού η Mariona συνέκλινε στο κέντρο) αντικαταστάθηκε από την Ona. 

H επιμονή του Giraldez να παίζει με την Salma στο 9, κόντεψε να στοιχίσει έναν τίτλο. Λυπάμαι, αλλά εδώ θα διαβάζετε μόνο (αυτά που εγώ τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι ως) αλήθειες. 

Η Ona ένιωσε την μοναξιά της Rolfo απλά ήταν πιο φρέσκια. Έπρεπε να φτάσουμε στο 85’ για να γίνει η επόμενη κίνηση που έφερε στον αγώνα την Esme αντί της Salma. H Mariona μετατοπίστηκε κεντρικά και τουλάχιστον η αριστερή πλευρά της Barcelona είχε μια έξτρα κάλυψη. 

Η μπάλα όμως δεν έφευγε έξω από την μεγάλη περιοχή της ομάδας, η Lyon πίεζε τρομερά και στο 80’ πέρασε στον αγώνα και η Ada Hegerberg. Ευτυχής συγκυρία που η 1η σκόρερ όλων των εποχών στον θεσμό, δεν ήταν έτοιμη για 90λεπτο. Η μπάλα όμως… δεν έφευγε από έξω από την μεγάλη περιοχή της Barcelona. 

Ο αγώνας θα είχε σίγουρα καθυστερήσεις. Η Lyon είχε ακόμη ζωή. Το έχει κάνει τόσες φορές. Το έκανε με την PSG στα ημιτελικά. Αν δεν σκοτώσεις το τέρας όταν είναι ζαλισμένο, θα σε συνθλίψει όταν συνέλθει. Τι κάνει το τεχνικό επιτελείο; Γιατί μας το κάνει αυτό; 

Και κάπου εκεί, στο 90’, στις καθυστερήσεις, σηκώθηκε η φωτεινή ταμπέλα της αλλαγής. 

Έξω η εξουθενωμένη Keira, έξω η Mariona. Μέσα η Pina. Μέσα και το νούμερο 11. Η αρχηγός. Το σύμβολο. Η βασίλισσα. Μέσα η Alexia Putellas. 

Ξέραμε πως δεν ήταν έτοιμη για 90λεπτο. Αλλά ούτε για μισή ώρα; Έγκλημα. Ή καλύτερα παρολίγον έγκλημα. Γιατί η τιμωρία ήρθε από την ίδια. 

Λίγα λεπτά μετά την είσοδο της, από πάσα της Pina η Alexia σουτάρει με το μαγικό αριστερό της πόδι, σε αντεπίθεση. Η Endler, η καλύτερη τερματοφύλακας στον κόσμο, μένει άγαλμα. Η μπάλα καρφώνεται στα δίχτυα. 

Τώρα το μαχαίρι είναι στην καρδιά του τέρατος. Τώρα δεν θα σηκωθεί… Ο τελικός έχει τελειώσει. 2-0. 

Το γήπεδο παραληρεί. Η Alexia βγάζει τη φανέλα και τρέχει προς τις κερκίδες. Σκύβει, και κάνει υπόκλιση στους υπηκόους της. 

Την ίδια υπόκλιση που είχε κάνει πριν χρόνια στο κατάμεστο Camp Nou. 

Η πρώτη που τρέχει να την συγχαρεί είναι η Aitana, η παίκτρια των μεγάλων αγώνων, ο λόγος ίσως που η Barcelona πήρε χθες το 3ο της Champions League. 

Μια άλλη συμπαίκτρια της, η Lucy Bronze, συγκινητική χθες, και με 5/5 νικηφόρους τελικούς, μαζεύει την φανέλα της Alexia και την δείχνει στον κόσμο. Μια στιγμή για μια ζωή. «Είναι η αρχηγός, είναι η βασίλισσα» θα πει μετά τον αγώνα. 

Η συμπατριώτισσα της, η Keira Walsh θα συμπλήρωνε «πανηγυρίσαμε τρελά το δικό της γκολ όχι μόνο γιατί σφράγισε τη νίκη, αλλά για όλα όσα σημαίνει η Alexia για αυτή την ομάδα, για αυτόν τον κόσμο, για την Βαρκελώνη». 

Η χρυσόσκονη όμως, είναι πάλι της βασίλισσας. 

Αυτή, βάζει την σφραγίδα. Αυτή, γράφει τον επίλογο. Αυτή, έχει πλέον σκοράρει σε 3 διαφορετικούς τελικούς. Αυτή δίνει τέλος στην αγωνία. Αυτή στρίβει το μαχαίρι στην καρδιά του τέρατος. 

Αυτή κάνει τον Άγγλο εκφωνητή να αναφωνεί «written in the stars», την Ισπανίδα εκφωνήτρια να ξεμένει από φωνητικές χορδές, και εμάς, τους άτυχους που βλέπαμε από την τηλεόραση, να κλαίμε. 

Στις αρχές της εβδομάδας, η Alexia έπαιζε χωρίς συμβόλαιο και ήξερε πως θα δει τον τελικό από την άκρη του πάγκου. Το τέλος της εβδομάδας την βρίσκει με νέο συμβόλαιο και το γκολ στον τελικό που επισφράγισε οριστικά το τέλος της «κατάρας». 

Χρειάστηκαν μόνο 4 λεπτά, μόνο λίγη από τη χρυσόσκονη της, για να μας χαρίσει κάτι που θα θυμόμαστε για μια ζωή. 

Ναι η Barcelona είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης, και αυτή τη φορά κερδίζοντας και τη Lyon. Αυτή, είναι η χρυσή εποχή της Barca Femeni. Και το μερίδιο της επιτυχίας αξίζει ισόποσα σε όλη την ομάδα. Διοίκηση, τεχνικό επιτελείο και παίκτριες. 

Και μπήκε και η χρυσόσκονη.