Eterno 26

Στα μεθεόρτια της κατάκτησης του Champions League στο Wembley το 2011, όλοι οι παίκτες της Barcelona φόρεσαν μπλουζάκια που έγραφαν «Champions». Όλοι; Όχι. Ο Carles Puyol, αρχηγός και σύμβολο της ομάδας, φορούσε ένα T-Shirt, που είχε γραμμένο ένα διαφορετικό μήνυμα από εκείνο των συμπαικτών του: «Anims Miki».

Μια Καλή Ιδέα

Άρθρο του Ramon Llul με αφορμή τα 10 χρόνια των Balacticos

Γνωρίστηκα με το σάιτ περίπου 4 χρόνια πριν. Με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για τα κείμενά του 3 και είχα την τύχη να τον γνωρίσω και από κοντά πέρυσι το χειμώνα. Επειδή με τιμά ειλικρινά η πρόσκληση του φίλου Νίκου να γράψω κάτι για την επέτειο της δεκαετίας του σάιτ, θέλω να ξεκινήσω με αυτό το κείμενο την υλοποίηση μιας ιδέας που είχαμε 2 χρόνια πριν.

Οι Εξόριστοι της Βαρκελώνης

Στη σύγχρονη εποχή, οι καλοκαιρινές περιοδείες των μεγάλων ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών συλλόγων σε άλλες ηπείρους, έχουν κίνητρα εμπορικά και αποτελούν πλέον σχεδόν τον κανόνα. Ωστόσο πολλά χρόνια πριν ξεκινήσει η εποχή της παγκοσμιοποίησης, μια άλλη περιοδεία ίσως απέτρεψε τον αφανισμό ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο. Αυτή, είναι η ιστορία των «εξόριστων της Βαρκελώνης».

Όταν άγγιξα (παραλίγο) τον Γιόχαν

Άρθρο του Αλέξανδρου Λοθάνο, για τα 10 χρόνια των Balacticos

Τους βιολογικούς μου γονείς τους έχασα πολύ νωρίς (για εμένα), το 2003 και το 2009. Τον ποδοσφαιρικό μου πατέρα, τον έχασα στις 24 Μαρτίου του 2016. Εκείνο το θλιβερό πρωινό, που πληροφορήθηκα ότι ο Γιόχαν Κρόιφ ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.

Οι Balacticos της καθαρότητας μας

Άρθρο - χαιρετισμός, του Παναγιώτη Δάσκαλου Πετμεζά, για τα 10 χρόνια των Balacticos

Τον αρθρογράφο Νίκο Περπερίδη και τους Balacticos τους γνώρισα πριν αρκετά χρόνια κατά την διάρκεια μιας άλλης αρθρογραφικής διαδικτυακής προσπάθειας για την ομάδα της καρδιάς μας, την Barcelona. Αργότερα είχα την τύχη να τον γνωρίσω και προσωπικά σαν άνθρωπο και φίλο και αυτό το θεωρώ μεγάλη τύχη κι ανταμοιβή στην ζωή μου. Γιατί είναι λίγο δύσκολο στις μέρες μας να βρεις αντιστοιχία και σύμπλευση αρθρογράφου και ανθρώπου. Είναι προφανείς οι λόγοι. Η πρόθεση για αναγνώριση πολλές φορές σε καλεί να χαϊδέψεις το κοινό. Αλλά ο Νίκος Περπερίδης και οι Balacticos δεν είναι έτσι. Το ξέρω καλά. Έχω προσωπική εμπειρία.

Μια φωτογραφία, δύο αποβολές

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Johan Cruyff, στην οποία απεικονίζεται ο αείμνηστος Ολλανδός να διαπληκτίζεται με την αστυνομία σε έναν αγώνα με την Malaga, έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής στο ποδόσφαιρο. Ωστόσο λίγοι ξέρουν την ιστορία της και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν ότι για τον ίδιο τον Cruyff, ένα άλλο περιστατικό, ξανά απέναντι στην Malaga, του είχε στοιχίσει περισσότερο.

Ο Ernesto στο λάκκο των λεόντων

Από σήμερα ο Ernesto Valverde είναι και επίσημα ο νέος προπονητής της Barcelona και γίνεται ο έκτος τεχνικός την τελευταία δεκαετία (μετά τους Rjikaard, Pep, Tito, Martino και Luis Enrique) ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα σε έναν από τους πιο περιζήτητους αλλά και απαιτητικούς συνάμα πάγκους της Ευρώπης.

Ο Luis Enrique αποχωρεί με ήσυχη συνείδηση και αδιαφορεί αν διαφωνείς

Τον Οκτώβρη του 2012 ο Luis Enrique βρέθηκε στο Mini Estadi για να δει την πρώην ομάδα του, την Barca B, που υπό τις οδηγίες του είχε ανέβει το 2011 (μετά από 11 χρόνια) στη 2^η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, να αντιμετωπίζει την άλλη μεγάλη του αγάπη, την Sporting Gijon. Στο περιθώριο της παρουσίας του κατέθεσε την άποψη του για την Barcelona, που μετά από μια ονειρική τετραετία με τον Pep Guardiola είχε αλλάξει σελίδα έχοντας στην άκρη του πάγκου τον αείμνηστο Tito Vilanova.

Κατά κάποιον τρόπο, είναι αθάνατος

Την Πρωτομαγιά του 2005 στο Camp Nou και μπροστά σε 91.174 θεατές, πέτυχε το πρώτο του γκολ σε επίσημο αγώνα με την Barcelona. Μπήκε αλλαγή στο 88’ και τρία λεπτά αργότερα σκόραρε με το αριστερό πόδι, γράφοντας το (τελικό) 2-0 απέναντι στην Albacete. Όλοι μιλούσαν τότε για ένα μεγάλο ταλέντο. Πρώτος και καλύτερος, ο άνθρωπος που του είχε δώσει την τελική πάσα εκείνο το βράδυ στη Βαρκελώνη, ο μεγάλος Ronaldinho.

Ο Robert Fernandez απέτυχε

Η τριετία Luis Enrique στην Barcelona πλησιάζει στο τέλος της και με δεδομένη την αποχώρηση του από το club, ο απολογισμός του έργου του, που -ορθά- ακολουθεί σε αυτές τις περιπτώσεις, φαίνεται ότι θα αφήσει πολλά ερωτηματικά, όχι τόσο για τους τίτλους (δεν είναι λίγοι) που κερδήθηκαν σε αυτό το διάστημα, όσο για το τι αφήνει ως αγωνιστική παρακαταθήκη στον (όποιο) διάδοχο του. Αυτή είναι όμως μια συζήτηση που θα γίνει το προσεχές καλοκαίρι.