Μπορεί να ακούγεται αντιφατικό αλλά οι περισσότερες μικρές ευρωπαϊκές ομάδες που στο παρελθόν κατάφεραν να έχουν επιτυχίες στην κορυφαία (και πιο πλούσια) διασυλλογική διοργάνωση ποδοσφαίρου, δηλαδή το Champions League, αντιμετωπίζουν σήμερα μια σειρά σημαντικών προβλημάτων, κάποιες μάλιστα, βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας. Πως εξηγείται αυτό; Είναι κάποιου είδους κατάρα ή απλά κακή διαχείριση;
Έσοδα, συναρπαστικοί αγώνες, γεμάτα γήπεδα, σπουδαίοι χορηγοί. Το Champions League είναι η κορωνίδα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και φυσιολογικά θα έπρεπε όλοι οι σύλλογοι να αποκομίζουν μόνο κέρδη και δόξα από τη συμμετοχή τους στους χρυσοφόρους ομίλους του. Παρόλα αυτά είναι πολλές ομάδες (και δεν μιλάμε για μία ή δύο, αλλά για πάνω από 20) που αφού γεύτηκαν το νέκταρ του Champions League, όχι απλά αντιμετώπισαν οικονομικά προβλήματα, αλλά και κάποιες υποβιβάστηκαν από την πρώτη κατηγορία των εθνικών τους πρωταθλημάτων.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε την πορεία κάποιων σύγχρονων σταχτοπούτων του θεσμού, ξεκινώντας από μια αγγλική ομάδα, που στα τέλη του ’90, έχοντας σπουδαίους παίκτες στη σύνθεση της, εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Champions League της σεζόν 2000-01. Το όνομα της: Leeds United. Η Leeds όχι απλά συμμετείχε στον θεσμό, αλλά μετά από μια εκπληκτική πορεία έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Ο εφιάλτης ήταν κοντά, αλλά κανείς τότε δεν μπορούσε να τον προβλέψει.
Η διοίκηση δαπάνησε τεράστια ποσά για την αγορά καλών αλλά πανάκριβων παικτών (όπως ο Rio Ferndinand και ο Robbie Fowler) οι υψηλοί μισθοί των οποίων, θα μπορούσαν να πληρωθούν μόνον εφόσον η Leeds θα συνέχιζε να διακρίνεται στην Ευρώπη (άρα θα καρπωνόταν και τα χρήματα της UEFA) κάτι το οποίο όμως δεν συνέβη, πολύ απλά γιατί τα “παγώνια” δεν τερμάτισαν σε θέση που θα τους εξασφάλιζε παρουσία στο Champions League της επόμενης χρονιάς.
Τα χρυσά συμβόλαια όμως έτρεχαν. Η λύση ήταν μονόδρομος: Πώληση παικτών. Αποχώρησαν έτσι αρχικά οι Kean - Bowyer - Kewell - Ferdinand, περιορίζοντας έτσι το οικονομικό έλλειμμα, ρίχνοντας όμως αισθητά το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας που μέσα σε μία δεκαετία (2000-2010) βρέθηκε από τα σαλόνια της αγγλικής Premier League στα αλώνια της τρίτης κατηγορίας.
Στην Ισπανία, οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της Γαλικίας, Deportivo La Coruna και Celta de Vigo, βίωσαν καταστάσεις παρόμοιες με την ιστορία της Leeds. Η Celta βέβαια το παράκανε, καθώς τη σεζόν 2003-04 έφτασε μέχρι τους 16 του Champions League (όπου αποκλείστηκε από την Arsenal) την ώρα που στο πρωτάθλημα Ισπανίας υποβιβαζόταν στην δεύτερη κατηγορία! Η Depor με τρομερές χρονιές στην Ευρώπη και 5 σερί συμμετοχές στον θεσμό, με αποκορύφωμα το Champions League του 2004 όπου απέκλεισε την Milan σε έναν επικό προημιτελικό, χτυπήθηκε στη συνέχεια από οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα και αυτή να αποχαιρετήσει την πρώτη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος το 2011.
Στην Σκανδιναβία η νορβηγική Molde και η σουηδική AIK συμμετείχαν και αυτές στο Champions League. Ομάδες προερχόμενες από χώρες με σχεδόν ερασιτεχνικό επίπεδο ποδοσφαίρου, θα περίμενε κανείς ότι τα χρήματα της UEFA θα τους ήταν αρκετά για να αποκτήσουν το πλεονέκτημα έναντι των εγχώριων ανταγωνιστών τους. Σωστά; Όχι. Και οι δύο υποβιβάστηκαν λίγο μετά τις ευρωπαϊκές τους συμμετοχές στο Champions League!
Είναι λοιπόν κάποια κατάρα; Όχι, η απάντηση δεν προκύπτει μέσω εξήγησης μεταφυσικών φαινομένων αλλά από κάτι κατά την γνώμη μου, πολύ πιο απλό. Όλες οι προαναφερόμενες ομάδες και οι διοικήσεις τους, απλά δεν ήταν έτοιμες να διαχειριστούν την επιτυχία τους. Πιο απλά οι τσέπες στα παντελόνια τους δεν ήταν φτιαγμένες για να χωράνε τα εκατομμύρια του Champions League και μοιραία σκίστηκαν.
Αν τα ποσά που καρπώθηκαν από τις κατά καιρούς ευρωπαϊκές τους συμμετοχές, φρόντιζαν να τα επενδύσουν στην ανάπτυξη των ακαδημιών τους και όχι σε βαρύγδουπες μεταγραφές που αποφέρουν μόνο πρόσκαιρα αγωνιστικά οφέλη, τα πράγματα θα ήταν σίγουρα διαφορετικά. Το νέο οικονομικό πλάνο που σκοπεύει να εφαρμόσει ο πρόεδρος της UEFA, Michel Platini, φιλοδοξεί να αποτρέψει τέτοια φαινόμενα (καταστροφής δηλαδή ομάδων) στο μέλλον. Για κάποιες από τις σταχτοπούτες του θεσμού όμως, είναι πλέον πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου