Eric Abidal Mea Culpa

Το καλοκαίρι του 2007, η Barca ανακοίνωσε την απόκτηση του Eric Abidal από την Lyon. Ο Abi, έχοντας συνθέσει τα προηγούμενα χρόνια μαζί με τον Maluda, μια από τις καλύτερες αριστερές πτέρυγες στην Ευρώπη, ερχόταν στην Βαρκελώνη για να λύσει έναν γρίφο σε μια θέση της ενδεκάδας, αυτή του αριστερού οπισθοφύλακα, που έμοιαζε στοιχειωμένη από την εποχή (2002) της αποχώρησης του μεγάλου Sergi Barjuan.

Λίγο η ποδοσφαιρική μου αφέλεια, (για να μην πω τίποτα χειρότερο) λίγο το γεγονός ότι μάλλον άλλα πράγματα είχα στο μυαλό μου, όταν σκεφτόμουν το πως πρέπει να είναι ένας ακραίος οπισθοφύλακας που αγωνίζεται στην Barca και έχοντας, επίσης λανθασμένα, την εικόνα του Dani Alves που από την απέναντι πτέρυγα, όργωνε κυριολεκτικά με τις επελάσεις του το γρασίδι, δεν ντρέπομαι να πω ότι αρχικά απογοητεύτηκα με την παρουσία του Γάλλου. Ο αδερφικός μου φίλος, Γιώργος, που μαζί μεγαλώσαμε με την Barca, έγινε αμέτρητες φορές δέκτης της γκρίνιας μου για τον Abi. «Ρε συ Γιώργο, αυτός είναι παραφωνία, δεν έχει τεχνική, χαλάει πολλές επιθέσεις μας, δεν ανεβαίνει» ήταν μερικά μόνο από αυτά που έλεγα και πίστευα για την παρουσία του, που ήταν πάντως σταθερή στην ενδεκάδα της ομάδας, από το 2007-08 ακόμη.

Η αλήθεια είναι πως δεν πρέπει να ήμουν ο μοναδικός που είχε τέτοιες απόψεις. Το καλοκαίρι του 2009 και αφού είχε χάσει λόγω τιμωρίας την ευκαιρία να αγωνιστεί στον τελικό του Champions League αλλά και του Copa Del Rey, σε συνδυασμό με την άφιξη του Maxwell από την Inter, ο Abi σκέφτηκε σοβαρά το ενδεχόμενο της αποχώρησης από την ομάδα και μια συζήτηση του με τον Guardiola που του είπε πως πιστεύει στην αξία του και τον υπολογίζει, τον έπεισε τελικά να μην μετουσιώσει σε αίτημα για μεταγραφή, τις σκέψεις του.

Εντωμεταξύ και η αφεντιά μου, άρχισε να εκτιμά και να βλέπει τελείως διαφορετικά την περίπτωση του. Ήταν ένας σοβαρός αμυντικός, που πολλές φορές έδινε και λύσεις στο κέντρο της άμυνας, ενώ το ύψος του και η δύναμη του, ήταν στοιχεία άκρως απαραίτητα σε μία ομάδα που ξεχείλιζε από ταλέντο και μπρίο, αλλά υστερούσε σε φυσική δύναμη. Σε τελική ανάλυση «όλοι ανεβαίνουν στην επίθεση, ο Dani είναι κανονικό τρελοκομείο, κάποιος πρέπει να σκέφτεται και τα μετόπισθεν, ο Abi κρατάει τις ισορροπίες» σκεφτόμουν..

Ακολούθησε μια πολύ καλή σεζόν για τον ίδιο (2009-10) και ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο (2010-11) ώσπου τον περασμένο Μάρτιο έσκασε η βόμβα του σοβαρού προβλήματος υγείας, που βρέθηκε να αντιμετωπίζει. Ήταν ένα πραγματικό σοκ για όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο, τους συμπαίκτες του και πάνω από όλα για την οικογένεια του. Η αποθεραπεία του σε χρόνο ρεκόρ μετά την επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε και η παρουσία του ως αρχηγός (με την παραίνεση των Puyol και Guardiola), στο βάθρο των νικητών του Champions League, δύο μόλις μήνες αργότερα, καταγράφεται ως το ωραιότερο αληθινό αθλητικό παραμύθι, όλων των εποχών.

Κατέδειξε επίσης το μεγαλείο αυτού του συλλόγου και απέδειξε πως το σημαντικότερο στοιχείο που είναι απαραίτητο για να γίνει κάποιος μέλος του και να σταδιοδρομήσει με επιτυχία, δεν αφορά την αγωνιστική αξία, αλλά τον χαρακτήρα. Χαρακτήρα που ο Abi είχε ήδη αποδείξει πως διαθέτει και για αυτόν τον λόγο αγκαλιάστηκε με αυτόν τον συγκλονιστικό τρόπο από όλη την ομάδα.

Την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο και ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν πολύ καλά, προέκυψε το ζήτημα της ανανέωσης του συμβολαίου του. Χτίζοντας ένα αληθινό μνημείο βλακείας με τα ίδια μου τα δάκτυλα, έγραφα τότε στο barcelonismo ότι ο Abi θα έπρεπε να ανανεώσει, καθώς φαινόταν ότι η καθυστέρηση αφορούσε οικονομικά κριτήρια, που στην συγκεκριμένη περίπτωση έκρινα ότι δεν είχαν θέση.

Τελικά ο Abidal ανανέωσε το συμβόλαιο του και πριν τρεις μέρες, στις 15 Μάρτη 2012, έσκασε η δεύτερη βόμβα, που έλεγε ότι θα περάσει ξανά την πόρτα του χειρουργείου καθώς το πρόβλημα υγείας του, δεν έχει αποκατασταθεί. Η λεπτομέρεια που μάθαμε, ότι δηλαδή ήδη από το περασμένο καλοκαίρι ο Eric είχε γραφτεί σε λίστα υποψήφιων για λήψη συγκεκριμένου μοσχεύματος, αποδεικνύει ότι ο Γάλλος γνώριζε πως υπήρχε το ενδεχόμενο να χρειαστεί να παλέψει ξανά για την υγεία του και με καθιστά ως τον απόλυτο βλάκα που είχα αμφισβητήσει (έστω και αμυδρά) τις προθέσεις του.

Δεν θα επεκταθώ σε ευχολόγια. Δεν ξέρω άλλωστε και αν το δικαιούμαι. Animo Abi.