29 Μαρτίου 2012

Να μην ζήσουμε ξανά ότι και με την Inter


Λευκή ισοπαλία λοιπόν για την Μπάρσα στο Μιλάνο. Η υπόθεση πρόκριση παραμένει ανοικτή ενόψει του επαναληπτικού στη Βαρκελώνη. Πριν από λίγες ημέρες, συζητώντας με τα υπόλοιπα παιδιά μετά τον αγώνα απέναντι στην Μαγιόρκα, μιλούσα για την πεποίθηση μου ότι η Μίλαν είναι ομάδα διαφορετικής φιλοσοφίας από την Ίντερ και εκτιμούσα ότι θα παρακολουθούσαμε ένα εξαιρετικό παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερα “τεχνάσματα” από πλευράς Ιταλών.  Η εκτίμηση μου αποδείχθηκε κάκιστη.


Τελικά δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ομάδα αυτή την στιγμή στην Ευρώπη, όσο βαριά φανέλα κι αν έχει, ακόμη και αν αγωνίζεται στην έδρα της, που να έχει τις δυνατότητες ή αν θέλετε, την διάθεση να κοιτάξει στα μάτια την Μπάρσα, προσπαθώντας αν μη τι άλλο, να κάνει το παιχνίδι της και όχι απλά να τηρεί  στάση αναμονής.

Αυτό δε που καταντά εκπληκτικό, είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι που κατά καιρούς περιγράφουν  αγώνες της Μπάρσα, παρουσιάζουν όλους τους αντιπάλους της σαν υπερήρωες, όταν καταφέρνουν να αποσπάσουν έστω μια ισοπαλία από την αρμάδα του Πεπ, ξεχνώντας ότι πρόκειται για τεράστιους συλλόγους, που τίποτα δεν τους εμποδίζει να προσπαθήσουν να αγωνιστούν επιθετικά και δημιουργικά. Αν στην θέση της Μίλαν ή οποιασδήποτε ομάδας αντίστοιχου βεληνεκούς, χθες το βράδυ ήταν για παράδειγμα, ο ΑΠΟΕΛ, τότε και μόνο, η συζήτηση θα μπορούσε να γίνει σε διαφορετική βάση.

Δεν θα κρύψω ότι ανησυχώ για τον επαναληπτικό. Θυμάμαι τον απίθανο Ζαμπαγιέτα της Γιουβέντους και την θλιβερή εικόνα της Ίντερ πριν δυο χρόνια στο Κάμπ Νόου, σε αγώνες που η Μπάρσα αποκλείστηκε έχοντας καθολική υπεροχή και εύχομαι το κακό να μην τριτώσει.

Έχω επίσης αρχίσει να βαριέμαι τους διθυράμβους που κατά καιρούς εκστομίζουν για την Μπάρσα, αντίπαλοι παίκτες και προπονητές. Αναγνωρίζω ότι τους τιμάει αυτή η συμπεριφορά, αλλά εν πάσει περιπτώσει ας δείξουν την εκτίμηση που ευαγγελίζονται στα λόγια και μέσα στο γήπεδο, προσπαθώντας να αντιτάξουν ποδόσφαιρο απέναντι στο ποδόσφαιρο των Καταλανών και όχι ταμπούρι και κλωτσοπατινάδα. Φτάνει πια. Κουραστήκαμε.

Στη σκέψη ότι η ομάδα απέχει 3 μόνο αγώνες από τον τελικό του Champions League, είμαι σίγουρος ότι ο Μέσι και η παρέα του θα δώσουν ψυχή και σώμα για να είναι στις 19 Μαϊου στο Μόναχο, σε άλλο ένα ραντεβού τους με την ιστορία. Προσωπικά πάντως, μια διπλή δόση του χαπιού που παίρνω για την καρδιά, την έχω σίγουρη για την επόμενη εβδομάδα κι ας φωνάζει ο γιατρός..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου