Η Περίεργη Ιστορία του Cesc Fábregas

Έχει ζήσει σχεδόν όλα όσα μπορεί να ονειρευτεί ένας ποδοσφαιριστής. Με επαγγελματικό συμβόλαιο από τα 16 του, αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης με την φανέλα της εθνικής του ομάδας, έχει κατακτήσει πολλούς τίτλους σε συλλογικό επίπεδο (εκτός του Champions League) ενώ πέρασε όλη την καριέρα του μέχρι και σήμερα, αγωνιζόμενος στα δυο κορυφαία πρωταθλήματα της γηραιάς ηπείρου (Premier League και La Liga). Στα 26 του χρόνια η αξία του αναγνωρίζεται από το σύνολο της ποδοσφαιρικής κοινότητας.

Κι όμως ο Cesc Fabregas αμφισβητείται και μάλιστα έντονα. Και όχι από τους αντιπάλους αλλά από τους οπαδούς την ίδιας του, της ομάδας. Ο κόσμος στην Βαρκελώνη μοιάζει διαρκώς θυμωμένος μαζί του. Ψύχραιμοι και μη αναλυτές, στρέφουν τα βέλη της κριτικής εναντίον του.

Είναι τελικά ο Cesc υπερεκτιμημένος, είναι θύμα μιας κατάστασης για την οποία δεν ευθύνεται ή μήπως έχει βάλει και εκείνος ηθελημένα ή εν αγνοία του, το δικό του λιθαράκι στον κύκλο της αρχικής μουρμούρας που πλέον έχει μετατραπεί σε αρκετές φωνές αποδοκιμασίας προς το πρόσωπο του, όταν η Barcelona αγωνίζεται στο Camp Nou? Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Η γενιά του 1987 στις ακαδημίες της Barcelona, ήταν ίσως η σπουδαιότερη στην ιστορία του συλλόγου. Τρία παιδιά ξεχώριζαν από το σύνολο και φαινόταν ότι θα μπορούσαν στο μέλλον να αποτελέσουν τον κορμό της πρώτης ομάδας: οι Lionel Messi, Gerard Pique και o Cesc Fabregas. Τα περισσότερα παιδιά συνηθίζουν να έχουν ένα είδωλο. Για τον Cesc αυτός ήταν ο Pep Guardiola. Όταν ο Rodolfo Borell, προπονητής του στα τμήματα junior, θέλησε να τον παρηγορήσει μετά το διαζύγιο των γονιών του, απευθύνθηκε στον Pep ο οποίος χάρισε μια φανέλα στον μικρό με αφιέρωση: αυτό το νούμερο μια μέρα θα το φορέσεις εσύ! Τα λόγια εκείνα έμελλε να αποδειχθούν προφητικά, όχι όμως πριν η ιστορία περάσει από 40 κύματα.

Η διοικητική αστάθεια στον σύλλογο, αλλά και η παρουσία σημαντικών μέσων στην πρώτη ομάδα, οδήγησαν τον Cesc μακριά από την Βαρκελώνη. Ο Arsene Wenger τον υποδέχθηκε στο Λονδίνο (πληρώνοντας 3.200.000 ευρώ στην Barca) εκεί όπου έγινε ο νεότερος παίκτης που έκανε ποτέ ντεμπούτο με την Arsenal. Στα 21 του χρόνια έφτασε να γίνει αρχηγός σε μια από τις σημαντικότερες ομάδες της Premier League.

Οι σειρήνες της επιστροφής άρχισαν να ηχούν αρχικά συγκρατημένα  από το καλοκαίρι του 2008. Έκτοτε και με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 2010, δεν υπήρξε μεταγραφική περίοδος στην οποία το όνομα του Cesc να μην συνδέθηκε με την Barcelona. Χαρακτηριστικό ήταν το στιγμιότυπο όπου κατά την διάρκεια των πανηγυρισμών από τους διεθνείς της Ισπανίας για την κατάκτηση του mundial το καλοκαίρι του 2010, ο Pepe Reina τον έντυσε με το ζόρι με μια blaugrana φανέλα! Όλες οι απόπειρες των καταλανών όμως έπεφταν στο κενό, ενώ ο ίδιος ο Cesc ανανέωσε το συμβόλαιο του με τους Κανονιέρηδες, κάνοντας τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Τελικά στις 15 Αυγούστου του 2011 ο Cesc επέστρεψε στο σπίτι του. Δεν ήταν πλέον ένα αμούστακο 16χρονο παιδάκι, αλλά ένας παίκτης με εμπειρία από την Premier League και ένας παγκόσμιος πρωταθλητής με την Ισπανία. Ούτε η Barca βέβαια ήταν η προβληματική ομάδα του 2003. Ήταν ένας σύλλογος που είχε κατακτήσει λίγο πριν την ανακοίνωση της απόκτησης του Cesc, το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα της σε μια τριετία αλλά και 2 Champions League στο ίδιο διάστημα.

Οι απαιτήσεις ήταν πια πολύ υψηλές και το τεράστιο ποσό που δαπανήθηκε για τον επαναπατρισμό του Cesc, τις έκανε ακόμη υψηλότερες. Η συμφωνία έκλεισε στα 29.000.000 ευρώ μετρητά και μεταβλητές που ανέβασαν το συνολικό κόστος στα 35.000.000. Ο ίδιος ο παίκτης μείωσε κατά 1.000.000 ευρώ τις ετήσιες απολαβές του, ώστε να βοηθήσει στην ολοκλήρωση της συμφωνίας. Το γεγονός ότι αυτά τα χρήματα δόθηκαν για ένα παιδί από τα σπλάχνα του συλλόγου, έμελλε να σταθούν εμπόδιο στην μελλοντική του σχέση με τον κόσμο της ομάδας, που εκείνες τις στιγμές πάντως, έμοιαζε εκστασιασμένος.

Διάγοντας τις καλύτερες στιγμές της ιστορίας του, το ποδοσφαιρικό τμήμα της Barca υπό τις οδηγίες του Pep Guardiola καλούνταν να ενσωματώσει στην τρομερή μηχανή του, έναν παίκτη που ήταν μεν απωθημένο χρόνων και γνώριζε απ’ έξω και ανακατωτά την φιλοσοφία του συλλόγου, αλλά στο μάτι του σκεπτικού παρατηρητή, παρέμενε ένας γρίφος ο τρόπος που θα χωρούσε τουλάχιστον στην αρχική ενδεκάδα.

-Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στην ζωή μου, περίμενα 8 χρόνια για αυτή την στιγμή-, δήλωνε ο Cesc αποχαιρετώντας σε φορτισμένο κλίμα τους οπαδούς της Arsenal. Λίγες ημέρες αργότερα η παρουσίαση του στο Camp Nou (εδώ το video) έγινε σε κλίμα ενθουσιασμού, μπροστά σε 30.000 κόσμο. Η παλιά ευχή του Guardiola πραγματοποιήθηκε. Ο Cesc έκανε την εμφάνιση του φορώντας την φανέλα με το Νο4 και οι δυο πρώτες εβδομάδες του στην Βαρκελώνη συνοδεύτηκαν από την κατάκτηση 2 τίτλων (και ένα πάτημα στο κεφάλι από το σκαρπίνι του Mourinho!) Του ισπανικού και του ευρωπαϊκού Super Cup. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς η Barca κατέκτησε και το διηπειρωτικό κύπελλο. Όλα έμοιαζαν ιδανικά. Δεν ήταν όμως.

2011-12 ΠΡΩΤΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Pep Guardiola στην τελευταία του χρονιά στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, περνούσε δύσκολες στιγμές προσπαθώντας να εξελίξει το παιχνίδι της, το οποίο σύμφωνα με πολλούς είχε χάσει την λάμψη των προηγούμενων ετών. Η προσπάθεια εφαρμογής ενός συστήματος (3-4-3) που θα προκαλούσε νέους πονοκεφάλους στους αντιπάλους των καταλανών, αποδείχθηκε ανεπιτυχές. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι ένας από τους βασικούς λόγους της επιλογής του 3-4-3 ήταν και για να χωρέσει ο Cesc στην ενδεκάδα.

Το σμίξιμο δε του Cesc με τον καλό του φίλο (και επίσης προερχόμενο από πέρασμα στην Αγγλία) Pique, εκτός από χαρά στους ίδιους, πρόσθεσε άλλον έναν πονοκέφαλο στον Pep, που έχοντας εφαρμόσει πρότερα αυστηρά το σύστημα –όταν μπαίνουμε για προπόνηση, κλείνουμε τα κινητά τηλέφωνα- βρέθηκε αντιμέτωπος με μια νέα κατάσταση, καθώς τα social άρχισαν να παίρνουν φωτιά από αναρτήσεις με φωτογραφίες από προπονήσεις – αποθεραπείες κτλ.

Ο Cesc με λογαριασμούς σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, ήταν σημαιοφόρος αυτής της αλλαγής που παρά τις παρατηρήσεις του προπονητή, έμοιαζε με δρόμο χωρίς επιστροφή. Μέχρι και ο εσωστρεφής και ντροπαλός Puyol, άρχισε να ανταλλάσει μηνύματα μέσω twitter με τους συμπαίκτες του!

Την ίδια ώρα, η Barca που είχε μάθει να αγωνίζεται με την τριάδα Sergio-Xavi-Iniesta στο κέντρο, αλλά και η κακή χρονιά του Pedro σε συνδυασμό με την δύσκολη προσαρμογή του Alexis, έφεραν τον Cesc να αγωνίζεται τελικά στην επιθετική τριάδα και να αντικαθιστά μάλιστα τον Messi όταν ο αργεντινός απουσίαζε, παίζοντας ως false 9 (ψευδοεννιάρι).

Το τέλος της πρώτης του χρονιάς στην Βαρκελώνη, βρήκε την ομάδα του να χάνει τους δυο βασικούς στόχους της (Champions League και πρωτάθλημα) ενώ οι πρώτες μουρμούρες για τον Cesc έκαναν την εμφάνιση τους, που παρά τα 15 γκολ και τις 7 ασίστ του, βρέθηκε και στην δίνη μιας ακατάσχετης φημολογίας που έλεγε ότι ένας από τους λόγους της αποχώρησης του Guardiola, το καλοκαίρι του 2012, ήταν και η παρουσία του ίδιου.

2012-13 ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Η εκπληκτική παρουσία του στο euro2012 με την φανέλα της εθνικής Ισπανίας και η αλλαγή φρουράς στον πάγκο της Barca (Tito Vilanova αντί Pep Guardiola) δημιούργησαν προϋποθέσεις για μια καλύτερη συνέχεια με την έναρξη της περιόδου 2012-13.  -Δεν είμαι σαν τον Xavi, τον Iniesta και τον Thiago. Έχω διαφορετικά στοιχεία αλλά ούτε η θέση μου είναι στην επίθεση. Νομίζω ότι με τον Tito θα τα πάμε μια χαρά- έλεγε τότε ο Cesc.

Το ξεκίνημα της χρονιάς ωστόσο τον βρήκε εκτός ενδεκάδας και στο Camp Nou όπου έναν χρόνο νωρίτερα είχε γίνει δέκτης αποθέωσης, τώρα ακουγόταν χλιαρές αποδοκιμασίες στο άκουσμα του ονόματος του. Μια συνέντευξη που έδωσε τον Σεπτέμβρη του 2012 στο radiomarca, όπου αναφέρθηκε στο απαιτητικό κοινό των καταλανών, βάρυνε ακόμη περισσότερο το κλίμα.

Οι προσπάθειες του Tito να τον χωρέσει στο κέντρο της ομάδας ήταν ανεπιτυχείς και έτσι η επιθετική τριάδα ήταν και πάλι ο μόνος δρόμος προς την ενδεκάδα για τον Cesc. Η ομάδα εν μέσω της ασθένειας του Tito κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα με τον Cesc να πετυχαίνει 11 γκολ και να μοιράζει 10 ασίστ. Ωστόσο τίποτα δεν είχε αλλάξει. Ο ρόλος του παρέμεινε συγκεχυμένος.

2013-14 ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ?

Το καλοκαίρι του 2013 η Man Utd κατέθεσε επίσημη πρόταση για την αγορά του, η άφιξη όμως του Tata Martino, του τρίτου προπονητή σε 3 χρόνια που καλείται να δώσει λύση στο αίνιγμα Cesc, έδωσε τέλος στα όνειρα των Άγγλων. -Ο Cesc είναι υπερπολύτιμος και από όσα γνωρίζω εγώ, δεν πωλείται- δήλωσε ο Tata ο οποίος έχει προσπαθήσει, αλλά παρά και την πώληση του Thiago που μετακόμισε στο Μόναχο και άνοιξε ακόμη περισσότερο χώρο στο κέντρο της ομάδας, λίγα πράγματα έχει αλλάξει μέχρι στιγμής σε σχέση με τους προκατόχους του, στον τρόπο με τον οποίο τον χρησιμοποιεί.

Τρία χρόνια, τρεις προπονητές, ίδια ερωτηματικά. Τι συμβαίνει τελικά? Όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και εδώ η αλήθεια είναι μάλλον κάπου στην μέση. Ξεκινώντας από τα βασικά, είναι αδιανόητο να μιλήσουμε για ανικανότητα του ίδιου του ποδοσφαιριστή να ανταπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο. Μπορεί να υστερεί σε ταχύτητα, να παίρνει εύκολα κιλά, αλλά οι ικανότητες του και η ποδοσφαιρική του ιδιοφυία είναι αδιαμφισβήτητες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η, με κλειστά μάτια, συνεργασία του όλο αυτό το διάστημα, με τον Lionel Messi.

Το μπέρδεμα ξεκινάει πρώτα από την ίδια την ομάδα. Θα πρέπει να παρθεί μια απόφαση δύσκολη αλλά, μετά από τρία χρόνια ταλαντεύσεων, πλέον απαραίτητη: Ο Cesc είναι μέσος και η θέση του είναι στο κέντρο του γηπέδου και προς την επίθεση, όχι όμως ΣΤΗΝ επίθεση.

Οι 72 ασίστ του στην οκταετία του στην Arsenal και οι άλλες  32 στα δυόμισι χρόνια του στην Barca, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Για να κάνουμε και λίγη πλάκα, το γράφει και ο ίδιος στο προφίλ του στο twitter: central midfielder ρε παιδιά.

Ή λοιπόν ο σύλλογος αποφασίζει να επενδύσει πάνω του σπάζοντας την «αγία τριάδα» των Sergio-Xavi-Iniesta, αφήνοντας, για να μιλάμε ξεκάθαρα, τον 33χρονο Xavi σε δεύτερο ρόλο με όσα ρίσκα μπορεί να εμπεριέχει κάτι τέτοιο, ή αποδέχεται ότι το πείραμα Cesc απέτυχε και ο παίκτης πωλείται, όσο ακόμη οι ποδοσφαιρικές μετοχές του βρίσκονται ψηλά. -Δεν μπορώ να περάσω την καριέρα μου λέγοντας, ok υπάρχει ο Xavi και ο Iniesta, δεν θα τους φτάσω ποτέ. Θέλω να φτάσω στο επίπεδο τους και αυτό απαιτεί συνεχείς παρουσίες και συνέχεια, όπως συνέβη και μ εκείνους.- έλεγε πριν έναν μήνα στον Guardian ο Cesc. 

Αν η διοίκηση ή το τεχνικό επιτελείο περιμένουν και απαιτούν από εκείνον να κάνει την δουλειά ενός κανονικού επιθετικού, τότε μάλλον προσδοκούν το αδύνατο. Η ευχέρεια του στο σκοράρισμα είναι αξιοθαύμαστη για μέσο, αλλά ανεπαρκής για επιθετικό.

Επίσης ο κόσμος της ομάδας θα πρέπει να αποδεχτεί πως ο Cesc ακριβοπληρώθηκε για να επιστρέψει στην Βαρκελώνη επειδή σε αντίθεση με τον Pique, ήταν ήδη ένας φτασμένος σταρ και όχι ένας ελπιδοφόρος (αν και νεαρός) ποδοσφαιριστής. Το γεγονός ότι δεν παρακάλεσε για να επιστρέψει, περισσότερο από όχληση θα έπρεπε να προκαλεί θετικά συναισθήματα, καθώς αυτό αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη σεβασμού προς την ομάδα που τον καθιέρωσε, δηλαδή την Arsenal.

Αν πάλι ο Cesc θεωρεί ότι το όνειρο του (σύμφωνα με τα δικά του λόγια) να αποσυρθεί φορώντας την φανέλα της Barca, θα πραγματοποιηθεί περισσότερο μέσω της επικοινωνίας από τα social και χωρίς σκληρή δουλειά (που φημολογείται έντονα ότι δεν αγαπάει), τότε και εκείνος με την σειρά του κάνει μεγάλο λάθος. 

Σε αυτόν τον γάμο θα πρέπει να παρθούν κάποιες αποφάσεις. Σε μια μεταβατική περίοδο για την ομάδα, το τελευταίο που είναι απαραίτητο είναι οι μουρμούρες του κόσμου στις κερκίδες του Camp Nou. Ο λόγος περνάει στην διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο.