Μια μπουνιά στον Cruyff στο San Mames

Οι αναμετρήσεις της Barça με την Athletic στο Bilbao, είναι διαχρονικά ξεχωριστές. Η πρώτη συνάντηση των δύο ομάδων έλαβε χώρα σχεδόν πριν από έναν ολόκληρο αιώνα, πίσω τον Γενάρη του 1915 στο θρυλικό San Mames  που πέρασε πλέον στη λήθη του χρόνου, δίνοντας την θέση του στο Nuevo San Mames. Ο κόσμος στην Ελλάδα θεωρεί ότι οι σχέσεις των δύο συλλόγων είναι άψογες και είναι αλήθεια ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που τους χωρίζουν.

Οι εικόνες του Xavi και του Puyol να ανεμίζουν την senyera και την icourina μέσα στο San Mames, είναι ακόμη νωπές στη μνήμη, ωστόσο σε επίπεδο διοικήσεων τα πράγματα δεν είναι ακριβώς ιδεατά, κυρίως τα τελευταία χρόνια, ενώ και στα αμιγώς αγωνιστικά, αρκετοί παίκτες της Barça έχουν υποφέρει στο παρελθόν από την αντιμετώπιση των Βάσκων.

Kubala, Maradona και Shuster (τους δυο τελευταίους τους περιποιήθηκε ο Andoni Goicoetxea) είναι οι πιο γνωστές περιπτώσεις παικτών που βγήκαν νοκ άουτ σε αναμετρήσεις των δύο ομάδων και έλειψαν για καιρό από τα γήπεδα. Δεν είναι τυχαία η φράση του Shuster που το 1984 δήλωνε : «Θα ήταν πιο εύκολο να παίζουμε στην Κορέα παρά στο San Mames».

Το περιστατικό όμως που είναι μάλλον λιγότερα γνωστό και για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, είναι εκείνο στο οποίο πρωταγωνίστησαν ο Johan Cruyff και ο άνθρωπος που είναι σήμερα πρόεδρος της RFEF, δηλαδή της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ισπανίας, ο Angel Maria Villar.

Ο Villar υπήρξε στο παρελθόν ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της Athletic Bilbao, την φανέλα της οποίας φόρεσε για 11 χρόνια, κερδίζοντας 2 Copa del Rey και ένα πρωτάθλημα Ισπανίας το 1973. Την επόμενη χρονιά όμως η άφιξη του Johan Cruyff στην Βαρκελώνη, έμελλε να αλλάξει τις ισορροπίες.

Η προβληματική Barça που στην αφετηρία της περιόδου 1973-74 βρισκόταν στις χαμηλότερες θέσεις της βαθμολογίας μεταμορφώθηκε σε μια σπουδαία ομάδα, από την 28η Οκτωβρίου του 1974, την ημέρα που έκανε το ντεμπούτο του ο Cruyff. Από εκείνη την στιγμή οι Καταλανοί δεν κοίταξαν ποτέ ξανά πίσω, κερδίζοντας το πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια ανομβρίας και συντρίβοντας την Μαδρίτη με 0-5 στο Bernabeu.

Την ίδια περίοδο, στις 24 Μαρτίου 1974 η Barça επισκέφθηκε το San Mames, σε έναν αγώνα που καλυπτόταν μάλιστα και τηλεοπτικά. Ο Villar που συνήθως αγωνιζόταν στο κέντρο του γηπέδου, ανέλαβε από την αρχή του αγώνα το προσωπικό μαρκάρισμα του Cruyff. Ξεκίνησε λοιπόν μια άγρια μεταξύ τους κόντρα με εκατέρωθεν λεκτικές προκλήσεις.

Στο 36' και ενώ οι δυο ομάδες ετοιμαζόταν για την εκτέλεση ενός ελεύθερου χτυπήματος, ο Villar έριξε μια ξεγυρισμένη μπουνιά στον Ολλανδό, ξαπλώνοντας τον στο χόρτο.

Ο Βάσκος δεν περίμενε καν την ετυμηγορία του διαιτητή που λίγες στιγμές μετά, του έδειξε την κόκκινη κάρτα. Είχε ήδη πάρει τον δρόμο για τα αποδυτήρια, εν μέσω μάλιστα αποθέωσης από το κοινό που ζητωκραύγαζε στις εξέδρες του San Mames, σχεδόν ανακουφισμένο που ένα δικό τους παιδί έδωσε ένα μάθημα στον «υπερόπτη και προκλητικό ξένο» όπως συνήθως αποκαλούσε ο εκτός Βαρκελώνης Τύπος, τον Cruyff.

Χαρακτηριστικά ήταν άλλωστε και κάποια εξώφυλλα που ακολούθησαν του περιστατικού και τα οποία δεν δίστασαν να βγουν με τίτλους: «Επιτέλους κάποιοι Ισπανοί έχουν… cojones!»

Ο αέρας ανωτερότητας που μετέφερε ο Cruyff από την Ολλανδία και η μεταμόρφωση της Barça από σάκο του μποξ σε εν δυνάμει πρωταθλήτρια εκείνη την περίοδο, είναι φανερό ότι ενοχλούσε.  

Ο Villar τιμωρήθηκε από την ομοσπονδία της οποίας έμελλε να διατελέσει πρόεδρος χρόνια μετά, με 4 αγωνιστικές αποκλεισμό, ενώ του επιβλήθηκε και πρόστιμο 100.000 πεσετών από τον πρόεδρο της Athletic, Jose Antonio Eguintazo, που την επομένη του αγώνα τον φώναξε στο γραφείο του για να του ανακοινώσει προσωπικά την τιμωρία.

 «Με την αντίδραση σου, δυσφήμησες τον σύλλογο Angel, λυπάμαι. Ξέρω ότι το πρόστιμο είναι μεγάλο, αλλά αφού το καλοκαίρι παντρεύεσαι, θα φροντίσουμε να σου κάνουμε ένα καλό γαμήλιο δώρο!» Ο Villar αντέδρασε απαντώντας: «Μα, αν μου βάλετε τέτοιο πρόστιμο, είναι σαν να πληρώνω εγώ το δώρο που θέλετε να μου κάνετε.» 

Υπολογίζοντας ότι εκείνη την περίοδο αμειβόταν περίπου με 750.000 πεσέτες ετησίως, καταλαβαίνει κανείς ότι το πρόστιμο που είχε δεχθεί (σχεδόν το 1/7 του μισθού του) πράγματι δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο, αν και το κόστος φαντάζει μικρό, για μια μπουνιά στο πρόσωπο του μύθου, που ακούει στο όνομα Johan Cryuff.