Panolada μετά από πολλά χρόνια

Πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε άσπρα μαντήλια να ανεμίζουν στο Camp Nou. Ήταν Μάιος του 2008, στα τέλη της προπονητικής θητείας του Frank Rijkaard στην Βαρκελώνη, όταν το κοινό των Καταλανών αποφάσισε με την panolada (έτσι ονομάζεται) να στείλει μήνυμα απογοήτευσης και αγανάκτησης προς τον τότε πρόεδρο, Joan Laporta. Η κρίση στον σύλλογο ήταν προϊόν διετούς καθοδικής πορείας της ομάδας που είχε σηκώσει νωρίτερα το τρόπαιο του Champions League το 2006 στο Παρίσι και οδήγησε σε πρόταση μομφής κατά της διοίκησης το καλοκαίρι του 2008.

Η πρόταση μομφής του Oriol Giralt δεν οδήγησε στην απομάκρυνση του Laporta, παρότι συγκέντρωσε ένα πολύ υψηλό ποσοστό που άγγιξε το 60%. Προκάλεσε όμως ένα ντόμινο εξελίξεων, με την παραίτηση του μισού διοικητικού συμβουλίου και ριζοσπαστικές αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα. Όλοι γνωρίζουν τι επακολούθησε. Pep Guardiola, σπουδαίο ποδόσφαιρο και μια περίοδος κατά κοινή ομολογία η σπουδαιότερη στην ιστορία του συλλόγου. Οι χειρισμοί της διοίκησης Rosell (διαδέχθηκε εκείνη του Laporta) που αγνόησε το ρητό που λέει ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και δεν  φρόντισε να θωρακίσει τις κατακτήσεις εκείνης της ομάδας, αφήνοντας την να πορεύεται σχεδόν σε αυτόματο πιλότο, οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στις σκηνές που είδαμε να εξελίσσονται την Κυριακή του Πάσχα στην έδρα της Barca.

Ο Laporta είχε κατηγορηθεί το 2008 ότι πάτησε στο καταστατικό του συλλόγου και παρέμεινε στην προεδρία παρά το γεγονός ότι το σύνολο των μελών τάχθηκε υπέρ της αποχώρησης του. Ωστόσο η επιμονή του εκ των υστέρων τον δικαίωσε, σχεδόν πανηγυρικά. Ο διάδοχος του επέλεξε έναν διαφορετικό δρόμο, εκείνον της άτακτης φυγής. Ο Sandro Rosell κούνησε μαντήλι πριν έρθει η panolada, έχοντας προλάβει να παραιτηθεί από τα καθήκοντα του από τον περασμένο Γενάρη. Εκμεταλλεύτηκε και εκείνος όμως με τη σειρά του το καταστατικό, αφήνοντας το κουμάντο στον στενό του συνεργάτη, Josep Maria Bartomeu. Τον άνθρωπο δηλαδή που τον είχε ακολουθήσει στην έξοδο το 2005 και με τον οποίο επανήλθαν το 2010.

Ήδη από τον Αύγουστο του 2011 είχα τοποθετηθεί αρθρογραφικά, τονίζοντας ότι ο δρόμος που έδειχνε να ακολουθεί η τότε φρέσκια διοίκηση, δεν αποκλείεται να βγάλει ξανά τα μαντήλια από τις τσέπες των καταλανών. Δυόμισι χρόνια μετά, το πρώην golden boy της Nike στην Βραζιλία πήδηξε από το καράβι για να προστατέψει καθαρά και μόνο τον εαυτό του και καθόλου την υπόληψη του συλλόγου, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε όταν ανακοίνωσε την απόφαση του, πριν από λίγους μήνες.

Συμπέρασμα: Αυτό που κατάφερε ο Rosell ρίχνοντας το βάρος στην σύναψη σκιωδών χορηγικών συμφωνιών και σε κυνήγι του προκατόχου του, ήταν να στραγγιστεί και η τελευταία ικμάδα ενέργειας και σπιρτάδας μιας σπουδαίας γενιάς ποδοσφαιριστών, μιας μεγάλης ομάδας-παρέας, η οποία παραδόθηκε έπειτα βορά στις διαθέσεις του πολλές φορές σκληρού έως αδυσώπητου, αλλά πάντα με αισθητήριο, κοινού. Το να αποδοκιμάζεται αυτή η Barca που πρόσφερε κυριολεκτικά τα πάντα σε αγωνιστικό επίπεδο, είναι ομολογουμένως πολύ σκληρό. Ακόμη και πέρυσι, όταν η αγωνιστική της πτώση ήταν πλέον εμφανής και σ' εκείνους που δεν παρακολουθούν στενά, κατέκτησε το πρωτάθλημα συγκεντρώνοντας 100 βαθμούς.

Οι υπερβάσεις συνεχίστηκαν και φέτος με τον σύλλογο να βρίσκεται εντός και των τριών μεγάλων στόχων, μέχρι και τα μέσα Απρίλη. Οι αδυναμίες όμως δεν μπορούν να μακιγιάρονται διαρκώς. Τρεις σερί ήττες, η Barcelona είχε να κάνει από την περίοδο 2002-03. Το επανέλαβε στην κρισιμότερη εβδομάδα της φετινής περιόδου. Μέσα σε λίγες ημέρες η ομάδα του Martino απώλεσε τους 2 από τους 3 τίτλους που διεκδικούσε, μένοντας εκτός Champions League από την Atletico, χάνοντας το Copa del Rey από την Ρεάλ και αφήνοντας στην πόλη της Γρανάδα το μαθηματικό της πλεονέκτημα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πλέον μόνο αν οι δυο ομάδες της Μαδρίτης στραβοπατήσουν στις εναπομείναντες 4 αγωνιστικές, μπορούν οι Καταλανοί να ελπίζουν. Δύσκολοι καιροί για θαύματα.

Την Κυριακή το βράδυ υποδέχθηκε την εξαιρετική Athletic Bilbao του Valverde. Παρά το βαρύ κλίμα, τις πολλές απουσίες και την δεδομένη απογοήτευση, η Barcelona προχθές ήταν πραγματικά καλή. Σε ένα ανοιχτό παιχνίδι οι Βάσκοι πήραν το προβάδισμα κόντρα στην ροή του αγώνα και κάπου εκεί εμφανίστηκαν τα πρώτα λευκά μαντήλια, που μπορεί να είναι προτιμότερα από βλακώδεις προπηλακισμούς και ρίψη αντικειμένων (που συνηθίζουμε να βλέπουμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις στην Ελλάδα) αλλά εμφανίστηκαν σε λάθος χρονικό σημείο, αδικώντας την προσπάθεια της ομάδας. Η Barca με Pedro και Alexis στην ενδεκάδα, ήταν πιεστική, ορεξάτη και δημιούργησε πολλές και καλές ευκαιρίες, έπεσε όμως πάνω στον σπουδαίο Gorka Iraizoz, κατά την ταπεινά άποψη του υπογράφοντα, έναν από τους πιο σταθερούς και καλούς τερματοφύλακες της Primera, εδώ και χρόνια.

Η remontada δηλαδή η ανατροπή, ήρθε τελικά με τα γκολ των Pedro και Messi, προσφέροντας μια ανάσα σε ποδοσφαιριστές και προπονητικό επιτελείο. Οι αποδοκιμασίες την ώρα που ο Cesc πέρασε στον αγωνιστικό χώρο, καταγράφονται και αυτές στα αρνητικά της βραδιάς. Είναι μάλλον αφελές να πιστεύει κανείς ότι τα προβλήματα αρχίζουν και τελειώνουν στον καταλανό μέσο, ωστόσο οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι είδος εν αφθονία στο ποδόσφαιρο και ο Cesc που έχει επιλέξει να μιλάει αρκετά και να εκτίθεται στα social ακόμη περισσότερο, βοηθάει άθελα του στην καλλιέργεια αυτού του, σε βαθμό υπερβολής, αρνητικού κλίματος εναντίον του.

Αναρωτήθηκαν άραγε αυτοί που αποδοκίμασαν, πόσο καλύτερη παρουσιάστηκε φέτος η Barca όταν είχε τους Pedro και Alexis στην αρχική της σύνθεση, δυο παίκτες δηλαδή που σήκωσαν με μεγάλη επιτυχία το βάρος, στο διάστημα που απουσίαζε ο Messi και οι οποίοι με την επιστροφή του αργεντινού και την καθιέρωση του Neymar στο βασικό σχήμα, όχι απλά δεν παίζουν μαζί, αλλά σχεδόν δεν αγωνίζονται?

Είναι πολλά τα ζητήματα που εκκρεμούν στον  σύλλογο και δυστυχώς εξαιτίας της καιροσκοπικής αντιμετώπισης που έτυχε ο πυλώνας του, δηλαδή το τμήμα ποδοσφαίρου από την διοίκηση Rosell, είναι πλέον και δύσκολο να επιλυθούν χωρίς να συγκεντρώσουν τα βλέμματα και τις κριτικές, φίλων και εχθρών. Η οριστική απόφαση της FIFA είναι το εφαλτήριο που θα προκαλέσει τις όποιες εξελίξεις, τουλάχιστον σε αγωνιστικό επίπεδο.

Γιατί στο κομμάτι της διοίκησης, ο Bartomeu που μίλησε το Μεγάλο Σάββατο στο esport3, απέκλεισε την περίπτωση προώρων εκλογών το προσεχές καλοκαίρι και διαμήνυσε ότι τον σχεδιασμό της ομάδας για την αγωνιστική περίοδο 2014-15, θα τον αναλάβει εκ νέου ο Andoni Zubizarreta. Τόνισε επίσης ότι στο ποδοσφαιρικό τμήμα θα γίνουν σημαντικές αλλαγές με άξονα πάντα τον Messi, χωρίς όμως ριζικό ανασχεδιασμό.

Η διοίκηση του μπορεί να μην παραβιάζει το καταστατικό, αλλά ένας πρόεδρος που δεν εκλέχθηκε ποτέ και έχει εμπλακεί σε ζητήματα που πλήγωσαν την ψυχοσύνθεση του κόσμου (περίπτωση Abidal), είναι σφόδρα αμφίβολο το κατά πόσον θα μπορέσει να διαχειριστεί τα πολύ σοβαρά ζητήματα που έχουν προκύψει, όπως εκείνο της ανακατασκευής του γηπέδου. Σε έναν δημοκρατικό σύλλογο όπως το FC Barcelona, ουδείς μπορεί να μιλάει εκ του ασφαλούς. Η πιθανότητα να βρεθεί o Bartomeu, αντιμέτωπος με μια πρόταση μομφής στην καλύτερη περίπτωση ή ακόμη και με τις δικαστικές αρχές (πολλά ακούγονται για εμπλοκή του σε διάφορα ζητήματα που απασχολούν ήδη την δικαιοσύνη και αφορούν μέχρι στιγμής μόνο τον Rosell) δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.

Η ομάδα είναι υποχρεωμένη να ολοκληρώσει τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις, αντιμετωπίζοντας για τις επόμενες 4 εβδομάδες εκτός των άλλων και την φωναχτή πλέον δυσαρέσκεια του κόσμου, την ώρα που ο πρόεδρος που έλαβε το υψηλότερο ποσοστό ψήφων στην ιστορία του συλλόγου, απολαμβάνει τις διακοπές του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η αίσθηση ότι έφτασε οριστικά το πλήρωμα του χρόνου για πρόσωπα και καταστάσεις στη Βαρκελώνη, είναι πλέον γενικευμένη. Αυτό το καλοκαίρι, δεν μπορεί, παρά να είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα.     

Υ.Γ. Η εμφάνιση του Mascherano προχθές ήταν σπουδαία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος δείχνει τόση αγάπη στο πρόσωπο του αργεντινού, αναγνωρίζοντας την υπέρ προσπάθεια που πάντα καταβάλει, αγωνιζόμενος σε μια θέση που δεδομένα δεν νιώθει άνετα και μένοντας μακριά από βαρύγδουπες δηλώσεις και έκθεση στα ΜΜΕ.