Luis Suárez Τα κακά παιδιά πάνε παντού

Υπάρχει μια φράση που λέει ότι τα καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο, αλλά τα κακά παιδιά πάνε παντού. Ο σημερινός μας πρωταγωνιστής έχει δαγκώσει (κυριολεκτικά) δυο φορές αντιπάλους του στην διάρκεια της καριέρας του, έχει σηκώσει πολλές φορές το μεσαίο δάκτυλο σε οπαδούς αντιπάλων ομάδων, έχει κουτουλήσει διαιτητές και έχει κατηγορηθεί σε βαθμό υπερβολής για μια σειρά από πράγματα, πολλά από τα οποία πιθανότατα δεν συνέβησαν ποτέ. Είναι ένας παρεξηγημένος ήρωας και επίσης ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Ο λόγος για τον Luis Suárez.

Η ζωή του Suárez στο ξεκίνημα της, είναι μια μάλλον τυπική ιστορία ενός παιδιού που γεννιέται σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γεννημένος στην Ουρουγουάη, το μεσαίο αγόρι από τα επτά συνολικά παιδιά της φτωχής οικογένειας  Suárez, κατάλαβε από νωρίς ότι η μόνη διέξοδος από τις κακοτοπιές των συνοικιών του Salto, της γενέτειρας του στα βορειοδυτικά της Ουρουγουάης, ήταν να γίνει επιτυχημένος ποδοσφαιριστής. Ένα όνειρο που μοιράζονται χιλιάδες παιδιά, αλλά πολύ λίγα έχουν το ταλέντο και την τύχη μαζί, ώστε να το κάνουν πραγματικότητα.

Μετακόμισε σε ηλικία 11 χρόνων στο Montevideo για να ενταχθεί στην ακαδημία της Nacional και έπαιξε τον πρώτο του επαγγελματικό αγώνα τον Μάιο του 2005. Νωρίτερα, στα εννιά του χρόνια οι γονείς του χώρισαν, αλλά ο πατέρας του Rodolfo ήταν πάντα στο πλευρό του. Με την Nacional κατέκτησε το πρωτάθλημα την περίοδο 2005-06 και το άλμα στην Ευρώπη ήρθε πολύ γρήγορα, το καλοκαίρι του 2006 για λογαριασμό της ολλανδικής Groningen που τον απέκτησε έναντι του ποσού των 800.000€. Προσαρμόστηκε γρήγορα στο ολλανδικό πρωτάθλημα και οι εμφανίσεις του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Ajax που τον απέκτησε το 2007, μετά από μια επεισοδιακή διαδικασία.

Το ταλέντο του έλαμψε γρήγορα, καθώς στην πρώτη του χρονιά με την φανέλα του Αίαντα, συνέθεσε ένα αποτελεσματικό δίδυμο με τον νεαρό τότε, Klaas Jan Huntelaar. Έχοντας για προπονητή αρχικά τον Marco van Basten, ο Luis διδάχθηκε, όπως ο ίδιος έχει παραδεχθεί, τα μυστικά της θέσης του επιθετικού, από έναν από τους καλύτερους που ανέδειξε ποτέ το άθλημα.

"Ο Luis είναι απρόβλεπτος, ένας παίκτης που δύσκολα μπορείς να επηρεάσεις, αλλά αυτό τον κάνει ξεχωριστό." Marco Van Basten

"Ήμουν πολύ ατομιστής όταν πήγα στην Ολλανδία. Εδώ έμαθα την αξία του να είσαι κομμάτι μιας ομάδας. Ο Van Basten μου έμαθε πολλά για την θέση του επιθετικού. Πως να σουτάρω, πως λειτουργούσαν τα πράγματα για εκείνον, όταν αγωνιζόταν. Τις κινήσεις του, τις τακτικές του." Luis Suárez

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά, αφού κατάφερε μέσα στα 3,5 χρόνια της παραμονής του στο Amsterdam να πετύχει περισσότερα από 100 γκολ (το εκατοστό του μάλιστα ήρθε απέναντι στον ΠΑΟΚ) κάτι που είχαν καταφέρει στο παρελθόν μόνο ελάχιστοι παίκτες θρύλοι, όπως οι Cruyff, van Basten και Bergkamp. Το οξύμωρο είναι ότι εκτός ενός κυπέλλου Ολλανδίας, το μοναδικό πρωτάθλημα που κέρδισε με τον Ajax, εκείνο της σεζόν 2010-11, δεν κατάφερε να το πανηγυρίσει, αφού είχε στο μεταξύ μετακομίσει από τον Γενάρη του 2011 στην Liverpool. Άφησε όμως μια παρακαταθήκη των 111 γκολ και 56 ασίστ σε 159 εμφανίσεις!

"Οι φίλαθλοι μας ήταν ενθουσιασμένοι μαζί του. Θα τον θυμόμαστε για τα πολλά του γκολ και την ηγετική του φυσιογνωμία στα αποδυτήρια. Ήταν ηγέτης και αυτό τον έκανε να ξεχωρίσει." Rik van den Boog (τεχνικός διευθυντής Ajax)

Ο Suárez ήταν ήδη γνωστός στον ποδοσφαιρικό κόσμο, όχι μόνο για τις ικανότητες του αλλά και για μερικά περιστατικά στα οποία υπήρξε αρνητικός πρωταγωνιστής. Τον Νοέμβριο του 2010 σε αγώνα του Ajax με την PSV δάγκωσε στον ώμο τον Otman Bakal της PSV, με την ολλανδική De Telegraaf να τον χαρακτηρίζει ως "ο κανίβαλος του Ajax". Ένα video που ο ίδιος ανέβασε αργότερα στο youtube, ζητώντας συγγνώμη, δεν ήταν αρκετό ώστε να αποτρέψει την ολλανδική ομοσπονδία  από το να τον τιμωρήσει με αποκλεισμό 7 αγωνιστικών.

Νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2010 στο mundial της Νοτίου Αφρικής, όλος ο κόσμος απόλαυσε την Ουρουγουάη του Forlan,του Cavani αλλά και του Suárez να φτάνει στα ημιτελικά του θεσμού. Στα προημιτελικά εναντίον της Γκάνας, ο ήρωας μας δεν δίστασε να αποκρούσει την μπάλα με τα δύο χέρια πάνω στην γραμμή, αποτρέποντας έτσι σίγουρο γκολ του Asamoah Gyan. O αγώνας πήγε στην διαδικασία των πέναλτι, η Ουρουγουάη προκρίθηκε και ο Suárez έγινε το επίκεντρο για ακόμη μια φορά.

Κάποιοι μίλησαν για απαράδεκτη ενέργεια του, άλλοι όμως του έβγαλαν το καπέλο, καθώς θεώρησαν ότι θυσιάστηκε για το καλό της ομάδας του, αδιαφορώντας για το γεγονός, ότι αν η ομάδα του προκρινόταν, θα έχανε την δυνατότητα να αγωνιστεί σε έναν ημιτελικό παγκοσμίου κυπέλλου.

"Μερικές φορές στην προπόνηση, παίζω τερματοφύλακας οπότε άξιζε τον κόπο. Δεν είχα άλλη επιλογή και αν χρειαζόταν θα το έκανα ξανά! Το αληθινό "χέρι του θεού" δεν ήταν του Maradona, αλλά το δικό μου"  Luis Suárez (2010)

"Αν ρωτήσετε 1000 ποδοσφαιριστές πως θα αντιδρούσαν στην ίδια φάση, θα σας έλεγαν πως θα έκαναν το ίδιο. Ενήργησα ενστικτωδώς." Luis Suárez (2011)

"Έκανε παράβαση, ο αντίπαλος κέρδισε πέναλτι και ο ίδιος αποβλήθηκε. Που βλέπετε την κλεψιά?" Oscar Tabarez (προπονητής Ουρουγουάης)

"Είναι κρίμα που χάσαμε τον Luis. Δεν σκόραρε, αλλά έσωσε σίγουρο γκολ και μας χάρισε την πρόκριση." Diego Forlan

Η μετακόμιση στην Liverpool και σε ένα πρωτάθλημα όπου οι Λατίνοι ποδοσφαιριστές αντιμετωπιζόταν παραδοσιακά με δυσπιστία, άνοιξε έναν νέο κύκλο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων. Μετά από ένα ένδοξο καλοκαίρι, όπου κέρδισε με την εθνική του ομάδα το Copa America πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις, τα τέλη του 2011 επιφύλασσαν την πρώτη μεγάλη δοκιμασία του στην Αγγλία.

Μετά από μια λεκτική αντιπαράθεση με τον Patrice Evra σε αγώνα εναντίον της United, ο Luis τιμωρήθηκε με αποκλεισμό 8 αγωνιστικών. Κατηγορήθηκε για ρατσισμό, κάτι που όμως ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά. Στο πλευρό του τάχθηκαν πρώην συμπαίκτες του από τον Ajax, ενώ ακόμη και η γιαγιά του από την Ουρουγουάη έκανε δηλώσεις για το ζήτημα! Και σαν να μην έφτανε αυτό, μια χειρονομία του σε αγώνα εναντίον της Fulham τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, προκάλεσε μια ακόμη τιμωρία του.

H καριέρα του στην Premier League έμοιαζε με δύσκολο γρίφο, πριν καλά καλά αρχίσει, ωστόσο η Liverpool που τον στήριξε στο σύνολο των περιπετειών του, διαβλέποντας και το τεράστιο ταλέντο του, δεν δίστασε να ανανεώσει το συμβόλαιο του το καλοκαίρι του 2012 με τον προπονητή της ομάδας, Brendan Rodgers να δηλώνει τότε ενθουσιασμένος και ευτυχής, χαρακτηρίζοντας τον Suárez παίκτη παγκόσμιας κλάσης. Και πράγματι η σεζόν 2012-13 που τον βρήκε να πετυχαίνει 23 γκολ και να μοιράζει 11 ασίστ στο πρωτάθλημα, δικαίωνε απόλυτα τις προσδοκίες.

Φυσικά δεν έλειψαν πάλι τα προβλήματα καθώς τον Απρίλιο του 2013 ο Suárez ξαναχτύπησε ή καλύτερα.. ξαναδάγκωσε! Αυτή την φορά, το γεύμα ήταν ο Ivanovic της Chelsea και αποδείχθηκε πανάκριβο, αφού του κόστισε απουσία σχεδόν 5 μηνών συμπεριλαμβανομένης και της καλοκαιρινής διακοπής (επανήλθε στα τέλη Σεπτέμβρη του 2013). Οι εκπληκτικές του εμφανίσεις όμως την αγωνιστική περίοδο 2012-13 είχαν προκαλέσει ήδη το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων και σε συνδυασμό με τα συνεχή προβλήματα που αντιμετώπιζε στην Αγγλία, τον έφεραν ένα βήμα από το τέλος της καριέρας του στο Anfield.

Ωστόσο η άρνηση της διοίκησης να τον παραχωρήσει, ίσως μείνει στην θρυλική ιστορία αυτού του club, ως μια από τις σημαντικότερες που πήρε  ποτέ. Ο Suárez ζήτησε συγγνώμη από συμπαίκτες και κόσμο για τις καλοκαιρινές δηλώσεις του (είχε ζητήσει να φύγει) επέστρεψε στην αγωνιστική δράση στις 22 Σεπτεμβρίου του 2013, ανανέωσε εκ νέου το συμβόλαιο του τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και έχει οδηγήσει την Liverpool σε μια απίστευτα παραγωγική χρονιά.

Οι κόκκινοι έχουν σημειώσει ήδη 86 γκολ (όσα και η Barcelona στην Ισπανία) με τα επιτεύγματα του ουρουγουανού στο διάστημα αυτό,  να αφήνουν τον ουδέτερο παρατηρητή με το στόμα ανοικτό. Ο αθεόφοβος έχει πετύχει 29 γκολ και έχει σερβίρει άλλα 11, χωρίς μάλιστα να έχει εκτελέσει ούτε ένα πέναλτι, έχοντας αγωνιστεί και έναν μήνα λιγότερο σε σχέση με συμπαίκτες και αντιπάλους! Η ομάδα του Rodgers βρίσκεται στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος, 7 μόλις αγωνιστικές πριν το φινάλε και η πιθανότητα να στεφθεί πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια, δεν είναι πια όνειρο απατηλό. Και ο κυριότερος λόγος γι' αυτό, έχει όνομα και επώνυμο.

Συνδυάζοντας την εξαιρετική δεινότητα στο σκοράρισμα, με εξίσου σπουδαία ικανότητα στην εκμετάλλευση των συμπαικτών του και έχοντας καθοριστική συμβολή στο παιχνίδι της ομάδας του, ο Suárez δεν είναι απλά ένας σπουδαίος επιθετικός. Είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης αυτή την στιγμή στον κόσμο, ενώ βρίσκεται ένα βήμα  από το να γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον κόσμο.

Όχι κι άσχημα για ένα παιδί από την Ουρουγουάη, που μπορεί να μην κερδίσει χρυσή μπάλα ποτέ, μπορεί να έχει κατηγορηθεί άλλες φορές δικαίως και άλλες αδίκως για πολλά, αλλά παραμένει το σημαντικότερο παράδειγμα του γνωμικού που λέει ότι, μπορεί τα καλά παιδιά να πηγαίνουν στον παράδεισο, αλλά κάποιες φορές τουλάχιστον, τα κακά παιδιά πηγαίνουν παντού.