Laporta, Font ή Freixa λοιπόν; Αυτή είναι η ερώτηση που
κυριαρχεί στις συζητήσεις των φίλων της
Είναι μια νέα πρόταση, εμπεριστατωμένη, μια υποψηφιότητα με εκπληκτική δομή και δυνατά ονόματα που συνδέονται με λαμπρές ημέρες της Barcelona. Ξεχωρίζουν οι Xavi Hernandez και Joan Vila χωρίς να είναι οι μοναδικοί.
Ο Font έχει όραμα για την ομάδα, φρέσκιες ιδέες και δουλεύει σχεδόν 7 χρόνια για αυτή τη στιγμή. Κανείς δε μπορεί να του το στερήσει αυτό. Πιθανή εκλογή του θα βοηθήσει την ομάδα να αλλάξει σελίδα. Στερείται εμπειρίας αλλά η εμπειρία αποκτάται με τον καιρό. Δεν αποτελεί απαραίτητα μειονέκτημα λοιπόν η έλλειψη της.
Η υποψηφιότητα του Toni Freixa, ενός ανθρώπου που συνδέθηκε με τις δυο τελευταίες διοικήσεις, τόσο εκείνης του Rosell όσο και του Bartomeu, είναι η μοναδική εκ των τριών που μπορεί υπό προϋποθέσεις να απειλήσει το μέλλον του συλλόγου. Γιατί ωραία μας τα παρουσιάζει ο Freixa προεκλογικά, καλές και οι ιδέες που προτείνει, αλλά τα πεπραγμένα του άλλα δείχνουν.
Παραμένει διχαστικός και στερείται κατά την προσωπική μου εκτίμηση του κύρους που απαιτεί η θέση. Λειτουργεί επίσης ωσάν να προέκυψε από παρθενογένεση. Λες και δεν ήταν κομμάτι των διοικήσεων που διέλυσαν την ομάδα εδώ και μια δεκαετία.
Τον Joan Laporta τον ξέρουμε. Με τα θετικά και τα αρνητικά του κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη του για τον σύλλογο. Ούτε την προσφορά του. Το 2015 σύρθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στις εκλογές αλλά τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Αυτή τη φορά βλέπουμε έναν Laporta πιο ώριμο, που εστιάζει στις ενέργειες που απαιτούνται ώστε ο σύλλογος να επανέλθει στον δρόμο των επιτυχιών και έχει θάψει προς το παρόν τουλάχιστον το τσεκούρι του πολέμου με τον Bartomeu και τον Rosell με τους οποίους -ας μη γελιόμαστε- τους χωρίζει άβυσσος.
Η Barcelona ίσως περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη από ένα ισχυρό σοκ για να αποκτήσει ξανά σφυγμό. Δύσκολες αποφάσεις πρέπει να παρθούν, που δεδομένα θα προκαλέσουν αντιδράσεις.
Και από τους τρεις υποψηφίους εκείνος που δεδομένα μπορεί «να το πάρει πάνω του», εκείνος που δε θα κρυφτεί ποτέ πίσω από απλούς υπαλλήλους του συλλόγου για να δικαιολογήσει κινήσεις που ίσως προκαλέσουν το κοινό αίσθημα, είναι και με αποδείξεις ο Laporta.
Έχει την προσωπικότητα, το εκτόπισμα, το στομάχι και τη δυναμική που απαιτείται από τον άνθρωπο που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της Barcelona.
Το έχει κάνει στο παρελθόν με την πρόσληψη του Guardiola κόντρα σε κάθε λογική. Τώρα η ανάθεση της ομάδας σε ένα «παιδί» από τα σπλάχνα χωρίς προπονητική εμπειρία μοιάζει φυσιολογική (βλέπε Xavi) το 2008 όμως δεν ήταν. Το τόλμησε, τον στήριξε -όπως είχε στηρίξει και τον Txiki Begiristain που ήταν ο μόνος τεχνικός διευθυντής της ομάδας σε όλα τα χρόνια της προεδρίας του παρόλα τα λάθη του- και όλοι είδαμε τα αποτελέσματα.
Το έκανε και κόντρα στους Boixos Nois που είχαν κάνει μπάχαλο το Camp Nou και με τους οποίους άνοιξε πόλεμο. Ποιος πρόεδρος τα βάζει με τους φανατικούς της ομάδας του; Όλοι τους θέλουν στο πλευρό τους και τους παραχωρούν προνόμια.
Ο Laporta δεν το έκανε. Τους κυνήγησε και τους έδιωξε από το γήπεδο με προσωπικό κόστος. Κράτησε την υπόσχεση του και οι Boixos δεν το ξέχασαν. Δέχθηκε ακόμη και προσωπική επίθεση κατά της ζωής του στο Μόναχο το 2008 από μέλη του συνδέσμου. Αλλά δεν υπαναχώρησε ποτέ.
Πολέμησε επίσης το μιντιακό καθεστώς της Μαδρίτης κάθε φορά που στόχευε σε πρόσωπα που υπηρετούσαν το σύλλογο. Δεν άφηνε καμία υπόνοια λάσπης να πέσει κάτω. Φυσικά το πλήρωσε και αυτό. Επί χρόνια ο Τύπος τον είχε στα πρωτοσέλιδα για την υποτιθέμενη υπόθεση κακοδιαχείρισης του στα οικονομικά του συλλόγου και όταν τελικά αθωώθηκε από τη δικαιοσύνη, η είδηση πέρασε με το ζόρι στα μονόστηλα.
Η τωρινή υποψηφιότητα του, παρά το ότι ο ίδιος κρατά χαμηλούς τόνους, δέχεται συνεχώς χτυπήματα. Χτυπήματα από παντού. Μέσα από το σύλλογο, από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, σχεδόν από όλους.
Και η απλή ερώτηση που προκύπτει, είναι γιατί; Γιατί τέτοιο κυνήγι; Γιατί για παράδειγμα τέτοια εμμονή των ΜΜΕ να συνδέουν την περίπτωση του Eric Garcia με την άρνηση του Laporta να συναινέσει σε μια μεταγραφή που το καλοκαίρι μπορεί να πραγματοποιηθεί με μηδενικό κόστος;
Γιατί ο Carles Tusquets (ο προσωρινός πρόεδρος) στέλνει δημόσιες επιστολές στον Laporta κατηγορώντας τον πως σκέφτεται τον εαυτό του και όχι το καλό της Barcelona; Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο, αφού ο ίδιος δεν το αιτιολόγησε στην επιστολή του.
Γιατί εμφανίστηκαν μόλις σήμερα (στο εξώφυλλο μάλιστα) της πολιτικής εφημερίδας El Mundo λεπτομέρειες του τελευταίου συμβολαίου του Messi με την ομάδα, που υπογράφηκε το 2017; Ποιόν εξυπηρετεί ένα τέτοιο ποταπό δημοσίευμα; Σίγουρα όχι τον σύλλογο και τον Messi.
Στην υπογραφή εκείνου του συμβολαίου ήταν παρόντες από πλευράς συλλόγου ο πρόεδρος Bartomeu και ο CEO της ομάδας Oscar Grau που είναι τώρα μέλος της προσωρινής διοίκησης. Από πλευράς Messi o πατέρας του, Jorge και ο δικηγόρος της οικογένειας.
Ποιος λοιπόν έδωσε τις λεπτομέρειες στην El Mundo; Η πλευρά του παίκτη; Φυσικά και όχι.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Στη διοίκηση υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που λειτουργούν υστερόβουλα και οι οποίοι γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα θα βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης για τα ανομήματα τους. Δεν είναι λίγοι και δεν είναι και εύκολα ανιχνεύσιμοι.
Όλοι αυτοί, οι οποίοι υποκινούνται από κύκλους των Rosell και Bartomeu τρομοκρατούνται στην ιδέα εκλογής του Laporta. Γιατί ξέρουν πως θα τους κυνηγήσει. Ξέρουν πως δεν θα είναι ήπιος όπως είναι ο Font. Και δεν θα το κάνει για λόγους εκδίκησης αλλά για το καλό της ομάδας.
Ο Laporta πρέπει να είναι ο επόμενος πρόεδρος της Barcelona, γιατί κουβαλάει πάνω του τις ουλές του πολέμου που άνοιξε ο ίδιος πριν δυο δεκαετίες με την καθεστηκυία τάξη του ισπανικού ποδοσφαίρου και ξέρει πώς να προστατέψει τον σύλλογο μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Ξέρει επίσης πώς να διαφυλάξει την ταυτότητα του.
Ήδη έχει αναφέρει πως το πρώτο πράγμα που θα κάνει αν εκλεγεί, θα είναι να μιλήσει με τους εργαζόμενους, τους απλούς υπαλλήλους. Και πως το 3% που είναι το ποσοστό που επιβαρύνει τον ετήσιο προϋπολογισμό του συλλόγου από τις απολαβές τους, δεν πρόκειται να το πειράξει.
Η υποψηφιότητα του Victor Font παραμένει μια εξαιρετική λύση που μόνο καλό θα κάνει στον σύλλογο. Αλλά η επιλογή του υπογράφοντος για την επόμενη ημέρα είναι ο Joan Laporta. Να μπει, να τα σαρώσει όλα και να επαναφέρει την κανονικότητα. Να πάρουμε πίσω τη Barcelona που αγαπήσαμε. Και ποιος ξέρει, ίσως να στρώσει τον δρόμο μελλοντικά για τον Font, ο οποίος είναι σε ηλικία που μπορεί να περιμένει για τη δική του ευκαιρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου