Pep Guardiola. Ο Γολγοθάς Ξεκινάει

Η αγωνιστική χρονιά 2011-12 είναι προ των πυλών και στην Βαρκελώνη ξέρουν καλά, ότι ο δρόμος  προς την κορυφή, μόνο με ροδοπέταλα δεν θα είναι στρωμένος. Η διατήρηση των πρωτείων σε Ισπανία και Ευρώπη δεν θα είναι  εύκολη υπόθεση και αυτό ο πολυνίκης πλέον στρατηγός – προπονητής της ομάδας ( Pep Guardiola) το γνωρίζει πολύ καλά.

Οι πρώτες εχθροπραξίες άλλωστε, με αφορμή τον διπλό τελικό του ισπανικού Super Copa απέναντι στην Μαδρίτη του Mourinho (ο οποίος φαίνεται ότι κοιμάται με τη φωτογραφία του Pep κάτω από το μαξιλάρι του) έδωσαν μια πρόγευση σε παίκτες και οπαδούς, για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Κανείς δεν πρόκειται να χαριστεί στην Barça. Όλοι θέλουν να αποδεικνύουν την αξία τους όταν αντιμετωπίζουν τον καλύτερο και οι Καταλανοί είναι σίγουρα η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Και όπως συμβαίνει συνήθως με τους  καλύτερους, εκτός από τον σεβασμό, την εκτίμηση και τον θαυμασμό έχουν να αντιμετωπίσουν και την ανταγωνιστικότητα ή οποία, εκτός από ευγενή άμιλλα, περιλαμβάνει και την ζήλια, τον φθόνο ίσως,  όλων όσων θέλουν να γίνουν Καίσαρες στη θέση του Καίσαρα. Και οι δελφίνοι του θρόνου, είναι πολλοί.

Για την Barça όμως του Guardiola και αυτό είναι το ευτύχημα, ο σημαντικότερος αντίπαλος, είναι ο ίδιος ο εαυτός της. Η ομάδα έχει αποδείξει ότι κάθε χρόνο προσθέτει και νέες παραμέτρους  στον τρόπο που αγωνίζεται και βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία εξέλιξης του δικού της τρόπου παιχνιδιού, αδιαφορώντας για την, έως τώρα, αφοπλιστική αγωνιστική της κυριαρχία, έναντι των κυρίων αντιπάλων της. Το γεγονός αυτό αποτελεί κυρίαρχο συστατικό της επιτυχίας της, χωρίς βέβαια να λείπει ο σεβασμός στους αντιπάλους (δεδομένος με τον Pep στην άκρη του πάγκου). Στην αφετηρία της φετινής χρονιάς, τα δεδομένα και τα ερωτήματα για τους Καταλανούς, είναι λίγο-πολύ, τα ίδια με πέρυσι.

Δεδομένα λοιπόν, η Barça θα παίξει και φέτος ελκυστικό ποδόσφαιρο, θα έχει στη διάθεση της τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο (Messi), θα αντιμετωπίσει μαζικές και πολλές φορές σκληρές (στο όριο του αντιαθλητικού) άμυνες και σίγουρα και κάποιους τραυματισμούς ποδοσφαιριστών, ενώ θα έχει στη διάθεση της ένα αρκετά σφιχτό, αποτελούμενο από 21 ποδοσφαιριστές, ρόστερ.

Κάπου εδώ αρχίζουν να εγείρονται τα πρώτα ερωτήματα. Ας δούμε όμως πως έχει η κατάσταση, λίγο πιο αναλυτικά. 

Με την πώληση του Milito στην Independiente, η ομάδα έμεινε ουσιαστικά με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Τον Pique, τον εξελίξιμο αλλά άπειρο Fontas, στον οποίο πάντως ο Pep  πιστεύει πολύ και φυσικά τον εμβληματικό αρχηγό, τον Carles Puyol, που τους τελευταίους 6 μήνες ταλαιπωρείται από σοβαρό τραυματισμό. Υπάρχει βέβαια ο Mascherano και ο Abidal που μπορούν να καλύψουν αποδεδειγμένα με επιτυχία την θέση, χωρίς όμως να είναι η φυσική τους. 

Στο αριστερό άκρο της άμυνας, υπάρχει υπεροπλία (Abidal - Adriano - Maxwell) δεξιά όμως ο Dani Alves για άλλη μια χρονιά θα νοιώσει την μοναξιά του σχοινοβάτη, αφού άλλος δεξιός οπισθοφύλακας δεν υπάρχει. 

Κάτω από τα δοκάρια, ο Victor Valdes, βρίσκεται πιθανώς στο αποκορύφωμα της καριέρας του, περισσότερο ώριμος και ψύχραιμος από ποτέ, με τον τρελο-Pinto, να παίζει ιδανικά τον ρόλο του δεύτερου τερματοφύλακα

Στο κέντρο, εκεί όπου βρίσκεται η δύναμη πυρός των blaugrana, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, καθώς στο ήδη πανίσχυρο οπλοστάσιο των Xavi, Iniesta, Busquets, Keita και  Mascherano) προστέθηκε εδώ και λίγες ημέρες, το ..απωθημένο  των Καταλανών, ο Cesc Fabregas, ο οποίος μετά από 8 χρόνια στην Arsenal, επέστρεψε στις ρίζες του, ώριμος πια και έτοιμος να πάρει και αυτός τη θέση του στην ιστορία της ομάδας που τον γέννησε ποδοσφαιρικά, στην μεγαλύτερη, όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε, πρόκληση της καριέρας του. Προσδοκίες υπάρχουν και από το νέο φυντάνι της Masia, τον Thiago Alcantara που θα διεκδικήσει, μετά από ένα εντυπωσιακό για τον ίδιο καλοκαίρι, με αξιώσεις, τον δικό του ρόλο στο κέντρο των πρωταθλητών.

Στην επίθεση τέλος, την Αγία Τριάδα των Messi, Villa και Pedro, θα ενισχύσει ο Χιλιανός Alexis Sanchez. Το ποσό που δαπανήθηκε για την απόκτηση του, περίπου 29.000.000€, είναι σημαντικό, συνυπολογίζοντας  ότι η προηγούμενη ομάδα του (Udineze) δεν συγκαταλέγεται στις μεγάλες του ευρωπαϊκού χώρου. Ωστόσο η επιθυμία του ίδιου να φορέσει τη φανέλα της Barça, αλλά και το πρώτο δείγμα γραφής του (ξεκίνησε βασικός στο Bernabeu και τα πήγε αρκετά καλά), είναι στοιχεία τουλάχιστον ενθαρρυντικά για το τι θα μπορέσει να προσφέρει. Το αν θα καταφέρει να σπάσει την τριάδα που προαναφέραμε ή θα αποτελέσει απλά μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση, μένει να αποδειχτεί. 

Υπάρχει φυσικά και ο Afellay, που μετά από 6 μήνες στην Βαρκελώνη, θα προσπαθήσει να δικαιώσει τις προσδοκίες εκείνων οι οποίοι πιστεύουν στο ταλέντο του, ενώ για άλλες πολιτείες αναχώρησε ένα αγαπημένο παιδί, ο Bojan, η αποχώρηση του οποίου άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα όσους παρακολουθούν την ομάδα. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι περίσσευε, αλλά κοντός ψαλμός αλληλούια..

Συμπερασματικά, εάν η Barça μείνει μακριά από τις κακοτοπιές των τραυματισμών που φυσιολογικά προκύπτουν σε μια χρονιά, στην οποία μπορεί να δώσει έως και 60 με 70 επίσημα παιχνίδια, θα είναι και πάλι το απόλυτο φαβορί. Σε διαφορετική περίπτωση η κατάσταση περιπλέκεται αρκετά. 

Ο λόγος περνάει πλέον στους κυρίους Buenaventura, Altimira, Girones, Munil, Ricart και Brau. Όχι, δεν τρελάθηκα ξαφνικά. Πρόκειται για τους γυμναστές και τους φυσιοθεραπευτές της Barcelona. Ίσως η δική τους απόδοση παίξει καθοριστικό ρόλο στην φετινή πορεία μιας ομάδας που πάντως, έχει περάσει ήδη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, ως μια από τις καλύτερες που εμφανίστηκαν ποτέ.