Περιοδεύοντες θίασοι για χάρη του τέρατος

Όταν ο Sandro Rosell ανέλαβε τα καθήκοντα του ως πρόεδρος της Barcelona, φρόντισε άμεσα να ενημερώσει το φίλαθλο κοινό των Καταλανών, για την τραγική (όπως ο ίδιος την χαρακτήρισε) οικονομική κατάσταση της ομάδας, η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε  κατακτήσει ό,τι τίτλο είχε βρει στον δρόμο της, την προηγούμενη χρονιά και είχε ήδη ξεκινήσει να διανύει πιθανώς την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της.

Στο άκουσμα του οικονομικού ανοίγματος, παραδέχομαι ότι αρχικά, ένα μούδιασμα το ένοιωσα, καθώς εκτιμούσα (φαντάζομαι δεν ήμουν ο μόνος) ότι οι αγωνιστικές επιτυχίες και η εμπορικότητα του ονόματος (brandname) της Barça, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πολλοί από τους παίκτες της ομάδας, προέρχονται από τις ακαδημίες του συλλόγου, θα απέφεραν μια οικονομική κατάσταση, τουλάχιστον υγιή. Κάτι που τελικά δεν ίσχυε.

Παρόλα αυτά, οι επιτυχίες για την ομάδα εντός αγωνιστικών χώρων και μετά την αποχώρηση του Joan Laporta, συνεχίστηκαν και κανένας δεν είχε την διάθεση να ασχοληθεί με τα εκτός γηπέδων κακώς κείμενα. Κανείς, εκτός φυσικά από τους οικονομικούς συνεργάτες του Sandro Rosell, που επιδόθηκαν στον δικό τους αγώνα, αυτόν της οικονομικής εξυγίανσης του συλλόγου, λαμβάνοντας μέτρα που, είτε μας αρέσει είτε όχι, πλήγωσαν την εικόνα της περήφανης Barça.

Αναφέρομαι φυσικά στην συμφωνία για την διαφήμιση στη φανέλα (ο Rosell το δούλευε στο μυαλό του πολλά χρόνια) καθώς και στην ανηλεή οικονομική εκμετάλλευση του ονόματος της ομάδας, με νέα ανοίγματα στις πλούσιες αγορές της Ασίας και της Αμερικής. Καλοκαιρινές περιοδείες, η Barça είχε ξεκινήσει να κάνει από την εποχή του Laporta, άλλωστε τον δρόμο τον είχαν ήδη ανοίξει Manchester United και Ρεάλ Μαδρίτης, με καλοκαιρινά ταξίδια σε Κορέα, Ηνωμένες Πολιτείες και δεν ξέρω και εγώ πού αλλού, στα πλαίσια της προετοιμασίας, ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου. Τα ταξίδια αυτά, απέφεραν (και αποφέρουν) στις ομάδες έσοδα και νέο φίλαθλο κοινό.

Προκαλούν όμως και ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι ομάδες ουσιαστικά δεν προετοιμάζονται για τον δύσκολο χειμώνα, που τους περιμένει με την επιστροφή τους στην Ευρώπη, αφού οι ποδοσφαιριστές γυμνάζονται σε κακές συνθήκες (ζέστη - υγρασία), συμμετέχουν σε κάθε λογής εκδηλώσεις (χορηγών, τοπικών αρχών κ.τ.λ.) με αποτέλεσμα να έχουν το μυαλό τους σε οτιδήποτε άλλο, εκτός από την μπάλα. Εύκολα κάποιος μπορεί να πει, πως η Barça  και πέρυσι έκανε περιοδεία στην Αμερική, αλλά η αγωνιστική της χρονιά στη συνέχεια, ήταν άκρως επιτυχημένη. Κατέκτησε πρωτάθλημα και Champions League. Και εξάλλου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δεν μπορείς να ζητάς από έναν σύλλογο να παραμένει πιστός στις αρχές του, όταν οι άμεσοι ανταγωνιστές του, αλλάζουν ακόμα και τα ονόματα στα γήπεδα τους στο βωμό του οικονομικού κέρδους. Δεν θα διαφωνήσω. Ούτε στο ένα σκέλος, ούτε στο άλλο. Όμως καμιά φορά οι επιπτώσεις μιας συγκεκριμένης στρατηγικής, δεν είναι άμεσες.

Η φετινή περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Φωτογραφήσεις στον Λευκό Οίκο, εκδηλώσεις με διάσημους καλλιτέχνες (Shakira), μπασκετμπολίστες (Kobe Bryant) μέχρι και σε σόου με δελφίνια συμμετείχαν οι ποδοσφαιριστές της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Όσο για το ζητούμενο, δηλαδή το ποδόσφαιρο, αυτό περιορίστηκε σε φιλικούς αγώνες, κάποιους από τους οποίους, μόνο σοβαρούς δεν τους λες.

Αυτό είναι λοιπόν το κόστος της οικονομικής εξυγίανσης; Να μετατρέπεις μια περήφανη ιστορική ομάδα, την καλύτερη της Ευρώπης την τελευταία πενταετία, το σύμβολο μιας ολόκληρης γεωγραφικής κοινότητας  όπως η Καταλωνία, σε περιοδεύοντα θίασο για χάρη του τέρατος που ονομάζεται παγκοσμιοποίηση; Λίγες ημέρες πριν, η διοίκηση της Barcelona κινήθηκε νομικά κατά του πρώην προέδρου της, Joan Laporta, κατηγορώντας τον για κακοδιαχείριση στα οικονομικά του συλλόγου, κατά την περίοδο της προεδρίας του.

Την ίδια ώρα, ο Rosell ολοκλήρωνε την πώληση του Bojan στην Roma για 12.000.000€ και του Jeffren στην Sporting Lisbon για 6.000.000€. Παιδιά, και οι δύο, από τα σπλάχνα του συλλόγου, που κόστισαν (αν κόστισαν) ελάχιστα, όταν πέρασαν την πόρτα των ακαδημιών και πουλήθηκαν στην συνέχεια, σε υψηλές τιμές. Οικονομική εξυγίανση λοιπόν; Δεν θα το έλεγα, καθώς ο Alexis που αποκτήθηκε από την μικρή Udineze, κόστισε 28 (+12 ) εκ.€ κάνοντας και πάλι το ταμείο.. μείον και ακόμα δεν ήρθε και ο Fabregas.. Τουλάχιστον εκείνος (αν τελικά αποκτηθεί) έρχεται από την Arsenal, οπότε εν μέρει δικαιολογείται και το κόστος απόκτησης του.

Όπως και να’χει, ο Rosell (που τώρα παίρνει την εκδίκηση από τον κάποτε φίλο του, τον Laporta) θα πρέπει να ξέρει ότι όταν τα φώτα σβήνουν, όλοι οι άνθρωποι μένουν μόνοι τους. 

Αν κάτι δεν πάει καλά και το αριστούργημα του Pep Guardiola μετατραπεί αίφνης σε μια ομάδα χωρίς νεύρο, κίνητρο και διάθεση θα πρέπει και αυτός να λογοδοτήσει. Τα μαντήλια στο Camp Nou έχουν χρόνια να εμφανιστούν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έπαψαν να υπάρχουν. Και τότε, από την κατακραυγή των Καταλανών, δεν θα τον σώσει ούτε η Shakira, ούτε ο Barak Obama.

  

Υ.Γ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν απαιτώ, ούτε και περιμένω η Barcelona να κατακτάει κάθε χρόνο, ότι τίτλο βρίσκει μπροστά της. Εννοείται ότι όλες οι ομάδες κάνουν τον κύκλο τους και έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Όσο για την αναφορά μου στον Sandro Rosell, παραδέχομαι ότι έχω αρκετές επιφυλάξεις απέναντι του. Μένει να αποδειχτεί (από την ιστορία) αν κάνω λάθος (μακάρι) ή όχι.