Μια ιδιαίτερη πρεμιέρα

Η 1^η αγωνιστική της La Liga για την περίοδο 2011-12, ξεκινά απόψε (29 Αυγ 2011) για τους πρωταθλητές Ευρώπης και Ισπανίας. Η Barcelona υποδέχεται στις 22:00 την Villarreal, σε έναν αγώνα που περισσότερο από οποιονδήποτε, έχει ξεχωριστή σημασία για τον Victor Valdes.

Ο τερματοφύλακας των Καταλανών θα ισοφαρίσει σήμερα και λογικά θα ξεπεράσει σύντομα, το ρεκόρ των 410 συμμετοχών με την blaugrana φανέλα, που κατέχει μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Andoni Zubizarreta, νυν τεχνικός διευθυντής του συλλόγου, ο οποίος υπήρξε ο φύλακας άγγελος της ομάδας, από το 1986 έως και το 1994.

Από τη χρονιά που ο Zubi αποχώρησε από την Βαρκελώνη, ξεκίνησε ένας ατέρμονος κύκλος αναζήτησης του διαδόχου του, καθώς ουδείς εκ των υποψηφίων μνηστήρων της θέσης, δεν φαινόταν ικανός να εμπνεύσει σιγουριά στην Καταλανική άμυνα. Carles Busquets (ναι, ο πατέρας του Sergio) Vitor Baia, Arnau, Ditruel, Hesp, Reina, Bonano, κανένας τους δεν κατάφερε να αποδείξει πως άξιζε να είναι βασική επιλογή και αυτό ήταν σημαντικό πρόβλημα, για μια ομάδα που είναι πάντα υποχρεωμένη να πρωταγωνιστεί.

Οκτώ ολόκληρα χρόνια από το αντίο του Zubizarreta, την αγωνιστική περίοδο 2002-03, προάγεται στην πρώτη ομάδα ένας πιτσιρικάς με καρέ μαλλί, ο οποίος προορίζεται για 3^η εναλλακτική επιλογή, πίσω από τον διεθνή Αργεντινό (και πρώην αρχηγό της Boca Juniors) Roberto Bonano και από τον Γερμανό Enke (που έδωσε πρόωρα τέλος στη ζωή του το καλοκαίρι του 2009).

Ο Valdes, παίρνει τις πρώτες του συμμετοχές και το καλοκαίρι του 2003 με την φυγή του Bonano και την άφιξη του Τούρκου Rustu, φιλοδοξεί να παλέψει για να κερδίσει θέση βασικού στην αγαπημένη του ομάδα. Η Barcelona κάνει προετοιμασία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Rustu τραυματίζεται, ο Valdes τον αντικαθιστά, πραγματοποιεί εντυπωσιακές εμφανίσεις και τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία.   

Ο VV, συμπληρώνει φέτος (2011-12) δέκα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας κάτω από τα δοκάρια της Barcelona, διάστημα στο οποίο τα επιτεύγματα του είναι εντυπωσιακά. 5 φορές πρωταθλητής Ισπανίας, 3 φορές πρωταθλητής Ευρώπης και 4 βραβεία Zamora (διάκριση που απονέμεται κάθε χρόνο στην Ισπανία, για τον κορυφαίο τερματοφύλακα της χρονιάς), είναι μόνο μερικές από τις διακρίσεις του με την φανέλα της Barcelona, σε μια περίοδο, πιθανώς την καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου.

Η αμφισβήτηση βέβαια προς το πρόσωπο του, δεν έλειψε κατά την διάρκεια της καριέρας του. Πολλοί ήταν εκείνοι που υπερθεμάτιζαν πως «η Barcelona έχει σπουδαία ομάδα, αλλά μέτριο τερματοφύλακα», «ο Valdes είναι γκαφατζής, παίζει επειδή είναι δικό τους παιδί, δεν έχει καλές εξόδους» κ.τ.λ. Πράγματι είχε αδυναμίες, είχε όμως -όπως αποδείχτηκε- και τρομακτική θέληση, δύναμη ψυχής, εξαιρετικά σωματικά προσόντα και αντίληψη, καθώς η ταχύτητα με την οποία βγαίνει συνήθως από την εστία του για να προλάβει επικίνδυνες -για την άμυνα των Καταλανών- καταστάσεις, είναι παροιμιώδης, ενώ εξελίχθηκε επίσης  και σε εξαιρετικό πασέρ.

Οι αμφισβητίες του βέβαια κατάπιαν την γλώσσα τους για πρώτη φορά, τον Μάιο του 2006, όταν στον τελικό του Champions League στο Παρίσι, απέναντι στην Arsenal, ο VV αποδείχτηκε καθοριστικός, σταματώντας δύο τουλάχιστον φορές προσπάθειες ενός εκ των ικανότερων (τότε) επιθετικών στον κόσμο, του Thierry Henry. Προσωπική μου εκτίμηση είναι, πως ο συγκεκριμένος τελικός ήταν κομβικός όχι μόνο για την Barcelona (που σήκωσε την κούπα του Ch.L. μετά από 14 χρόνια) αλλά και για τον Valdes, ο οποίος άρχισε πλέον να αποκτά τον σεβασμό και τον δύσπιστων, ενώ η αυτοπεποίθηση του ανέβηκε στα ύψη.

Τα λάθη του μειώθηκαν στο ελάχιστο και τα δυναμικά του χαρακτηριστικά άρχισαν να έχουν όλο και μεγαλύτερη επίδραση στον τρόπο που αγωνιζόταν η ομάδα.  Η αφετηρία της αγωνιστικής περιόδου 2011-12, θα τον βρει βασικό για άλλη μια χρονιά κάτω από τα δοκάρια, να κυνηγάει πλέον -όσον αφορά τα ρεκόρ- μόνο τον εαυτό του. Άλλωστε δεν θα έχει πλέον να ξεπεράσει κανέναν. Είναι ήδη ο πιο επιτυχημένος τερματοφύλακας που φόρεσε ποτέ την blaugrana φανέλα με το νούμερο ένα. Και είναι μόλις 29 χρονών..