H Pep team παραδίδει τα σκήπτρα;

 

Στην αφετηρία της φετινής αγωνιστικής περιόδου, έγραφα για τον γολγοθά και τις προκλήσεις που περίμεναν την Μπαρσελόνα. Στην πορεία προέκυψαν και άλλα εμπόδια, άπειροι τραυματισμοί και μια, θα έλεγα, απροκάλυπτη εύνοια υπέρ των λευκών της Μαδρίτης καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν, ωστόσο ας μην κρυβόμαστε. Η Μπάρσα δεν επέδειξε την σταθερότητα που απαιτείται, σε έναν μαραθώνιο όπως είναι αυτός της Primera Division.

Μετά από ένα ακόμη αρνητικό αποτέλεσμα, αυτή την φορά απέναντι στην ταπεινή Osasuna, δεν νομίζω ότι είναι ώρα απολογισμού, καταλογισμού ευθυνών και επιτρέψτε μου, κωμικοτραγικών κατηγοριών προς παίκτες και προπονητικό επιτελείο.

Είναι τουλάχιστον ανέντιμο να προσπαθούμε να αιτιολογήσουμε για παράδειγμα, την κάτω του αναμενομένου απόδοση παικτών, προσάπτοντας τους αδιαφορία ή χρησιμοποιώντας χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, όπως είναι αυτά που αφορούν σε υπαινιγμούς για την προσωπική τους ζωή. Το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο, καταλαβαίνουν όλοι πολύ καλά τι εννοώ. Η αναφορά μου έχει να κάνει στον Pique και την σχέση του με την διάσημη Shakira. Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Με συγχωρείτε, αλλά όποιοι αρέσκονται σε τέτοιου είδους μικρότητες, υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός, που ασχολείται μόνον με τέτοιες. Ας συντονιστούν.

Δεν υπαινίσσομαι ότι πρέπει να σιωπούμε ή ότι όλα βαίνουν καλώς. Υπάρχουν ζητήματα, ο ίδιος ο Pep φαίνεται πραγματικά να έχει στερέψει από ιδέες, πολλές φορές τον βλέπεις και νομίζεις ότι το σώμα του είναι στη Βαρκελώνη αλλά το πνεύμα του ταξιδεύει αλλού. Δεν έχει αντέξει όμως και λίγα. Τόσο εντός, όσο και εκτός των τειχών της ομάδας, τα χτυπήματα που δέχεται, είναι πολλαπλά. Οι πιθανότητες να ανανεώσει το συμβόλαιο του, μοιάζουν πλέον πολύ λιγότερες σε σχέση με την αρχή της σεζόν.

Έχουμε τον χρόνο και το βήμα για να συζητήσουμε τα αίτια της διαφαινόμενης απώλειας του τίτλου του πρωταθλητή Ισπανίας. Και λέω διαφαινόμενης, διότι με 16 αγωνιστικές να εκκρεμούν, δεν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμη για τελειωμένη υπόθεση. Προσωπικά το αρνούμαι και ας χαρακτηριστώ αιθεροβάμων. Μπορεί και να είμαι. 

Σίγουρα ενοχλεί το γεγονός ότι είμαστε και φέτος κυρίαρχοι στις αναμετρήσεις μας απέναντι στην ομάδα του Mourinho, χωρίς αυτό να το έχουμε εξαργυρώσει βαθμολογικά, αλλά το πρωτάθλημα δεν κρίνεται μόνο στα clasicos.  

Διατηρώ και ισχυρές αμφιβολίες, για το κατά πόσο και ο ίδιος ο Guardiola πράγματι θεωρεί ή θεωρούσε το πρωτάθλημα μέχρι και πριν την έναρξη του αγώνα με την Osasuna, τελειωμένη υπόθεση. Δεν νομίζω ότι ο ισχυρός ρομαντισμός του θα του επέτρεπε κάτι τέτοιο. Μπορεί να λαθεύω. Αυτή όμως είναι η αίσθηση μου. 

Τα φώτα τώρα στρέφονται στο Champions League. Γιατί όχι; Ποιός μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να ελπίζουμε σε μια (2η συνεχόμενη) κατάκτηση; Ίσως η θεά τύχη φέρει ξανά στο δρόμο μας την Μαδρίτη και εκεί θα έχουμε την ευκαιρία να απαντήσουμε στο πιθανό pasillo που πιθανώς αναγκαστούμε να στήσουμε για χάρη των μαδριλένων στο Camp Nou.

Υ.Γ. Αν υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι ο Guardiola δεν βάζει το καλό της ομάδας πάνω από το δικό του συμφέρον, τι να πω, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη τους.