Marcelo Bielsa Τρελός ή μεγαλοφυής;

Όταν ο Pep Guardiola αποφάσισε να γίνει προπονητής, ταξίδεψε στην Αργεντινή στα περίχωρα του Rosario, με μοναδικό σκοπό να πάρει συμβουλές από έναν άνθρωπο που ο Καταλανός έχει σε τεράστια εκτίμηση. Τον Marcelo Bielsa, νυν προπονητή της Athletic. Ο Bielsa υποδέχθηκε με χαρά τον Pep, του έκανε όμως μία ερώτηση: «Σου αρέσει αλήθεια τόσο πολύ το αίμα;» Ο Guardiola αποκρίθηκε θετικά. Είχε κάνει ένα πολύ μακρινό ταξίδι για να τον συναντήσει και δεν σκόπευε να κάνει πίσω…

Ο Marcelo Bielsa γεννήθηκε στο Rosario της Αργεντινής το 1955 και ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1990, σε ηλικία 35 χρονών. Άρχισε από την Newels Old Boys, ακολούθησαν δύο ομάδες στο Μεξικό και το 1998 ήρθε το πρώτο κάλεσμα από την Ευρώπη. Συμφώνησε με την Espanyol, ωστόσο την ίδια χρονιά η πρόταση της ομοσπονδίας της χώρας του, ήταν μεγάλη πρόκληση για τον ίδιο και την αποδέχθηκε αναλαμβάνοντας την Αργεντινή.

Κατάφερε να παραμείνει στον ηλεκτρικό πάγκο της για 6 χρόνια (1998-2004). Στο διάστημα εκείνο, την οδήγησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, μια διοργάνωση που αποδείχθηκε όμως καταστροφική για τους Αργεντινούς. Ακολούθως έφτασε μέχρι τον τελικό του Copa America το 2004 και την ίδια χρονιά κατέκτησε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο με την Αργεντινή στην Αθήνα.

Αμέσως μετά παραιτήθηκε από το πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού και επέλεξε να μείνει για τρία χρόνια ανενεργός, έχοντας ήδη αποκτήσει το προσωνύμιο El Loco, δηλαδή «ο τρελός».

Το 2007 ανέλαβε την εθνική ομάδα της Χιλής, την οποία οδήγησε σε Παγκόσμιο Κύπελλο (2010) μετά από 8 χρόνια, κάνοντας τους Χιλιανούς να πίνουν νερό στο όνομα του και από το περασμένο καλοκαίρι είναι προπονητής της Βασκικής Athletic
Bilbao, θέση που αποδέχθηκε, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την πρόταση συνεργασίας που είχε στα χέρια του από την πανίσχυρη ιταλική Inter.

Το γεγονός ότι η Athletic, είναι ένας σύλλογος που στηρίζεται αποκλειστικά σε παίκτες από την χώρα των Βάσκων και δεν διστάζει να προωθεί νεαρούς σε ηλικία ποδοσφαιριστές, ήταν μεγάλο δέλεαρ για τον El Loco, ο οποίος όταν υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι, δεν απαίτησε ούτε μία μεταγραφή.

Οι μέθοδοι του, για κάποιους είναι επαναστατικές και για κάποιους άλλους στερούνται λογικής.

Έχοντας πραγματική εμμονή με την καλή φυσική κατάσταση, εστιάζει ιδιαίτερα στον τρόπο ζωής των παικτών και οι προπονήσεις του αποτελούν αντικείμενο μελέτης, καθώς σπάνια οι ομάδες του παίζουν προπονητικά διπλά. 

Τοποθετεί 11 παίκτες στο γήπεδο και τον ρόλο του αντιπάλου αναλαμβάνουν οι κώνοι. Σχεδιάζει στο χόρτο ακόμα και τoυς χώρους στους οποίους πρέπει να κινούνται οι ποδοσφαιριστές, ανάλογα με την θέση στην οποία αγωνίζονται και δίνει συνεχώς οδηγίες. 

Φημολογείται ότι οι αμυντικοί των ομάδων του, δεν βλέπουν ούτε ζωγραφιστούς τους επιθετικούς, αφού ο Bielsa τους υποχρεώνει να κάνουν ξεχωριστή προπόνηση.

Λατρεύει να τοποθετεί την ομάδα του στο γήπεδο πάντα με τον δικό της αγωνιστικό προσανατολισμό, είτε παίζει με την Barca είτε με μια ομάδα της Δ’ κατηγορίας και η προσέγγιση του είναι άκρως επιθετική.

Η φιλοσοφία του περιλαμβάνει πολύ υψηλό ρυθμό παιχνιδιού και αντίστοιχη πίεση ψηλά, με στόχο οι παίκτες του να κερδίσουν την κατοχή της μπάλας όσο πιο κοντά γίνεται στην αντίπαλη εστία. 

Δεν είναι δε τυχαίο, ότι σχεδόν σε όλη την καριέρα του, επέλεγε να τοποθετηθεί μέσους στο κέντρο της άμυνας, πιστεύοντας ότι θα μπορούν έτσι να ξεκινούν καλύτερα οι επιθέσεις της ομάδας του. Η τοποθέτηση σε πολλά παιχνίδια της φετινής Primera, του Javi Martinez, ενός από τους καλύτερους μέσους στο ισπανικό πρωτάθλημα, στη θέση του κεντρικού αμυντικού, αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτής ακριβώς της αντίληψης του, της αλλαγής δηλαδή των θέσεων των παικτών.

Ο ίδιος δηλώνει: Δεν υπάρχουν θέσεις μέσα στο γήπεδο, οι θέσεις βρίσκονται στις εξέδρες.

Μανιακός συλλέκτης βίντεο ποδοσφαιρικών αγώνων, στήριξε πολλές από τις μεθόδους του, μέσα από τη γνώση που απέκτησε παρακολουθώντας τα.

Λέγεται επίσης ότι πριν από κάθε αγώνα, τρέχει ο ίδιος πάνω κάτω στον αγωνιστικό χώρο, ώστε να επιλέξει τον τρόπο που θα παρατάξει την ομάδα του, ανάλογα με την υφή του χορταριού.

Στον πάγκο της Αργεντινής

Αντιπαθεί την δημοσιότητα και αποφεύγει τις αποκλειστικές συνεντεύξεις, καθώς θεωρεί ότι όλοι έχουν το ίδιο δικαίωμα στην ενημέρωση και στη γνώση.

Ωστόσο οι συνεντεύξεις τύπου στις οποίες παρίσταται, αποτελούν πραγματικά σεμινάρια ποδοσφαίρου, αφού δεν διστάζει να απαντά με λεπτομέρειες σε κάθε πιθανή και απίθανη ερώτηση των δημοσιογράφων, αρκεί αυτές να αφορούν αποκλειστικά το ποδόσφαιρο. 

Ο θρύλος λέει ότι στο παρελθόν μία τέτοια συνέντευξη τύπου, μετά από έναν αγώνα, την εποχή που βρισκόταν στο Μεξικό, κράτησε περίπου 3 ώρες.

Το ξεκίνημα του στην Athletic δεν ήταν ιδανικό. 2 βαθμοί στα 5 πρώτα παιχνίδια της σεζόν και παίκτες που δυσκολευόταν να καταλάβουν τι ακριβώς τους ζητούσε ο προπονητής τους, σχημάτιζαν ένα θολό τοπίο.

Ωστόσο η νίκη επί της πανάκριβης γαλλικής PSG καθώς και η επικράτηση στο εγχώριο πρωτάθλημα στο ντέρμπι με την Real Sociedad, έδωσαν στον Bielsa τον χρόνο που χρειαζόταν και στους παίκτες την αυτοπεποίθηση και την πίστη στα λεγόμενα του προπονητή τους, με αποτέλεσμα στην αυγή του 2012 η Athletic να είναι ένα βήμα από τον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας και στην 6η θέση του πρωταθλήματος, αποδίδοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο.

Ο Πέπ είναι από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του.

Ο αγώνας στα τέλη του 2011 μεταξύ της Athletic και της  Barcelona στο San Mames, που τελείωσε χωρίς νικητή, είχε χαρακτηριστεί από τον ίδιο τον Guardiola, «ύμνος στο ποδόσφαιρο».

Άλλωστε ο Pep σέβεται απεριόριστα τον Bielsa. Όταν είχε ταξιδέψει στην Αργεντινή για να πάρει τις συμβουλές του, τα λόγια που είχε ακούσει ήταν ξεκάθαρα: «Είναι άλλο πράγμα να έχεις την κατοχή της μπάλας και να αλλάζεις πάσες και άλλο να ξανακερδίζεις την κατοχή, αμέσως μόλις την χάσεις» του είχε πει ο Bielsa και ο Pep το εφάρμοσε αυτό, τα χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο των Καταλανών, βάζοντας βέβαια και τις δικές του πινελιές, είτε αυτές αφορούσαν την τακτική είτε την ψυχολογική προσέγγιση του αθλήματος.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι ο Pep δικαιώθηκε από όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο για το θέαμα που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια η ομάδα του, δηλαδή η Μπαρσελόνα, ενώ ο δάσκαλος εξακολουθεί να θεωρείται από πολλούς,  τρελός,  όπως επιτάσσει και το προσωνύμιο του. Τελικά όμως πόσο απέχει η τρέλα από την ιδιοφυία;