Η άσβεστη δίψα των άθλιων

Ο Λέο Μέσι, πριν από λίγες ημέρες, βίωσε για πρώτη φορά στην ζωή του, ένα συναίσθημα, που κανένα από τα εκατοντάδες γκολ που έχει πετύχει μέχρι στιγμής στην καριέρα του, δεν μπορεί να του χαρίσει. Έγινε πατέρας. Η Μπάρσα, δεν έχει αγωνιστικές υποχρεώσεις μεσούσης αυτής της εβδομάδας (πράγμα σπάνιο) και έτσι, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Λέο, να ζήσει για λίγες ώρες παραπάνω, την ευτυχία της οικογένειας του. Μάταια όμως.

Ο φιλικός αγώνας της εθνικής ομάδας της Αργεντινής, με αντίπαλο την Σαουδική Αραβία, ήταν αδύνατο να διεξαχθεί, χωρίς την δική του παρουσία. Έτσι ο Λέο ταξίδεψε χθες για την Μέση Ανατολή, για να γίνει το ακριβό λάφυρο, στον τοίχο του κάθε Σεϊχη, που περιμένει να βγάλει μια φωτογραφία, με τον σπουδαίο Αργεντινό, για να καγχάζει μετά στους ακριβοθώρητους φίλους του, για το κατόρθωμα του. Ο Μέσι κάνει μια εκπληκτική καριέρα. Οι παλαιότεροι μπορούν να με διαψεύσουν, αν θυμούνται ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, να έχει σημειώσει τόσες επιτυχίες, σε τόσο μικρή ηλικία, οποιοσδήποτε άλλος ποδοσφαιριστής. Προσωπικά, δεν μου προκύπτει από πουθενά (παρακαλώ, μην μου προτάξετε, την περίπτωση του Πελέ..)

Ο Μέσι όμως, μπορεί να παίζει στην αγαπημένη του Μπάρσα, παρέα με παιδιά που σχεδόν μεγάλωσαν μαζί, μπορεί να έχει γνωρίσει την απόλυτη καταξίωση και να έχει εξασφαλίσει τα προς το ζην και των τρισεγγόνων του, ωστόσο δεν μπορεί να ισχυριστεί, ότι η ζωή, η ΔΙΚΗ του ζωή, είναι στα χέρια του. Τουλάχιστον όχι, για όσο θα αγωνίζεται. Οι αδηφάγοι νόμοι της αγοράς, απορροφούν με μανία, οποιοδήποτε ίχνος προσωπικού χρόνου μπορεί να έχει. Σήμερα είναι η Σαουδική Αραβία, σε λίγους μήνες θα είναι άλλη μια περιοδεία με την Μπάρσα στις Ηνωμένες Πολιτείες (ήδη ο σύλλογος το έχει προαναγγείλει) και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, εν μέσω όλων αυτών, οφείλει να είναι κάθε τρεις ημέρες, (αφού αυτή είναι περίπου, η συχνότητα των επίσημων αγώνων) για σχεδόν 364 ημέρες τον χρόνο, ο Μέσι που όλοι θαυμάζουμε. Να σκοράρει, να πασάρει, να τρέχει, να μην θυμώνει, να είναι πρότυπο, να, να, να…. Σε διαφορετική περίπτωση, αρχίζει η, επίσης ανελέητη κριτική. Φυσικά δεν είναι ο μόνος αθλητής, που υπόκειται σε αυτή την διαδικασία. Δεν είναι δε, μόνο οι αθλητές που περνάνε από αυτό το, επιτρέψτε μου την έκφραση, μαρτύριο. Πάνω κάτω, τα ίδια ισχύουν και για τους συλλόγους και στην προκειμένη περίπτωση, για τον σύλλογο στον οποίο προσφέρει τις υπηρεσίες του. Εξίσου αδηφάγα, όλοι θέλουν να δουν την Μπάρσα από κοντά και όλοι επίσης, περιμένουν απ’ αυτήν, άρτο και θεάματα.

Το χθεσινό ταξίδι της Αργεντινής, συνέπεσε με την δημοσιοποίηση, της περίπτωσης μιας άτυχης οικιακής βοηθού, η οποία κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου, από την εργοδότρια της. Μια «κυρία», σύζυγο πλούσιου Σαουδάραβα. Οι διεθνείς οργανώσεις, έχουν καταγγείλει πολλές φορές, αντίστοιχα περιστατικά καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην πλούσια αραβική χώρα, όπου φυσικά ο απλός κοσμάκης δεν φταίει σε τίποτα, δεν είναι όμως εκείνος που προσκάλεσε την «αλμπισελέστε». Αντίστοιχα φαινόμενα, λάμβαναν χώρα και στο Ουζμπεκιστάν, το οποίο επίσης είχε επισκεφθεί, επί προεδρίας Λαπόρτα, κλιμάκιο παικτών της Μπάρσα.

Μπορεί λοιπόν, η ομοσπονδία ποδοσφαίρου της Αργεντινής, να καρπωθεί ένα σεβαστό ποσό, από το αυριανό φιλικό, όπως αντίστοιχα είχε συμβεί και στο Ουζμπεκιστάν, με τους παίκτες της Μπάρσα, ωστόσο δεν θα διστάσω να πω, ότι και τα δύο παραπάνω παραδείγματα, είναι ενδεικτικά, του αληθινού προσωπείου της παγκοσμιοποίησης. Εκείνου δηλαδή που λέει, ότι η ιδεολογίες και ο σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας, πηγαίνουν περίπατο, όταν στην μέση μπαίνει η άσβεστη δίψα για χρήμα, κάποιων άθλιων, που κινούν το νήματα. Περισσότερα για το συγκεκριμένο, τεράστιο ζήτημα, που βασανίζει όλους όσους αρνούνται να δεχτούν, ότι το ποδόσφαιρο, αφορά μόνο «ανώνυμες επιχειρήσεις», μπορείτε να διαβάσετε και στον νέο Φάκελο μου, που τιτλοφορείται Global Barca.