H Barcelona και η επέλαση των Αράβων

Ο Tamin Bin Hammad Ak Thani, είναι γιός του Εμίρη του Κατάρ και πρώτος διάδοχος του θρόνου. Πολύ καλός του φίλος, από τα παιδικά του ακόμη χρόνια, είναι ο Nasser Al Khelaifi, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Οι δυο τους εικάζεται ότι μεγάλωσαν μαζί, παίζοντας στην βασιλική αυλή των ανακτόρων.  Την ίδια στιγμή, ο πατέρας του Tamin έχτιζε στο Κατάρ μια οικονομική αυτοκρατορία που εν έτη 2012 έχει δύο ναυαρχίδες. Το Al Jazeera και τις αεροπορικές γραμμές του Κατάρ, ενώ θέλοντας να δείξει και την φιλανθρωπική του δράση, ίδρυσε και το Qatar Foundation, πρόεδρος του οποίου είναι μία (από τις πολλές) συζύγους του.

Οι δυο παιδικοί φίλοι, λάτρεις επίσης των σπορ, πλέον μεγάλωσαν. Ο Tamin ασχολείται, μεταξύ άλλων, με τις επενδύσεις της οικογένειας του, στον μεγαλύτερο σύλλογο του κόσμου, το FC Barcelona. Στον άτυπο ανταγωνισμό τους, ο Khelaifi δεν μπορούσε να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα. Αγόρασε λοιπόν την PSG, κάνοντας εντυπωσιακή είσοδο στον ευρωπαϊκό χώρο. Οι φιλικές κόντρες των δύο αντρών, μεταφέρθηκαν πλέον από την βασιλική αυλή στην Ευρώπη.

Ο Tamin θέλει πλέον να επεκτείνει την επιρροή του στην Barça και έτσι αποφάσισε από την επόμενη αγωνιστική περίοδο, η φανέλα της να φέρει το λογότυπο της Qatar Airways, την ώρα που ο Khelaifi, στοχεύει στην αγορά των Cristiano και Mourinho, πακέτο από την Ρεάλ Μαδρίτης.

Η κυβέρνηση του Κατάρ, βρισκόταν επίσης πίσω από την προσπάθεια διάσωσης της Spanair. Της αεροπορικής εταιρείας, στην οποία σημαίνων στέλεχος ήταν ο Feran Soriano. Ο Sorianno (πρώην πια, φίλος του Rosell) μετά το κραχ της Spanair, ανέλαβε καθήκοντα σε μια άλλη ευρωπαϊκή ομάδα, την Man City. Η αγγλική ομάδα ανήκει στον Suleiman Al Fahim, βασικό αντίζηλο της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ. Οι πρώτες κινήσεις του (όπως διαρρέουν μέσα από δημοσιεύματα του Τύπου) δείχνουν, ότι το παιχνίδι των εντυπώσεων και οι αντιπαλότητες μερικών από τις πλουσιότερες οικογένειες του Κατάρ, μετακομίζουν στην γηραιά ήπειρο.

Αυτομάτως, πολλές ερωτήσεις έρχονται στο μυαλό, όλων όσων μάθαμε, αγαπήσαμε και κάποιοι από εμάς ταυτιστήκαμε με ευρωπαϊκές ομάδες: Θα ακολουθήσει η εξαγορά και άλλων παραδοσιακών συλλόγων, πόσο θα επηρεαστεί ο ποδοσφαιρικός χάρτης και το DNA τους, κινδυνεύει η Barça από μια πιθανή προσπάθεια αποδόμησης του υπάρχοντος αγωνιστικού της δυναμικού και αν ναι, θα καταφέρει να διατηρήσει τα γενεσιουργά συστατικά της, που είναι και το σημαντικότερο όπλο της, η θα αλλοιωθούν και αυτά; Συνυπολογίζοντας την σύγχρονη, σκληρή οικονομική πραγματικότητα, αλήθεια, ποιος μπορεί να στοιχηματίσει εναντίον των εμίρηδων;

Ίσως ακουστεί οξύμωρο, ωστόσο εκτιμώ, ότι αν υπάρχει ένας σύλλογος στην Ευρώπη, που μπορεί να αντισταθεί (και να αποτελέσει παράδειγμα) στην καταιγίδα των πετροδόλλαρων, προτάσσοντας εναλλακτικούς τρόπους ανταγωνιστικότητας, αυτός είναι η Barça.

Ο ιστορικός της ρόλος, που κάποτε αντικατόπτριζε την αντίσταση των Καταλανών στην προσπάθεια αφομοίωσης τους από το κεντρικό κράτος, πλέον αποκτά και άλλη υπόσταση. Αυτήν, του τελευταίου προπύργιου της ρομαντικότητας και της παράδοσης στην  Ευρώπη. Αν και αυτό «πέσει», τότε σε λίγα χρόνια ο χάρτης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θα γίνει πραγματικά αγνώριστος.

Το φορτίο που καλείται να σηκώσει, είναι ομολογουμένως βαρύ. Έχοντας όμως αποδείξει, για πάνω από έναν αιώνα, ότι μπορεί να σηκώσει τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού, είμαστε υποχρεωμένοι να της δείξουμε εμπιστοσύνη. Προαπαιτούμενο βέβαια είναι και οι διοικούντες τον σύλλογο, να έχουν την ίδια γνώμη.