Η SuperDepor και το el Centenariazo

Η Deportivo La Coruna ήταν από παλιά γνωστή στην Ισπανία, σαν μια ομάδα-ανελκυστήρας. Την δεκαετία του 60, οι Blanquiazules (προσωνύμιο που απέκτησε εξαιτίας του μπλε και άσπρου χρώματος της φανέλας της) είχαν κερδίσει 4 φορές το πρωτάθλημα στην Β κατηγορία του πρωταθλήματος, χωρίς όμως να καταφέρουν να εδραιωθούν στην Primera Division. Όλα όμως άλλαξαν το 1991.

Την χρονιά εκείνη, υπό τις οδηγίες του πρώην παίκτη της ομάδας Arsenio Iglesias, η Depor προβιβάστηκε στην μεγάλη κατηγορία. Πολλοί αμφισβητούσαν αν θα κατάφερνε επιτέλους η ομάδα της Γαλικίας να παραμείνει στα σαλόνια του ισπανικού πρωταθλήματος για παραπάνω από μια σεζόν και δεν είχαν πολύ άδικο. Μετά από μια απογοητευτική χρονιά, η Depor κατάφερε τελικά να αποφύγει τον υποβιβασμό, επικρατώντας δύσκολα σε αγώνα μπαράζ, της Real Betis.

Έτσι από το καλοκαίρι του 1992 άρχισε η αναγέννηση της ομάδας. Ο ερχομός των έμπειρων Lopez Rekarte και Donato, η προώθηση από τις ακαδημίες του ταλαντούχου Fran αλλά και η απόκτηση του σούπερ σταρ, βραζιλιάνου Bebeto, σηματοδότησε την μεγάλη αντεπίθεση. Σύντομα η Depor από μια ομάδα-φαβορί για υποβιβασμό, θα μετατρεπόταν σε μια σπουδαία δύναμη του ισπανικού ποδοσφαίρου. 

Tην περίοδο 1992-93, καθοδηγούμενη από έναν εκπληκτικό Bebeto που πέτυχε 29 γκολ, τερμάτισε 3^η στο πρωτάθλημα, 4 μόλις βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Barcelona, εξασφαλίζοντας και την συμμετοχή της στο κύπελλο UEFA.

Την επόμενη χρονιά (1993-94) ούτε και ο πιο αισιόδοξος φίλος της δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η Depor θα άγγιζε την απόλυτη ευτυχία. Την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, οι Γαλιθιάνοι υποδέχονταν την Valencia όντας έναν βαθμό μπροστά από την Barcelona. 3' πριν την λήξη του αγώνα, κέρδισαν πέναλτι. Ο Bebeto δείλιασε και ο Σέρβος Djukic που ανέλαβε την εκτέλεση, αστόχησε. 

Έτσι οι Καταλανοί στέφθηκαν πρωταθλητές και η Γαλικία (ένα μέρος της τουλάχιστον) βυθίστηκε στο πένθος, όμως η Deportivo La Coruna είχε κερδίσει το νέο της προσωνύμιο. Από ομάδα-ανελκυστήρας, ήταν πια η «SuperDepor».

Η απογοήτευση της προηγούμενης περιόδου, δεν εμπόδισε την SuperDepor, να επαναλάβει ακόμη μια εξαιρετική χρονιά (1994-95), τερματίζοντας 2^η στο πρωτάθλημα και κερδίζοντας τον 1^ο τίτλο στην ιστορία της, κατακτώντας το Copa Del Rey και παίρνοντας έτσι εκδίκηση από την ομάδα που ένα χρόνο νωρίτερα της έφραξε το δρόμο για το πρωτάθλημα, επικρατώντας στον τελικό της Valencia. 

Την απομάκρυνση του Iglesias, ακολούθησαν μερικές μέτριες χρονιές μέχρι την σεζόν 1998, όταν και προσελήφθη ο Βάσκος Javier Irureta, ο προπονητής με τον οποίο η Depor θα έγραφε τις πιο χρυσές σελίδες της ιστορίες της, μέχρι και σήμερα.

Ο Irureta καθιερώνει το 4-2-3-1, η ομάδα αποδίδει εκπληκτικό ποδόσφαιρο και έχοντας στην διάθεση της, τις υπηρεσίες μερικών υπέροχων ποδοσφαιριστών όπως ο βραζιλιάνος Djalminha, ο σπουδαίος Juan Carlos Valeron και ο μεγάλος Ολλανδός σκόρερ, Roy Makay, η La Coruna γίνεται η μικρότερη ισπανική πόλη στην ιστορία της Primera Division που καταφέρνει να κερδίσει το πρωτάθλημα (1999-00) με τον Valeron να «σερβίρει» και τον Makay να εκτελεί, πετυχαίνοντας 22 γκολ. 

Οι υψηλές πτήσεις δεν σταματούν εκεί. Χωρίς υψηλό μπάτζετ, καταφέρνει να συναγωνιστεί τις επόμενες χρονιές την Ρεάλ Μαδρίτης των «galacticos» και κατακτά μάλιστα το Copa Del Rey στο Bernabeu την χρονιά που η ομάδα της πρωτεύουσας, γιόρτασε την εκατονταετία της! 

Το σύνθημα των Γαλιθιάνων, που λίγο πριν την λήξη εκείνου του τελικού τραγουδούσαν στους οπαδούς της Μαδρίτης το γνωστό σε όλους “happy birthday” έμεινε στην ιστορία και ο τελικός εκείνος αποκαλείται μέχρι και σήμερα «el centenariazo».

Μεγάλες στιγμές όμως, έζησε το συγκρότημα του Irureta και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ποιος φίλος του ποδοσφαίρου μπορεί να ξεχάσει τον προημιτελικό του Champions League της περιόδου 2003-04, όταν η SuperDepor έχοντας χάσει στο Μιλάνο με 4-1, κατάφερε στον επαναληπτικό του Riazor να αποκλείσει την Milan, κερδίζοντας την με 4-0 σε έναν αγώνα-μνημείο για το ποδόσφαιρο. Εκείνη ήταν μάλλον η κορυφαία παράσταση, το ζενίθ αν θέλετε, μιας πραγματικά σπουδαίας ομάδας. 

Τα οικονομικά προβλήματα, συνέπεια και λανθασμένων επιλογών, σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Irureta, του αρχιτέκτονα των μεγάλων της επιτυχιών, οδήγησαν την Depor το 2011 στον υποβιβασμό της στην 2^η κατηγορία. Έν έτη 2012 κατάφερε να επιστρέψει στην Primera αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι η «σκιά» του Irureta, του (τότε ακμαίου) Valeron, του Djalminha, του Fran, του Makay και των υπολοίπων, θα στοιχειώνει για χρόνια το Riazor. Η SuperDepor αποτελεί παρελθόν. Κανένας όμως ποδοσφαιρόφιλος, δεν πρόκειται να την ξεχάσει.