Πέρυσι, το πρώτο clasico της σεζόν έγινε στο Bernabeu. Τώρα, είναι η
σειρά του Camp Nou να φιλοξενήσει την πιο διάσημη ποδοσφαιρική αναμέτρηση
στον κόσμο. Η Barcelona υποδέχεται την Ρεάλ
Μαδρίτης γνωρίζοντας ότι αν χάσει, χάνει περισσότερα, αν και οι αναμετρήσεις
των δύο κολοσσών είναι διαχρονικά μια κατηγορία από μόνες τους, ανεξαρτήτως
βαθμολογικής θέσης.
Η συγκομιδή βαθμών της Barca ωστόσο, την τοποθετηθεί με την πλάτη στον τοίχο. Όταν
πέρυσι επισκέφθηκε το Bernabeu, ήταν ήδη στο +3 από
την Μαδρίτη και επέστρεψε στη Βαρκελώνη με +6 έπειτα από επική εμφάνιση που την
βρήκε να κερδίζει με 0-4 έχοντας μάλιστα, μέχρι και το 0-3, τον Messi στον πάγκο. Τώρα, η ομάδα του Zidane ταξιδεύει στην Καταλονία όντας 6 βαθμούς μπροστά από
τους blaugrana, βάζοντας τους έτσι παραπάνω πίεση. Ωστόσο οι 6 βαθμοί που χωρίζουν την
πρωταθλήτρια Ισπανίας από την πρωτοπόρο της La Liga, δεν είναι το μεγαλύτερο της πρόβλημα.
Η ομάδα του Luis Enrique μπορεί
να εξασφάλισε την πρωτιά στον (δύσκολο) όμιλο του CL, αλλά στο πρωτάθλημα οι εμφανίσεις είναι -πλην ελάχιστων
εξαιρέσεων- κάτω του μετρίου και έχουν πληρωθεί τις μετρητοίς με 12 χαμένους
βαθμούς οι 7 εκ των οποίων, στο Camp Nou. Συνολική συγκομιδή 27 βαθμών σε 13 αγώνες. Την τελευταία φορά που
συνέβη κάτι αντίστοιχο, ο Pep Guardiola βρισκόταν ακόμη στην Barca B.
Η Barcelona φέτος υποφέρει και
όσοι είδαν την περασμένη Κυριακή τον αγώνα της στο Anoeta, αν έχουν συνέλθει, δεν χρειάζεται να διαβάσουν αυτές τις γραμμές
για να το πιστοποιήσουν. Στο San Sebastian η Barca έκανε, κατά δήλωση
του ίδιου του προπονητή της, την χειρότερη εμφάνιση της στην τριετία που ο ίδιος
βρίσκεται στην άκρη του πάγκου. Όταν λοιπόν ο Luis Enrique κάνει τέτοια
παραδοχή και έχει νωρίτερα καταδείξει ως καλύτερη φετινή απόδοση, το πρώτο 45λεπτο
(στο Etihad) ενός αγώνα στον οποίο η ομάδα του έχασε,
τότε προφανώς υπάρχει ζήτημα.
Μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από ένα
εκατομμύριο δικαιολογίες, μπορούμε να πούμε και τα πράγματα με το όνομα τους ή όπως
-τουλάχιστον- τα αντιλαμβανόμαστε. Επιλέγω -ως συνήθως- το δεύτερο. Η Barcelona είχε ένα εξαιρετικό 2015, χρονιά στην οποία
κατέκτησε το treble (της σεζόν 2014-15)
και πήρε κεφάλι και στη La Liga της σεζόν 2015-16.
Το 2016 όμως ήταν (και είναι) μια άλλη
ιστορία. Η ομάδα άρχισε να δείχνει σημάδια κορεσμού και σχεδόν κατέρρευσε τον
περασμένο Απρίλη, σ’ έναν μήνα στον οποίο κόντεψε να χάσει όλους τους βασικούς
της στόχους. Ο εγωισμός των παικτών και το καλό κλίμα συσπείρωσε και το δεύτερο
σερί double ήρθε, σκεπάζοντας, τουλάχιστον προσωρινά,
την αγωνιστική ανεπάρκεια.
Οι μεταγραφές του περασμένου καλοκαιριού,
έγιναν με στόχο την διεύρυνση του στενού roster και μπορεί να κόστισαν το βάρος τους σε χρυσάφι, αλλά όπως έχω
γράψει από τα τέλη του Σεπτέμβρη, δεν μπορούν να κάνουν άμεσα τη διαφορά, ούτε
δίνουν τη δυνατότητα στον Luis Enrique να δοκιμάσει νέα πράγματα σε επίπεδο
τακτικής, κάτι που έχει παραδεχτεί πλέον και ο ίδιος ο Αστουριανός.
Με απλά λόγια, για ακόμη μια σεζόν, η
επιτυχία θα οριστεί από τις αντοχές των -εδώ και χρόνια- γνωστών πρωταγωνιστών,
κάποιοι εκ των οποίων, για διαφορετικούς λόγους, είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Σημαιοφόρος αυτής της κατηγορίας, ο Sergiο Busquets που θα θέλει -πρώτος αυτός- να ξεχάσει το
2016. Ο Busi φέτος δεν βλέπεται,
αντικαταστάτης του δεν υπάρχει καθώς ο Samper κάνει το αγροτικό του στη Granada, ο Sergi Roberto κατοικοεδρεύει στο
δεξί άκρο της άμυνας και ο Mascherano δεν υπολογίζεται για
τη θέση του pivote, οπότε το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Οι αποστάσεις στο γήπεδο έχουν μεγαλώσει
τρομακτικά, η ανάπτυξη της ομάδας είναι για κλάματα, η πίεση ψηλά έχει πάψει
εδώ και καιρό να αρχίζει από την επιθετική γραμμή και ειδικά όταν λείπει ο Iniesta, δυνατότητα δημιουργίας σχεδόν δεν
υφίσταται. Ακούγομαι
αιχμηρός, δεν το συνηθίζω, αλλά όταν επιλέγεις να αποτυπώνεις τη σκέψη σου σε
γραπτό λόγο, οφείλεις να είσαι τίμιος, τουλάχιστον απέναντι στον εαυτό σου.
Αυτή την εικόνα έχω εισπράξει το τελευταίο τρίμηνο, αυτήν μεταφέρω.
Η νίκη στο clasico, απέναντι σε μια Ρεάλ Μαδρίτης που -ας μην κοροϊδευόμαστε- δεν
βγάζει μάτια με την απόδοση της, θα βοηθήσει και την ψυχολογία, θα βοηθήσει και
βαθμολογικά.
Είναι κρίμα που η ομάδα άφησε
τόσα χρόνια να περάσουν χωρίς να θωρακιστεί, ώστε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο
την παρουσία στις τάξεις της, ενός εκ των καλύτερων παικτών όλων των εποχών (Messi τον λένε) και το λέμε αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση ότι προφανώς και δεν γίνεται
να βγαίνουν κάθε χρόνο 2-3 Xavi, Puyol και Iniesta. Όλα τα καλά νομοτελειακά τελειώνουν, αλλά για να επαναληφθούν,
οφείλεις να μένεις προσηλωμένος στις αρχές σου.
Δεν θα αναλύσω τώρα τα σημαντικά λάθη που έχουν
γίνει στον αγωνιστικό σχεδιασμό την τελευταία πενταετία, ούτε τα επικίνδυνα
μονοπάτια που ακολουθεί η συγκεκριμένη διοίκηση. Και δεν ευθύνομαι για το
γεγονός ότι κάποιοι (ειδικοί, αρθρογράφοι και μη) εσχάτως φαίνεται να
ανακαλύπτουν την Αμερική. Τα έγραφα όταν συνέβαιναν, όσοι τα προσπέρασαν τότε
και επιθυμούν, μπορούν να ανατρέξουν. Δεν έχω καμία διάθεση και δεν έχει και
καμία αξία.
Αυτό που έχει αξία όμως, είναι ο Luis Enrique να ξεκαθαρίσει σε
αυτό το τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου του, τα διλήμματα και τις αμφιβολίες
του, γιατί αδυνατώ να πιστέψω ότι η αβεβαιότητα που βγαίνει στο χορτάρι, δεν
είναι και προϊόν των δικών του επιλογών. Αν το καλοκαίρι αποχωρήσει, θα είναι
κρίμα να το κάνει αφήνοντας την υστεροφημία του έρμαιο στις ορέξεις όσων των έχουν
ξεσκίσει την τελευταία τριετία.
Υπάρχει πρόβλημα με τον Vidal από τον Φεβρουάριο, το ξέρουν και οι ταξιθέτες στο Camp Nou, ωστόσο ο παίκτης έμεινε
το καλοκαίρι και συνεχίζει να μην παίρνει ευκαιρίες. Συνεπακόλουθα, χάνει την
ευκαιρία ο Sergi Roberto να παίξει στη φυσική του θέση και δοκιμάζεται
ταυτόχρονα ο φουκαράς (με την καλή έννοια) Mascherano και στη θέση του δεξιού μπακ. Έχεις πείσει ολόκληρο Xavi ότι θα παίζει αλλαγή του Rakitic και δεν καταφέρνεις να ενσωματώσεις τον Aleix, που είναι και δική σου επιλογή. Ok, να το δεχθώ. Συμβαίνει.
Υπάρχει πρόβλημα με τον Busquets και η ομάδα έδωσε 35εκ€ για τον Andre Gomes, που είναι περισσότερο
Rakitic, Rafinha ή Denis, αλλά πάντως δεν είναι καθόλου Busquets. Αυτό, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει.
Υπάρχουν κι’ άλλα προβλήματα, υπάρχει όμως
και ποιότητα, υπάρχει και μέταλλο. Στοιχεία που αρκούν για να οδηγήσουν και
φέτος την Barcelona στο δρόμο των
επιτυχιών, έναν δρόμο που τον έχει περπατήσει ήδη μέχρι τέλους ο Lucho, και ο οποίος όμως δεν συμπίπτει απαραίτητα και με εκείνον
της αγωνιστικής εξέλιξης. Ο τελευταίος, χρόνο με τον χρόνο, μοιάζει όλο και πιο
δύσβατος.
Για μενα το προβλημα εχει ριζες ακομα κ από την πρωτη χρονια.θεωρω πως πολυς κοσμος παρασυρηθηκε με το τρεμπλ. Η ομαδα δεν ηταν τοσο καλη οσο εβγαινε προςτα εξω. Η κληρωση με την μπαγερν ηταν βολικη καθως το ποδοσφαιρο της, βολευε την μπαρσα. Αν προσθεσουμε κ τις δυο μεγαλες απουσιες των δυο πιο ποιοτικων ποδοσφαιριστων,ρομπεν κ ριμπερι,καταλαβαινει κανεις ότι το εργο εγινε ακομα πιο ευκολο.παρολαυτα όμως, αυτό που εκρινε την προκριση ηταν οι δυο ατομικες ενεργειες του μεσι. Σαν συνολο ομαδων δεν φανηκε καμια απολυτως διαφορα. ξεκιναει η επομενη χρονια με την 4αρα από την μπιλμπαο κ φτανουμε στον τραυματισμο του μεσι. Είναι ισως η μοναδικη περιοδος που χαιρομουν να βλεπω την ομαδα,μετα από ένα δυο παιχνιδια κ την ηττα από την σεβιλη,η ομαδα αρχισε να βγαζει ένα διαφορετικο πρσωπο. Ένα νειμαρ να πεταει,ουσιαστικος,να δημιουργει,να σκοραρει κ να κανει με τον σουαρες ότι ηθελαν τις αμυνες.μια ομαδα με γρηγορους αυτοματισμους,τριγωνακια,ένα –δυο,οπου συμμετειχαν ολοι οι ποδοσφαιριστες στην δημιουργια.παιχτες που γυαλιζε το ματι τους,με αυτοπεποιθηση.με passing game που δεν κουραζε.που δεν ηταν προβλεψιμη,που δν ηξερες από πριν που θα παει η μπαλα κ τι θα γινει.μια ομαδα που εβγαζε ενεργεια,παθος κ ποιοτητα.εβγαζε υγεια. Με αποκορυφωμα τον αγωνα με την ρεαλ το 0-4. οπου πιστευα κ το ειχα γραψει κ στο barcelonismo,ότι δν πρεπει να παιξει ο μεσι,η ομαδα ειχε βρει ρυθμο κ ηταν σε τρομερη κατασταση. Ηταν μια ομαδα προπονητη κ εκει φανηκε ότι ο λουτσο δουλευει. Ποιος θα πιστευε ότι η μπρσα θα κερδιζε 0-4 χωρις τον μεσι?κανεις. Προσωπικα δεν χορταινα να τους βλεπω εκεινη την περιοδο. Αυτό ειχε ξαναγινει,σε μικροτερο βαθμο βεβαια κ το 2013 επι μαρτινο. Όταν παλι ειχε απουσιασει ο μεσι λογω τραυματισμου κ η ομαδα μετα από λιγο καιρο,παρουσιαζε ομορφο κ γρηγορο ποδοσφαιρο,εχοντας τοτε μπροστα τους πεδρο,αλεξις κ σεσκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετα την επιστροφη του μεσι τον δεκεμβριο εως κ σημερα η ομαδα πανω κατω βγαζει το ιδιο προσωπο.αλλες φορες λιγο καλυτερη άλλες λιγοτερο. Οποιος παρακολουθουσε ολους τους αγωνες της περσινης περιοδου από τον ιανουριο, ηξερε τι θα συμβει όταν θα ερθουν τα δυσκολα,τον απριλιο. Μια ομαδα μετρια εως κακη,κερδισε πολλους αγωνες οπου όχι μονο δεν αξιξε την νικη αλλα επρεπε να χασει.μια ομαδα με πολλα λαθη μπροστα,ασυνδετη στο κεντρο κ τους αμυντικους να τρεχουν να μαζεψουν ότι μπορουσαν. Κακη κ στα δυο ματς με την αρσεναλ.κ ερχεται ο προημητελικος με ατλετικο. Εκει η μπαρσα ξεγυμνωθηκε.καμια κουραση,καμια δικαιολογια.βγηκαν όλα στην φορα,ποσο αλλωστε θα ειχε την τυχη να κερδιζει ματς που δεν αξιζε. Η προκριση θα ειχε κριθει από τον πρωτο ματς αν δν υπηρχε η χαζη αποβολη του τορες.στον δευτερο αγωνα δεν κατεβηκε καν στο γηπεδο.μια φαση με τον σουαρες κ τπτ άλλο. Παρολο που η ατλετικο επαιζε για την νικη κ όχι να κρατησει αποτελεσμα.
Συμπερασματικα, για μενα ο λουτσο προσπαθησε να φερει τα τρια χαφ πιο κοντα στην αμυνα,ώστε ανασταλτικα να υπαρξει βελτιωση κ επιθετικα αφησε την δημιουργια καθαρα στο ταλεντο των τριων μπροστα. Τα χαφ κ οι επιθετικοι που ειχαμε συνηθησει να βλεπουμε να ερχονται κοντα κ να βγαζουν συνδιασμους κ φασεις,δεν υπαρχουν. Με τις μικρες ομαδες πετυχε αλλα όταν ηρθαν τα δυσκολα με ατλετικο στο cl, η ομαδα δεν μπορουσε να κανει ουτε φαση.οπως κ με την (κακη) ρεαλ λιγες βδομαδες πριν. Όμως η εικονα που εβγαλε η ομαδα όταν απουσιαζε ο μεσι περυσι,μου εδειξε ότι ο λουτσο δουλευει πολύ. Σιγουρα χωρις τον μεσι η ομαδα δυσκολα θα κερδισει τιτλους,αλλα σαν εικονα εκεινο το διαστημα με γεμισε περισσοτερο από κάθε άλλη φορα,από την αποχωρηση του πεπ κ μεταενας προπονητης δεν κρινεται από τους τιτλους μονο.αλλα από αυτό που παρουσιαζει,τι δειχνει η ομαδα,η εικονα που βγαζει,ποσο εχει δουλευτει,το πλανο που εχει. Γιαυτο κ ο μεγαλος πεπ, θα μεινει στην ιστορια περισσοτερο για αυτα που ειδαν τα ματακια μας παρα για τους τιτλους. Ο λουτσο πετυχε όταν ο μεσι ελειπε από την εντεκαδα. Κ απετυχε με αυτόν μεσα.γτ εκει επικρατει ο δικος του νομος.
Καταρχάς, σε συγχαίρω γιατί το σχόλιο σου είναι μακροσκελές, αλλά σε καμία περίπτωση βαρετό ή χωρίς "νεύρο". Και είναι κάτι (τα σχόλια) που λείπει γενικά από το blog.
ΔιαγραφήΣτις πρώτες παραγράφους σου, εκτιμώ ότι αναλύεις κάποια από αυτά που (συνοπτικά λόγω οικονομίας λέξεων) αναφέρω στο άρθρο μου. Και το κάνεις επαρκώς, παραλείποντας όμως -κατά την αντίληψη μου-ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που προσέθεσε την πρώτη χρονιά ο Lucho, ίσως το σημαντικότερο που προστέθηκε σε αυτήν την τριετία: Δηλαδή τον Rakitic στην ενδεκάδα και το πιο άμεσο (λόγω και της παρουσίας του Κροάτη) παιχνίδι της ομάδας. Θυμίζω, ότι το όνομα του Κροάτη, ήταν η πρώτη λέξη που ανάφερε ο LE στη διοίκηση, όταν προσλήφθηκε και επέμεινε μέχρις εσχάτων, καθώς ο Kroos ήταν σχεδόν done deal.
Η επισήμανση σου για την καλή περίοδο του Neymar είναι 'to the point', η πτώση του όμως, μετά το ταξίδι του στη Βραζιλία, δεν οφείλεται στην επιστροφή του Messi.
Το 2016, ήταν -όπως γράφω και στο κείμενο- μετριότατο, ωστόσο ο αγώνας στο Camp Nou με την Arsenal (τον οποίο είδα από κοντά) δεν συνοδεύτηκε από κακή εμφάνιση. Η ομάδα ήταν -εκείνο το βράδυ- καλή. Αν κάτι μου είχε προξενήσει εντύπωση, ήταν πως ο Rakitic σε εκείνον τον αγώνα είχε σκάσει κυριολεκτικά, περίπου στο 60', την ώρα που ο Sergio περπατούσε από το 1'.
Καταλαβαίνω ότι θεωρείς πως ο Messi "κρατά" ή τέλος πάντων δεσμεύει, την όποια αγωνιστική εξέλιξη της ομάδας. Και το σέβομαι απόλυτα. Θα επιχειρήσω όμως να αντιτάξω το εξής: Θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε ομάδα θα είχε στη σύνθεση της τον Leo, να να μην περιστρέφεται γύρω του. Αυτό όμως που κακώς συμβαίνει, είναι ότι εξαρτάται κιόλας αποκλειστικά απ' αυτόν. Δεν έχω πειστεί ότι στα διαστήματα που έλειπε ο Αργεντινός, η ομάδα πετούσε. Έκανε καλά παιχνίδια, ναι, αλλά δεν θα ήταν και φυσιολογικό η επιστροφή του να δημιουργήσει πρόβλημα.
Αναφέρεις επίσης (στο επόμενο σχόλιο σου, απλά απαντώ εδώ για να μην το χάσουμε) ότι από τον Απρίλιο του '13, ο Leo δεν είναι ο ίδιος. Θα σου πω ότι έχει πλέον αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του, γυρίζει πιο πίσω, δημιουργεί και η πτώση (στην αρχή) και μετέπειτα φυγή του Xavi, είναι επαρκής εξήγηση γι' αυτό.
Δεν έχω πρόθεση να τον υπερασπιστώ, αλλά είμαι θιασώτης της άποψης που λέει ότι ο Messi κάνει τους συμπαίκτες του, καλύτερους. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι είναι το πρόβλημα.
Εν κατακλείδι, νομίζω ότι συμφωνούμε και οι δύο, ότι η ομάδα έχει πρόβλημα αγωνιστικής ταυτότητας, που οφείλεται σε μια σειρά γεγονότων, άλλων φυσιολογικών και άλλων αδικαιολόγητων. Εδώ θα είμαστε, να τα αναλύσουμε.
Ο μπουσκετς δεν είναι τοσο κακος,απλα εχει χαθει η καλη κυκλοφορια μπαλας. Στην προσπαθεια του να μν την πουλησει, προσπαθει να την κρατησει βαζοντας σωμα ειτε παιρνοντας φαουλ.ομως πολλες φορες την χανει.οπως την χανουν κ οι τρεις στο κεντρο πολύ ευκολα.κ για μενα είναι αποτελεσμα της κακης αναπτυξης κ χημειας που υπαρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μενα η ομαδα είναι ιδια εδώ κ τρια χρονια,με σκαμπανεβασματα.δεν εχω δει καποια αλλαγη,καποια βελτιωση. Παραμονο την περιοδο που ελειπε ο μεσι. Ο μεσι μπορει λογω υψηλου ποδοσφαιρικα iq να συνεχιζει να κανει την διαφορα,όμως δεν εχει καμια σχεση με τον ποδοσφαιριστη που ειδαμε μεχρι το απριλο του 2013.Η ομαδα κ να κερδισει το σαββατο,εχει ένα μεγαλο πρβλημα.δεν είναι ομαδα.δεν εχει ταυτοτητα.
Καταρχιν συγγνωμη για το μεγαλο μηνυμα,μερικες φορες στην προσπαθεια μου να αναλυσω οσα βλεπω ξεφευγω. Συμφωνω απολυτα για τον ρακιτιτς.αλλα κ για τα τρεξιματα που κανει κ δεν κανουν αλλοι.ειναι θαυμα πως δν εχει βγλαει ακομα τραυματισμους. Επισης συμφωνω για την αλλαγη ρολου του μεσι.οπου εχει γινει πιο δημιουργικος. Εγω στεκομαι αλλου. Θεωρω πως η αγωνιστικη κατασταση κ η ενεργεια που εβγαζε δεν υπαρχουν πια.δλδ οσα χαρακτηριστικα κερδιζεις μεσα από την προπονηση εχουν μειωθει . πχ αν μετρησουμε τον χρονο που χρειαζεται για να κανει ένα 100αρι,μια εκρηξη με την μπαλα στα ποδια,την ένα σλαλομ μεσα από κωνους η αντιπαλους,ειμαι σιγουρος ότι οι τωρινοι χρονοι είναι οι διπλασιοι σε σχεση με το παρελθον.φαινεται ξεκαθαρα στο γηπεδο.πολλες φορες οι αμυντικοι του παιρνουν με ευκολια την μπαλα,σε πολλους αγωνες κανει πολλα λαθη προσπαθοντας να κανει μεγαλες προσπαθειες με την μπαλα στα ποδια όπως στο παρελθον .ειμαι σιγουρος ότι τα εργομετρικα του είναι σε πτωση. Εδώ θεωρω ότι επαιξε κ μεγαλο ρολο η φυγη του πεπ.οχι μονο ως προς το θεμα της προπονησης αλλα κ προς θεμα πειθαρχειας,τατουαζ,επαγγελαμτικης συμεπριφορας που βγαζει στο γηπεδο. Επισης αν δει κανεις τον βαθμο δυσκολιας των γκολ του μεσι μεχρι το 2013 κ το συγκρινει με τα τελευταια χρονια,είναι ένα ακομα σημαδι της πτωσης του. Αλλα αφου μπορει μονο με τον μυαλο του να κανει την διαφορα τοτε κανεις δεν μπορει να του πει τπτ. για ν μν δημιουργηθει η αντιληψη ότι εχω εμονη με τον μεσι,στο peak της καριερας του τον θεωρω τον μεγαλυτερο ποδοσφαιριστη ολων των εποχων.αλλα επειδη αγαπω την ομαδα κ το ποδοσφαιρο γενικα,προσπαθω να ειμαι δικαιος. Εμενα μου αρεσε πολύ η ομαδα χωρις τον μεσι περυσι.εβλεπες ότι ειχε μεγαλα περιθωρια βελτιωσης,ηταν απροβλεπτη, κ πιο γρηγορη. Με ενοχλει να βλεπω ολους εκει μεσα με το παρουν την μπαλα να σκεφτονται μονο που είναι ο μεσι κ οποιαδηποτε άλλη σκεψη στο μυαλο τους να εξαφανιζεται,να παγωνει. Όπως σωστα ειπες δεσμευει την αγωνιστικη εξελιξη της ομαδας. Να μν εχουν φαντασια. Οσο για τον νειμαρ,είναι απαραδεκτο να καθυστερει υπερβολικα την επιθεση της ομαδας κ να χανει την μπαλα ανευ λογου κ αιτιας προσπαθοντας να κανει τα δικα του.εδω εχει ευθυνη κ ο λουτσο που δν του εχει τραβηξει το αυτι. Συμφωνω ότι ο μεσι κανει ολους τους αλλους κ όχι οι αλλοι τον μεσι.ομως τα τελευταια 3 χρονια νομιζω πως η ομαδα δεν θα ειχε πετυσει ότι πετυχε χωρις τον σουαρες,όχι μονο για τα γκολ που βαζει αλλα κ για αλλα πραγμαα που κανει μεσα στο γηπεδο. Προσωπικη μου αποψη για σημερα είναι στα χαφ να παιξει με μπουσκετς,γκομες,ρακιτιτς κ να αφησει την ρεαλ να κανει παιχνιδι. Δεν νομιζω ότι θα εχουμε πιθανοτητες νικης παιζοντας επιθετικα,όχι λογω ρεαλ αλλα λογω κακης αναπτυξης που υπαρχει στην ομαδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερα στην παρεα.ετεροχρονισμενο το σχολιο αλλα με τσιγκλισατε να κανω σχολιο για μπαρσα μετα απο δυο χρονια(κι αυτο κατι λεει).με την δικη μου ματια λοιπον πολλα απ αυτα που λεει ο αποστολης εχουν βαση και ειναι το λιγοτερο τροφη για σκεψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήη ομαδα μετα τη φυγη πεπ και αφου ανελαβε εξόλοκληρου η ομαδα ροσελ το μανατζμεντ καθε χρονο χανει κι απο κατι απ'την ταυτοτητα της.εμενα δε μου αρεσε ουτε τη χρονια του τρεμπλ που (αλλου το διαβασα και το μεταφερω) μπορει και να τανε προεκλογικο δωρακι.αλλα αυτα ειναι και λιγο θεωριες συνομωσιας οποτε απλα το αναφερω.
ας παω στα αγωνιστικα καλυτερα που τα βλεπω με τα ματακια μου.
το νευμαρ τον κραζω απτην day one ,οχι τωρα που δεν προσφερει απολυτως τπτ.
απλα δεν ταιριαζει στην φιλοσοφια αλλα ουτε και κανει προσπαθεια να ¨μπει¨ (εστω καπως) στο νοημα.
φταιει ο ιδιος? αλλος προπονητης ισως νατον ενσωματωνε καλυτερα?εχει συμβολαιο που απαγορευεται να φαει παγκο μπας και φιλοτιμηθει? δεν ξερω ,παντως αυτο που βλεπω ειναι ενα ενα αποκομμενο πραγμα ,εκει εξω αριστερα ,με συνεχεις ατομικες προσπαθειες ,χωρις να δινει καμμια βοηθεια στηριξης στο πλανο της ομαδας.
ο ρακιτιτς κι ο σουαρες επισης δεν ειναι κι ακριβως ραμμενοι στη φιλοσοφια μπαρσα αλλα εχουν δωσει και τα σωψυχα τους για την ομαδα οποτε τους εχω αποδεχτει πληρως.(καλα το σουαρες κατι παραπανω απο αποδεχτει:) ).
ισως αυτο και να ειναι το μεγαλυτερο λαθος(μετα τον αφανισμο της μασια) της διοικησης.οτι δλδ προτιμα να αγοραζει φθηνα(οσο φθηνα θεωρουντε 20 με 30 εκ.) εργαλειακια ωστε να προσθετει ενεργεια στο κορεσμενο ροστερ παρα να δωσει οσα απαιτουνται (85 πχ για σουαρες) ωστε να παρει τον world class που ιδανικα μπορει να ταιριαξει και στη φιλοσοφια.ειδικα στην αμυνα ενας(ή και δυο) τετοιος παικτης θα εκανε μεγαλη διαφορα 5 χρονια τωρα αλλα ας ελπισουμε οτι ο γαλλακος θα εχει την εξελιξη που τωρα δειχνει οτι μπορει να εχει.
για το μεσσι κακη κουβεντα δεν μπορω να πω αλλα εχετε και οι δυο δικια σαυτα που γραφετε.ΔΛΔ και εξαρτιωμαστε παρα πολυ απαυτον αλλα και ισως δεν θα μπορουσε να γινει αλλιως οπως λεει ο περπε.ο μεσσι νομιζω οτι πανω απολα χρειαζεται κινητρο (νεος προπονητης ή δεν ξερω γω τι αλλο) και να νιωσει ωραια με τους συμπαικτες του (εκεινες οι συνεργασιες με ντανι αλβες στο φτερο.ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ. σε μας, φανταστειτε σαυτους που τις εκαναν.) και με την ομαδα γενικοτερα.
βλεπω παντως οτι συμφωνουμε οι περισσοτεροι οτι υπαρχει μια κριση ταυτοτητας που τρεμω στην ιδεα πως μπορει να εξελιχθει την ημερα που θα μας πει το αντιο ο φαντομας.
περα παντως απτον ρομαντισμο που εχουμε σιγουρα οι cules και μας κανει να θελουμε οχι απλα να κερδιζουμε αλλα να κερδιζουμε κι¨ωραια¨ θεωρω οτι ακομα κι ετσι διατηρουμαστε σε αρκετα ψηλο επιπεδο και αν υπαρχει ενα στοιχειωδες πλανο ωστε να βρεθουμε σε καλη κατασταση την καταλληλη παλι μπορουμε να κερδισουμε ολους τους τιτλους.
υ.γ. σορυ για τυχον λαθη,λογω κουρασης
visca el barca
Το γεγονός ότι επανέρχεσαι μετά από δύο χρόνια, είναι από μόνο του σημαντικό. Οτιδήποτε συμβαίνει στο club (που πάντως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν πέρασε και λίγα -βλέπε περιπτώσεις Abidal, Tito, δικαστικών υποθέσεων, FIFA κτλ) την τελευταία πενταετία, δεν μπορεί να προξενεί έκπληξη, τουλάχιστον σε όσους σε αυτό το διάστημα συμμετέχουν στους διαλόγους που κάνουμε με αφορμή τα κατά καιρούς κείμενα μου. Βλέπω εσχάτως ότι πολλοί (δεν αναφέρομαι στους τρεις που συζητούμε τώρα, εδώ,) στρέφονται κατά της διοίκησης για την οποία δεν τους ένοιαζε όσο όλα έβαιναν καλώς -σε αντίθεση με την αφεντιά μου που γκρίνιαζε σε καιρούς χαρμόσυνους-. Το βλέπω και η αλήθεια είναι ότι το έβλεπα να έρχεται, αλλά πλέον δεν έχω και πολύ διάθεση να μπω σε μια διαδικασία και παράθεση σχετικών περιστατικών που είχα αναφέρει και καταθέσει αρθρογραφικά, απόλυτα εγκαίρως. Η μετά Rosell περίοδος -χωρίς αυτό να απαλλάσσει τον Bartomeu και κυρίως τον απαράδεκτο συμβιβασμό στην δικαστική υπόθεση Neymar- μοιάζει να προσπαθεί να επουλώσει κάποιες πληγές, με την συμφωνία (προ του θανάτου του) με το ίδρυμα Cruyff, ορισμένες ενέργειες του Fundacio και τον (όπως όλα δείχνουν) τερματισμό της πρότασης μομφής κατά Laporta. Ο σύλλογος αγωνιστικά έχει πάρει το πονηρό το μονοπάτι, αλλά ίσως περισσότερο απ' όλα, έχει ανάγκη από ενότητα. Τα σέβη μου και χαίρομαι που "προκαλέσαμε" την παρουσία σου!
Διαγραφή