Στο χθεσινό μου άρθρο για τον τελικό του Champions League γυναικών, επέλεξα ως τίτλο το «Αυτόν τον τελικό θέλεις να τον δεις». Σχεδόν ένα 24ωρο από τη διεξαγωγή του, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν κορόιδεψα κανέναν με τη χθεσινή μου προτροπή.
Στο χθεσινό μου άρθρο για τον τελικό του Champions League γυναικών, επέλεξα ως τίτλο το «Αυτόν τον τελικό θέλεις να τον δεις». Σχεδόν ένα 24ωρο από τη διεξαγωγή του, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν κορόιδεψα κανέναν με τη χθεσινή μου προτροπή.
Από το καλοκαίρι του 2015 το τμήμα ποδοσφαίρου γυναικών της Barcelona έγινε αμιγώς επαγγελματικό. Μέχρι εκείνη τη χρονιά οι ομάδες από τη Γερμανία κυριαρχούσαν στον ευρωπαϊκό χώρο. Στο Champions League γυναικών (από το 2009 με την ονομασία που το γνωρίζουμε σήμερα) οι νικήτριες προέρχονταν σχεδόν (με την εξαίρεση της Arsenal) από δύο μόνο χώρες. Τη Γερμανία και τη Γαλλία. Η Lyon το είχε κερδίσει μέχρι το 2015, δύο φορές.
Η φανέλα με το νούμερο 11 στη Barcelona είναι πλέον συνυφασμένη με τις 2 χρυσές μπάλες, τα αμέτρητα γκολ, τους τίτλους και την προσωπικότητα της αρχηγού της Barca Femeni. Για την Alexia Putellas όμως, την κάτοχο της συγκεκριμένης φανέλας, αυτό που έχει περισσότερη αξία είναι το «11 γυναίκες μέσα στο γήπεδο, αμέτρητες έξω από αυτό».
Ένας ακόμη τελικός Champions League. Ο τέταρτος διαδοχικός, ο πέμπτος
την τελευταία εξαετία. Μία ακόμη υπέρβαση από την ομάδα των θαυμάτων που τείνει
να μετατρέψει το δύσκολο σε αναμενόμενο, κακομαθαίνοντας τον κόσμο της Barcelona. Υπέρβαση. Ναι. Δεν είναι εύκολο
να ανατρέπεις το 1-0 του πρώτου αγώνα, κερδίζοντας μέσα στο κατάμεστο Stamford Bridge την
πρωταθλήτρια Αγγλίας Chelsea με
2-0.
Η ομάδα αυτή έχει χαρακτήρα, έχει στεγανά, έχει αντισώματα που προκύπτουν σχεδόν όποτε έχει απαιτηθεί την τελευταία πενταετία. Ακόμη και όταν οι κλυδωνισμοί προκύπτουν από εσωτερικές εσφαλμένες εκτιμήσεις σε σχέση με την τακτική προσέγγιση (όπως έγινε στον αγώνα του Montjuic). Ας χαρούμε αυτή την επιτυχία όπως της αξίζει. Και μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, τα λέμε ξανά, αναλυτικά.
Η γευστική εντύπωση, ευρέως γνωστή και ως επίγευση, ορίζεται από αναδρομικές απτικές και οσφρητικές αισθήσεις στον ουρανίσκο που προκαλούνται από συνδυασμό γεύσεων. Όσο ποιοτικά κι αν είναι τα συστατικά του ροφήματος ή της τροφής, αρκεί μία μικρή λεπτομέρεια, ένα λάθος συστατικό, μία εσφαλμένη εκτίμηση, για να χαλάσει τη συνολική εμπειρία και να την κάνει δυσάρεστη ή τουλάχιστον λιγότερο ευχάριστη από όσο συνολικά θα μπορούσε να είναι.
H Barça femeni έκανε χθες αυτό που ο περισσότερος κόσμος περίμενε. Κέρδισε στη Νορβηγία με 2-1 την Brann στον πρώτο προημιτελικό του Champions League.
Friendly reminder πως η 2x Ballon d’ Or capitana της Barça είναι αυτή τη στιγμή free agent, με τις μισές top ομάδες της Ευρώπης (και όχι μόνο) να της έχουν καταθέσει πρόταση, και την ίδια να έχει παγώσει τα πάντα, θέλοντας να δει τις προθέσεις του συλλόγου για το τμήμα, την ώρα που οι blaugrana της δίνουν (τελικά) ένα take it or leave it συμβόλαιο. Mία συμφωνία που αν επικυρωθεί, θα υπάρχει μόνο μία πλευρά που θα έχει δουλέψει γι’ αυτό. Και αυτή δεν είναι η πλευρά της Barça. Σημείο καμπής στην προσωπική μου αλληλεπίδραση με το αγαπημένο μου FC Barcelona η κατάληξη αυτής της ιστορίας.
Υπάρχουν αρκετά να πούμε ακόμη για τη φετινή προσπάθεια, αλλά κοιτώντας την επόμενη ημέρα της Barça,
2 συγκεκριμένες θέσεις απαιτούν ενίσχυσης. Με 2 συγκεκριμένα πρόσωπα θα έλεγα. Το ένα, φαίνεται πως είναι κοντά στην μεγάλη επιστροφή. Αν συμβεί, θα πρόκειται για τεράστια κίνηση.