#weareallmonkeys Χλευάζοντας τον ρατσισμό

Στις 27 Απριλίου 2014, η Barcelona είχε μια πολύ δύσκολη αποστολή. Δυο μέρες μετά τον θάνατο του Tito Vilanova, οι Καταλανοί ταξίδεψαν στη Βαλένθια για να αγωνιστούν απέναντι στο κίτρινο υποβρύχιο. Η Villarreal ανήκει στην κατηγορία των ισπανικών ομάδων που δεν έχουν σκληρό πυρήνα φανατικών οπαδών. Στο el Madrigal δεν υπάρχουν ultras, παρά μόνο μερικά πανό, τα περισσότερα εκ των οποίων τα έχει φτιάξει η ίδια η διοίκηση, σε μια προσπάθεια να δώσει χρώμα σε μια κατά κοινή ομολογία, πολύ ήσυχη εξέδρα.

Tito Vilanova. Το πέρασμα στην αιωνιότητα

Το καλοκαίρι του 2011 κατά την διάρκεια του ισπανικού Super Copa μεταξύ της Barcelona και της Ρεάλ Μαδρίτης στο Camp Nou, ο Jose Mourinho επιτίθεται απροκάλυπτα στον βοηθό προπονητή των Καταλανών. Η ενέργεια του κάνει τον γύρο του κόσμου μέσω των τηλεοπτικών δεκτών και βάζει για πρώτη φορά σε πρώτο πλάνο έναν αθόρυβο εργάτη και άνθρωπο χαμηλών τόνων, τον άμεσο συνεργάτη του Pep Guardiola. Το όνομα του είναι Tito Vilanova.

Panolada μετά από πολλά χρόνια

Πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε άσπρα μαντήλια να ανεμίζουν στο Camp Nou. Ήταν Μάιος του 2008, στα τέλη της προπονητικής θητείας του Frank Rijkaard στην Βαρκελώνη, όταν το κοινό των Καταλανών αποφάσισε με την panolada (έτσι ονομάζεται) να στείλει μήνυμα απογοήτευσης και αγανάκτησης προς τον τότε πρόεδρο, Joan Laporta. Η κρίση στον σύλλογο ήταν προϊόν διετούς καθοδικής πορείας της ομάδας που είχε σηκώσει νωρίτερα το τρόπαιο του Champions League το 2006 στο Παρίσι και οδήγησε σε πρόταση μομφής κατά της διοίκησης το καλοκαίρι του 2008.

Ποιος θα πάρει αυτό το πρωτάθλημα;

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει και μ' αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στην La Liga, είναι βέβαιο ότι η κλασική παροιμία έχει περάσει από το μυαλό όλων όσων ασχολούνται-παρακολουθούν, το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Αναλύσεις επί αναλύσεων, σενάρια συνωμοσίας, ακόμη και εφαρμογές μέσω υπολογιστών που υπολόγιζαν όλα τα πιθανά σενάρια, επιστρατεύτηκαν από μεγάλα ευρωπαϊκά sites, για να ξεδιαλύνει το τοπίο στα μάτια του κόσμου, κάτι που βέβαια μάλλον δεν συνέβη ποτέ.

Τα αυγά ή τα δείχνεις, ή τα σπας

Ένας αποκλεισμός στα προημιτελικά του Champions League μετά από 7 χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κριτήριο για αποφάσεις και αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα ενός συλλόγου, ακόμη και του μεγέθους της Barça. Υπάρχει όμως ένα χρονικό υπόβαθρο, που μπορεί να μετατρέψει την χθεσινή ήττα σε αφορμή εξελίξεων. Η συνέπεια αυτής της ομάδας, που βρισκόταν σταθερά στα ημιτελικά του θεσμού τα τελευταία χρόνια, μπορεί να οδήγησε τον κόσμο της σε μια σχεδόν αμήχανη ψυχολογική κατάσταση σήμερα, ωστόσο η αίσθηση μου είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, οι φίλαθλοι ήταν περισσότερο υποψιασμένοι από τους έχοντες τα ηνία. Είτε αυτοί λέγονται διοίκηση, είτε τεχνικό επιτελείο, είτε παίκτες.

Δεν θα καταρρεύσει η Barcelona από την τιμωρία της FIFA

Μετά την είδηση ότι η FIFA αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις στην Barcelona, ξεκίνησε ένας τρελός χορός εικασιών, εκτιμήσεων και προβλέψεων. Η αμηχανία των ΜΜΕ, ακόμη και εκείνων που είναι πολύ κοντά στον σύλλογο, ήταν εμφανής καθώς οι δαιδαλώδεις κανονισμοί της παγκόσμιας ομοσπονδίας ευνοούν την εξαγωγή εσφαλμένων συμπερασμάτων. Νομικοί εμφανίστηκαν να υϊοθετούν διαφορετικές απόψεις, μεγάλα αθλητικά portals ανέβαζαν άρθρα και λίγες ώρες αργότερα ανασκεύαζαν, με λίγα λόγια χάθηκε η μπάλα!

Το ζήτημα της τιμωρίας του FC Barcelona

Το FCBarcelona και η RFEF (ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία) υπέστησαν κυρώσεις για διεθνείς μεταγραφές ανηλίκων. Αυτός είναι ο ακριβής τίτλος της ανακοίνωσης Τύπου, που αναρτήθηκε στο επίσημο site της FIFA σήμερα το μεσημέρι και προκάλεσε αναστάτωση στους φίλους των blaugrana και έκπληξη σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Θα εξηγήσουμε λοιπόν τι συνέβη και στο τέλος του άρθρου, μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την απόφαση - ανακοίνωση της παγκόσμιας ομοσπονδίας, μεταφρασμένη στην ελληνική γλώσσα από την καθηγήτρια αγγλικής, Ζωή Περπερίδου (την οποία και ευχαριστώ) ώστε να είμαστε απόλυτα ακριβείς και να μπορέσει να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα. 

Luis Suárez Τα κακά παιδιά πάνε παντού

Υπάρχει μια φράση που λέει ότι τα καλά παιδιά πάνε στον παράδεισο, αλλά τα κακά παιδιά πάνε παντού. Ο σημερινός μας πρωταγωνιστής έχει δαγκώσει (κυριολεκτικά) δυο φορές αντιπάλους του στην διάρκεια της καριέρας του, έχει σηκώσει πολλές φορές το μεσαίο δάκτυλο σε οπαδούς αντιπάλων ομάδων, έχει κουτουλήσει διαιτητές και έχει κατηγορηθεί σε βαθμό υπερβολής για μια σειρά από πράγματα, πολλά από τα οποία πιθανότατα δεν συνέβησαν ποτέ. Είναι ένας παρεξηγημένος ήρωας και επίσης ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Ο λόγος για τον Luis Suárez.

V for Valdes

Έχει περάσει σχεδόν όλη του την ζωή φορώντας την φανέλα μιας και μόνο ομάδας. Έχει αμφισβητηθεί όσο λίγοι. Κατάφερε τελικά να λογίζεται ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία της Barcelona, αποφασίζοντας από δική του επιλογή, ότι πρέπει να φύγει το καλοκαίρι του 2014 για άλλες πολιτείες. Ταυτόχρονα ετοιμαζόταν να αγωνιστεί στο προσεχές παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας, για πρώτη φορά ως βασικός με την φανέλα των Furias Rojas. Απέμεναν ακόμη 9 αγώνες πρωταθλήματος και στην καλύτερη περίπτωση άλλοι 5 στα πλαίσια του Champions League, για να πει το δικό του αντίο στον σύλλογο που τον στιγμάτισε. Η ζωή, που πάντα έπαιζε περίεργα παιχνίδια μαζί του, επέλεξε γι' αυτόν, χωρίς αυτόν. Ο αποχαιρετισμός του στους φίλους της Barça, έμελλε να γίνει πάνω σε ένα φορείο, με τον ίδιο να ξεσπάει σε λυγμούς. Αυτή εδώ δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία. Είναι η ζωή του Victor Valdes.

Ένα διαφορετικό clasico

Στις 23 του Μάρτη, η Real Madrid υποδέχθηκε την Barça σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να βγάλει είδηση. Αν οι Καταλανοί έχαναν, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα παρέδιδαν το στέμμα (όσο κι αν η λέξη "στέμμα" προκαλεί αλλεργία στην Βαρκελώνη) της πρωταθλήτριας Ισπανίας, αφού θα έμεναν 7 ολόκληρους βαθμούς πίσω από τους blancos, αφήνοντας τους ανενόχλητους στο κυνήγι του τίτλου, μαζί με την συμπολίτισσα Atletico. Βέβαια όταν μιλάμε για clasicos, δηλαδή τις αναμετρήσεις μεταξύ των δυο μεγαλύτερων συλλόγων στην Ισπανία, δεν μιλάμε μόνο για ειδήσεις. Εικόνες, σκέψεις, αντιδικίες και συναισθήματα πλημμυρίζουν σχεδόν πάντα αυτούς τους αγώνες. Για αυτά θα μιλήσουμε σήμερα.

Πολύ σκληρή για να πεθάνει

Είναι εξαιρετικό προνόμιο να έχεις το θάρρος να δηλώνεις τις προτιμήσεις σου και να κρίνεσαι φυσικά για όσα γράφεις, πάντα όμως υπό αυτό το πρίσμα. Γιατί σου δίνεται το δικαίωμα να δείξεις την χαρά σου όταν η ομάδα που υποστηρίζεις φτάνει σε έναν θρίαμβο και την υποχρέωση ταυτόχρονα να πεις τα πράγματα με το όνομα τους και χωρίς στρογγυλέματα, όταν νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η επιστροφή των Boixos Nois

Δύσκολο απόγευμα για την Barça το χθεσινό. Μετά την ήττα από την, εκ των ουραγών της La Liga, Real Valladolid, οι blaugrana παραχώρησαν την τύχη τους στα χέρια (ή μάλλον στα πόδια) των δυο ομάδων της Μαδρίτης. Πλέον η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν εξαρτάται από τους ίδιους, αλλά θα χρειαστεί να στραβοπατήσουν και οι Real και Atleti, για να βρεθεί ξανά στην κορυφή η ομάδα του Gerardo Martino. Αυτό όμως είναι μάλλον και το λιγότερο σημαντικό.

Volem Votar

Volem votar el president del Barça i no el nou Camp Nou, δηλαδή θέλουμε να ψηφίσουμε για τον πρόεδρο της Barça και όχι για το νέο Camp Nou, έλεγε το πανό που σήκωσαν φίλοι της ομάδας κατά την διάρκεια της χθεσινής αναμέτρησης για το πρωτάθλημα με την Almeria. Οι πρώτες αναμενόμενες αντιδράσεις μετά την αποχώρηση (από την πίσω πόρτα) του Sandro Rosell, που όλο και περισσότεροι του καταλογίζουν δειλία και ευθυνοφοβία, όταν το καράβι άρχισε να γέρνει επικίνδυνα, γίνονται πλέον αισθητές στη Βαρκελώνη.

Με όνομα και επώνυμο

Το πιο σημαντικό είναι να καταφέρουμε να παρουσιαστούμε όπως ακριβώς το κάνουμε κάθε εβδομάδα στην Premier League. Με το ίδιο στυλ και την ίδια προσωπικότητα. Αυτά ήταν τα λόγια του Manuel Pellegrini πριν τρία βράδια, μιλώντας για τον τρόπο που θα ήθελε να παρατάξει την Manchester City απέναντι στην Barcelona. Λόγια που δεν έγιναν ποτέ βέβαια πράξεις, όπως  αποδείχθηκε εκ των υστέρων. Και όχι απλά δεν μετουσιώθηκαν σε πράξεις, αλλά φάνηκε ότι απείχαν όσο περίπου και το Μάντσεστερ από την Βαρκελώνη. Χιλιάδες χιλιόμετρα δηλαδή.

Munir. Ένα βέλος από το Μαρόκο

Πίσω από τους προβολείς του Champions League, από φέτος μία ακόμη διοργάνωση της UEFA έκανε την δική της πρεμιέρα. Πρόκειται για το UEFA Youth League, μια μικρογραφία της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Συμμετέχουν οι ομάδες νέων των 32 συλλόγων που αγωνίζονται την τρέχουσα περίοδο στο Champions League, η κατάρτιση των ομίλων είναι ακριβώς ίδια με εκείνη των "μεγάλων" και οι διαφορές αρχίζουν στις νοκ-άουτ αναμετρήσεις, εκεί όπου οι αγώνες δεν είναι διπλοί, αλλά κρίνονται σε μία μόνο αναμέτρηση.