Μετατρέποντας την εξαίρεση σε κανόνα

 

H Barcelona θα βρεθεί για 5^η σερί χρονιά στον τελικό του Champions League. 5^η σερί και 6^η την τελευταία επταετία. Το επίτευγμα της πιο χαρισματικής ομάδας γυναικών στην ιστορία του συλλόγου, δεν ήρθε εύκολα, ούτε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, γιατί δεν είναι. Στις επόμενες 1718 λέξεις, θα προσπαθήσω να εξηγήσω ορισμένους από τους λόγους.

Γλυκιά εκδίκηση

 

Ο νεαρός - θαύμα, το next (μάλλον και current) big thing του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο Lamine Yamal πέτυχε το 3ο. Ο πιο επιδραστικός παίκτης στην Ευρώπη (μαζί με Salah) αυτή τη σεζόν, ο Raphinia, ήταν ξανά καθοριστικός.

Όμως αυτή την ανατροπή (aka remontada) μιας εκ των πιο νεανικών ομάδων κορυφής που έχουμε δει ποτέ, την υπέγραψαν δύο παλιοί, δύο «μεγάλοι» που περπατάνε την 4η δεκαετία της ζωής τους και ένας -πιο νέος- που «παίζει στη Barça επειδή είναι βύσμα» και δε ξέρω εγώ τι άλλες αστειότητες έχει (και έχουμε) υποστεί.

Κομμάτι της ζωής μας

 

Αυτός ο σύλλογος που πορεύεται διαχρονικά με το δράμα (συχνά για αντικειμενικούς λόγους) και με την υπερβολή (εξίσου συχνά) για υποκειμενικούς. Που περπατάει χέρι χέρι με την ταπεινότητα και με το μεγαλείο. Με άπειρες αντικειμενικές δυσκολίες αλλά και με ελλειμματική ικανότητα διαχείρισης των επιτυχιών. Με μεγαλύτερο αντίπαλο τις εκτός λογικής απαιτήσεις των ολοένα και πιο κακομαθημένων οπαδών του. Αυτός που μας έχει κάνει (όχι με ευθύνη του) να χάσουμε το κέφι μας να γράφουμε σε μεγάλες βραδιές, για να μη γίνουμε άθελα μας μέρος όσων κατακρίνουν τα πάντα στα δύσκολα και ξεχνάνε με την ίδια ευκολία στην πρώτη επιτυχία. Αυτός που έχει σκορπίσει στους πέντε ανέμους την πανάκριβη και πολυδιαφημισμένη Μαδρίτη όπου την πέτυχε φέτος. Με τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας από όλες τις ομάδες κορυφής στα 5 κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Που παίζει ξεσπιτωμένος γιατί βρέθηκε μια διοίκηση να πάρει την μεγάλη απόφαση και να προχωρήσει στην ανακατασκευή του Camp Nou. Η ίδια διοίκηση που (με τα λάθη της) την έχουν ξεσκίσει στην κριτική οι ίδιοι κακομαθημένοι οπαδοί, όταν είχε θάρρος να βγει μπροστά αναλαμβάνοντας το σκήνωμα μιας ομάδας που πριν 4 χρόνια η ίδια της η επιβίωση, ήταν ερώτημα. Αυτός ο σύλλογος… Το FC Barcelona. Κομμάτι της ζωής μας. Η ζωή μας.

Το τέρας που λέγεται εξουσία

 

Σε εξέλιξη βρίσκεται η δίκη για την υπόθεση της Jenni Hermoso, με κατηγορούμενο (μεταξύ άλλων) τον πρώην πρόεδρο της RFEF, Luis Rubiales.

Έχει ήδη καταθέσει η ίδια η Jenni, οι συμπαίκτριες της, Misa Rodriguez, Laia Codina, Irene Paredes και Alexia Putellas, καθώς και μια σειρά ακόμη εμπλεκομένων στην υπόθεση ατόμων . Δεν θα αναφερθώ σε τίποτα από όσα κατέθεσαν οι ποδοσφαιρίστριες, καθώς η γραμμή τους είναι διαυγής, χωρίς αντιφάσεις, και απλά επανέλαβαν (με περισσότερες λεπτομέρειες) τα γεγονότα όπως τα βίωσαν. Αυτά δηλαδή που έλεγαν ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2023.

Αναπόφευκτο αδιέξοδο

 

Λίγες ημέρες αφού συμπλήρωσε 100 εμφανίσεις με τη φανέλα της Barça, όλα δείχνουν ότι η Keira Walsh θα αποχαιρετήσει τη Βαρκελώνη, επιστρέφοντας στην πατρίδα της, για λογαριασμό της Chelsea. Μία είδηση που είναι αδύνατον να μην προκαλεί κατήφεια στις φίλες και τους φίλους της Barça femeni, αλλά και ένα γεγονός που, όσοι παρακολουθούμε στενά την κορυφαία ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών στον κόσμο, γνωρίζαμε πως ήταν μάλλον αναπόφευκτο να συμβεί. 

Al loro! Que no estamos tan mal hombre!

 

Για πάνω από μία δεκαετία, κυρίως στη Μαδρίτη (αλλά ΟΧΙ μόνο εκεί) βολεύτηκαν εξαιρετικά με τους άοσμους (για να μην πω δύσοσμους) ανεπαρκείς και οριακά ανιστόρητους Rosell και Bartomeu, που έφτασαν τη Barça κυριολεκτικά στα ιστορικά όρια της αξιοπρέπειας της.

Εσωστρέφεια ή συστράτευση

 

Οι σκελετοί βγαίνουν ξανά από τη ντουλάπα. Για πολλοστή φορά στην ιστορία του συλλόγου, έχουμε χάσει το μέτρημα πια, δεν αρκούν οι πανίσχυροι εξωγενείς παράγοντες που θέτουν διαχρονικά εμπόδια στην πορεία προς την (όποια) οικονομική εξυγίανση, έχουμε και την εσωτερική αντιπολίτευση η οποία αντί να συμπράξει και να βοηθήσει με την δεδομένη τεχνογνωσία της σε μια κρίσιμη στιγμή, τίθεται και αυτή απέναντι, αλλά σε ποιον; Στον Laporta ή στην πραγματικότητα στον ίδιο τον σύλλογο, με πρόσχημα το φιάσκο (;) της εγγραφής Olmo - Victor; 

Συγνώμη για την ενόχληση αλλά μας έχετε ζαλίσει

"Η σύγχρονη εκδοχή του προέδρου Laporta (χωρίς να παραγνωρίζω την αγάπη του για τον σύλλογο) είναι άτολμη, συμβιβασμένη και ίσως δέσμια συμμαχιών (ESL) που δεν του επιτρέπουν να κάνει αυτά για τα οποία εξελέγει. Να αλλάξει δηλαδή την δυναμική της Barça που μοιάζει δέσμια ενός παρελθόντος το οποίο οφείλει να τιμά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει μέσα από αυτό."

Αυτά έγραφα, μεταξύ άλλων, στις 9 Μαϊου, την τελευταία δηλαδή φορά που ασχολήθηκα αρθρογραφικά με το ποδοσφαιρικό τμήμα ανδρών του FC Barcelona.

Όταν τα λόγια γίνονται πράξεις

 

Η Aitana ξεκουράζεται στην Αθήνα (παιδί του πνεύματος, έκανε post από την Ακρόπολη), η τρελό-Cata είναι στην Κρήτη, η Ada Hegeberg στη Μύκονο, Miedema και Mead βρέθηκαν στη Ρόδο. Οι αγωνιστικές τους υποχρεώσεις τελείωσαν πριν λίγες ημέρες και η σεζόν 2024-25 ξεκινά για τις περισσότερες σε 2 εβδομάδες (με προκριματικά euro και Ολυμπιακούς). Επιεικώς επικίνδυνο. Η ξεκούραση επιβάλλεται.

Ωστόσο για ορισμένες κάποια άλλα ζητήματα προηγούνται. Πριν έναν μήνα η Alexia Putellas εγκαινίασε το νέο της ίδρυμα, με το πρώτο camp να ανοίγει στην Καταλωνία. Είχε πει τότε πως το project είναι ήδη χρηματοδοτημένο από την ίδια για την επόμενη δεκαετία. Είχε πει επίσης πως θα ακολουθήσει σύντομα η Κολομβία. Έναν μήνα μετά λοιπόν, εικόνες από χθες, στην Κολομβία, για το πως τα λόγια έχουν αξία όταν ακολουθούνται από τις πράξεις.

Στο γήπεδο οι απαντήσεις

Σχεδόν μισός αιώνας πέρασε από την τελευταία φορά που στον πάγκο της Barça κάθισε προπονητής από την Γερμανία. Καλή αρχή να έχει ο άνθρωπος (όπως λέω πάντα για όλους ανεξαιρέτως) με μία μόνο ευχή αλλά και μία προσδοκία στο όριο της απαίτησης: Να εργαστεί σε ένα σταθερό περιβάλλον (εδώ η ευχή) και να σταματήσουμε επιτέλους να ακούμε από τους προπονητές μας ότι η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση, δεν έχει οικονομικές δυνατότητες κτλ (εδώ η απαίτηση). Χιλιάδες θα ήθελαν να είναι σε αυτή τη θέση - λίγοι οι τυχεροί, όσο υψηλή κι αν είναι η πίεση. Στο γήπεδο τα υπόλοιπα. Benvingut Herr Flick

Μπήκε η χρυσόσκονη

 

Στο χθεσινό μου άρθρο για τον τελικό του Champions League γυναικών, επέλεξα ως τίτλο το «Αυτόν τον τελικό θέλεις να τον δεις». Σχεδόν ένα 24ωρο από τη διεξαγωγή του, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν κορόιδεψα κανέναν με τη χθεσινή μου προτροπή. 

Αυτόν τον τελικό, θέλεις να τον δεις

 

Από το καλοκαίρι του 2015 το τμήμα ποδοσφαίρου γυναικών της Barcelona έγινε αμιγώς επαγγελματικό. Μέχρι εκείνη τη χρονιά οι ομάδες από τη Γερμανία κυριαρχούσαν στον ευρωπαϊκό χώρο. Στο Champions League γυναικών (από το 2009 με την ονομασία που το γνωρίζουμε σήμερα) οι νικήτριες προέρχονταν σχεδόν (με την εξαίρεση της Arsenal) από δύο μόνο χώρες. Τη Γερμανία και τη Γαλλία. Η Lyon το είχε κερδίσει μέχρι το 2015, δύο φορές.

Η Alexia είναι η Barça

 

Αυτή η φορά, δεν ήταν σαν τις προηγούμενες. Η τελευταία ανανέωση της Alexia με την Barça πραγματοποιήθηκε στις 11 Σεπτέμβρη του 2011 (θυμηθείτε εδώ τι έγραφα τότε), στο ξεκίνημα δηλαδή του τελευταίου (τότε) έτους του συμβολαίου της με τους blaugrana. Δεν υπήρξε φημολογία, δεν πρόλαβε ο κόσμος να νιώσει αγωνία για το αν η δις καλύτερη παίκτρια του κόσμου θα παρέμενε ή όχι στον σύλλογο της καρδιάς της. 

Η παγκόσμια Alexia

 

Η φανέλα με το νούμερο 11 στη Barcelona είναι πλέον συνυφασμένη με τις 2 χρυσές μπάλες, τα αμέτρητα γκολ, τους τίτλους και την προσωπικότητα της αρχηγού της Barca Femeni. Για την Alexia Putellas όμως, την κάτοχο της συγκεκριμένης φανέλας, αυτό που έχει περισσότερη αξία είναι το «11 γυναίκες μέσα στο γήπεδο, αμέτρητες έξω από αυτό».

Όταν μιλάει η αρχηγός

 

Καλησπέρα σε όλες και όλους. Λοιπόν, κατακτήσαμε το 9ο πρωτάθλημα Ισπανίας της ιστορίας μας, το 5ο συνεχόμενο. Και θα σας πω με λίγα λόγια, πως το κόστος για να το κερδίσουμε, ήταν υψηλό. 

Ένα από τα κυριότερα στοιχεία αυτής της ομάδας, είναι πως δεν χαρίζει απολύτως τίποτα. Δεν θεωρούμε δεδομένο τίποτα, καμία νίκη, μέχρι να λήξει ο κάθε αγώνας. 

Πιστεύω πως αυτό ακριβώς το στοιχείο, έχει σηματοδοτήσει τον νικηφόρο κύκλο των επιτυχιών μας. Και μπορώ να σας πω ότι αυτή η πορεία θα κρατήσει για αρκετά χρόνια ακόμη. 

Το κάνουμε κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση, αλλά δεν το κάνουμε μόνες μας. 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους εργαζόμενους στις εγκαταστάσεις μας, όλο τον σύλλογο, που κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. 

Το διοικητικό συμβούλιο, τον Xavi Puig (αντιπρόεδρος τμήματος γυναικών) τον πρόεδρο (Laporta), εσάς φυσικά (τους φιλάθλους) και θέλω να κάνω ειδική μνεία στο τεχνικό μας επιτελείο με επικεφαλής τον Jona (Giraldez) που είναι προπονητής μας την τελευταία τριετία και μας χάρισε αυτόν τον νικητήριο κύκλο που βιώνουμε. 

Αλλά ξέρετε, ξέρετε ότι έχουμε ακόμη δύο…Ακόμη δύο τελικούς. Και όπως σας είπα στην αρχή, πάμε να παλέψουμε για όλα, θα δώσουμε τα πάντα. 

Σας περιμένουμε στη Σαραγόσα (τελικός κυπέλλου Ισπανίας), σας περιμένουμε στο Μπιλμπάο (τελικός Champions League) θα παλέψουμε να πάρουμε και τους 4 τίτλους για να γράψουμε ιστορία. 

Visca Barça, Visca Catalunya. 

Alexia Putellas 

Capitana del Futbol Club Barcelona