Neymar Το νέο όπλο

Ο Pep Guardiola μαζί με τον Tito Vilanova, παρακολουθούσαν εδώ και τρία χρόνια, δύο βραζιλιάνους ταλαντούχους πιτσιρικάδες. Πίστευαν ότι τουλάχιστον ο ένας από τους δύο, θα μπορούσε να αποτελέσει μελλοντικά μια σπουδαία προσθήκη για την Μπάρσα. Ο ένας άκουγε στο όνομα Lucas Moura. Ο άλλος παρουσιάζεται αύριο στο Camp Nou και το όνομα του είναι Neymar. 

Το αντίο του Valdes

Την φοβόμουν την σημερινή συνέντευξη του Victor Valdes. Η πληροφόρηση μας αργά χθες το βράδυ, έλεγε ότι δεν θα επρόκειτο για μια κανονική συνέντευξη Τύπου αλλά για την ανάγνωση από την πλευρά του παίκτη, μίας κονσερβοποιημένης δήλωσης. Κάτι τέτοιο θα ήταν άκρως απογοητευτικό. Ευτυχώς λοιπόν οι πληροφορίες δεν επαληθεύτηκαν. Ο doble V εμφανίστηκε ενώπιον των δημοσιογράφων και το μόνο που τον συνόδευε στην αίθουσα Ricard Maxenchs, ήταν οι συνοδοιπόροι του-αρχηγοί της Μπάρσα. Ο Puyol, ο Xavi και ο Iniesta.

Συγνώμη Abi για δεύτερη φορά

Δεν έχω απολύτως καμία πρόθεση να κάνω φτηνή σπέκουλα, εκμεταλλευόμενος μια από τις πιο δύσκολες – συναισθηματικές στιγμές που έχει ζήσει αυτός ο σύλλογος. Δεν πρόκειται όμως σε καμία περίπτωση να πνίξω όλα αυτά, που αυστηρώς προσωπικά μιλώντας, ένιωσα χθες, βλέποντας τον Eric Abdal να ανακοινώνει την αποχώρηση του από την Barca. Εάν το έπραττα, τότε δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές.

Πάμε για φιάσκο με τον Thiago

Πρόσφατα έγραψα για τον ρόλο και την παρουσία του Τιάγκο, στην Μπάρσα του παρόντος και του μέλλοντος. Σήμερα λοιπόν πληροφορηθήκαμε από τα καταλανικά ΜΜΕ, ότι η ρήτρα αποδέσμευσης του ταλαντούχου βραζιλιάνου, αυτή τη στιγμή δεν ανέρχεται στα 90 εκ.ευρώ όπως ορίζεται από το συμβόλαιο του, αλλά κυμαίνεται μεταξύ 18-20 εκ. ευρώ!

Το Mundial Της Ντροπής

Η 1^η Ιουνίου 1978 ήταν η εναρκτήρια ημέρα του Mundial που διεξαγόταν στην Αργεντινή η οποία βρισκόταν υπό την αιμοσταγή δικτατορία του Jorge Videla. Ο πρόεδρος της FIFA Joao Havelange που διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Videla, έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει ο τόπος διεξαγωγής, ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας για όσα δραματικά συνέβαιναν τότε στην πατρίδα του Maradona και του Messi. 

Ο Thiago δικαιούται την δική του ευκαιρία

Για τον Τιάγκο, το ποδόσφαιρο ήταν πάντα μέρος της ζωής του, η ζωή του η ίδια. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια, στην οποία ο αθλητισμός κατείχε περίοπτη θέση. Ο μπαμπάς Μαζίνιο, πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής με την εθνική Βραζιλίας. Η μαμά Βαλέρια, επίσης βραζιλιάνα, πρώην σπουδαία βολεϊμπολίστρια. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Ιταλία, μεγάλωσε στην Γαλικία, μετά ταξίδεψε στην πατρίδα των γονιών του και τελικά επέστρεψε στην Ισπανία, για να κυνηγήσει το όνειρο του στην Βαρκελώνη.

O Pique είναι απαραίτητος

Η αναγκαιότητα για την εξέλιξη της αγωνιστικής ταυτότητας του ποδοσφαιρικού τμήματος στο FC Barcelona, δεν είναι κάτι νέο, αλλά αποτελεί κομμάτι της ίδιας του, της κληρονομιάς. Ο ίδιος ο σύλλογος αρέσκεται να θέτει από μόνος του, ολοένα και μεγαλύτερες προκλήσεις, σε σχέση με τον δείκτη της ποιότητας του ποδοσφαίρου που παράγει.

Κλαίγαμε για τον Ronaldinho

Συνέντευξη στην εκπομπή του Sky Sports, Revista de la Liga, παραχώρησε πριν από λίγες ώρες ο Joan Laporta. Ομολογώ ότι όταν χθες διάβασα την αναγγελία της συνέντευξης πάγωσα, καθώς θεώρησα ότι θα άνοιγε άλλος ένας κύκλος αντιπαράθεσης με το νυν διοικητικό σχήμα του συλλόγου.

Μεγάλες αξίες και σκληρές αλήθειες

Το σχεδόν αναπόφευκτο (μετά το 4-0 του Μονάχου) συνέβη. Η Barca δεν θα βρίσκεται στον τελικό του Champions League.  Το απευκταίο σενάριο που προέβλεπε παρέλαση της Bayern στην Βαρκελώνη, δεν απετράπη. Ο θαυματοποιός Messi απουσίαζε, όπως και οι Busquets, Alba, Puyol και Mascherano. Το ίδιο και το προπονητικό επιτελείο. Ο καλύτερος blaugrana χθες, έβαλε αυτογκόλ. Τι παραπάνω μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς, σε μια τέτοια βραδιά; Τι παραπάνω μπορούσε να προσδοκά κάποιος, μετά από μια τέτοια χρονιά;

Η λογική του παραλόγου

Πριν από λίγα βράδια, γράφοντας για τον σημερινό ημιτελικό, έλεγα ότι η Μπάρσα έχει προβλήματα, αλλά κανένας (από την ομάδα) δεν πρόκειται να τα επικαλεστεί. Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, που για ακόμη μια φορά αυτά τα παιδιά μας επιβεβαίωσαν. Όποιος ρίξει μια ματιά στις δηλώσεις των μπλαουγκράνα μετά την λήξη του αγώνα στο Μόναχο, θα το διαπιστώσει άμεσα. Το γενικό συμπέρασμα προκύπτει σχεδόν εύκολα: Η Μπάγερν ήταν εμφανώς η ομάδα που σήμερα δικαιούνταν τη νίκη. Και την πήρε με τρόπο εμφατικό.

Νεκρή καβάλα στο άλογο

2008-2013. Έξι χρόνια, έξι συνεχείς παρουσίες στα ημιτελικά του Champions League. Η τελευταία, εξασφαλίστηκε μόλις πριν από λίγες ώρες μετά την ισοπαλία με την PSG στο Κάμπ Νόου και η αλήθεια είναι ότι ήταν η λιγότερο πειστική. Είναι γεγονός ότι αν δεν επιστρατευόταν ο τραυματισμένος και ανέτοιμος Μέσι, η κλήρωση της Παρασκευής, ελάχιστη σημασία θα είχε για τους φίλους της Μπάρσα. Ηγέτης αγωνιστικός εντός γηπέδου, πέραν πάσης αμφιβολίας και πλέον καθοδηγητής και στον ψυχολογικό τομέα, με τον Πουγιόλ που πρώτευε παραδοσιακά σε αυτόν τον τομέα, να βρίσκεται στα πιτς λόγω τραυματισμών. 

Valdes Θέλω να ζήσω νέες προκλήσεις

Ο Victor Valdes παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στο περιοδικό Four Four Two, η οποία θα δημοσιευθεί στο τεύχος Μαϊού. Ο Victor μιλάει έξω από τα δόντια, (ίδιον του χαρακτήρα του άλλωστε) για πολλά και ενδιαφέροντα. Για τις διαφορές Pep και Tito, για τους καλύτερους αντιπάλους που έχει αντιμετωπίσει, αλλά και για το ποδοσφαιρικό του μέλλον. Μεταφράσαμε την συνέντευξη με την πολύτιμη βοήθεια του γιατρού μας, του Dimos El Grec. 

Δεν ήταν λαμπερή στην πόλη του φωτός

Ο αγώνας του Πάρκ ντε Πρενς, άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Με νωπές ακόμη τις μνήμες του σκληρού 2-0 στο Μιλάνο, δεν μπορεί να υπάρχει δυσαρέσκεια για το τελικό 2-2 με το οποίο επιστρέφει στην Βαρκελώνη η Μπάρσα. Την επόμενη Τετάρτη στο Κάμπ Νόου, δεν απαιτούνται εκ προοιμίου 3 ή 4 γκολ για να έρθει η πρόκριση, ωστόσο η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη από ότι ίσως φαίνεται.

Η Steaua και ο Ceaușescu

Όταν η Steaua Βουκουρεστίου αγωνίστηκε στο Λονδίνο εναντίον της Chelsea τον Μάρτη του 2013, οι Λονδρέζοι ύψωσαν ένα πανό στο Stamford Bridge που έγραφε STEAUA= CEAUSESCU. Γιατί όμως;

Tiqui-taka. Η εξειδίκευση της απλότητας

«Estamos tocando tiqui-taka tiqui-taka» είπε σε κάποια στιγμή ο συγχωρεμένος Andres Montes, περιγράφοντας για λογαριασμό της ισπανικής τηλεόρασης, τον αγώνα της εθνικής Ισπανίας εναντίον της Τυνησίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 και κάπως έτσι πιθανολογείται ότι βρήκε τον σύγχρονο ανάδοχο του, ένα από τα πιο διάσημα συστήματα του ποδοσφαίρου, το ίδιο που χάρισε στην Barça (αλλά και στην εθνική Ισπανίας) τόσες επιτυχίες την τελευταία πενταετία.