To clasico είναι κοινωνικό γεγονός

Μια ακόμη στάση στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος. Μόνο τρεις βαθμοί που δεν αρκούν για να κρίνουν τον πρωταθλητή. Θα τις ακούσετε πολλές φορές αυτές τις φράσεις το προσεχές διήμερο. Θα τις ακούσετε, αλλά μην τις πιστέψετε. Όχι επειδή στερούνται ρεαλιστικής βάσης, αλλά επειδή το να εξετάζεις μια αναμέτρηση της Barça με την Ρεάλ Μαδρίτης σαν ένα απλό παιχνίδι, είναι σχεδόν σαν να πετάς στα σκουπίδια κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών και κουλτούρες (τόσο της καταλανικής όσο και της καστιγιάνικης) χιλιάδων χρόνων.

Εξαρτημένη από τον Messi

Δεύτερη ισοπαλία μέσα σε 4 ημέρες για την Μπάρσα, που επιστρέφει σε λίγες ώρες στην Βαρκελώνη μετά το 1-1 στο Μιλάνο απέναντι στην Μίλαν. Λίγα πράγματα μας έκαναν εντύπωση σήμερα και περισσότερα ήταν εκείνα που μάλλον μας προβλημάτισαν. Στην πραγματικότητα η εικόνα ήταν οικεία και θύμισε πολλές στενάχωρες βραδιές του πρόσφατου παρελθόντος.

Ένα τραγούδι ακόμα

Άλλο ένα απολαυστικό Σαββατόβραδο πρόσθεσε χθες η Μπαρσελόνα στο ενεργητικό της. Ήταν μία από τις λίγες φορές τα τελευταία χρόνια, που η απουσία του Messi από τον αγωνιστικό χώρο του Camp Nou, δεν έγινε αισθητή. Βοήθησαν σ’ αυτό, τόσο η παρουσία του Neymar, όσο και ο γεμάτος με αυτοπεποίθηση Alexis. Ο Χιλιανός απέδειξε πρωτίστως στον ίδιο του τον εαυτό, πως αν αγωνίζεται απαλλαγμένος από το απίστευτο άγχος που συνήθως τον διακατέχει, μπορεί να είναι ένα πολύτιμο βέλος στην φαρέτρα του Martino.

Το χαρακίρι του Gaspar Iniguez

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η προσέγγιση. Τους διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό, έλεγε ο αείμνηστος Μπίλ Σάνκλι, ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της Λίβερπουλ. Ο Γκασπάρ Ινίγκεζ, ποδοσφαιριστής της Αρχεντίνος Τζούνιορς, γεννήθηκε το 1994, 13 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Σάνκλι.

Tata Martino Κουβαλώντας σκιές του παρελθόντος

Παρακολουθώντας την συνέντευξη Τύπου του Tata Martino ενόψει του βραδινού αγώνα απέναντι στην La Real, ομολογώ ότι ενοχλήθηκα και προβληματίστηκα. Είναι κατανοητό ότι πρόκειται για ένα νέο πρόσωπο στην καθημερινότητα του συλλόγου και ότι αναπόφευκτα οφείλει να εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει, αρχικά στους δημοσιογράφους, οι οποίοι με την σειρά τους οφείλουν να ενημερώνουν τον κόσμο για τις ιδέες και την φιλοσοφία του νέου προπονητή της Barca. Αυτό είναι φυσιολογικό, μάλλον είναι και αναγκαίο ώστε να γνωριστούμε.

Dennis ο τρομερός

“Ιδιοφυία και κλάση. Η κλάση είναι φυσικά συνδεδεμένη με όσα θέλεις και μπορείς να κάνεις με την μπάλα, όμως η ιδιοφυία σου δίνει την δυνατότητα να χρησιμοποιείς την τεχνική σου, με ξεχωριστό τρόπο. Πίσω από όσα κάνει, υπάρχει πάντα το κεφάλι, το μυαλό. Και η τεχνική του, του επιτρέπει να κάνει όσα σκέφτεται και να τα εκτελεί ακριβώς με τον τρόπο που θέλει.” Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Arsen Wenger, στην προσπάθεια του να περιγράψει τον Dennis Bergkamp. Ό,τι θα επιχειρήσουν να κάνουν δηλαδή σήμερα και οι balacticos.

Tata Martino Τρεις εβδομάδες κι ένα βιβλίο

Ο Καταλανός δημοσιογράφος Manuel Cuyas, δημοσίευσε χθες στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, μια φωτογραφία του Tata Martino στο πιλοτήριο του αεροπλάνου που μετέφερε τον Αργεντινό τεχνικό από το Buenos Aires στην Βαρκελώνη. Δίπλα του ποζάρει χαμογελαστός ο πιλότος που τυχαίνει, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Manuel, να είναι ξάδερφος του.

Καλά τα λέει ο Faus, αλλά..

Ο αντιπρόεδρος οικονομικών του FCBarcelona, Javier Faus, παρουσίασε χθες τον οικονομικό απολογισμό για την περίοδο 2012-13. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, ο σύλλογος έκλεισε την σεζόν παρουσιάζοντας κέρδη €32.000.000, το δεύτερο υψηλότερο ποσό στην ιστορία του συλλόγου, μετά τα €49.000.000 που πλεόνασαν πέρυσι στα ταμεία.

Καλή δύναμη Tito

Η 19^η Ιουλίου 2013, θα μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που γράφτηκε, με βίαιο πάντως τρόπο, ο επίλογος μιας από τις πιο λαμπρές, ίσως της πιο λαμπρής σελίδας στην ιστορία της Μπαρσελόνα. Η ομάδα που ξεκίνησε να δημιουργείται από το καλοκαίρι του 2008 (στην πραγματικότητα από το καλοκαίρι του 2007), η ομάδα του Πεπ και του Τίτο, του Τίτο και του Πεπ, αποτελεί και επίσημα παρελθόν μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του Τίτο Βιλανόβα από τον πάγκο των μπλαουγκράνα.

Ο Rosell είναι ακατάλληλος

Ο λαός λέει ότι οι συμφορές μπαίνουν στο σπίτι μας, από την πόρτα που αφήνουμε εμείς ανοιχτή. Δεν βρίσκω τίποτα πιο ταιριαστό να παραθέσω, για όλο αυτό το θλιβερό γαϊτανάκι- ξεκατίνιασμα, που ζήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες στην Barcelona.

Κράτα το πρόσωπο σου απέναντι στον ήλιο

Κράτα το πρόσωπο σου απέναντι στον ήλιο και ποτέ δεν θα δεις τις σκιές… έλεγε η Έλεν Κέλερ, ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που πήρε πτυχίο καλών τεχνών, όντας τυφλή και κωφή. Και είχε απόλυτο δίκιο. Στην Βαρκελώνη όμως και συγκεκριμένα στην Μπάρσα, το απόφθεγμα αυτό της Κέλερ η οποία γεννήθηκε πριν καν ιδρυθεί ο σύλλογος, βρήκε ελάχιστες φορές εφαρμογή.

Αν είσαι το αμόνι, κάνε υπομονή. Αν είσαι το σφυρί όμως;

Όπου «αμόνι» φανταστείτε τον κόσμο, τους φιλάθλους της Barca. Όπου «σφυρί» την διοίκηση του συλλόγου. Έγραφα πρόσφατα σε αυτήν εδώ την γωνιά, ότι απαιτείται να κάνουμε υπομονή για να δούμε την εξέλιξη που θα έχει αυτό το πολύ σημαντικό για την Barca, καλοκαίρι. Φυσικά όταν λέμε όλοι, δεν εννοούμε όλοι! Εξαιρούνται οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους τις τύχες της ομάδας. Και είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες εβδομάδες, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της μεταγραφής του Neymar, όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει στην Βαρκελώνη.

Τώρα μας φταίει ο Cruyff

Το μελάνι από το χθεσινό μου άρθρο στο οποίο υπερθεμάτιζα υπέρ της υπομονής και των χαμηλών τόνων, δεν στέγνωσε καλά καλά και λίγες ώρες αργότερα ο Johan Cruyff με μια του πρόταση, απασφάλισε μια πυρηνική κεφαλή που κανείς δεν διανοήθηκε καν να αγγίξει την τελευταία δεκαετία: «Αν ήμουν στην θέση των διοικούντων, εφόσον αποκτήθηκε ο Neymar, θα σκεφτόμουν σοβαρά να βάλω πωλητήριο στον Messi!» είπε ο Ιπτάμενος Ολλανδός, προκαλώντας μετασεισμικές δονήσεις σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Ή μήπως στον δικό μας μικρόκοσμο της γκρίνιας και της εσωτερικής φθοράς λέω εγώ;

Το ποδόσφαιρο είναι οι γειτονιές

Το 2014 το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου θα διεξαχθεί στην Βραζιλία. Μια χώρα με πολλά προβλήματα που κουκουλώνονται από την ανέγερση νέων εντυπωσιακών γηπέδων, υποσχέσεις για χιλιάδες θέσεις εργασίες και την κοινή πεποίθηση ότι θα πρόκειται για μια ανεπανάληπτη γιορτή για το ποδόσφαιρο.

Τι θα θυμόμαστε από τη φετινή La Liga

Εξαιρετικό θέαμα και σπουδαίοι παίκτες. Δάκρυα χαράς και δάκρυα λύπης. Πολλοί αποχαιρετισμοί: Άλλοι απρόσμενοι, κάποιοι πικραμένοι και ορισμένοι αναμενόμενοι. Αγωνία μέχρι την τελευταία αγωνιστική ημέρα, νέα ρεκόρ και παλιά σύμβολα που περνούν πλέον στην λήθη του χρόνου. Απόδοση τιμών στον πρώτο: Το εκπληκτικό πασίγιο που φέτος έγινε προς τιμήν της Μπάρσα, αλλά παραμένει εκπληκτικό σε κάθε περίπτωση, αναβλύζοντας όλη την ευγενή άμιλλα του κόσμου. Το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (πιο γνωστό και ως La Liga ή Primera Division ή όπως επιτάσσει η εποχή των χορηγών: Liga BBVA) θα είναι πάντα εκεί για να  αναδεικνύει νέους ήρωες και να μας γεμίζει με συγκινήσεις. Παρακάτω ακολουθούν μερικές θύμησες, όχι απαραίτητα αγωνιστικές και όχι μόνο από το πρωτάθλημα, από μια αξέχαστη χρονιά.