Κοίτα πίσω και θα καρφωθείς στην πρώτη κολόνα

Δύο ήττες σε μία εβδομάδα, για μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια (μας έχει καλομάθει να) κάνει συνολικά περίπου 5 στην διάρκεια μιας ολόκληρης περιόδου, είναι αρκετές για να ξεκινήσει το κλασικό γαϊτανάκι προβληματισμού και αλληλοσπαραγμού που τόσο αγαπάμε να παίζουμε όλοι οι μπλαουγκράνα. Δεν θα μπω στην διαδικασία των αντεγκλήσεων καθώς το θεωρώ σχεδόν θλιβερό, ούτε θα αρχίσω να αραδιάζω τις κατά καιρούς τοποθετήσεις μου, εφόσον για όποιον επιθυμεί να ανατρέξει πίσω, υπάρχει το σχετικό αρχείο.

O Lluis Lainz για τον Carles Puyol

Η ιστορία του αρχηγού της Μπαρσελόνα, ενός από τους λίγους παίκτες που έφτασε τις 100 συμμετοχές με τους φούριας ρόχας. Οι ρίζες του, η παιδική του ηλικία, το ξεκίνημα του στο ποδόσφαιρο, η άφιξη του στον σύλλογο και πάνω απ’ όλα τα 14 γεμάτα αφοσίωση χρόνια του, στην πρώτη ομάδα.  Μια ιστορία γεμάτη γεγονότα, ανέκδοτα περιστατικά και πολλούς τίτλους. Στα 35 του, ο Κάρλες Πουγιόλ δεν είναι μόνο ένας από τους σπουδαιότερους αμυντικούς στην ιστορία του αθλήματος, αλλά και ένα άτομο με απίστευτη ανθρώπινη ποιότητα, που μετατράπηκε σε πρότυπο για όλο τον κόσμο.

Mes Que Un Club Για πόσο ακόμα;

Το σημερινό άρθρο είναι περισσότερο μια βαθιά βουτιά μέσα από 10247 λέξεις, στα ενδότερα ενός συνθήματος, από τα πιο δυνατά του παγκόσμιου αθλητισμού. Mes que un club ή αλλιώς, κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος. Έτσι αυτοπροσδιορίζεται το FC Barcelona. Οι αγωνιστικές επιτυχίες των τελευταίων χρόνων έχουν εκτινάξει την δημοφιλία της, ωστόσο η Barça είναι πολύ περισσότερα από κούπες και νίκες. Η μήπως αυτή ακριβώς η κατάκτηση της, τείνει να αποτελέσει παρελθόν; Η σημερινή μας παρέμβαση, δεν αποτελεί μια διθυραμβική ωδή, ούτε βέβαια και ένα κατηγορητήριο.

Καληνύχτα περίεργε

Τι ωραία που προσγειώνεται το αεροπλάνο της Qatar Airways στο el prat στην γνωστή διαφήμιση.. Χαμογελαστές αεροσυνοδοί και η πόλη βαμμένη στα blaugrana. Ο Pique στο ρόλο υπαλλήλου κάτι μοιάζει να παραδίδει, τι να είναι άραγε; Και γιατί μοιάζει τόσο θλιμμένος; Μήπως είναι τα κλειδιά που οδηγούν στο DNA του συλλόγου; Μήπως είναι η ίδια του η αξιοπρέπεια;

Atleti, Ο παράδεισος των επιθετικών

Η Ατλέτικο Μαδρίτης μπορεί να βρίσκεται σχεδόν πάντα στην σκιά της απαστράπτουσας συμπολίτισσας της, ωστόσο έχει αρκετούς λόγους για τους οποίους μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι ένα από τα πολυτιμότερα στολίδια της La Lliga.

Για τον Tito και την Καταλονία

Άγχος, αγωνία, περηφάνια, συγκίνηση, χαρά, έκπληξη, ανακούφιση, εκνευρισμός, προβληματισμός, ένταση. Είναι μερικά μόνο από τα πολλά συναισθήματα που βιώσαμε χθες, πριν-κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του clasico.

To clasico είναι κοινωνικό γεγονός

Μια ακόμη στάση στον μαραθώνιο του πρωταθλήματος. Μόνο τρεις βαθμοί που δεν αρκούν για να κρίνουν τον πρωταθλητή. Θα τις ακούσετε πολλές φορές αυτές τις φράσεις το προσεχές διήμερο. Θα τις ακούσετε, αλλά μην τις πιστέψετε. Όχι επειδή στερούνται ρεαλιστικής βάσης, αλλά επειδή το να εξετάζεις μια αναμέτρηση της Barça με την Ρεάλ Μαδρίτης σαν ένα απλό παιχνίδι, είναι σχεδόν σαν να πετάς στα σκουπίδια κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών και κουλτούρες (τόσο της καταλανικής όσο και της καστιγιάνικης) χιλιάδων χρόνων.

Εξαρτημένη από τον Messi

Δεύτερη ισοπαλία μέσα σε 4 ημέρες για την Μπάρσα, που επιστρέφει σε λίγες ώρες στην Βαρκελώνη μετά το 1-1 στο Μιλάνο απέναντι στην Μίλαν. Λίγα πράγματα μας έκαναν εντύπωση σήμερα και περισσότερα ήταν εκείνα που μάλλον μας προβλημάτισαν. Στην πραγματικότητα η εικόνα ήταν οικεία και θύμισε πολλές στενάχωρες βραδιές του πρόσφατου παρελθόντος.

Ένα τραγούδι ακόμα

Άλλο ένα απολαυστικό Σαββατόβραδο πρόσθεσε χθες η Μπαρσελόνα στο ενεργητικό της. Ήταν μία από τις λίγες φορές τα τελευταία χρόνια, που η απουσία του Messi από τον αγωνιστικό χώρο του Camp Nou, δεν έγινε αισθητή. Βοήθησαν σ’ αυτό, τόσο η παρουσία του Neymar, όσο και ο γεμάτος με αυτοπεποίθηση Alexis. Ο Χιλιανός απέδειξε πρωτίστως στον ίδιο του τον εαυτό, πως αν αγωνίζεται απαλλαγμένος από το απίστευτο άγχος που συνήθως τον διακατέχει, μπορεί να είναι ένα πολύτιμο βέλος στην φαρέτρα του Martino.

Το χαρακίρι του Gaspar Iniguez

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η προσέγγιση. Τους διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ πιο σοβαρό από αυτό, έλεγε ο αείμνηστος Μπίλ Σάνκλι, ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της Λίβερπουλ. Ο Γκασπάρ Ινίγκεζ, ποδοσφαιριστής της Αρχεντίνος Τζούνιορς, γεννήθηκε το 1994, 13 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Σάνκλι.

Tata Martino Κουβαλώντας σκιές του παρελθόντος

Παρακολουθώντας την συνέντευξη Τύπου του Tata Martino ενόψει του βραδινού αγώνα απέναντι στην La Real, ομολογώ ότι ενοχλήθηκα και προβληματίστηκα. Είναι κατανοητό ότι πρόκειται για ένα νέο πρόσωπο στην καθημερινότητα του συλλόγου και ότι αναπόφευκτα οφείλει να εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει, αρχικά στους δημοσιογράφους, οι οποίοι με την σειρά τους οφείλουν να ενημερώνουν τον κόσμο για τις ιδέες και την φιλοσοφία του νέου προπονητή της Barca. Αυτό είναι φυσιολογικό, μάλλον είναι και αναγκαίο ώστε να γνωριστούμε.

Dennis ο τρομερός

“Ιδιοφυία και κλάση. Η κλάση είναι φυσικά συνδεδεμένη με όσα θέλεις και μπορείς να κάνεις με την μπάλα, όμως η ιδιοφυία σου δίνει την δυνατότητα να χρησιμοποιείς την τεχνική σου, με ξεχωριστό τρόπο. Πίσω από όσα κάνει, υπάρχει πάντα το κεφάλι, το μυαλό. Και η τεχνική του, του επιτρέπει να κάνει όσα σκέφτεται και να τα εκτελεί ακριβώς με τον τρόπο που θέλει.” Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Arsen Wenger, στην προσπάθεια του να περιγράψει τον Dennis Bergkamp. Ό,τι θα επιχειρήσουν να κάνουν δηλαδή σήμερα και οι balacticos.

Tata Martino Τρεις εβδομάδες κι ένα βιβλίο

Ο Καταλανός δημοσιογράφος Manuel Cuyas, δημοσίευσε χθες στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, μια φωτογραφία του Tata Martino στο πιλοτήριο του αεροπλάνου που μετέφερε τον Αργεντινό τεχνικό από το Buenos Aires στην Βαρκελώνη. Δίπλα του ποζάρει χαμογελαστός ο πιλότος που τυχαίνει, όπως εξηγεί ο ίδιος ο Manuel, να είναι ξάδερφος του.

Καλά τα λέει ο Faus, αλλά..

Ο αντιπρόεδρος οικονομικών του FCBarcelona, Javier Faus, παρουσίασε χθες τον οικονομικό απολογισμό για την περίοδο 2012-13. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, ο σύλλογος έκλεισε την σεζόν παρουσιάζοντας κέρδη €32.000.000, το δεύτερο υψηλότερο ποσό στην ιστορία του συλλόγου, μετά τα €49.000.000 που πλεόνασαν πέρυσι στα ταμεία.

Καλή δύναμη Tito

Η 19^η Ιουλίου 2013, θα μείνει στην ιστορία ως η ημέρα που γράφτηκε, με βίαιο πάντως τρόπο, ο επίλογος μιας από τις πιο λαμπρές, ίσως της πιο λαμπρής σελίδας στην ιστορία της Μπαρσελόνα. Η ομάδα που ξεκίνησε να δημιουργείται από το καλοκαίρι του 2008 (στην πραγματικότητα από το καλοκαίρι του 2007), η ομάδα του Πεπ και του Τίτο, του Τίτο και του Πεπ, αποτελεί και επίσημα παρελθόν μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του Τίτο Βιλανόβα από τον πάγκο των μπλαουγκράνα.