El Salvador. Ο Πυθαγόρας Του Ποδοσφαίρου

«Ό,τι έχω κάνει το έκανα με το βλέμμα στο μέλλον, συγκεντρωμένος στην εξέλιξη, που σημαίνει πως το παρελθόν δεν είναι κάτι που σκέφτομαι συχνά. Για τους αγώνες που έπαιξα έγραψαν άλλοι, πολύ καλύτερα από εμένα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ιδέα του ποδοσφαίρου και πως αυτό μπορεί να εξελιχθεί». Με τα λόγια αυτά ξεκινά την αυτοβιογραφία του με τίτλο "My turn" μία από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες που γνώρισε ποτέ ο χώρος του ποδοσφαίρου. Ο λόγος για τον Ιπτάμενο Ολλανδό. Τον αείμνηστο Johan Cruyff. 

Η τελευταία παράσταση της Barcelona του Pep

Στις 13 Μαϊου 2009 στο Μεστάγια, η Μπάρσα διεκδίκησε και κέρδισε τον πρώτο τίτλο της εποχής Guardiola. Το Copa Del Rey. Ακολούθησαν άλλοι 12 τίτλοι και η αυλαία της ομάδας υπό την καθοδήγηση του Pep, θα πέσει σήμερα το βράδυ στη Μαδρίτη αυτή τη φορά, απέναντι στον ίδιο αντίπαλο (Αθλέτικ Μπιλμπάο) και στα πλαίσια της ίδιας διοργάνωσης.

O Pep γνώριζε για τη διαδοχή Tito

Ο Pep Guardiola εξήγησε στην συνέντευξη τύπου ενόψει του τελικού του Copa Del Rey, την διαδικασία που προηγήθηκε μέχρι την επιλογή του Tito Vilanova, ως αντικαταστάτη του στην τεχνική ηγεσία του ποδοσφαιρικού τμήματος ενώ αναφέρθηκε και σε Laporta - Rosell.

Pep Guardiola. Στο πάνθεον της ιστορίας

Συνηθίζεται να λέμε ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Για τους φίλους της Barcelona τουλάχιστον, το συγκεκριμένο ρητό τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια οι τίτλοι που κατέκτησε και κυρίως το ποδόσφαιρο που παρουσίασε το καμάρι της Καταλωνίας, για πολλούς ήταν κάτι πρωτόγνωρο και για κάποιους άλλους πολύ δύσκολο να επαναληφθεί μελλοντικά.

Tito Vilanova. Ο δικαιωματικός διάδοχος

Την τελευταία Παρασκευή του Απρίλη του 2012 ο Pep Guardiola, ο άνθρωπος που συνέδεσε (και) ως προπονητής το όνομα του με μερικές από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας του FC Barcelona, ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τον σύλλογο μετά από 4 χρόνια κατά τα οποία η Μπάρσα κέρδισε τους 13 από τους 17 τίτλους που διεκδίκησε (εκκρεμεί το κύπελλο Ισπανίας). 

Η ώρα του αποχαιρετισμού για τον Pep;

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012. Σε λίγες ώρες, όλος ο κόσμος θα γνωρίζει αν ο καθοδηγητής μιας από τις καλύτερες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, θα συνεχίσει στον πάγκο της Barcelona, ή αν θα επιλέξει να κλείσει (σε ότι τον αφορά) έναν κύκλο θριάμβων, ποδοσφαιρικής πανδαισίας και πρωτόγνωρου για τον χώρο, ήθους.

Όταν ξέρεις να χάνεις με αξιοπρέπεια

Το να αρέσκεται κανείς παρακολουθώντας τον Drogba να αγωνίζεται ως αριστερός οπισθοφύλακας, αντί να κινείται στον χώρο που όλοι τον απολαύσαμε, δηλαδή στην επίθεση, είναι σεβαστό. Ακόμη και το να θεωρείς αηδίες τα όσα εκθειαστικά λέγονται από μερικούς εκ των σπουδαιότερων ανθρώπων του ποδοσφαίρου για αυτή την Barcelona, είναι αποδεκτό, καθώς η υποκειμενικότητα είναι δεδομένη και επιτρέπει διαφοροποιήσεις κάθε είδους.

Πότε επιτέλους θα αλλάξει αυτός ο τραγικός κανονισμός;

Είναι κάποιοι κανονισμοί στο ποδόσφαιρο που ειλικρινά σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στον σχεδόν αστείο κανονισμό που αφορά στην τιμωρία των παικτών, όταν για να πανηγυρίσουν επιλέγουν να σηκώσουν ή και να βγάλουν την φανέλα τους (διαβάστε το εδώ). Υπάρχει όμως ακόμη ένας, που τον θυμήθηκα σήμερα με αφορμή τον ημιτελικό του Champions League μεταξύ της Barca και της Chelsea.

Oleguer. Αυτός που δεν πέταξε ποτέ λευκή πετσέτα

29 Απριλίου 2007. Βρίσκομαι στην Βαρκελώνη. Η Barca παίζει στο Camp Nou με την  Levante και θέλει μόνο νίκη για να μπορέσει να συνεχίσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα.  Η ομάδα δεν δείχνει (και δεν είναι) στα καλά της.

Μια άδικη ήττα

Μάλλον πρέπει να επισκεφθώ σύντομα ψυχίατρο. Ίσως αυτός μπορεί να μου δώσει μία εξήγηση. Σχεδόν μαζοχιστικά, σήμερα το πρωί, την επομένη της ήττας από την Chelsea, ξύπνησα πλημμυρισμένος από όμορφα συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό της υπερηφάνιας.

Παίκτες ή μηχανές;

12 Ιουλίου 1998. Στο Saint Denis, Γαλλία και Βραζιλία αγωνίζονται στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Οι Γάλλοι στέφονται παγκόσμιοι πρωταθλητές, τα βλέμματα όμως πέφτουν στο αστέρι της Βραζιλίας. Ο Ronaldo στον τελικό είναι σκιά του εαυτού του και οι συζητήσεις μετά τον αγώνα, δίνουν και παίρνουν. Εν τέλει αποκαλύπτεται η σοκαριστική αλήθεια.

Το κύκνειο άσμα της Pep team

Ίσως το πιο κρίσιμο δεκαήμερο για την φετινή αγωνιστική περίοδο, ξεκινάει σήμερα για την Μπάρσα με τον αγώνα απέναντι στην αξιόμαχη και επικίνδυνη Levante, στο Estadi Ciutat de Valencia. 

Ένα ωραίο ταξίδι με άγνωστο τέλος

Παρασκευή απόγευμα. 6 Απριλίου 2012. Τόπος: Αθήνα. Σε ένα studio στην Ακρόπολη γνωρίζω (από κοντά) ανθρώπους με τους οποίους στην πραγματικότητα επικοινωνούμε εδώ και αρκετό καιρό. 

Να μην ζήσουμε ξανά ότι και με την Inter

Λευκή ισοπαλία λοιπόν για την Μπάρσα στο Μιλάνο. Η υπόθεση πρόκριση παραμένει ανοικτή ενόψει του επαναληπτικού στη Βαρκελώνη. Πριν από λίγες ημέρες, συζητώντας με τα υπόλοιπα παιδιά μετά τον αγώνα απέναντι στην Μαγιόρκα, μιλούσα για την πεποίθηση μου ότι η Μίλαν είναι ομάδα διαφορετικής φιλοσοφίας από την Ίντερ και εκτιμούσα ότι θα παρακολουθούσαμε ένα εξαιρετικό παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερα “τεχνάσματα” από πλευράς Ιταλών.  Η εκτίμηση μου αποδείχθηκε κάκιστη.

Η Barca παρέδωσε το σκήπτρο της πρωταθλήτριας

Είναι αλήθεια ότι εδώ και μια τετραετία είχαμε σχεδόν ξεχάσει πως είναι να χάνεις από τον αιώνιο αντίπαλο και μάλιστα μέσα στην έδρα σου. Δικαιολογείται λοιπόν εν μέρει η όποια αμηχανία και το σχετικό μούδιασμα, αλλά έως εκεί.