Συγκρατημένη οργή

Friendly reminder πως η 2x Ballon d’ Or capitana της Barça είναι αυτή τη στιγμή free agent, με τις μισές top ομάδες της Ευρώπης (και όχι μόνο) να της έχουν καταθέσει πρόταση, και την ίδια να έχει παγώσει τα πάντα, θέλοντας να δει τις προθέσεις του συλλόγου για το τμήμα, την ώρα που οι blaugrana της δίνουν (τελικά) ένα take it or leave it συμβόλαιο. Mία συμφωνία που αν επικυρωθεί, θα υπάρχει μόνο μία πλευρά που θα έχει δουλέψει γι’ αυτό. Και αυτή δεν είναι η πλευρά της Barça. Σημείο καμπής στην προσωπική μου αλληλεπίδραση με το αγαπημένο μου FC Barcelona η κατάληξη αυτής της ιστορίας.

Πως να μιλήσεις αν αισθάνεσαι πως έχεις συμπράξει

 

Γράφω 20 χρόνια για τη La Liga, και ζήτημα να έχω αναφερθεί 10 φορές στα αμελώς επιμελημένα διαιτητικά ανδραγαθήματα της διοργανώτριας, με σταθερή στόχευση και κατεύθυνση υποβοήθησης προς μία πάντα ομάδα.

Και φτάσαμε στην εποχή που αυτή η ίδια ομάδα πετάει τόνους λάσπης μέσω των ΜΜΕ (μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων σχετίζονται μαζί της ή και έχουν οικονομική εξάρτηση) στη Barça.

Η χαρά του κιτρινισμού που φυσικά δεν χρειάζεται όταν τρώει φάπες από την πραγματικότητα, όπως έγινε σήμερα με την απόφαση της εισαγγελίας διαφθοράς που αθωώνει το FCB, να ανακαλέσει ποτέ για τα τέρατα που διακινεί. Θάβει απλά το ζήτημα στην άμμο και όλα καλά. Έτσι κι αλλιώς η δουλειά έχει γίνει…

Εκτός αν έχει τύχει να δεις καμία δεκαριά αγώνες (αρκούν) της La Liga την τελευταία τριανταετία, οπότε καταλαβαίνεις πως κάτι εδώ δεν κολλάει.

Το πόσο απωθητική είναι η προσέγγιση της Μαδρίτης στα πράγματα είναι υποκειμενική μου γνώμη (που βασίζεται βέβαια σε στοιχεία) και είναι η μία πλευρά του νομίσματος: Ή το σιχαίνεσαι ή το ακολουθείς ως all time classic πρόβατο και βρίσκεις επαρκείς για τον μέσο όρο δικαιολογίες.

Αλλά το να συμπράττει η Barça που έχει ξεσκιστεί παντοιοτρόπως από αυτές τις τακτικές, σε οτιδήποτε (πχ ESL) με αυτό το λευκό καστιγιάνικο έκτρωμα, με ξεπερνά εντελώς.

Να περιμένεις σιωπηλά τόσο καιρό την απόφαση, για να βγεις και να τους φτύσεις κατάμουτρα και να συνειδητοποιείς τελικά πως το σάλιο σου κινδυνεύει να γυρίσει πάνω σου.

Τελικά μάλλον με ξεπερνούν και οι εποχές.

Το δομικό σύμβολο

 

Υπάρχουν αποχωρήσεις που χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Μία τέτοια είναι το σημερινό αντίο της Sandra Paños.

Στη φωτογραφία (που ανέβασε η ίδια) με το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της, αναγνωρίζεται εύκολα η καλύτερη τερματοφύλακας στην ιστορία της Barça, που ήταν κάτω από τα δοκάρια της σε 2 νικηφόρους τελικούς CL.

No harm done

 

Asisat Oshoala.

162 συμμετοχές και 117 γκολ από τον Γενάρη του 2019 με τη Barça. Αριθμοί εντυπωσιακοί, για μία ωραία περσόνα, μία παίκτρια χωρίς κανένα στοιχείο βεντετισμού, κορυφαία Αφρικανή ποδοσφαιρίστρια για συνεχόμενες χρονιές, ένα φορ περιοχής με θαυμαστή σωματοδομή και ακόμη σε σούπερ ηλικία.

Μία παίκτρια όμως που στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν το σημείο αναφοράς αυτής της ομάδας, δεν υπήρξε starter σε όλο αυτό το διάστημα και σε όλα τα μεγάλα ραντεβού απλά she didn’t deliver.

Αν δεις τους αριθμούς, η Barça χάνει μία επιθετικό που έχει το γκολ στο τσεπάκι της. Αν δεις την μεγάλη εικόνα όμως, δεν χάνει τίποτα σε ουσία.

Θα λείψει η ωραία αύρα της, θα θυμόμαστε ορισμένα σπουδαία γκολ, κανένα όμως σε κάποιον αγώνα που να έκρινε κάτι. Και υπήρχαν πολλοί στο διάστημα της παρουσίας της στη Βαρκελώνη.

Πολλά «ευχαριστώ» λοιπόν στη μεγάλη Asi, αλλά no harm done.

Το (δεύτερο) αντίο του Xavi

"Πρόεδρε θέλω να μιλήσουμε". Ο Xavi κάλεσε τον Laporta στο κινητό του, μετά τη λήξη του αγώνα με τη Villarreal. Το είχε αποφασίσει. Το καλοκαίρι φεύγει από την Barcelona. Πριν πάει στην αίθουσα Τύπου επιχείρησε να προλάβει τους παίκτες του στα αποδυτήρια για να τους το ανακοινώσει ο ίδιος. Δεν ήθελε να το ακούσουν από τα media. Δεν πρόλαβε κανέναν όμως. Είχε περάσει μία ώρα και είχαν φύγει όλοι από το γήπεδο.

Ένα κείμενο αγανάκτησης

 

«Με έχετε ρωτήσει αν θα ήθελα να γίνω ο Alex Ferguson της Barça. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει περίπτωση Alex Ferguson σε αυτόν τον σύλλογο. Είναι αδύνατο. Δεν θα το επιτρέψετε. Μας σκοτώνετε κάθε μέρα με την κριτική»

Αυτό είπε ο Xavi, την ώρα που ανακοίνωνε πως το καλοκαίρι αποφάσισε να αποχωρήσει. ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλήθεια από τον θρύλο της Barcelona η οποία διαχρονικά έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να τρώει τα παιδιά της.

Πως προστατεύεις κάτι που ήδη έχει χαθεί

Ελάτε και συγκινηθήκατε με την ESL. Ελάτε και έχει σιχαθεί η ψυχή μου. «Το ποδόσφαιρο κινδυνεύει» διαβάζω δεξιά και αριστερά. Από τους ίδιους μάλιστα που θα το καλύπτουν παντοιοτρόπως και αύριο, οποιαδήποτε και αν είναι η διοργανώτρια αρχή - όπως κι αν την λένε. Από τους ίδιους οπαδούς επίσης, που θα σκοτώνονται (και μεταξύ τους) για να κάνει η ομάδα τους την μεταγραφή του δισεκατομμυρίου.

Δικαιολογημένα και αδικαιολόγητα

 

Η άποψη μου για την τρέχουσα (και επιεικέστατα) ασταθή αγωνιστική εικόνα της Barça (ανδρών) βασίζεται σταθερά στην ανάλυση της, στην οποία συνυπολογίζω και τις παραμέτρους (μεταγραφών, δηλώσεων, διοικητικών κινήσεων) που επηρέασαν/επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά, την τωρινή της διαμόρφωση.

Μια κρύο μια ζέστη

 

H Barcelona κατάφερε να ξεπεράσει τις πολλές και σοβαρές απουσίες της (ενδεικτικές αυτές των Pedri και De Jong). Κατάφερε να προηγηθεί πολύ νωρίς - πριν καν συμπληρωθεί το δεκάλεπτο. Κατάφερε να μην επιτρέψει ούτε ένα σουτ προς την εστία της σε ολόκληρο το Α' ημίχρονο (συνέβη για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια). Και τελικά κατάφερε να χάσει έναν αγώνα στον οποίο για μία ώρα ήταν κυρίαρχη.

Το μπλε κορίτσι

 

Θυμήθηκα σήμερα μια ιστορία για την οποία είχα γράψει πριν από 4 χρόνια. Θυμήθηκα το μπλε κορίτσι… The blue girl… Έτσι αποκαλούσαν την Sahar Khodayari, εξαιτίας της αγάπης της για την Esteghlal FC, μία από τις μεγαλύτερες ομάδες ποδοσφαίρου του Ιράν, που το χρώμα της είναι το μπλε.

Ένα μεγάλο γιατί

Μέσα στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει το FC Barcelona, υπάρχει ένα τμήμα που καταφέρνει να παρουσιάζει κάθε χρόνο θετικό ισοζύγιο εσόδων-εξόδων και δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του συλλόγου: Το τμήμα ποδοσφαίρου γυναικών.

Επικεφαλής του, (κάτω από τον Xavier Puig) και υπεύθυνος για όλες τις επιτυχίες του, από τα χρόνια που το τμήμα δεν ήταν καν επαγγελματικό, μέχρι και σήμερα που κάνει sold out στο Camp Nou, ήταν μέχρι και πριν λίγες ημέρες ο Markel Zubizarreta.

To Montjuic και ένα ωραίο Σαββατόβραδο

18 χρόνια έχουν περάσει, από την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το Ολυμπιακό Στάδιο της Βαρκελώνης, το Estadi Olímpic Lluís Companys. Φαίνεται εξάλλου και από το...μαλλί της σχετικής φωτογραφίας. Χτισμένο στον πανέμορφο λόφο Montjuic, ήταν τότε έδρα της Espanyol, κάτι που μετά βίας μπορούσες να αντιληφθείς προσεγγίζοντας το γήπεδο. Μία μόνο μικρή μπουτίκ, σε μέγεθος περιπτέρου, μαρτυρούσε την παρουσία των pericos.

Εκεί όπου οι καθρέφτες αυταρέσκειας σπανίζουν

 

Σήμερα, οι ποδοσφαιρίστριες της Liga F (Α Εθνική) στην Ισπανία πέτυχαν μια μεγάλη νίκη, καθώς μετά την απεργία τους κατάφεραν να εξασφαλίσουν αύξηση ελαχίστων αποδοχών για όλες τις αθλήτριες, από τα 16000€ στα 21000€ ετησίως, η οποία μάλιστα θα είναι κλιμακωτή για την επόμενη τριετία.

Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά

 

20/08/2023. Τελικός mundial γυναικών. Η Ισπανία θριαμβεύει και οι παίκτριες φεύγουν για τις δικαιούμενες διακοπές.

Μεταξύ αυτών και οι εννιά διεθνείς της Barça, που δεν ακολουθούν την αποστολή της ομάδας που αναχωρεί για Μεξικό στις 26/08, στο πλαίσιο της προετοιμασίας της.

Στις 27/08 όμως, μία από τις εννιά φτάνει μόνη στο Μεξικό.. Είναι η Alexia Putellas. Και είναι οι λεπτομέρειες, που κάνουν τη διαφορά.

Βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους

 

Αμέσως μετά την πρόκριση της (παγκόσμιας πλέον πρωταθλήτριας) Ισπανίας στον τελικό της διοργάνωσης, ο Luis Rubiales, πρόεδρος της RFEF (Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου) έσπευσε στα μικρόφωνα για να δηλώσει (χωρίς να ερωτηθεί) πως "αυτές οι γυναίκες πήραν αυτό που αξίζουν". Αναφερόταν σε ορισμένες από τις καλύτερες ποδοσφαιρίστριες της χώρας που επέλεξαν να μην ακολουθήσουν την αποστολή της εθνικής τους, γιατί έκριναν πως τα δομικά προβλήματα του χώρου συνεχίζουν να υφίστανται.