Η λογική του παραλόγου

Πριν από λίγα βράδια, γράφοντας για τον σημερινό ημιτελικό, έλεγα ότι η Μπάρσα έχει προβλήματα, αλλά κανένας (από την ομάδα) δεν πρόκειται να τα επικαλεστεί. Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, που για ακόμη μια φορά αυτά τα παιδιά μας επιβεβαίωσαν. Όποιος ρίξει μια ματιά στις δηλώσεις των μπλαουγκράνα μετά την λήξη του αγώνα στο Μόναχο, θα το διαπιστώσει άμεσα. Το γενικό συμπέρασμα προκύπτει σχεδόν εύκολα: Η Μπάγερν ήταν εμφανώς η ομάδα που σήμερα δικαιούνταν τη νίκη. Και την πήρε με τρόπο εμφατικό.

Νεκρή καβάλα στο άλογο

2008-2013. Έξι χρόνια, έξι συνεχείς παρουσίες στα ημιτελικά του Champions League. Η τελευταία, εξασφαλίστηκε μόλις πριν από λίγες ώρες μετά την ισοπαλία με την PSG στο Κάμπ Νόου και η αλήθεια είναι ότι ήταν η λιγότερο πειστική. Είναι γεγονός ότι αν δεν επιστρατευόταν ο τραυματισμένος και ανέτοιμος Μέσι, η κλήρωση της Παρασκευής, ελάχιστη σημασία θα είχε για τους φίλους της Μπάρσα. Ηγέτης αγωνιστικός εντός γηπέδου, πέραν πάσης αμφιβολίας και πλέον καθοδηγητής και στον ψυχολογικό τομέα, με τον Πουγιόλ που πρώτευε παραδοσιακά σε αυτόν τον τομέα, να βρίσκεται στα πιτς λόγω τραυματισμών. 

Δεν ήταν λαμπερή στην πόλη του φωτός

Ο αγώνας του Πάρκ ντε Πρενς, άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Με νωπές ακόμη τις μνήμες του σκληρού 2-0 στο Μιλάνο, δεν μπορεί να υπάρχει δυσαρέσκεια για το τελικό 2-2 με το οποίο επιστρέφει στην Βαρκελώνη η Μπάρσα. Την επόμενη Τετάρτη στο Κάμπ Νόου, δεν απαιτούνται εκ προοιμίου 3 ή 4 γκολ για να έρθει η πρόκριση, ωστόσο η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη από ότι ίσως φαίνεται.

H Remontada με τη Milan θα είναι φάρμακο

Μετά από μια τρικυμία, όσο ισχυρή κι αν είναι αυτή, όσες ζημιές και αν προκαλέσει, έρχεται πάντα η ηρεμία. Το διήμερο ρεπό που πήραν οι παίκτες της Μπάρσα, έχω την εντύπωση ότι ήταν μια πολύ σωστή κίνηση του τεχνικού επιτελείου. Το μυαλό των ποδοσφαιριστών έπρεπε (πρέπει) επειγόντως να καθαρίσει και η ένταση πρέπει να εκτονωθεί, καθώς οι δύο σημαντικότεροι στόχοι της φετινής αγωνιστικής περιόδου, είναι ακόμη μπροστά. Με σημαντικό πλεονέκτημα σε ότι αφορά την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ισπανίας, (αλλά χωρίς ακόμη να έχει εξασφαλιστεί ο τίτλος) και με αντίστοιχο μειονέκτημα στο Champions League, (όπου επίσης όμως, η ομάδα είναι ακόμη ζωντανή).

Προσπερνώντας λεωφορεία

Είμαι φανατικός λάτρης της άποψης που λέει: «Κοίτα το δικό σου σπίτι και όχι το σπίτι του γείτονα», αφού κατά την γνώμη μου, μόνο έτσι μπορείς να γίνεις πραγματικά καλύτερος και να προοδεύσεις, θα προσπαθήσω σήμερα να πω δυο λόγια για την εμφάνιση της δικής μας ομάδας, της Μπάρσα, αλλά και να αναλύσω τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετώπισε (και) η Μίλαν.

Η δήλωση της χρονιάς, ανήκει στον Messi

Δεν συνηθίζω να αναφέρομαι συχνά στον Messi. Όχι επειδή δεν τον θαυμάζω απεριόριστα, αλλά επειδή γράφονται τόσα πολλά, άλλα αξιόλογα και άλλα, λιγότερο σημαντικά, για τον Αργεντινό μάγο, που συνήθως νιώθω, ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι διαφορετικό.

H Celtic έδειξε τις αδυναμίες

Πέρασε αρκετός καιρός, από την τελευταία φορά που ασχολήθηκα αρθρογραφικά, με τα αγωνιστικά πεπραγμένα της Barca. Για την ακρίβεια, ήταν ακριβώς πριν από έναν μήνα, στις 8 Οκτωβρίου, μετά το clasico απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν ήταν μια εσκεμμένη επιλογή από πλευράς μου. Πολύ απλά, στο διάστημα αυτό, έκρινα ότι δεν υπήρχε κάτι νέο να προσθέσω, σε σχέση με αυτά που είχα ήδη αναφέρει και βλέπουμε από την ομάδα του Τίτο, στους αγωνιστικούς χώρους.

Όταν ξέρεις να χάνεις με αξιοπρέπεια

Το να αρέσκεται κανείς παρακολουθώντας τον Drogba να αγωνίζεται ως αριστερός οπισθοφύλακας, αντί να κινείται στον χώρο που όλοι τον απολαύσαμε, δηλαδή στην επίθεση, είναι σεβαστό. Ακόμη και το να θεωρείς αηδίες τα όσα εκθειαστικά λέγονται από μερικούς εκ των σπουδαιότερων ανθρώπων του ποδοσφαίρου για αυτή την Barcelona, είναι αποδεκτό, καθώς η υποκειμενικότητα είναι δεδομένη και επιτρέπει διαφοροποιήσεις κάθε είδους.

Πότε επιτέλους θα αλλάξει αυτός ο τραγικός κανονισμός;

Είναι κάποιοι κανονισμοί στο ποδόσφαιρο που ειλικρινά σε βγάζουν από τα ρούχα σου. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στον σχεδόν αστείο κανονισμό που αφορά στην τιμωρία των παικτών, όταν για να πανηγυρίσουν επιλέγουν να σηκώσουν ή και να βγάλουν την φανέλα τους (διαβάστε το εδώ). Υπάρχει όμως ακόμη ένας, που τον θυμήθηκα σήμερα με αφορμή τον ημιτελικό του Champions League μεταξύ της Barca και της Chelsea.

Μια άδικη ήττα

Μάλλον πρέπει να επισκεφθώ σύντομα ψυχίατρο. Ίσως αυτός μπορεί να μου δώσει μία εξήγηση. Σχεδόν μαζοχιστικά, σήμερα το πρωί, την επομένη της ήττας από την Chelsea, ξύπνησα πλημμυρισμένος από όμορφα συναισθήματα με κυρίαρχο αυτό της υπερηφάνιας.

Το κύκνειο άσμα της Pep team

Ίσως το πιο κρίσιμο δεκαήμερο για την φετινή αγωνιστική περίοδο, ξεκινάει σήμερα για την Μπάρσα με τον αγώνα απέναντι στην αξιόμαχη και επικίνδυνη Levante, στο Estadi Ciutat de Valencia. 

Να μην ζήσουμε ξανά ότι και με την Inter

Λευκή ισοπαλία λοιπόν για την Μπάρσα στο Μιλάνο. Η υπόθεση πρόκριση παραμένει ανοικτή ενόψει του επαναληπτικού στη Βαρκελώνη. Πριν από λίγες ημέρες, συζητώντας με τα υπόλοιπα παιδιά μετά τον αγώνα απέναντι στην Μαγιόρκα, μιλούσα για την πεποίθηση μου ότι η Μίλαν είναι ομάδα διαφορετικής φιλοσοφίας από την Ίντερ και εκτιμούσα ότι θα παρακολουθούσαμε ένα εξαιρετικό παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερα “τεχνάσματα” από πλευράς Ιταλών.  Η εκτίμηση μου αποδείχθηκε κάκιστη.

Champions League. Ευχή ή κατάρα;

Μπορεί να ακούγεται αντιφατικό αλλά οι περισσότερες μικρές ευρωπαϊκές ομάδες που στο παρελθόν κατάφεραν να έχουν επιτυχίες στην κορυφαία (και πιο πλούσια) διασυλλογική διοργάνωση ποδοσφαίρου, δηλαδή το Champions League, αντιμετωπίζουν σήμερα μια σειρά σημαντικών προβλημάτων, κάποιες μάλιστα, βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας. Πως εξηγείται αυτό; Είναι κάποιου είδους κατάρα ή απλά κακή διαχείριση; 

Η απόλυτη παράσταση

Ήταν ένας από τους ωραιότερους τελικούς της τελευταίας εικοσαετίας. Σε μια σπουδαία ατμόσφαιρα, Barcelona και Manchester United μας χάρισαν έναν αγώνα που θα θυμόμαστε για πολλά χρόνια. Η ομάδα του Guardiola στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για δεύτερη φορά την τελευταία τριετία. Αν δεν είναι αυτή, η ομάδα των θαυμάτων, τότε σίγουρα θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να γίνει.

Η πιο μεγάλη ώρα, είναι τώρα

Τα ψέματα τελείωσαν. Σε δύο μέρες  θα γνωρίζουμε, ποια ομάδα θα φέρει τον τίτλο της καλύτερης ομάδας στην Ευρώπη, σε συλλογικό επίπεδο, μέχρι τον επόμενο Μάιο, του 2012. Barcelona ή Manchester United; Πρωταθλήτρια Ισπανίας ή πρωταθλήτρια Αγγλίας;

Μεγάλος είσαι μόνο όταν ξέρεις και να χάνεις

Μετά τον χθεσινό πρώτο ημιτελικό του Champions League, το ευρωπαϊκό clasico μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Barcelona που ανέδειξε νικητές τους Καταλανούς (0-2) κανονικά θα έπρεπε να μιλάμε μόνο για το ποδόσφαιρο. Τουλάχιστον για εκείνο που έπαιξε η ομάδα του Pep Guardiola. Ωστόσο, τα γεγονότα που συνέβησαν πριν αλλά και κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν αφήνουν περιθώρια για αμιγώς αγωνιστική προσέγγιση. 

Μεσιέ Wenger, αδικήσατε την ομάδα σας

Όταν πριν από λίγο καιρό, προέκυψαν τα ζευγάρια της φάσης των 16 για το Champions League, η προσοχή  του φίλαθλου κόσμου επικεντρώθηκε σε δύο αναμετρήσεις. Αυτή της Inter με την Bayern (ήταν βλέπετε το ζευγάρι του περσινού τελικού) και στην μονομαχία της Barcelona με την Arsenal, δύο ομάδων που κατά κοινή ομολογία, παίζουν την τρέχουσα περίοδο άκρως ελκυστικό ποδόσφαιρο και συνεπακόλουθα η μονομαχία τους προσφερόταν για να παρακολουθήσουμε υψηλής ποιότητας ποδοσφαιρικό θέαμα.

Κοιταχτείτε λίγο στον καθρέφτη

Με αφορμή την χθεσινή βαριά εκτός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού με 5-1, στην πρεμιέρα του στους ομίλους του Champions League απέναντι στην Μπαρσελόνα, ακούσαμε και διαβάσαμε σήμερα από το σύνολο του αθλητικού τύπου αναλύσεις για όλα τα γούστα. Και εξηγούμαι: Στο σύνολο του ο αθλητικός τύπος της χώρας μίλησε, αναφερόμενος στην Barca, για ομάδα που παίζει διαστημικό, αστρονομικό, εξωγήινο ποδόσφαιρο.

Σουρεαλιστικός αποκλεισμός

Το 1990 ήταν η Milan η τελευταία ομάδα που κατάφερε να κατακτήσει το Champions League (τότε πρωτάθλημα Ευρώπης) για δύο συνεχόμενες χρονιές. Από τότε κανένας άλλος σύλλογος δεν κατάφερε να επαναλάβει αυτό το επίτευγμα και η παράδοση δεν έσπασε ούτε φέτος, αφού η πρωταθλήτρια Ευρώπης Barcelona αποκλείστηκε χθες το βράδυ από την Inter του Mourinho. Η διπλή αναμέτρηση της Barcelona με την Inter ολοκληρώθηκε όπως ακριβώς ξεκίνησε, δηλαδή με τρόπο επεισοδιακό.

Κι όμως δεν είναι όνειρο

«Δέστε τις ζώνες σας, γιατί τους επόμενους  μήνες θα απολαύσετε ένα υπέροχο ταξίδι» έλεγε ο Pep Guardiola στο ετήσιο τουρνουά προς τιμήν του Gamper, τον Αύγουστο του 2008, αλλά αλήθεια, πόσοι φαντάζονταν ότι αυτό το ταξίδι θα είχε τέτοιο φινάλε;